Άνθρωποι και ποντίκια

by Τζον Σταϊνμπεκ

(Γλώσσα: Ελληνικά / Greek)
Ο Λένι είπε: «Πες πώς θα 'ναι όταν θα ΄χουμε τη γη μας».
Ο Τζορτζ αφουγκραζόταν ν’ ακούσει τους μακρινούς ήχους. Για μια στιγμή πήρε ύφος ανθρώπου πρακτικού και μεθοδικού. «Κοίτα πέρα από το ποτάμι, Λένι, και θα σου πω, ώστε σχεδόν να το δεις».
Ο Λένι γύρισε το κεφάλι του και κοίταξε προς την αντίπερα όχθη της λίμνης και ψηλά προς τις σκοτεινιασμένες πλαγιές των Γκάμπιλαν. «Θα ' χουμε λίγη γη» άρχισε ο Τζορτζ.. Έβαλε το χέρι στην πλαϊνή του τσέπη κι έβγαλε το λούγκερ του Κάρλσον.
Στην Αμερική του μεσοπολέμου, του Κραχ, ο γιγαντόσωμος κι απλοϊκός Λένι κι ο μικρόσωμος κι έξυπνος Τζορτζ γυρνούν από τόπο σε τόπο, πλάνητες, αναζητώντας δουλειά. Ο Λένι δεν μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος και του αρέσει ν’ αγγίζει τα απαλά πράγματα – τη γούνα ενός ζώου, τα μαλλιά μιας κοπέλας. Οι δυο αταίριαστοι αλλά αχώριστοι φίλοι πιάνουν δουλειά σ’ ένα αγρόκτημα, και εκεί, με αφορμή την όμορφη γυναίκα του μοχθηρού Κέρλι, που είναι ο γιος του αφεντικού, μια τραγωδία ξετυλίγεται.
To Ανθρωποι και ποντίκια είναι μια σκληρή μα και βαθιά ανθρώπινη ιστορία διαψευσμένων ονείρων. Από το 1937 που εκδόθηκε, έχει παρουσιαστεί πάμπολλες φορές στο θέατρο, έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, και θεωρείται από τα αναμφισβήτητα αριστουργήματα της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ου αιώνα.

149 pages, Kindle Edition

Published October 5, 2014

Reviews

[Vassiliki · Rating 5 out of 5]

Ένα θεατρικο εργο- νουβέλα που αναδεικνύει το αμερικανικό όνειρο απ' την ανάποδη. Μοναχικοί, φτωχοί άνθρωποι που κρατιούνται απο μια ουτοπία για να βρουν τη δύναμη να προχωρήσουν. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την πορεία τους, προαισθανόμενος την τραγική της εξελιξη. Ο Στάινμπεκ σκιαγραφεί φοβερούς ,καλοδουλεμένους χαρακτήρες, όλοι τους τραγικοί για διαφορετικό λόγο και παρουσιάζει την άλλη όψη του αμερικανικού ονείρου που μάλλον εφιάλτης υπήρξε τελικά για μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων.Το θέμα είναι βαρύ, αλλά για μένα αυτό το βιβλίο είναι ουσιαστικά ένας ύμνος στη φιλία και αυτο θα επιλέξω να κρατησω.Η τελευταία σκηνή είναι συγκλονιστική!

[Lia《☆⊙|⊙☆》 · Rating 5 out of 5]

"Θα 'χουμε λίγη γη..."
Κι όταν κλείσεις τα μάτια ονειρευόμενος, ίσως εκεί που θα πας να βρεις τον δικό σου παράδεισο. Κι ο Θεός που θα σε κρίνει θα είναι ο δικός σου Θεός, όχι εκείνος των ανθρώπων, αυτών που δεν σε ξέρουν κι ούτε σε καταλαβαίνουν.

[Alexander Theofanidis · Rating 5 out of 5]

Το «Άνθρωποι και Ποντίκια» (Of Mice and Men) του Τζον Στάινμπεκ είναι ένα από τα πιο συγκινητικά και ανθρώπινα έργα της αμερικανικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Γραμμένο το 1937, το βιβλίο εστιάζει στη ζωή δύο μεταναστών εργατών, του Τζορτζ και του Λένι, κατά την περίοδο της Μεγάλης Ύφεσης στην Καλιφόρνια. Με λιτό αλλά ταυτόχρονα ποιητικό ύφος, ο Στάινμπεκ δημιουργεί ένα τοπίο γεμάτο κοινωνικές ανισότητες, όνειρα που ματαιώνονται και μοναξιά.

Κεντρικό στοιχείο του έργου είναι η φιλία—μια σπάνια, αυθεντική σχέση ανάμεσα στον έξυπνο αλλά σκληρό Τζορτζ και τον απλοϊκό, διανοητικά καθυστερημένο Λένι. Ο συγγραφέας χτίζει την ιστορία τους με στοργή και ρεαλισμό, αποκαλύπτοντας σταδιακά τις προσδοκίες τους για μια καλύτερη ζωή, για ένα δικό τους σπίτι, για ελευθερία και σταθερότητα. Το όνειρο αυτό, όμως, παραμένει άπιαστο, αποτυπώνοντας με ακρίβεια τη σκληρή πραγματικότητα της εποχής.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η θεατρική δομή του μυθιστορήματος. Οι σκηνές είναι τόσο έντονα σκηνοθετημένες και διαλογικές, που δίνουν την αίσθηση πως το έργο προοριζόταν εξαρχής και για τη σκηνή. Η λιτότητα στον λόγο και η συμβολικότητα στις πράξεις των χαρακτήρων ενισχύουν την τραγικότητα της ιστορίας και καθιστούν την κορύφωση του έργου βαθιά συγκινητική και ηθικά σύνθετη.

Η κοινωνική κριτική είναι έντονη: ρατσισμός, απομόνωση, καταπίεση των αδυνάτων. Οι ήρωες του Στάινμπεκ είναι θύματα ενός απάνθρωπου συστήματος, χωρίς να χάνουν όμως την ανθρώπινη τους πλευρά. Ο Λένι, παρότι επικίνδυνος εξαιτίας της αθώας του φύσης, είναι σύμβολο αγνότητας. Ο Τζορτζ, παγιδευμένος ανάμεσα στην αγάπη και την ανάγκη για επιβίωση, παίρνει μια απόφαση σπαρακτικά ανθρώπινη.

«Άνθρωποι και Ποντίκια» είναι ένα έργο βαθιά συγκινητικό και διαχρονικό. Θίγει την έννοια του ανεκπλήρωτου ονείρου και της ηθικής ευθύνης με τρόπο άμεσο και ουσιαστικό. Δεν είναι απλώς μια ιστορία για δύο εργάτες∙ είναι μια μελέτη πάνω στη φύση της φιλίας, στην αξία της αξιοπρέπειας και στον πόνο που γεννά η ανθρώπινη αδυναμία.

[P.S. MaryLou Scriptrix · Rating 5 out of 5]

Τα όνειρα δεν θέλουνε μυαλό
Οι κουτοί και οι τρελοί περισσότερο τα χαίρονται
Καθώς ποτέ δεν θωρούν με λογική τον κόσμο
Τίποτα δεν διαταράσσει τα νερά των συνειρμών τους.

Οι κουτοί και οι τρελοί είναι άτρωτοι
Στα βλήματα που πυρπολούν "πρέπει" και απαγορεύσεις.
Έχουν ασπίδα τους τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού
Και όπλο μονάχα την καρδιά τους.

[Paul · Rating 5 out of 5]

I love Steinbeck and his picturesque dramatical description. So simple and so fullfilled writing. This small and brief story is like a fairytale , with no happy ending, but with beautiful plot. A masterpiece of the 20th century.

[Olga Papa · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο!
Σύντομο, γλαφυρό, δραματικό. Βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο. Μια ιστορία για τα ανεκπλήρωτα όνειρα και τη δύναμη της φιλίας (μέχρι πού μπορείς να φτάσεις για να προστατέψεις έναν άλλο άνθρωπο).
Το τέλος... συγκλονιστικό!

[Eleftherios Mastrapas · Rating 4 out of 5]

Εξαιρετικό βιβλίο με απίστευτη περιγραφή της φύσης από τον Σταινμπεκ

[Katerina Fotopoulou · Rating 5 out of 5]

Αριστούργημα