Preface by Sir John Gielgud Foreword by Joshua Logan
This clearly written guide to the Stanislavski method has long been a favorite among students and teachers of acting. Now, in light of books and articles recently published in the Soviet Union, Sonia Moore has made revisions that include a new section on the subtext of a role. She provides detailed explanations of all the methods that actors in training have found indispensable for more than twenty years. Designed to create better actors, this guide will put individuals in touch with themselves and increase personal sensitivity as well.
Nice. Very concise explanation of Stanislavski. I know people shirk the METHOD but what you don't get is the METHOD as you know it is not true Stanislavski. He is the person who revolutionized acting and incorporated the science of the mind and PSYCHOLOGY into it. I think that is why some people have slandered the concepts with a distortion of what it is. Acting is not about becoming someone else to the extent of losing oneself but using the imagionation and your own experience to create a character. If actors became their characters there would be homicides and crimes after and during every performance.
A must for any actor, director, or teacher of theatre. Ms. Moore's excessive praise of Stanislavski gets a bit old, but it's a much better option to read this reader's digest version of his method than his actual reading, which is impossible to get through.
I read this as part of class requirement for the acting class I took in college. Not that I decided to pursue a career in acting but that I am curious about this practice. Surprisingly this book taught me a few good lessons about life and situations! Till today I still come back to it from time to time.
I gave it four stars because she knew Stanislavski and kept it to a system as opposed to the later method. The system is timeless and ageless. The Method is of a period. Although I gave this work 4 stars, I do believe it is best to go back to Stanislavski and his seminal work The Actor Prepares.
Stanislavski Sistemi Oyunculuk Eğitimi İçin Bir El Kitabı
Bendenizin en çok sevdiği "sinema"nın Stanislavski Sistemi`ni kullanan bir sektör olması ve üzerine bir de Chuck Palahniuk`un o muhteşem kitabı Günce`de geçen "birileri bizi Stanislavski Methodu ile yönetiyor." cümlesiyle merak duygusu barındıran damarlarımın kabarması sonucu okunan kitabın incelemesidir.
Tiyatronun bilim adamı Konstantin Sergeyevic Stanislavski...
Stanislavski tiyatroyu insan gövdesinin ve ruhunun araştırıldığı bir laboratuvar olarak tasarlamıştır. Freud`dan bu konuda yardım alan Stanislavski yaratıcılığın bilinçli teknikler yoluyla, bilinç dışını açığa çıkarmak üzere yöntemler geliştirileceğine inanmış ve bunu çalışmalar yaparak sahneye yansıtmaya çalışmıştır.
Oyunculuğun Tanrısal bir yeti olmaktan çok herkes tarafından öğrenilebilecek ve geliştirilecek bir insani bir nitelik olduğuna inanan Stanislavski, yönetmeni çıldırtacak oyunculara karşı bile iyimser davranmaktadır: Eğitime iyi niyetle yaklaşan ve kendi kalıplaşmış görüşlerinden vazgeçebilen herkes, her zaman bir şeyler öğrenebilir ve kendini geliştirebilir gözüyle bakmıştır.
Stanislavski: Sanatta kendinizi değil, kendinizdeki sanatı, sevin.
Stanislavski bir formül ya da reçete yazmamaktadır. Geliştirdiği teknik hayatı boyunca sürekli gelişme göstermiştir.
Coşku Belleği: Buna göre oyuncu önce oynayacağı rolle içsel bir bütünleşme sağlayabilmek amacıyla onun yaşantısı, yaşadığı dönemin sosyal ortamı, modaları düşünsel atmosferi vs. ile ilgili bir araştırma dönemine girişir. Bu dönemi Stanislavski ; "oyuncunun rolle flörtü olarak yorumluyordu. Flörtü "evlilik" izliyordu. Bu içsel hazırlık sürecini de "doğum" izlemektedir.
Stanislavski`nin ALTIN KURALI: içsel değerler bir kez oturdu mu, fiziksel kişilendirme kendiliğinden ortaya çıkar.
Stanislavski, döneminde içsel olana verilen değerler neticesinde; psikolojist bir eğilimin temsilcisi olarak görülmekte idi.
Onun tekniğini kullanan pek çok tiyatro, büyük başarılar elde ettiği gibi üniversitelerde yöntemin ayrıntılarını öğreten dersler verilmeye başlandı.
Dramatik oyunculuk tekniği ortaya çıktığı süreçte Elia Kazan`ın yönetiminde birçok Hollywood oyunculuk sektörünün "resmi" eğitim yöntemi haline dönüşmüştür.
İnsanın fiziksel ve ruhsal sürecinin ayrılmaz bir bütün olarak işlendiğine inanan Stanislavski, Devrim sonrası Rusya`sında bilim alanında etkili olmaya başlayan materyal eğilimler, Pavlov ve Secenov gibi fizyolog ve psikologların geliştirdiği yeni kuramlarla da kanıtlara erişmeye başlamıştır.
Stanislavski: Tükürmen gerekiyorsa,bunu tiyatroya gelmeden önce yapmayı öğrenmelisin.
Oyun yazarının verdiği fiziksel eylemlere yoğunlaşan oyuncunun içsel / ruhsal olanı dolaysız olarak ortaya çıkaracağına inanıyordu. Bir kapıyı açmanın kırk yolu olduğuna ve bunlardan her biri de farklı coşkulara yol açacağını, bu yüzden geriye sadece tercih etmenin kaldığını dile getiriyordu.
Stanislavski yaygın bir kanı olan "yetenekli oyuncunun hiçbir tekniğe ihtiyacı yoktur" söylenişini reddetmekle birlikte, büyük yetenek ve ince nüanslara sahip bir oyuncunun diğerlerinden daha çok tekniğe ihtiyacı olduğunu kanıtlamak için çalışmalar yapmıştır.
Stanislavski Sistemi`nin terminolojisinde; Üstün Amaç, EYLEMİN MANTIĞI, Verili Durumlar, Duygu-Düşünce Alışverişi ALT-METİN,İMGELER,Tempo ve Ritim vb. ortak bir dil yaratılmıştır.
Onun geliştirdiği teknik yardımı ile oyuncular bir rolün ruhunu inşa edebilir ve sahne üzerinde yaratılmış insanın içsel dünyasına somutlayabilirler.
Stanislavski`nin bilinçaltının anahtarına verdiği fiziksel eylemler yönteminin içeriği; eylemin psikolojik tarafının oyuncu tarafından refleksif olarak işin içine girmesi ve bu da coşkuların açığa çıkmasına neden olmasıyla anlatılabilir.
Stanislavski`ye göre, yaşamın sanatsal bir yeniden yaratımı olan tiyatro, yaşamın ÖNEMLİ SORUNLARINDAN BİRİne sahiptir:
Tıpkı gerçek yaşamda harcanan dakikaların geri getirilememesi gibi sahne üzerinde geçen zaman da tekrar edilemez.
Oyuncular önceki akşam yaptıklarını tekrar etmeyi denediklerinde tiyatro sanat olmaktan çıkar. Yaşayan bir tiyatroda her gösteri diğerinden farklıdır. "Bugün,burada,şimdi" tekniği Stanislavski Sistemi`nin bir parçasıdır.
Stanislavski: Bir oyuncu kendisini role uyarlamak zorundadır, rolü kendisine değil.
Yevgeni Vakhtangov: Gerçek Mürit
Stanislavski Sistemi`nin en ateşli taraftarı ve Stanislavski`nin asistanıdır. Vakhtangov, Stanislavski`nin hiç durmadan gelişme gösteren sistemine "doğalcılığı" ağır basacak şekilde bir çizgi çizdi.
Vakhtangov`u o sıralar Almanya`da oldukça popüler olan Ekspresyonizm`in çok fazla etkisi altında kalmakla suçladılar.
Oyuncu ve karakter arasındaki herhangi bir ayrımın ortadan kaldırılması gerektiğini ve oyuncunun karakter hakkında düşünmemesi gerektiğini, yalnızca karaktermiş gibi düşünmesi gerektiğini söylüyordu. Stanislavski ise karakterle bütünleşmenin oyuncunun tümüyle karakteri onaylaması anlamına gelmediğini ileri sürüyordu.
Vakhtangov ise oyuncunun kendi kişisel deneyimlerini kullanmasına önem veriyordu.
Böylece kendi teatral biçimini yaratan Vakhtangov dışsal olarak son derece abartılı, içsel olarak daima canlı bir sanatsal teknik inşa etti. Paradoks Çarpıcıydı: Komedi artık trajik bir tarz haline gelmişti. Kostümler stilizeydi; makyajlar acı çeken masklar izlenimi veriyordu.
Stanislavski bunu onayladı!
Stanislavski Sistemi gelişir haldeyken artık doğalcılığın sınırlarını aşıyordu.
Stanislavski`nin oyuncu, yönetmenin Vakhtangov olduğu bir oyun sergilendi.
Stanislavski`nin içsel hakikat ilkeleri unutulmadan onları GROTESK bir üsluba yönlendirdi. Groteskin oyunun derin içeriğini canlı bir biçimde ifade eden üslup olduğunu dile getirdi.
Onun amacı insan duygularının ve yazgısının, efsane ve batıl inançların ürünü olan insanlık dışı yasalarla, insan ruhunu etkileyen korku etkileyen korku alemiyle çatışmasını yansıtmaktı.
Vakhtangov övgüleriyle oyuncuları gururlandırdığı gibi, acımasız eleştirileriyle onları ağlatıyordu da. Parlak ve ironi yüklü mizah anlayışı, keskin zekası, sanatsal sezgileri, sınırsız enerjisi ve hepsinden öte bayağılığa olan nefreti, takdir ve saygı uyandırıyordu.
Groteskliği dibine vuran anlayışı Vakhtangov`u Stanislavski`den ayırıyor olduğunu düşünenlerin Stanislavski`yi anlamamış olanlar olduğunu iddia ediyor yazar Sonia Moore bu kitabında.
Vakhtangov’u tutkuyla Stanislavski safında çarpışmış bir gerçek mürit olarak görmektedir.
Sonuç olarak Günce kitabına bağlarsak; Birilerinin Stanislavski methodu ile yönetmesinden çok kendi kendimizi bu yöntemle yönetmeye İHTİYACIMIZ olduğuna inanıyorum....
Maskesiz tiyatro olan hayatımızın buna ihtiyacı düşündüğümüzden daha çok!!
“Love the art in yourself, not yourself in the art”. Stanislavski
Lectura obligatoria para mi clase de Acting I sobre los métodos adecuados para la actuación y el teatro.
No va a ser mi libro favorito del año, pero ha sido interesante aprender los puntos de vista de este señor tan famoso (se ve que es importante en el mundillo).
Great companion to Stanislavski's ABC books, and should be read because it emphasizes Stanislavski's later work. Stanislavski's early work was so internal, many of his actors ended up in asylums, so later in his life he changes his work to reflect a more external process. By this time his teachings had travelled to America, and as a result what we think of as "method" acting as influenced by Stanislavskl was in fact rejected by Stansislavski later in live.
This book provides that essential perspective. Read it before reading the ABCs, and then read it again afterwords.
I enjoyed taking a deeper look into the craft of acting. Doing so, in my opinion, will benefit anyone who is seeking an artistic career. This deels with the science and discipline that is involved with the art of expression, therefore, it should be read by anyone looking to find more refined ways of expressing themselves.
I'm not an actor, but a writer. Sometimes I read acting books for insights into character development. This book was interesting but it seemed a bit thin. A good introduction, perhaps, but I would have liked a bit more depth.
This is a strangely fragmented volume, and that reveals the great concentration it seems to be attempting. Still, an interesting read, perhaps useful to pursuits outside of acting. If modern self-help were written in a similar way I would be grateful if bemused. Explicit throughout is the idea of conscious unity of the inner and outer, direct and indirect. Implicit is the time required to realize this goal, though the instructions to draw the rest of the owl are written with archaic charm. The final section on Vakhtangov is completely out of place yet in the end provides another lesson to apply to relationships, especially relationships with creeds and their exponents.
Not practical. Writing is not coherent. Easy to get lost. Good information, but that’s all it is—information. A Practical Handbook For The Actor was much better. Still I think this is an important method to know for every actor. But you are better off finding a teacher who ones this stuff and can show you.
Generally good but the ideas are very mixed, no coherence in the writing which made it hard to understand. Plus the Turkish translation is like a Google translate format, I don't advise you to read a Translated version.
The Art of Experiencing - As an actor, you’re always trying to find what works for you. Tools that help you not only understand a character but create it, inhabit it, be it.
What I like about the Stanislavski Method is how it uses the psychology of the interpreter to turn the conscious into subconscious. It attempts to recreate in the actor the inner, psychological causes of behaviour, rather than to represent their effects. Stanislavski recognized that in practice a performance is usually a mixture of the three trends (experiencing, representation, hack) but felt that experiencing should predominate.
This is a book I’ll be returning to frequently. Not only to refine my understanding of the techniques but also to expand my own acting process through its exercises.
Any human being interested/involved/connected or just want to know how and actor should conduct themselves should read this play. Through explaining the teachings of the patriarch of western theater reform (Constantin Stanislavski)in many ways just shows us whats right under our nose in our acting power by labeling it, telling us how, why, and how to use it properly.
Interesting and pretty much a must-read for anyone seriously interested in theatre. I wish that it had been written more from Stanislavski's point of view than from Sonia Moore's, but it was still a helpful — albeit annoying at times — guide.