สายรุ้ง

by ทมยันตี

สายรุ้ง เป็นนวนิยายโรมานซ์ที่งดงามอีกเรื่องหนึ่งของ ทมยันตี พูดถึงความทรงจำ ความรักมั่นคงของผู้หญิงชื่อ เมทินี ต่อผู้ชายคนที่เธอเรียกอย่างรักใคร่และอบอุ่นในทุกครั้งที่เอ่ยถึงว่า พี่ภาคย์แต่ที่สุด หัวใจแข็งแกร่ง ทนและเก็บความทุกข์ความขมทุกอย่างไว้กับตัวเอง ก็ทลายครืนลง…ปวดร้าว ชิงชัง จนภาพแห่งวันคืนเก่าๆ ก็ไม่สามารถรั้ง…เธอใช้เหล้ากล่อมหัวใจตัวเองจนเป็นแอลกอฮอล์รึซึ่ม …สายรุ้งที่เปรียบไว้ดั่งความฝันงดงาม กลายเป็นความหวังที่ไกลเกินไขว่คว้า แม้จะเอื้อมจนสุดตัว สุดหัวใจ แล้วก็ตาม ด้วยโครงเรื่องที่โดดเด่น หลากรสและบทสนทนา ที่เจนจัด หนักแน่นคมและกินใจไม่แพ้ ค่าของคน หรือ คู่กรรม ทำให้บทประพันธ์เรื่องนี้ของทมยันตี อยู่ในสายตาและความตั้งใจของนักแสดงคุณภาพหลายคน อาทิ ลิขิต เอกมงคล ที่อยากจะฝากฝีมือการแสดงสวมไว้ในบทบาทของตัวเอกในเรื่อง สายรุ้ง นี้ ณ บ้านวรรณกรรม ตั้งใจอย่างมากต่อการสร้างสรรค์บทประพันธ์ชิ้นนี้ด้วย สายรุ้ง เป็นนวนิยายที่ให้ทั้งบทเรียนแห่งชีวิต คุณค่าของความรัก และแรงอธิษฐาน แรงยึดมั่นในคุณงามความดี นำพาให้ชีวิตสุขสมบูรณ์ …เพื่อให้ทั้งคุณธรรม ความรักและความบันเทิงนี้ อยู่ในมือของผู้อ่านอย่างเพียบพร้อมที่สุด สุดสายรุ้ง…สายที่แสนสวยนั้น แม้ไกลเกินเอื้อม แต่ความรู้สึกที่แสนรักก็พร้อมจะเดินทางไปหา

About the author

ทมยันตี เป็นนามปากกาของ คุณหญิงวิมล เจียมเจริญ เกิดที่กรุงเทพมหานคร บิดาเป็นทหารเรือ ส่วนเชื้อสายทางมารดาเคยเป็นชาววัง วิมลศึกษาชั้นประถมปีที่ 1 ถึงมัธยมปีที่ 8 ที่โรงเรียนเขมะสิริอนุสสรณ์ จากนั้นเข้าศึกษาต่อคณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แต่ภายหลังเปลี่ยนมาเรียนคณะพณิชยศาสตร์และการบัญชี จนจบอนุปริญญา วิมลสมรสครั้งแรกกับ นายสมัคร กล่ำเสถียร และได้หย่าขาดจากกัน ต่อมาสมรสกับ ร.ต.ท.ศรีวิทย์ เจียมเจริญ (ยศขณะนั้น) มีบุตรด้วยกัน 3 คน และต่อมาได้เลิกร้างกัน และวิมลได้ฟ้อง พ้นตำรวจเอกศรีวิทย์ เรียกค่าอุปการะเลี้ยงดูบุตรเป็นคดีความยืดเยื้อกันไปถึงสามศาล

ขณะเรียนในชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ไปสมัครเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยโรงเรียนเซนต์โยเซฟคอนแวนต์ เมื่อโรงเรียนรับสมัครเข้าเป็นอาจารย์ จึงลาออกจากธรรมศาสตร์ โดยระหว่างสอนหนังสือก็ได้เขียนหนังสือไปพร้อมกันด้วย

หลังจากเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้านโจมตีขบวนการนักศึกษาในเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลได้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน และต่อมาในปี พ.ศ. 2520 ได้เป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ, ปี พ.ศ. 2522 เป็นสมาชิกวุฒิสภา, และปี พ.ศ. 2527 ได้เป็นผู้อำนวยการองค์การขนส่งมวลชนกรุงเทพ

นอกจากจะมีความสามารถในการเขียนแล้ว ทมยันตียังเคยมีชื่อเสียงโด่งดังเป็นที่นิยมอย่างสูงในฐานะนักพูด แนวการพูดของทมยันตี คือโน้มนำให้ประชาชนรักชาติ เสียสละเพื่อชาติ และมีความยึดมั่นในชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ในช่วงเหตุการณ์ 6 ตุลา พ.ศ. 2519 วิมลมีบทบาทเป็นแกนนำสำคัญของชมรมแม่บ้าน ซึ่งเป็นการรวมกลุ่มของภรรยาข้าราชการ ภรรยานายพล และแม่บ้าน มีบทบาทโจมตีขบวนการนักศึกษาว่าเป็นผู้บ่อนทำลายมิตรประเทศ (สหรัฐอเมริกา) [1] ภายหลังเหตุการณ์ดังกล่าว วิมลได้รับแต่งตั้งให้เป็นสมาชิกสภาปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

งานเขียนครั้งแรก

วิมลเริ่มเขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรกเมื่ออายุ 14 ปี ขณะเรียนอยู่ชั้นม. 4 ได้ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ศรีสัปดาห์ และได้เขียนเรื่องสั้นต่อเนื่องอยู่ถึง 11 ปี ขณะที่เริ่มเขียนเรื่องยาวเรื่องแรกคือเรื่อง ในฝัน เมื่ออายุ 19 ปี ใช้นามปากกา โรสลาเรน ตีพิมพ์ในนิตยสารศรีสัปดาห์ วิมลเขียนเรื่องสั้นและนวนิยายจนอายุ 70 ปีจึงเลิกเขียน

นามปากกา 5 ชื่อ ได้แก่

1. โรสลาเรน
เป็นนามปากกาแรก เทียบคำในภาษาฝรั่งเศสแปลว่า "กุหลาบราชินี" ใช้เขียนเรื่องรักพาฝันหรือจินตนิยาย

2. ลักษณวดี
ใช้สำหรับเขียนนวนิยายรัก ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาของเหล่าเจ้าหญิงเจ้าชาย

3. กนกเรขา
ใช้สำหรับแต่งเรื่องตลกเบาสมอง แต่ที่สร้างชื่อเสียงให้มากที่สุดคือ

4. ทมยันตี
นามปากกาที่ใช้แต่งเรื่องราวที่สะท้อนชีวิตและสังคม รวมทั้งแต่งเรื่องแนวจิตวิญญาณ

5. มายาวดี
ใช้เขียนเรื่องเกี่ยวกับศาสตร์แห่งเทวะ หรือเรื่องเล่าจากตำนาน

แม้ไม่ปรากฏว่างานเขียนของทมยันตีเคยได้รับรางวัลสำคัญ แต่เป็นที่ยอมรับทั่วไปว่าทมยันตีถือเป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จ มีผลงานได้รับความนิยมอย่างสูงเป็นจำนวนมาก เหตุผลที่ไม่มีผลงานของทมยันตีได้รับรางวัลทางวรรณกรรมใด ๆ นั้น เป็นเพราะทมยันตีไม่ประสงค์ให้นำผลงานของตนไปส่งประกวด และปฏิเสธการรับรางวัลทั้งปวง ทมยันตีได้เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า “ฉันเคยได้รับรางวัลจากพระหัตถ์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ฯ มาแล้ว นั่นคือรางวัลสูงสุดในชีวิต จากนั้นไม่เคยอยากได้รางวัลใด ๆ อีกเลย” และในขณะนี้ ทมยันตีได้เริ่มลงมือเขียนเรื่อง 'จอมศาสดา' ซึ่งจะเป็นเรื่องสุดท้ายที่ทมยันตีจะเขียนแล้ว จากนั้นทมยันตีจะหันหน้าเข้าสู่ความสงบใต้ร่มพระศาสนา

เกียรติยศที่ได้รับ

เครื่องราชอิสริยาภรณ์ วิมลได้รับเครื่องราชอิสริยาภาณ์ตริตาภรณ์มงกุฎไทย ตริตาภรณ์ช้างเผือกและ ทุติยาภรณ์มงกุฎไทย ต่อมาได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ จุตถจุลจอมเกล้า เป็น “คุณหญิง” เมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2548

ผลงานรวมเล่ม

ในนามปากกา "ทมยันตี"

คู่กรรม, กษัตริยา, เถ้ากุหลาบ, กฤตยา, ใยเสน่หา, แม่ดอกสวะ, เมียน้อย, เวียงกุมกาม, ร่มฉัตร, รอยลิขิต, ยอดอนงค์, รักลวง, รักที่ต้องมนตรา, ราชาวดี, แก้วกัลยาของแผ่นดิน, แก้วกลางดง, มงกุฎหนาม, เจ้าแม่, โซ่สังคม, มณีร้าว, เทพบุตรสุดแสบ, แนวสุดท้าย, ใบไม้ที่ปลิดปลิว, แผลหัวใจ, เพลงชีวิต, วันที่รอคอย, สะพานดาว, สองชีวิต, สายรุ้ง, สำรองรัก, ศิวาลัย, สตรีหมายเลขหนึ่ง, สุริยวรรมัน, สุดหัวใจ, อย่าลืมฉัน, อันธการ, อตีตา, อธิราชา, ล่า, ไวษณวี, คำมั่นสัญญา, คู่กรรมภาคสอง, คุณหญิงนอกทำเนียบ, จิตา, จดหมายถึงลูกผู้ชาย, ชามี, ฌาน, ดาวเรือง, ดาวนภา, ตราบาป, ตะวันลา, ถนนสายหัวใจ, ทิพย์, นายกหญิง, นางเอก, บาป, ประกาศิตเงินตรา, พิเธีย, พี่เลี้ยง, พิษสวาท, ทวิภพ, คลื่นชีวิต, รายากุนิง

ในนามปากกา "โร

Reviews

[Pang Happy Holidays & Happy New Year =D · Rating 3 out of 5]

Summary in Brief

นางเอกกับพระเอกรักกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ด้วยครอบครัวทำให้นางเอกจำเป็นต้องเขียนจดหมายตัดเยื่อใยกับพระเอก พระเอกช็อคเสียใจมากขับรถจน ( เกือบคว่ำ ) แต่นางเอกเข้าใจว่าพระเอกตายแล้ว เธอจึงเจ็บช้ำมาตลอด ในขณะที่เขากลับมาด้วยความเกลียดชังฝั่งลึกในหัวใจ...

Express my Feelings

ตอนแรกนึกว่ามันจะเป็นแนวแก้แค้น หน่วงๆ แบบละคร'อย่าลืมฉัน' ไรงี้ แต่เรากลับรู้สึกว่ามันออกจะไปทางปัญหาครอบครัวมากกว่านะ พระเอกก็มีที่พูดจาถากถาง เฉือดเฉือน ทำร้ายจิตใจนางเอกบ้าง แต่เราก็ยังไม่รู้สึกหน่วงพอ แอบอยากให้มันแก้แค้นมันๆง่ะ 55 เราคงขาดหวังผิดไปมากไป แม้ว่าช่วงพีคจะแอบน้ำตาซึมอยู่เหมือนกัน ชอบสำนวนภาษาของทมยันตี ทำฉากธรรมดาๆให้ขบขันได้ 55 ตัวละครรองๆน่ารักดี ว่าจะไปดูละครใน Youtube มันคงจะสนุกกว่าในนิยายนะ

[ดินสอ สีไม้ · Rating 3 out of 5]

สายรุ้ง เป็นนิยายอีกเรื่องที่อ่านแล้วรำคาญตัวละครหลายตัว ..
พระเอก นางเอก แม่นางเอก เหล่าญาติโกโหติกาแต่โบราณ ฯลฯ รวมหมด!!
ขัดอกขัดใจกับหลายการกระทำของตัวละคร
ที่วิ่งพาตัวเองเข้าสู่ปัญหา อ่านแล้วไม่เชียร์ใครเลย

และความไม่สมจริงในวิถีปฏิบัติ
ทำให้เราไม่อินกับดราม่า แต่ก็นะ ..
เสียน้ำตากับเค้าเหมือนกัน ;P

ไหนบอกไม่อินไง 555
นี่แหละความเก่งของทมยันตี
ทำให้เราอ่านไปบ่นไป .. และร้องไห้ไป .. ก็ได้ด้วย!!

[Raccoon · Rating 4 out of 5]

สายรุ้ง เป็นนิยายของทมยันตีที่เราอ่านต่อจาก รักลวง ทำให้พบข้อเปรียบเทียบเยอะเลยค่ะ

ซื้อเล่มนี้มาอ่าน เพราะอยากร้องไห้(ฮา) แต่กลับไม่ยักร้อง ได้แค่หน่วงนิดหน่อย ไม่ดึงให้เราอินได้เท่าที่หวังไว้
(หากเทียบกับรักลวงแล้ว เราร้องกับเรื่องนั้นเป็นเผาเต่าเลย)

ไม่รู้เป็นกลวิธีการเขียนของนข.รุ่นเก่าหรือเปล่า แต่สำหรับนามปากกานี้อ่านมาหลายเรื่องแล้วพบว่านข. ไม่ค่อยเปิดเผยเรื่องอดีต เท่าไหร่น่ะค่ะ
บางอย่างก็มีแค่ที่มาที่ไปโดยคร่าว (เช่น พระนางเคยรักกัน) แต่การรู้แค่นี้ มันทำให้เราอินแค่ผิวเผินนั้นเองนะคะ หรือตกลง แม่พระเอกทำอะไรกับครอบครัวนางเอกกันแน่ ทำไปเพื่ออะไร ? ก็ยังไม่มีบอกแน่ชัด
อ่านจนจบเล่มแล้ว เราก็ยังไม่รู้เลยว่าอีตาพระเอกนี่ทำงานทำการอะไร (อาจจะคนใหญ่โต เป็นเจ้าของกิจการ ?) ซึ่งนข.อาจจะไม่ได้เน้นเรื่องนี้ แต่เราก็อยากรู้อยู่ดีนะ 555
บทพระนางดูคล้ายจะมีน้อย แต่มีทีไรก็เป็นการต่อปากต่อคำของพระเอกเสียเยอะ ก็เลยไม่ค่อยอินอีกว่าตกลงรักกันจริงไหม Orz

ที่เราชอบในเรื่องนี้มากเลยก็คือ คุณทรงยศ หนุ่มใหญ่ใจดีที่คอยช่วยเหลือนางเอก อาจจะดูเพ้อฝันเกินไปหน่อยกับความรักที่มีให้นาง แต่เราก็อดคิดไม่ได้ว่า คุณยศนี่เป็นคนดีจริงๆ หากเรื่องนี้ไม่มีพระเอก และเขาไม่เคยมีพันธะกับใคร เราคงให้คุณยศเป็นพระเอกไปแล้วล่ะค่ะ แก่ สปอร์ต ใจดี รักจริง มีครบเลย
ส่วนที่ไม่ค่อยชอบใจเลยคือนิสัยบางส่วนของนางเอก (แม้ส่วนใหญ่แล้วเธอจะน่ารักมากก็ตาม) ที่ต้องหันหน้าเข้าหาเหล้า ไม่สนความรู้สึกคนรักเธอ สุดท้ายพอจะเลิก ก็เหมือนจะเลิกได้ง่ายๆเลย ?

แต่อย่างน้อยเรื่องนี้ก็จบแฮปปี้ พระนางได้คู่กัน
แม้จะดูรวบรัด แฮปไม่สุด อย่างน้อยก็ไม่พรากจากกันเหมือนเรื่องอื่นเนอะ

[Tunyatuang · Rating 4 out of 5]

สงสารนางเอกค่ะ

[Phuwong · Rating 3 out of 5]

ความขัดแย้งของสองครอบครัวทำให้ เมทินี ถูกบังคับให้เลิกติดต่อกับ ภาคย์ พี่ชายข้างบ้านผู้เป็นรักแรกและรักเดียวของเธอ ภาคย์ได้รับจดหมายบอกเลิกจากเมทินีในขณะที่ตนเองเรียนอยู่ต่างประเทศ ทำให้เสียใจมากและขับรถประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต หลายปีผ่านไป เมทินีกลายเป็นนางแบบสาวชื่อดังผู้เป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ การต้องแบกรับภาระหนี้สินที่แม่ก่อไว้ ประกอบกับความเสียใจจากเรื่องราวในอดีตที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุการตายของภาคย์ ทำให้เมทินีหันไปหาแอลกอฮอล์จนติดเหล้า กระทั่งเธอได้พบกับ พงศธร ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาเหมือนภาคย์ราวกับคนเดียวกัน แต่เมทินีกลับรู้สึกว่าพงศธรซ่อนความเกลียดชังเธอไว้อยู่ในที

หวนกลับมาอ่านงานของทมยันตีอีกครั้งครับ เรื่องนี้เป็นอีกเล่มที่เป็นที่รู้จักกันดีของแฟน ๆ และเคยถูกนำมาสร้างเป็นละคร พล็อตเรื่องความผูกพันในวัยเยาว์ เข้าใจผิด ความถือทิฐิในความรักแบบนี้ เป็นสูตรสำเร็จที่พานักอ่านในยุคก่อนติดกันงอมแงม และเมื่อเป็นการเขียนของทมยันตี แน่นอนว่าผู้เขียนใส่ความเป็นผู้หญิงแกร่ง เข้มแข็ง สู้คน ไว้ในตัวของนางเอกอย่างเมทินีอย่างเต็มที่ เข้าทำนองแข็งนอกอ่อนใน ยึดมั่นถือมั่นจนกลายเป็นคนอมทุกข์ และต้องหันไปหาเหล้าจนเฉียดจะเป็นโรคพิษสุราเรื้อรัง สิ่งนี้ทำให้เราอ่านไปก็รู้สึกทั้งสงสารและสมเพชเธอในเวลาเดียวกัน

ส่วนตัวคิดว่าความสนุกของเรื่องนี้อยู่ระดับกลาง ๆ อาจเป็นเพราะคาดหวังไว้มากกว่านี้ เลยรู้สึกว่าเรื่องราวไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ชอบมากคือสำนวนภาษาของผู้เขียน เฉียบคม กระแทกใจ ให้แง่คิดเตือนสติได้ดี มีคำคมและประโยคเด็ด ๆ ทุกบท นอกจากนี้ยังมีการนำเสนอประเด็นครอบครัว ความรัก ความอบอุ่น ความร้าวฉาน ได้เห็นภาพมาก อ่านไปก็หวั่น ๆ ว่าจะจบเศร้าไหม แต่สุดท้ายทุกอย่างก็ลงเอยด้วยความสุข เป็นอีกเล่มที่อ่านเพลินนะครับ