The Fall of Paris

by Ilya Ehrenburg

This exceptional novel by the well-known Russian writer describes the decay and eventual collapse of French society between 1935 and the German occupation in 1940.

Genres: Russian Literature, Fiction, Russia, Historical Fiction, Roman, World War II, France

540 pages, Paperback

First published January 1, 1940

About the author

Ilya Grigoryevich Ehrenburg (Russian: Илья Григорьевич Эренбург) was a Soviet writer, journalist, translator, and cultural figure.

Ehrenburg is among the most prolific and notable authors of the Soviet Union; he published around one hundred titles. He became known first and foremost as a novelist and a journalist - in particular, as a reporter in three wars (First World War, Spanish Civil War and the Second World War). His articles on the Second World War have provoked intense controversies in West Germany, especially during the sixties.

The novel The Thaw (Оттепель) gave its name to an entire era of Soviet cultural politics, namely, the liberalization after the death of Joseph Stalin. Ehrenburg's travel writing also had great resonance, as did to an arguably greater extent his autobiography People, Years, Life, which may be his best known and most discussed work. The Black Book, edited by him and Vassily Grossman, has special historical significance; detailing the genocide on Soviet citizens of Jewish ancestry, it is the first great documentary work on the Holocaust.

In addition, Ehrenburg wrote a succession of works of poetry.

Reviews

[Maziyar Yf · Rating 3 out of 5]

در کتاب سقوط پاریس نویسنده آقای ایلیا ارنبورگ به سقوط یک جامعه پرداخته است ، او کاری به چگونگی جنگ و تجهیزات ارتش فرانسه ندارد ، او نشانه های شکست و انحطاط جامعه را پیشاپیش دیده و این را نشانه ای دیده برای سقوط پاریس و شکست فرانسه .
نویسنده از هر قشری از شهروندان پاریس ، نماینده ای را انتخاب کرده و زندگی او را دنبال کرده ، از سالهای قبل از جنگ تا هجوم برق آسای هیتلر و شکست کامل فرانسه . نمایندگان کتاب او از طبقه کارگر هستند که آرمانهای سوسیالیستی را دنبال می کنند ، تحصن و اعتصاب کارگرها ، ساماندهی اعتصابات ، مذاکره با کارفرماها و طبقه بورژوا ، بخشی از آرمانهای این طبقه هستند .
خانواده سیاستمداری فاسد و حزب باد و فرزندان او و راهی که علیرغم مخالفت پدر بر می گزینند و جوانی هنرمند و نقاش از دیگر افرادی هستند که در طول کتاب با شخصیتهای آنها و طرز فکر و نگرش آنها آشنا می شویم .
با بالا گرفتن آتش جنگ داخلی در کشور همسایه اسپانیا ، آرمانهای لیبرالی و دموکراسی خواهانه فرانسویان مورد چالشی جدی قرار می گیرد ، ولی در پایان عقیده راحت طلبانه ای که این جنگ ، جنگ ما نیست و به ما ارتباطی ندارد بر تفکرات دیگر برتری می یابد ، فرانسویان مرزهای خود را بر آوارگان اسپانیایی می بندند ، غافل از آنکه چند سال بعد تاریخ تکرار می شود ، این بار فرانسویان به سمت مرزهای اسپانیا سرازیر خواهند شد .
نویسنده با زیرکی انتقادهایی جدی متوجه دموکراسی فرانسه می کند ، در شرایطی که آلمان با تمام توان سرگرم ساختن تجهیزات جنگی ایست در فرانسه کارخانه ها به خاطر اعتصاب بسته شده اند و کالایی تولید نمی شود ، در حالی که در آلمان و ایتالیا ملت یکپارچه پشت سر رهبر خود ایستاده اند در فرانسه دولتهای ائتلافی می آیند و می روند ، هر کدام از دیگری فاسدتر و بی لیاقت تر.
در طول داستان خواننده کتاب متوجه بی کفایتی می شود که فرانسویان را درتمامی ابعاد برگرفته و ترس ، ترسی بسیار از همسایه قدرتمند خود آلمان ، دیدن یک جامعه مصمم خوفی در دل فرانسویان و پاریسی ها انداخته و آن ها به رخوت و انجماد وحشتناکی کشانده ، رفاه و عادت به زندگی پاریسی حتی در طی جنگ هم ترک نمی شود ، پاریسی ها هم چنان به کافه وبار می روند و خود را فریب می دهند . دغدغه آنها بیشتر پیدا کردن شراب خوب برای شب است تا جنگیدن .

در پایان آلمان حمله می کند و به راحتی ارتش پوشالی فرانسه را شکست می دهد ، پاریس شهر آزاد اعلام می شود چون فرانسویان و پاریسی ها حوصله جنگیدن ندارند ، آلمانی ها جامعه فرانسه را که از قبل هم چند پاره شده بود با قوانین سفت و سخت خود در خود می بلعند و این بار دیگر واقعا هیچ نوع شرابی پیدا نمی شود .
شاید کتاب را بتوان همانند انتقادی بر دموکراسی دانست ، در هر نقطه حساسی که نیاز به تصمیم گیری فوری و آنی ایست در پارلمان و دولت فرانسه بحث های بیشماری صورت می گیرد و در پایان هم به هیچ نتیجه مشخصی نمی رسند ، مشخص نیست نمایندگان پارلمان بر مبنای کدام شایستگی باید نظریات تخصصی درباره ارتش و مهمات و اقتصاد جنگ بدهند و اصولا به نظر می آید که منافع شخصی بر منافع ملی کاملا اولویت دارد .
اما امروزه هم که به نظر می رسد دموکراسی غربی ، ایده و نظر جدیدی برای ارائه ندارد و همین طور در مقابل حوادث جدید مانند همه گیری کرونا یا یک بحران اقتصادی به شدت ناکارآمدی و بی کفایتی خود را نشان داده ،خواننده کتاب ممکن است مانند چرچیل به این نتیجه برسد :
آیین دموكراسی بدترین شكل حكومت است. با وجود این از تمام آیین هایی كه تاكنون آزمایش شده بهتر است.

[Eli Za · Rating 3 out of 5]

از زمانی که در کتابفروشی‌های کرمان، روبه‌روی قفسه‌های کتاب می‌ایستادم و به کتاب‌های بیش از پانصد صفحه زل می‌زدم، سال‌ها گذشته است. کتاب‌هایی که به ندرت می‌خریدم، به جایش، چند کتاب با حجم کمتر می‌خریدم که در مجموع هم قیمتشان بیشتر می‌شد و هم تعداد صفحاتشان. با این حال خواندن آن کتاب‌های حجیم، گویی که جزو سرنوشت من بود. بالاخره یک روز که جیبم پر بود، یک روز که می‌خواستم برای خودم هدیه بخرم، یک روز که اطمینان بیشتری به خودم داشتم، آن‌ها را می‌خریدم. از آن روزها سال‌ها می‌گذرد، با اینحال گویی که رسوبات «سندروم ترس از خریدن کتاب‌های حجیم» هنوز هم با من است. هنوز هم وقتی کتابی هشتصد صفحه‌ای را، مثل سقوط پاریس، تمام می‌کنم، چند دقیقه‌ای با ناباوری به آن زل می‌زنم و مثل دقیقه پایانی زندگی، پیش از مرگ، تمام لحظاتی که با شخصیت‌های داستان زندگی کردم، در چشم برهم‌زدنی از برابر چشم‌هایم عبور می‌کند.

اگر مورخ بودم و اگر می‌خواستم «مردم»، «مردم معمولی» صدایم را بشنوند، به سبک «سقوط پاریس» تاریخ را می‌نوشتم، البته با دقت و جامعیت تاریخی بیشتر. آمیزه‌ای از روایت کلان وقایع و روایت جزیی آدم‌هایی که زندگی‌هایشان در پرتو آن وقایع دگرگون می‌شود. برای اینکه تاریخ، تاریخ قهرمانان نباشد. برای اینکه بدانیم انسان‌هایی که در زیر چرخ‌دنده‌های حوادث، استخوان‌هایشان خرد می‌شود، چه حسی دارند. برای اینکه بدانیم، آن‌ها انسانند، نه یک مشت عدد.

نمی‌دانم اعتبار این کتاب، به لحاظ تاریخی چقدر است. اگر لااقل تا حدودی درست باشد، به خوبی نشان می‌دهد که «فاشیسم» چطور بی‌سر و صدا در رگ و پی سیاست یک کشور نفوذ می‌کند، و تا آنجا پیش می‌رود که کشور خودت را با دستان خودت تقدیم بیگانگان کنی. فرقه‌گرایی و جستجوی منفعت شخصی، چه در ابعاد کشوری و چه در ابعاد بین‌المللی، همان چیزی است که شما را در برابر دشمنانتان خلع سلاح خواهد کرد. ظلمی که امروز به زعم حفظ منافع در برابر آن سکوت می‌کنید، فردا به سراغتان می‌آید. کتاب به وضوح از موضع چپ نوشته شده و دلیل عمده سقوط پاریس را سرجمع در میان‌مایگی و هراس وافر سیاستمداران از کمونیسم می‌داند، عاملی که آن‌ها را به دامن فاشیسم انداخت. با اینحال در کتاب به خود حزب کمونیست چندان پرداخته نشده است، اما داستان‌های زیادی درباره «کمونیست‌ها» و آرمان‌گرایی‌ها و رشادت‌هایشان در کتاب هست. اگر در نظر بگیریم که نویسنده خود اهل اتحاد جماهیر شوروی است، این عدم پرداختن به رویکردها و موضع‌گیری‌های حزب کمونیست فرانسه، شاید توجیه پیدا کند؛ چه آن را ناشی از خودسانسوری نویسنده بدانیم، چه آن را رویکرد آگاهانه نویسنده بدانیم که می‌خواسته ذکری از قصورات حزب به میان نیاورد و تصویری آرمانی از آن به نمایش بگذارد.

نویسنده، کتاب را در حد فاصل سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۴۱ نوشته است، در بحبوحه همان حوادثی که درباره آن‌ها می‌نویسد. در آن زمان، احتمالا آنقدرها احساس نیاز نکرده تا درباره ساختار کلی سیاست در فرانسه و خط مشی احزاب توضیحاتی ارائه کند. توضیحاتی برای مخاطبی که هشتاد نود سال بعد، این سوی کره زمین می خواهد داستان سقوط پاریس را بخواند. هرچند به تدریج که داستان پیش می‌رود، خط‌مشی احزاب بیشتر دستمان می‌آید. اما اگر روزی شروع به مطالعه این کتاب کردید، و مثل من از جزئیات فضای سیاسی فرانسه آن زمان بی‌اطلاعید، حتما درباره حزب کمونیست فرانسه در اینترنت جستجو کنید.

از نظر داستانی، کتاب دارای فراز و فرود است، روند سیر وقایع گاهی تند و سریع و گاهی کند می‌شود، به موازات آن کشش داستان هم دستخوش نوسان است. ما با داستان زندگی آدم‌های مختلفی مواجهیم که هر کدام بخشی از جریان کلی حوادث را به پیش می‌برند: ترکیبی از زندگینامه‌ها، افکار، عقاید و احساسات انسان‌هایی در موقعیت‌های گوناگون با شخصیت‌پردازی های قابل قبول، که هر کدام به نوعی با دیگری پیوند خورده است و شما را وادار می‌کند که تا هشتصد و سی‌امین صفحه کتاب را دنبال کنید.

[Banu Yıldıran Genç · Rating 5 out of 5]

melih cevdet anday’ın gizli emir’i yangınlar sırasında devletin acizliğiyle acayip denk düşmüştü, ilya ehrenburg’un paris düşerken’i de medya ve kullanışlı aptallar sayesinde meydana gelen pogroma denk geldi.
çok can sıkıcıydı her şey, kitapta olanlarla iki katı… ve bir kez daha şu romandan sonra geçen 80 yılda insana dair hiç umudumun kalmamasına şahit oldum. çünkü bugün politik hayatımızdakileri alın romana koyun, zerre fark etmez.
1936’da halk cephesi’nin kurulmasıyla başlayan roman paris’in işgaline dek ilerliyor. romanda iğrenç politikacılar kadrosunu faşist breuteuil, her yana dönen fırıldak paul tessat paylaşırken, fransız devrimlerine sadık, idealist kadro fouger’de. bir de sosyal demokrat hımbıl var ki -hiç değişmiyor dedim içimden- viard adında, her şeyden çok tablolarının derdinde.
politikacıların her türlü kirli işlerini, medyayı nasıl yönettiklerini, onların sanayiciler tarafından (dessere örneği) nasıl yönetildiklerini uzun uzun yazmış ehrenburg. dedim ya hiçbir şey değişmiyor diye, gerçek dünyada pogromlar olurken burada da gazeteler aracılığıyla komünistler tutuklanıyor, işçiler düşman gösteriliyor. savaş bangır bangır gelirken yönetenlerin tek derdi komünistleri hapse yollamak. eh bizde de doğal afetti, ekonomik krizdi götümüzde ayı bağırırken tek dert kürtleri ve muhalifleri hapse göndermek.
bir de romandaki genç ekip var, romantik andre, şair pierre, tessat’ın kendi kadar beter oğlu lucien, ateşli solcu kızı denise, denise’in aşkı müthiş komünist michaud… hepsi belli bir rolü üstleniyor. tabii ki yazardan dolayı komünistler avantajlı :) bir onlar ölmüyor zati neredeyse.
dönemi için çok çok önemli bir roman, tabii ki romantik, yazar komünizme inanıyor, geleceği onda görüyor… o kuşakla bizim aramızdaki en büyük fark galiba bizim her şeyin çöktüğünü görmemiz ve hiçbir şeye inanmamamız. keşke ehrenburg gibi tutunduğum bir şey olsaydı.
oysa ben hiç ama hiçbir şeyin değişmeyeceğini, hele faşist ve orta yolcu politikacıların hiç değişmeyeceğini ama hep kazanacaklarını görüyorum bu romanları okudukça. her şeyin içine eden paul tessat’ın kendiyle kavgaları sonucu rahatlayarak kendini temize çıkarması var ki mis… keşke hepimizin vicdanı onun kadar rahat olsa.
romanın başladığı sokakta bitmesi ve andre’nin gözünden verilmesi çok güzeldi. son dakkada doğuştan kötü gibi gösterilen alman askerlerinin façasını düzeltme çabası olmuş yazarda. belki ilerleyen romanlar daha derinliklidir düşman konusunda da.
atilla tokatlı nefis çevirmiş. belki seneye de üçlemenin devamını okurum.

[Negar Mahjoub · Rating 5 out of 5]

داستان تکراری از دست رفتن و تسلیم و فروختن یک ملت، شبیه این روزهای اطراف ما...

[Uğur Karabürk · Rating 4 out of 5]

Paris Düşerken kitabı benim için ilginç bir okuma deneyimi oldu. Genel olarak kurgusal gibi gözükse de Ehrenburg’un hayatına baktığımızda(gazeteci kökenli) sembolik olarak 1930-1950 yılları arasını detaylı olarak anlatmış. Hitler Faşizminin işgali altındaki Paris halkının o çaresiz durumuna üzülmemek elde değil. Tarih, siyaset ve insan ilişkileri açısınsan dolu dolu bir kitap yazılmış diyebilirim. Yalnız tek sıkıntım karakterlerin fazla olması idi. Pat pat yeni karakterlerle tanışıyorsunuz. Onun dışında oldukça başarılı bir eser. Özellikle parti başkası Tesaat’ın içinde bulunduğu çıkmaza üzüldüm. Bana nazaran döneme hakim olanların iki kat daha keyif alıcağını düşünüyorum. Ve fazla zaman kaybetmeden serinin ikinci kitabı olan Fırtına’ya başlayacağım.

[Maria Thomarey · Rating 4 out of 5]

Είναι φοβερό μετα απο τόσα χρόνια να θυμάσαι την αίσθηση που σου είχε αφήσει ενα βιβλίο

[Kaan · Rating 5 out of 5]

harika bir kitap.
son 30 sayfasında tırnaklarımı kemirdim çaresizlikten ve sinirden.

[Tuncer Şengöz · Rating 5 out of 5]

Okuduğum en iyi ve en çarpıcı romanlardan biri. Bütün karakterler çok etkileyici, olayların akışı tutarlı, yazarın dili (ve romanın Türkçe'ye çevirisi) çok iyi. Bir ulusun, bir kentin ve bu kentte yaşayan insanların öyküleri anlatılırken, Fransa'yı, Paris'i hiç görmemiş bile olsanız zihninizde çok canlı manzaralar çiziliyor. Roman kahramanlarının yaşanan büyük trajedi karşısındaki tepkileri çok çarpıcı. Tessat, Lucien, Dessère ve Agnes karakterlerinin hikayeleri özellikle çok etkileyiciydi. Okumamış olanlara şiddetle tavsiye ederim.

[Terss · Rating 4 out of 5]

Savaşı bekleyen Paris'in hâlini bir gazeteci gözüyle önümüze seren bir roman. Özellikle basın yoluyla nasıl fikirlerin empoze edilebildiğini çok güzel örneklerle anlatıyor yazar.
Ama beni en çok etkileyen bir öğretmenin işten atılmasına sebep olan ufak bir kompozisyon. İşte küçük öğrencinin kompozisyonu;
"Altı tane küçük köpeğimiz vardı. Annem beş tanesini boğdu. Hepsine yetecek kadar süt bulamazmışız; öyle söyledi. René’nin yakında kız kardeşi olacakmış. Onların evinde de süt yokmuş. Herhalde René’nin kız kardeşini de boğacaklar. Ben küçükken evimizde çok süt vardı. Annem diyor ki büyüyünce savaşta öldürürlermiş beni. Top oynamak ve tahta ata binmek çok hoşuma gidiyor.”

...
"Zaferin resmini kanatlı çizerlerdi. Oysa, toz toprakla, kanla örülmüş ağır ve yaralı ayakları var zaferin."

...
"Rüzgârın önünde oradan oraya yuvarlanan dikenler gibi yaşıyoruz."

...
"İnsanın düşmanı zamandır, derler. Yalan! Kabuğu kaldırıp atar yalnızca zaman; yapay duyguları, yüzeysel sevgileri ortadan kaldırır. Gerçek duygular hiçbir zaman silinmez."

[Sıla J. · Rating 5 out of 5]

I'm one of those people who don't like it when the narrative focuses on only one character. So, obviously, this book was a great read with very unique characters who have their own chapters that last for a few pages without being too boring. I had a connection with Claude, he seemed like he was preoccupied with his books even when the war was raging on.

[Ozkan Kose · Rating 5 out of 5]

"Doudou, babasının nerede olduğunu soruyordu durmadan ve Agnés her seferinde aynı yanıtı veriyordu: "Yakında gelecek." "

[Varlık Özerciyes · Rating 4 out of 5]

Kitap kendi adıma oldukça sürükleyiciydi. Bir de ikinci dünya savaşının henüz içindeyken kaleme alınmadı daha da çarpıcı. Ama kitabın keyifli bir kitap olduğunu söylemek zor, bilakis iç karartıcı ve umutsuz buldum.
İz bırakan bir iki naşlığı not alıyorum:

1. Propaganda amaçlı kaleme alınmış olduğu yönünde görüşüm oluştu. Aynı yaşam yolu kitaplarındaki izlenimim gibi.Yer yer filtrelemeye çalıştım.
2. Kitaptak ya da ilgli dönemdeki duygusal aktarımlarımlar aşk betimlemeleri farklı-uzak geliyor. Aynısı dostoyevskide de var. Örnek beyaz geceler. Hatta yazarın aşk kısımlarını dostoyevski ile benzer anlatımı şaşırttı.
3. Tessatın oğlunun köy köy yürüyüşü bana kozinskinin boyalı kuşundaki delikanlının yürüyüşünü anımsattı. Yine konu 2. Dünya savaşıydı. Demekki benzer tanıklıkları barındıran pek çok öykü var.
4. Marsilya eğlenceleri ne de çok bugünümüzü çağrıştırıyor.
5. Kişisel siyasi politik macerama olan teğetler, örneğin viard karAkteri sanırım beni daha çok bağladı kitaba. Ve de 1940 fransası ile günümüz arası benzerlik.

[Seyed Mohammad Reza Mahdavi · Rating 2 out of 5]

خیلی خسته کننده بود . به سختی تمامش کردم

[Michael David · Rating 3 out of 5]

Ilya Ehrenburg is a second-rate Russian author, and I mean this with no disrespect. He's definitely not as good as Dostoevsky and Tolstoy, and it's clear that Bely, Bulgakov, Solzhenitsyn, and Pasternak are much better than him. He was more of Stalin's organ than anything, and it showed in this work.

Despite the fact that in other editions it has more than 700 pages, it's only 382 pages with this edition because it was published during the war, where everything was scarce, and because its font size is probably seven or eight. The question is: would I unhesitatingly recommend this as a representative work of Russian literature?

My answer is an unequivocal no.

I think the best aspect of this novel is its characters. Ehrenburg may have been workmanlike with his plot, but there are, at least, a few memorable and believable characters in this novel. I find that his lack of focus toward any single character was detrimental to the novel as a whole. Ehrenburg jumped from scene-to-scene, despite not even having fleshed out certain scenes as well. As a result, the deaths that occurred in the final pages weren't affective. They were bathetic and overwritten, and the mise-en-scene was harried.

Despite his limits, however, Ehrenburg was capable in actually writing a decent story from Soviet propagandist literature. But it is undeniably Soviet propaganda. For example, one of the novel's central characters, Paul Tessa, was a diplomat who swayed with the tides so long as he could grab on to power. He alienated his family, but he eventually became head of France. It was nevertheless a futile aim, since the Germans came and overran their esteemed Maginot line through their blitzkrieg. Lucien Tessa, his son, died out of hunger after fighting for France because he was bored out of his wits. Most of the novel's other characters die out of fantastic circumstances. Jeanette, the lover of Desser, died because a bomb fell on her, while Desser died because he lost hope in France. I say fantastic, because while their deaths were believable in the context of the novel, they could have done a lot to obviate it. Their desire for oblivion was just as sudden and as magical as their jarring character shifts. It would have been more believable had there been an epiphany, but there wasn't.

Guess who lives in the end.

Duh, COMMUNISTS! Only Denise Tessa and her love Michaud, after having discovered the beauty of communism, live to fight another day! Workingmen of all countries, unite!

'The Russians will show shim something. We'll see the Red army, Denise. We're bound to see it... Hitler began it, Stalin will finish it. (p. 379)'

I wasn't even making that up.

There were so many things Ehrenburg could have done better, but this is understandable because he was a Stalin apologist. At least the novel still has memorable characters. I'd recommend watching Army of Shadows(1969), however, for a more accurate and visceral take on France after its German occupation during the Second World War. Philippe Gerbier couldn't be simply classified as a communist: all he wanted was a free France, and he fought for it outside the law. Devoid of any schmaltz, it showed a resilient people in war-torn France. It was also less biased than this novel, and would be a much better use of one's time. It's not a horrible book, though - but for 700 pages, it is what it is.

Here is the trailer link for Army of Shadows.

[Roozbeh · Rating 4 out of 5]

کتابی سخت ولی فوق العاده

[Daniel Watchorn · Rating 3 out of 5]

The Fall of Paris by Soviet author Ilya Ehrenburg (whose novel won the 1942 Stalin Prize for literature) investigates what was at the time recent history of French society dating from the large scale strikes that struck France in the mid 1930s up to the Nazi occupation of Paris during the 2nd World War in 1940. A reasonably decent novel despite it obviously being Soviet literary propaganda.

There are several interesting aspects about French society that are portrayed in the novel by Ehrenburg, one being the now infamous Maginot Line, a system of fortifications along the French border that was believed to be very effective against enemy invasions. This same view was held by many characters in the novel particularly those with lived experience of the trench warfare that predominated during World War I. However, their naivety of modern warfare was revealed through their complacency in acknowledging the might of the German military's blitzkrieg warfare and the possibility of breaking through this defense before Hitler's troops had well and truly reached the doorstep of Paris.

Another interesting aspect of the novel was the clash in political ideologies between the mainstream capitalist system of France portrayed by the businessmen and conservative politicians against a coalition of left-wing political movements who called themselves the Popular Front and the working class who wanted liberation from the poor economic conditions that were affecting them. Ehrenburg, who sides with the workers portrays the struggle and deprivation they faced through regular strikes to be liberated from their dire circumstances and their employers such as Desser who is greedy and self-serving, values that Ehrenburg is clearly against.

[Rainy · Rating 5 out of 5]

جار خواهم زد: ای شبنم ، شبنم ، شبنم.
رهگذاری خواهد گفت : راستی را ، شب تاریکی است،
کهکشانی خواهم دادش ...

سهراب سپهری

[Panagiotis · Rating 4 out of 5]

Tελικά ήταν καλύτερο από όταν άρχιζε, απλώς πρέπει να ξεπεράσεις τις 100 πρώτες σελίδες, μετά σε ανταμείβει. Καταπληκτική αναπαράσταση εποχής, η ιστορία του εργατικού κινήματος στη Γαλλία, οι μεστοί χαρακτήρες,όλα είναι συν. Το μόνο κακό είναι ότι δεν μπορώ να βρω πουθενά τα δύο επόμενα μια και αυτό είναι έκδοση του 1988, όχι γιατί το βιβλίο δεν μπορεί να διαβαστεί ως αυτοτελές, αλλά γιατί η ιστορία είναι τόσο συναρπαστική

[Mahmutadana · Rating 5 out of 5]

Ilya Ehrenburg'un kaleme aldığı Paris Düşerken, hem geniş olarak bir toplumun olaylara verdiği tepkileri, hem de dar olarak insan psikolojisini en iyi yansıtan kitaplardan birisi. Hikayesini 10-15 farklı ana karakterin gözünden anlatan kitap, isminden de tahmin edebileceğiniz gibi 1936-1940 yılları arasında Fransa'da geçiyor.

Bu kitabın büyüsü şundan geliyor: Fransa'nın en çalkantılı dönemlerinden birisinde Paris'te yaşamış olan Ehrenburg; faşistinden komünistine, kaypak politikac��sından apolitik öğretmenine kadar hikayesini o kadar farklı perspektiflerden anlatıyor ki nevriniz dönüyor. Özellikle kitabın ilk 100 kadar sayfasında ne zaman yeni bir karakterle tanışsanız bir sonraki bölüm onun bakış açısından anlatılıyor. Ve bu da kitapta işlediği olayları her yönden kapsamlıca anlatmasına olanak sağlıyor. Bu tarz bir farkındalık sadece Ehrenburg'un 2. Dünya Savaşı sırasında Paris'te yaşadığını söyleyerek açıklanabilecek bir şey değil. Sosyolojik bir başyapıt var karşımızda çünkü. Hatta o kadar ki bu kitabı okuduktan sonra 1940 öncesi Fransa'sını şuanın Türkiye'sinden daha iyi anladığımı bile iddia edebilirim.

Karakterler demişken, bu kitaptaki bütün karakterlerin gerçekten o dönemde Fransa sokaklarından toplanıp sayfaya basılmış gibi bir halleri var. Normalde uydurma karakterleri iyi yapan o "gerçeküstü" özelliğe sahip değiller. Ancak bu onları ilginç bir şekilde kalbe daha yakın hale getiriyor. Onurlu fabrikatör Desseré ve tutkulu komünist Pierre'e olan sevgimi, kaypak politikacı Tessat'ya olan nefretimi uzun zaman unutmayacağım.

Kitabın ilginç yanlarından birisiyse yazım tarzı. Ne kadarı çeviriden kaynaklanıyordur bilmiyorum ama karakterlerin kafasının içine bir girip bir çıkan, istikrarsız, bölük pörçük bir üslubu var yazarın. Alışması biraz vakit alıyor. Ancak bir kez alıştıktan sonra da uğraştığınıza pişman etmiyor. Gerçekten şiirsel cümleler ve tablo gibi betimlemelerle dolu bu kitap. Bazı yerlerde insanı gerçekten duygulandırabiliyor.

Sonuç olarak, Paris Düşerken'i çok beğendim. İlginç, eşine zor rastlayacağınız türde geniş görüşlü bir yazarın ürünü. 2. Dünya Savaşı'na doğru giden dönemi ve Fransa halkını anlatan daha iyi bir kitap düşünemiyorum.

[Trounin · Rating 3 out of 5]

Осуждать – этим заняты люди после событий. До их свершения – ничего, кроме метаний, не наблюдается. И Эренбург взялся осуждать! Парижа уже нет, как нет и Третьей Республики. И Франции нет, есть лишь режим Виши. Что с этим делать? Показать, как плохи метания. Пытаясь достигнуть лучшего, французы в очередной раз доказали отсутствие у них подлинной храбрости. Так получается судить о большинстве, может в том и совершенно неповинных. Но разве кто посмеет сказать, что слова политиков – не есть слова граждан? Какие чувства одолевали власть имущих, такие же терзали рядового жителя. Придти к единому мнению французы не могли. Одни страстно желали уничтожить социалистов Советского Союза социалистами Германского рейха, другие надеялись на линию Мажино и стойкость бельгийцев, третьи – смотрели на Англию. Как итог, Париж был сдан без боя. В который раз французы терпели поражение, неизменно оставаясь гордыми за величие, вновь внезапно оборванное силой немецкого оружия. Всему этому был очевидцем Илья Эренбург, и об этом он решил рассказать на страницах художественного произведения.

(c) Trounin

[Burak Kor · Rating 5 out of 5]

Kitapta çok fazla karakter var ve hepsinin kendi bakış açısıyla olaylara bakabilmenin sağlanmış olması oldukça zengin bir serüven sunuyor. Adım adım Paris nasıl değiştiğini, insanların yaşamlarının nasıl zamanla şekillendiğini çok açık bir şekilde gözlemleyebiliyoruz. Farklı sınıflardan insanların gelişen olaylar karşısındaki tepkilerini, onların hayatlarının nasıl yoğrulduğu çok güzel bir şekilde işlenmiş. Açık olan bir başka şey de tek derdi ceplerine girecek para olan insanların, patronların, ülkeyi nasıl adım adım işgalcilere bıraktıklarını görebiliyorsunuz.
Bununla birlikte oldukça duygusal bir kitap. Savaşın bireysel ve toplumsal boyutlarını çok gerçekçi bir şekilde hissedebiliyorsunuz.
Her şeye rağmen umutları olan insanlar da var, faşizme karşı direnmek ve kazanmak isteyenler var. Ve kazandılar!

[Burak Kor · Rating 5 out of 5]

Kitapta çok fazla karakter var ve hepsinin kendi bakış açısıyla olaylara bakabilmenin sağlanmış olması oldukça zengin bir serüven sunuyor. Adım adım Paris nasıl değiştiğini, insanların yaşamlarının nasıl zamanla şekillendiğini çok açık bir şekilde gözlemleyebiliyoruz. Farklı sınıflardan insanların gelişen olaylar karşısındaki tepkilerini, onların hayatlarının nasıl yoğrulduğu çok güzel bir şekilde işlenmiş. Açık olan bir başka şey de tek derdi ceplerine girecek para olan insanların, patronların, ülkeyi nasıl adım adım işgalcilere bıraktıklarını görebiliyorsunuz.
Bununla birlikte oldukça duygusal bir kitap. Savaşın bireysel ve toplumsal boyutlarını çok gerçekçi bir şekilde hissedebiliyorsunuz.
Her şeye rağmen umutları olan insanlar da var, faşizme karşı direnmek ve kazanmak isteyenler var. Ve kazandılar!

[Mehmet · Rating 5 out of 5]

Ehrenburg, 1936-1942 Paris'i üzerinden bir tarihsel arka plan sunarken, aynı zamanda toplumsal sınıflar, siyasi temsilciler, çatışmalar, gerilimler, ortaklıklar üzerinden de bir siyasal arka plan sunuyor. Aynı zamanda sürekli değişen ve dönüşen bu siyasal arka plan üzerinde şekillenen toplumsal arka planı da roman formunun güçlü özelliği ile kişiler arası ilişkiler üzerinden bizlere sunuyor. Son derece sinematografik bir roman. Özellikle sona yaklaştıkça, filmin sonunu heyecanla beklercesine okuma hızınız da artıyor. Ve biliyoruz ve bir kez daha görüyoruz, Nazizm ne sadece Hitler'in manyaklığı olarak ele alınabilir ne de onun yenilgisindeki yurtseverlerin ve komünistlerin öncü rolü tarihten silinebilir.

[Oktay · Rating 3 out of 5]

Dönemin ruhu baya iyi yansıtılmıs. Yarısa kadar ilgiyle okuduktan sonra karakterlerin fazlalıgından dolayı takip edememe sıkıntısı cektim ama yine de güzel kitap.

[Maryam · Rating 5 out of 5]

That's great

[Milwd Mansouri · Rating 2 out of 5]

خوب بود ولی نه زیاد
دولت فاسد الانمون رو نشون میدن.

[Burcu · Rating 5 out of 5]

Çok sürükleyiciydi. Okuduğum en keyifli romanlardan biriydi. Diğer kitaplara da devam edeceğim. Tarihi olaylara da ilginiz varsa kesinlikle tavsiye ederim.

[Ufuk Kara · Rating 5 out of 5]

Muazzam.

[Buse Saraç · Rating 5 out of 5]

Ilya Ehrenburg. He is a writer who is in love with revolution and gets The Stalin Award. His adventure begins with being exiled to Paris. He has been in so many countries by wanting or not. Just in time The World War II has begun to destroy the world. He gets inspired and then starts to write his famous trilogy. The Fall of Pairs is the first one. There are so many characters in this book. Politicians who are madly in love with Nazis,radical parties,fabricators,socialist leaders,media.. When you finish this book,you will have an opinion about war from every human beings perspective. And in the end you'll know that Paris hasn't fall. It was delivered.
...
"Hasta bir annenin başucunda evlatların kavgayı bırakması gerekir ve bugün Fransa ağır hastadır."
İlya Ehrenburg. Devrime gönül vermiş, eserleriyle Stalin ödülü almış bir Sovyet yazar. Paris'e sürgüne gönderilmesiyle başlıyor macerası. Zorunda olarak ya da isteyerek birçok ülkede bulunuyor. Tam da İkinci Dünya Savaşı insanlığı yerle bir etmek üzereyken. Daha sonra yaşadıklarından, gördüklerinden esinlerenek en ünlü üçlemesini yazıyor. Paris Düşerken bu üçlemenin ilk kitabı. İkinci Dünya Savaşı sırasında Fransa'da geçen kitapta o kadar çok karakter bulunuyor ki. Nazi hayranı politikacılar, radikal partiler, sözde halk cephesi partisi ve yöneticileri, gücü sadece işçilere yeten fabrika sahipleri, sosyalist liderler, medya kanalları, bunlara karşı çıkan komünist liderler ve fabrikalarda haklarını arayan işçiler. Her gruptan insanın hayatı hakkında fikir sahibi oluyorsunuz. Ve kitabın sonunda anlıyorsunuz Paris düşmemiş, teslim edilmiş. Diğer iki kitabı Fırtına ve Dipten Gelen Dalga'nın daha kolay okunduğu söyleniyor. Ben Paris Düşerken'i okurken de zorlanmadım açıkcası. Hatta II. Dünya Savaşı'yla ilgili okuduğum en iyi eserdi diyebilirim. O kadar iyi ki bir ara ülkemizde yasaklanmış Tarihi okumak, araştırmak ve öğrenmek bence çok önemli. Güncel konuları yorumlarken bile tarihi iyi bilmeniz, öyle yorum yapmanız gerekiyor. Eğer tarih romanı seviyorsanız kesinlikle tavsiye ederim.
"Ve her zamankinden daha çok korkuyordu ölümden. Acısından değil ama ölümün boşluğundan ve hiçliğinden korkuyordu. Ne iyi ne de kötü hiçbir şey kalmazmış ya insan ölünce..."

[كريم نور]

الكتاب كان نسخه قديمه من الستينات ( مكتبه والدتي ) مترجم للعربيه للآستاذ فارس صويتي ... النسخه مليئه بالآخطاء المطبعيه و الترجمه آقل من المتوسطه ... و علمت لاحقا آن الكاتب صحفي روسي .. لكن بدون شك عاش في باريس و فرنسا عموما لآنه ملم بتفاصيل الحياه في هذه الحقبه ، آعتقد آنها روايه مهمه آذ تلقي الضوء علي الحياه في باريس في ثلاثينات قبل الحرب لجميع طوائفها و آكثر ما آعجبني رسمه لحياه السياسيين الآنتهازيين و تحميلهم مسئوليه سقوط باريس و ظهر جليا تعاطف الكاتب مع العمال و الشيوعيين