Η φυλακή του κάτω κόσμου

by Menelaos Lountemis, Μενέλαος Λουντέμης

1963.Η εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ κλιμακώνεται.Στο πεδίο της μάχης, ο στρατιώτης Μπικγουελ, αμφισβητίας και ιδεολογικά αντίθετος στον πόλεμο, γίνεται στόχος των συντρόφων του.Η αποστασιοποίηση του τον καθιστά αποδιοπομπαίο τράγο, κ τον εγκαταλείπουν στην ζούγκλα.Η τύχη θα τον οδηγήσει, λαβωμένο, σε ένα χωριό Βιετναμέζων.Εκεί, η αρχική επιφυλακτικότητα και καχυποψία των ντόπιων θα μετατραπούν σε ειλικρινή συμπάθεια για τον Αμερικανό.Ο αντάρτης Κουάν, η μητέρα Υ-Εν, οι μικροί της γιοί, ο νεαρός Λάι, όλο το χωριό, με ανυπόκριτη αγάπη, θα τον αγκαλιάσουν και θα γίνουν η οικογενειά του,χιλιάδες μίλια μακρια απο την πατρίδα του.
Ωστόσο, ένα καπρίτσιο της μοίρας θα φέρει εκ νέου τον Μπίκγουελ αντιμέτωπο με τους τέως συμπολεμιστές του, καθώς εκείνοι θα βρεθούν έρμαιο στα χέρια των εχθρών τους.Και οι Αμερικανοί στρατιώτες θα λάβουν ένα πραγματικό μάθημα μεγαλοψυχιας και ανθρωπιάς...

Genres: Fiction

349 pages, Hardcover

First published January 1, 1964

About the author

Menelaos Lountemis (Greek: Μενέλαος Λουντέμης) was the pen name one of the most important essayists in the Greek interwar period and post-World War II era. His pen name was inspired by his later homeland's river Loudias.

Reviews

[Alexander Theofanidis · Rating 3 out of 5]

Λυρικός μανιχαϊσμός του συνοδοιπόρου Λουντέμη :😛

Βιετνάμ. Οι καλοί ρυζοφάγοι κίτρινοι αναμετρώνται με τους κακούς μπιφτεκοφάγους αμερικάνους και μοιράζουν διδαχές ζωής, αγάπης, δικαιοσύνης, ενώ τα αμερικανάκια μασάνε τσίχλα, παθαίνουν διάρροια και πατάνε το λόγο τους (εξόν εκείνοι που "πήγανε με τους κίτρινοι" -sic).

Λιγότερο κακό από άλλα έργα του συγγραφέα, καταφέρνει να αποφύγει την πολλή κλάψα και μύξα σε τρύπιο μαντήλι, αλλά το αίμα νερό δε γίνεται, λίγο Βασιλακηκαΐλιά και Μαρθαβουρτσίλα δεν τη γλιτώνεις.

[Maria Sourlatzi · Rating 5 out of 5]

Μολις το τελειωσα, γυρισα στην πρωτη σελιδα και το ξαναδιαβασα απο την αρχη! ΤΟ αγαπημενο βιβλιο

[Euroquinn · Rating 5 out of 5]

Ήταν ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει και ήταν το πρώτο αυτού του συγγραφέα. Ομολογώ ότι εντυπωσιαστηκα!!!!

[Angeliki]

Ότι και να διαβάσω από αυτόν τον άνθρωπο γίνεται αυτόματα αγαπημένο μου. Μπορεί να μην είμαι και πολύ αντικειμενική με τα βιβλία του, καθώς έχω ένα ιδιαίτερο δέσιμο μαζί τους από την παιδική μου ηλικία αλλά πραγματικά αξίζει γιατί κατά τη γνώμη μου διαμορφώνει ιδέες και συνειδήσεις.
Το βιβλίο μας ταξιδεύει στο Βιετνάμ, την περίοδο της στρατιωτικής επέμβασης των ΗΠΑ, μια επέμβαση που ήταν παράνομη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και κατέληξε σε μια μεγάλη αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και σε μεγάλα εσωτερικά προβλήματα. Ελάχιστοι όμως έχουν ασχοληθεί με τις επιπτώσεις για το Βιετνάμ και πολύ λιγότεροι έχουν διηγηθεί πως βίωσε αυτόν τον πόλεμο ο λαός του Βιετνάμ, αλλά και οι απλοί στρατιώτες του επαναστατικού στρατού. Γι' αυτό φαντάζει και παράξενο που ένας Έλληνας συγγραφέας, ο οποίος όμως είχε επισκεφτεί τη χώρα αυτή την περίοδο της εξορίας του, γράφει αρκετά βιβλία γι' αυτό ζήτημα.
Διαβάζοντας τη Φυλακή του Κάτω Κόσμου δεν βρήκα το βάθος που είχαν άλλα κείμενά του, αλλά σίγουρα κάτι διαφορετικό, κάτι που αντικατοπτρίζει πλήρως την αγνή πίστη του στις ιδέες και ας μην ήταν τόσο απλά τα πράγματα στην πραγματικότητα. Αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτός ο κόσμος δεν θα σταματήσει ποτέ να έχει ανάγκη από ιδεολόγους.

----------------------

""Όλα τα σπίτια σ' αυτόν τον κόσμο έχουν πεθαμένους, πολλά και σκοτωμένους, μα σπίτια χωρίς ζωντανούς είναι λίγα.""

""- Τι είναι η πατρίδα; Μου λες;
- Ποιανού;
- Τι π ο ι α ν ο ύ; Σάματι είναι πολλές;
- Το βρήκες.""

""Όλη τους η ζωή είναι μια φούχτα από ρύζι. Αλλά το ρύζι σ' αυτόν ξεχωριστά τον τόπο έχει έναν παράξενο νόμο: Αν το φυτέψεις, το θερίσεις τ' αλωνίσεις εσύ...τότε δεν είναι δικό σου. Αν βάλεις και χωθούν ως το λαιμό στον ιδρό και στον βούρκο οι άλλοι...τότε είναι δικό σου. Κι αλίμονο στο χάλι σου αν δεν συμφωνήσεις. Θα γιομίσει ο τόπος σου με χιλιάδες μη αναμιγνυόμενα αεροπλάνα και θα γίνουν όλα στάχτη.""

"Εσύ όπως και να 'ναι, περιμένεις ένα γράμμα. Μα και να μην έρθει εσύ το περιμένεις. Είναι και αυτό κάτι. Μα είναι άνθρωποι, που δεν περιμένουν ποτέ γράμμα, από πουθενά. Και φεύγουν απ' τη ζωή χωρίς ούτε τόση δα αγάπη. Ε, καλά, θα μου πεις, πόσο τραγικό είναι αυτό; Τα περισσότερα απ' τα μισά πλάσματα που κόσμου ζουν και πεθαίνουν δίχως αγάπη. Οι πιο δυστυχισμένοι είναι κείνοι που δεν έχουν τη λευτεριά ν' αγαπήσουν."

[Αγγελική · Rating 5 out of 5]

Απίθανο !! Άψογο μυθιστόρημα απ' ολες τις απόψεις !! Συγκινητικό, ρομαντικό, με χιουμοριστικά στοιχεια, με τελεια πλασμέμους χαρακτήρες, δράση, αγωνία και πολύ καλή πηγή ιστορικών γνώσεων !!

Οι ήρωες Κουαν, Μπικγουελ, Υ-Εν, Λάι κ.α αποτελούν σύμβολα του ανθρωπισμου, της αγαπης, της καλοσυνης, της δικαιωσυνης, της αλληλοβοηθειας και αλλων ιδανικων που ανεκαθεν ηταν δυσκολο να υοθετησει ο ανθρωπος σε καιρους οχι μονο πολεμου αλλα και ειρηνης !

Συγχαρητηρια στον αξιεπαινο Μενελαο Λουντεμη για αυτο το αριστουργημα !

[Vaios · Rating 2 out of 5]

Με κούρασε

[Filippos Farmakis · Rating 3 out of 5]

Το βιβλίο αυτό ήταν ..περίεργο. Δεν ξέρω ακριβώς πως να το περιγράψω. Ήταν ένα μίγμα κωμικών στοιχείων, αντιιμπεριαλισμού/αντιαμερικανισμού, ανάδειξη των ιδανικών της αγροτικής ζωής, της φιλίας, των απλών ανθρώπων που έζησαν τον πόλεμο του Βιετνάμ. Οι διάλογοι πάντα ευφάνταστοι, ευχάριστοι και ιδιαίτεροι, λες και βρίζονται ταξιτζήδες στην Κηφησίας.

Το τέλειωσα χθες το βράδυ και θα το περιγράψω με ένα κομμάτι του βιβλίυο (σελ. 323): "Όλα είχαν τελειώσει εκεί κάτω, στο πεδίο της μάχης. Κάτι κάπνιζε ακόμη, μα σε λίγο έσβησε και αυτό."