هـ.ا. سایه هم در آغاز، همچون شهریار، چندی کوشید تا به راه نیما برود؛ اما، نگرش مدرن و اجتماعی شعر نیما، به ویژه پس از سرایش ققنوس، با طبع او که اساسا شاعری غزلسرا بود؛ همخوانی نداشت. پس راه خود را که همان سرودن غزل بود؛ دنبال کرد.
سایه در سال ۱۳۲۵ مجموعهٔ «نخستین نغمهها» را، که شامل اشعاری به شیوه کهن است، منتشر کرد. در این دوره هنوز با نیما یوشیج آشنا نشده بود. «سراب» نخستین مجموعه او به اسلوب جدید است، اما قالب همان چهارپارهاست با مضمونی از نوع تغزل و بیان احساسات و عواطف فردی؛ عواطفی واقعی و طبیعی.
كامیار عابدی متولد اول فروردین 1347 است. وی از سالهای پایانی دهه 1360 ضمن اشتغال به كار معلمی و همكاری با مطبوعات، به نقد و پژوهش ادبی روی آورده است. عمده توجه وی به شعر فارسی از اواخر دوره قاجار «دوره های بیداری و مشروطه» تا امروز است . از او تاكنون كتابهای : 1.از مصاحبت آفتاب ( درباره شعر سهراب سپهری ) 1375 2.به یاد میهن ( درباره شعر ملک الشعرا بهار ) 1376 3.در زلال شعر (درباره شعر هـ . ا . سایه ) 1377 4.تنهاتر از یک برگ ( درباره شعر فروغ فرخزاد + برگزیده اشعار ) 1377 5.تپش سایه دوست ( درباره زندگی سهراب سپهری ) 1377 6.ترنّم غزل ( درباره شعر سیمین بهبهانی ) 1379 7.شبان بزرگ امید ( درباره شعر سیاوش کسرایی ) 1379 8.صور اسرافیل و علیاکبر دهخدا ( یک بررسی تاریخی و ادبی ) 1379 9.با ترانه باران ( درباره شعر گلچین گیلانی ) 1379 10.زمزمهای برای ابّدیت ( بیژن جلالی، شعرهایش و دلِ ما ) 1379 11.تصویرها و توصیفها درشعر معاصر (با محمدرضا برزگر خالقی ) 1379 12.جستجوی گل شیدایی ( شعر شیراز و منصور اوجی ) 1380 13.بهرغم پنجرههای بسته ( شعر معاصر زنان )1381 14.در جستجوی شعر ( برگزیده بررسیهای ادبی ) 1381 15.در روشنی بارانها ( تحلیل و بررسی آثار م .سرشک ) 1381 و بیش از یكصد مقاله ی تحلیلی و تحقیقی از او در مجله هایی چون ادبستان، رشد ادب فارسی، كتاب ماه، جهان كتاب، آینده، گیله وا، چیستا و هستی به چاپ رسیده است .