De tweeling Willem en Nelle Ter Toren, elf jaar oud, woont in het weeshuis 'Het ongetwijfeld ongelukkige kind'. Als ze tijdens een stormachtige nacht van een mysterieuze oude man vernemen dat ze eigenlijk van adel zijn, pakken ze hun koffers en verhuizen ze naar het kasteel van hun voorvaderen, Domein Tros De Tour. Daar krijgen ze een oude voorspelling te horen over twee kinderen die moeten zoeken naar een schat. Samen met Fidelius, de huisknecht, en hun twee nieuwe schoolkameraadjes, Flore en Wout, gaan ze de uitdaging aan en organiseren ze een heuse schattenjacht. Maar de vijand loert om elke hoek...
Mark Tijsmans is acteur, zanger en auteur, en was onder meer wrapper voor Ketnet. Ook in musicals is hij thuis: zo was zijn musicaldebuut de hoofdrol in Peter Pan. Als jeugdauteur won hij onder meer de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen en werd enkele keren genomineerd voor de Boekenleeuw.
Ongeveer 10 jaar terug las ik dit boek met veel plezier en nu ik het boek herlezen heb, vind ik het boek nog steeds hilarisch. Dit boek heeft zijn sporen nagelaten hier thuis, zo spreken we nog geregeld over torenbroodjes en nog meer onwerkelijkheden.
Het verhaal gaat over Willem en Nelle ter Toren, of beter nog: Wilhelmus en Petronella Trop des Tours. Ze wonen in een weeshuis genaamd 'Het ongetwijfeld ongelukkige kind'. Wanneer ze worden opgehaald door Fidelius, de huisknecht (en tuinman en bediende), begint het avontuur. Zo kan ik nog wel even door, maar het is beter het zelf te lezen ;) Lekker gekke namen, een voorspelling en gebeurtenissen die natuurlijk in het echt nooit gebeuren.
Dus als je op zoek bent naar een lekker gek boek, dan is dit het boek wat je moet hebben. Een boek wat je wel lachend moet lezen (vond mijn medemens in de trein vast ook leuk..) 4,5 sterren voor dit hilarische en geniale verhaal.
“Ik heb zonet mijn schat verborgen. Raadsels moeten ervoor zorgen dat hij ooit weer wordt gevonden waar mijn kind’rens torens stonden. Een voor een vallen die neer, allemaal dus dertien keer. Hoe je zoeken en vinden moet? Neem je tijd en luister goed.”
Begint het debuut van Mark Tijsmans, voor het eerst uitgegeven in 2006. De schrijver heeft ondertussen nog een tal van andere boeken op zijn naam staan. Deze uitgave van Het geheim van te veel toren sis zelfs de dertiende herdruk, compleet in een nieuw jasje gestoken.
Een knotsgek avontuur, een voorspelling, een tweeling en dat is alleen nog maar het begin van Het Geheim van te veel torens.
Op Books & Macchiatos is nu mijn volledige recensie te lezen. Ik vertel jullie over dit fantastische boek, waarom ik dit boek wel veel eerder tegen had willen komen want ik bleef maar lachen. Het ultieme feelgood-boek. En er valt een exemplaar te winnen!
Per ongeluk een kleine winterslaap gehouden toen ik midden in het boek zat. Doch met veel plezier uitgelezen. Een verhaal vol absurde humor en veel gedetailleerde zijpaadjes!
Absurditeit ten top! Dit boek leest vlot, bevat hilarische personages en brengt de lezer in nauwkeurig detail doorheen de avonturen van Nelle en Willem. Aanbevolen voor liefhebbers van absurde humor die niet bang zijn overspoeld te worden door overbodige, maar hilarische details in de verhaallijn.
PRACHTIG! Wat een leuk en spannend verhaal. Een einde dat je niet verwacht en leuke raadsels om op te lossen. Zeker aan te raden voor zowel jong als oud!
Zo luidt het motto van de familie Trop de Tours. Als je na het lezen van dit verhaal een totaal ander idee hebt, kan niemand je dat kwalijk nemen, want hun rare stoten maken veel dingen heel gevaarlijk. Maar goed.
Dit was het eerste boek van Mark Tijsmans. Het is ondertussen veertien jaar oud, en ik vreesde heel erg dat ik het 1) gedateerd en 2) te kinderachtig zou vinden. Het kwam dan ook als een blije verrassing dat dat niet zo is, of toch niet overdreven. Ja, er zijn een paar zinnen waaraan je kunt merken dat het boek waarschijnlijk wel een uiterste houdbaarheidsdatum heeft, maar die ligt gelukkig nog veraf. Het klinkt allemaal nog modern genoeg, maak je geen zorgen. En al is het voornamelijk een kinderboek, ook dat bederft de pret maar een paar keer. Hier en daar zitten er een paar stukjes in waarvan je als 20+'er merkt dat je er iets te oud voor bent, maar dat valt ook heel goed mee.
Tijsmans heeft een heel specifieke manier van schrijven en informatie over te brengen. Het boek zit boordevol running gags die keer op keer herhaald worden. Soms wordt het een beetje te veel van het goede, maar over het algemeen is het gewoon supergrappig (want 'Wie heet er nu in godsnaam Petronella?' is een zinnetje dat je jezelf ook wel de hele tijd ziet afvragen). En zo gaat het dus de godganse tijd door, met wel een stuk of tien, misschien meer, verschillende dingen. Dolle pret. Al moet ik daar straks nog wel een kanttekening bij maken. Maar in elk geval is zijn stijl heel erg herkenbaar. Ook die afwisseling tussen heden en verleden doet hij heel vaak. Alleen mochten de hoofdstukken wel wat korter zijn...
De hoofdrolspelers zijn elf, twaalf jaar, en dat is iets dat mij altijd is opgevallen: ze gedragen zich iets te volwassen. Van veertienjarigen zou ik dit gedrag en de gedachtegang verwachten, maar van deze leeftijd niet helemaal. En een moeder die haar tienjarige zoon tips geeft om auto te rijden?? Dat lijkt me net wat te vreemd. Maar verder zijn ze echt wel tof, en Willem en Nelle zijn goed uitgebalanceerd, net als de anderen. Er zitten natuurlijk een hoop grappen verstopt die volwassenen waarschijnlijk zeggen dan kinderen: al die namen en hun belachelijke betekenissen doen je soms bijna over de grond rollen van het lachen. Jammer alleen dat de stamboom in het boek niet helemaal klopt (zowel qua spelling als informatie) met wat er in het verhaal zelf gezegd wordt.
De setting is geweldig: de auteur heeft de zotste torens verzonnen en die op elkaar gesmeten (soms, eh, letterlijk, zo blijkt). Stel je voor dat je in zo'n - ja, wat? - gedrocht/sprookjeskasteel woont (schrap wat volgens jou niet past). Wat nog toffer is: het verhaal staat helemaal in het teken van die setting, dus je ontdekt er ontzettend veel over. Langzaam maar zeker komen alle geheimen over de Trop de Tours bovendrijven. Het zit mooi in elkaar, en al heb je waarschijnlijk een deel van de geheimen wel ontraadseld voor Willem en Nelle dat doen, een ander deel ontdek je samen met hen.
Kort gezegd: een pak beter dan ik me herinner. Het eerste en naar mijn mening nog steeds het beste verhaal van Tijsmans. Ik heb zijn Wiet Waterlanders-boeken ook gelezen, maar die spraken mij over het algemeen iets minder aan. En bovendien: na een tijdje wordt het een beetje te veel van hetzelfde.
I read it as a kid and it has been my favourite book ever since.
It is witty and lighthearted. It has a child-like-wonder magic to it that makes you smile on every page. It plays with language and with your imagination.
It tickled my dyslexic brain in such a way that it made me fall in love with reading as a whole.
It was a blast to read and I have re-read it many times since. (Still know the proficy by heart.)
Ik las dit boek toen ik de goede leeftijd had en las het onlangs opnieuw, waarbij ik merkte dat dit zo'n boek ik dat nog steeds leuk is als je ouder bent en niet opeens saai of slecht geschreven lijkt. 👏 Ik raad dit boek zeker aan, super leuk, grappig, spannend en mooi kinderboek.
Ik las dit boek toen ik 15jaar was op aanrade van een vriendin omdat ze het zelf ook een goed boek vond. Ik heb het in één trek kunnen uitlezen en vond het een oprecht leuk en goed boek (er kwam zeer vaak humor aan te pas). Ik zou het met alle plezier een tweede keer willen lezen.
Ik las het (meerdere keren) toen ik kind was en wou het nog eens herlezen op 23. Echt een aanrader voor kinderen, zelfs nu heb ik er enorm van genoten.
Ik vind het een leuk boek, maar wel wat langdradig. Het begin is wat traag en het einde een beetje te snel. Het is heel erg grappig en soms kun je het niet weerstaan om hardop te lachen. De karakters zijn mooi neergezet en geloofwaardig. Het slot is wel voorspelbaar. Ik zou het boek aanraden als je graag lacht en ook graag wel wat meer leest.
Het was een leuk boek, maar niet voor mijn leeftijd meer. Ik had ze gekregen voor Kerstmis, het was een goed cadeautje geweest als ik een paar jaartjes jonger was. Toch heb ik van het verhaal genoten.
A friend gave me this book a year ago for my birthday so reading it was long overdue! She gave it to me bc it was one of her fave books and now I gave her percy jackson to read. I hope she enjoys it more than I enjoyed this one.
I enjoyed it but the language did feel a bit young for me!
herlezen in 2017 3.5 * als kind vond ik het boek geweldig en was het één van mijn lievelingsboeken, maar nu ik het als 22 jarige nog eens gelezen heb uit pure nostalgie zie ik nu wel een paar 'foutjes'. Het eerste deel gaat zeer traag en het is soms langdradig, maar het einde gaat dan weer veel te snel waardoor je de tijd niet krijgt om zelf het raadsel op te lossen en het boek plots gedaan is.
ik heb er wel nog eens van genoten en het blijft één van mijn lievelingsboeken.