Ο «άλλος», ο φαινομενικά «σπαραγμένος» Κάλβος που παρουσιάζεται εδώ δεν είναι παρά ο ίδιος παλαιός και σύγχρονος ποιητής μας διατηρώντας ακέραια τα περισσότερα από τα κύρια χαρακτηριστικά του, καθώς και την ενότητα των γοητευτικών «αντινομιών» του (ελαφρά, ίσως, πιο τονισμένων).
Γεννημένος στην Ζάκυνθο στα 1792, έζησε από το 1813 στην Ιταλία, όπου εκτός των άλλων εργάστηκε κοντά στον ποιητή Ugo Foscolo. Από το 1816 ζει στην Αγγλία και στα 1819 παντρεύεται την Maria Teresa Josephine Thomas, η οποία πέθανε τον ίδιο χρόνο. Στα 1820, μετά από σύντομη παραμονή στο Παρίσι, επιστρέφει στην Ιταλία κι εντάσσεται στο επαναστατικό κίνημα των Καρμπονάρων, με αποτέλεσμα να απελαθεί στην Γενεύη, όπου έμεινε από το 1821 ως το 1824 και έγραψε τις δέκα πρώτες Ωδές, τις οποίες τύπωσε το 1824 με τον τίτλο «Λύρα».
Λίγο αργότερα στα 1826, στο Παρίσι προχώρησε σε έκδοση μια νέας σειράς Ωδών (δέκα και αυτές στον αριθμό) με τίτλο «Λυρικά». Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα και δίδαξε στην Ιόνιο Ακαδημία και στο Κερκυραϊκό Λύκειο αλλά συνάντησε εχθρικό κλίμα και τελικά αποφάσισε στα 1852 να επιστρέψει στην Αγγλία. Την αμέσως επόμενη χρονιά προχωρά σε δεύτερο γάμο, στο Λονδίνο, με την Charlotte Augusta Wadams. Συνεχίζει να εργάζεται ως εκπαιδευτικός, διδάσκοντας μαθηματικά και ξένες γλώσσες. Πέθανε από πνευμονία στα 1869, σε ηλικία 77 ετών.
Η σορός του Ανδρέα Κάλβου επεστράφη στη Ζάκυνθο στα 1960. Πέρα από το μικρό αλλά σημαντικό ποιητικό του έργο στην ελληνική γλώσσα έγραψε λογοτεχνία αλλά και κάποιες μελέτες και μεταφράσεις στα ιταλικά κυρίως και στα αγγλικά. Παραδόξως δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμα και ίσως να μην υπήρξε ποτέ κάποιο πορτραίτο του, οπότε μοιραία η φωτογραφία στο προφίλ του θα παραμείνει κενή.