La storia di Don Giovanni

Save the Story

by Alessandro Baricco

Grandi classici, raccontati da grandi nomi della letteratura così come potrebbero raccontarli ai figli o nipoti, una sera, nel loro salotto. "Save the story": frutto della collaborazione tra Scuola Holden e Gruppo Editoriale L'Espresso, è anche un ciclo di reading affidati a grandi scrittori presentato all'Auditorium Parco della Musica e coprodotto con la Fondazione Musica per Roma. Non un'operazione di riscrittura, ma un appassionato omaggio ai libri che più abbiamo amato. Alessandro Baricco riscrive e legge la sua storia di Don Giovanni: la vita pazza e la morte coraggiosa di un uomo che amava troppo le donne per volerne una sola. In dieci capitoli, con ritmo incalzante, per un tempo di lettura che ruota intorno all'ora, Baricco riesce a trasmettere ai lettori di tutte le età il fascino di un personaggio al tempo stesso amato e odiato, complesso e discutibile, la cui forza e mistero ha attraversato i secoli e ha stregato artisti, filosofi, scrittori, musicisti, registi di tutti i tempi. Età di lettura: da 8 anni.

Genres: Fiction, Literature, Novels, Roman, Italy, Childrens, Contemporary

99 pages, Paperback

First published January 1, 2004

About the author

Alessandro Baricco is an Italian writer, born at Torino in 1958. He's the author of several works, including the novels Lands of Glass (Selezione Campiello Award and Prix Médicis Étranger), Ocean Sea (Viareggio Prize), Silk, City, Emmaus or Mr. Gwyn, among others.

He is also the author of the majestic rewrite of Homer’s Iliad, the theatrical monologue Novecento, the essays Next: On Globalization and the World to Come or The Game.

Baricco hosted the book program "Pickwick" for Rai Tre, which, according to Claudio Paglieri, "invited Italians to rediscover the pleasure of reading." In 1994, he founded a school of "writing techniques" in Turin called Holden (as a tribute to Salinger), which, under his direction, has been a resounding success. Since the publication of Silk, which has become a long-standing bestseller both in Italy and internationally, Baricco has established himself as one of the great Italian writers of the new generations.

He was awarded the Fondazione Il Campiello Prize in 2020 and the Penna d’Oro Prize in 2022 for his body of work.

Reviews

[Mansoor · Rating 3 out of 5]

دون ژوان عجیب‌وغریب هانتکه نه در مورد سکس، که درباره‌ی قصه‌گویی است. غرابت این رمان کوتاه از همان عنوانش شروع می‌شود. عنوان فرعی دلالت بر این دارد که راوی داستان خود دون ژوان است، ولی ما روایت دست‌دومی می‌خوانیم از زبان راوی بی‌نامی که یک هفته میزبان دون ژوان بوده. دون ژوان در این یک هفته ماجراهایی را که در هفته‌ی پیشین از سر گذرانده بوده برای راوی بازسازی و نقل می‌کند. عنصر عجیب بعدی مکان داستان است، حضور دون ژوان در باغ راوی در فرانسه‌ی معاصر. اما این هم جزوی از داستان است: تاکید بر ماهیت بی‌زمان کاراکتر دون ژوان. راوی، یک آشپز و کتابخوان حرفه‌ای، روزی تصمیم می‌گیرد قید خواندن را بزند؛ دست‌کم برای مدتی و درست در همین گیرودار سروکله‌ی دون ژوان پیدا می‌شود تا جای خالی کتاب‌ها را برای راوی پر کند. چون دست‌آخر راوی بی روایت نمی‌تواند سر کند. به همین خاطر قضیه را می‌شود این‌طور هم دید که کل این وقایع اوهامی است زاییده‌ی تخیل راوی. خمیره‌ی داستان‌های دون ژوان شور و اشتیاقند، نه اغواگری. راوی در این‌باره پافشاری می‌کند: «دون ژوان اغواگر نبود. هیچ‌وقت زنی را اغوا نکرده بود. از طرف دیگر دون ژوان هم هیچ‌وقت اسیر اغواگری زنی نشده بود.» آمیزش پرشروشور دون ژوان با زنان از راه فریب دادنشان حاصل نمی‌شد، بلکه ثمره‌ی نوعی افسون بود، بی آن‌که خود او تلاش خاصی کرده باشد

گیر اصلی داستان در تقلای هانتکه است برای ایجاد توازن بین استفاده از یک کاراکتر افسانه‌ای و در عین حال میل به پنهان کردن هویتش. دون ژوان هانتکه مستند به داستان‌های مشهور این کاراکتر است. از طرف دیگر اما هانتکه تلاش می‌کند این کاراکتر را در هاله‌ای از ابهام و نامعلومی نگه دارد. این تلاش همیشه موفق و مجاب‌کننده نیست


Still from Almayer’s Folly (Chantal Akerman, 2011)

[Hosius Mr · Rating 3 out of 5]

شخصیت اصلی داستان بر اثر اتفاقی که پیش آمده، بطور ناگهانی وارد مسافرخانه ای میشه که مدت هاست مشتری نداره؛ و تصمیم میگیره یک هفته اونجا بمونه. در طول این مدت خاطرات یک هفته آخری که از سر گذرونده رو برای صاحب مسافرخانه تعریف میکنه. اون هر روز رو در یک مکان متفاوت بوده و با زنی متفاوت برخورد کرده؛ و ...
.
کتاب شروع جذابی داره ولی میشه گفت این جذابیت فقط محدود به شروع میشه و در ادامه کمی (یا حتی زیاد) خسته کننده پیش میره. نوشته ها و حرف های شخصت اصلی خیلی پراکندگی داره و بعضی جاها حالت هذیان پیدا میکنه. اما از لا به لای اونها میشه جمله های عمیق و حتی فلسفی بیرون کشید. تا حدی هم نمادگذاری های جالب داخل کتاب وجود داره.
.
برای خوندن این کتاب باید کل دون ژوان هایی که میشناسید و قبلا خوندید رو کنار بذارید و شخصیت اصلی رو با اون ها مقایسه نکنید. بقول خود نویسنده این دون ژوان اصلی و واقعیه و بقیه همه تقلبی هستن!
.
در کل کتابی هست که اگه نخوندید هم چیزی رو از دست ندادید!

[Taghreed Jamal El Deen · Rating 2 out of 5]

التجربة الثالثة مع هاندكه وغالباً لن يكون هناك المزيد. أستطيع أن أقول بثقة هذا الكاتب لا يكتب لي ولا يروقني أسلوبه.

دون جوان الثيمة الروائية التي تناوب العديد من الكتّاب على تصويرها، نراها في هذا العمل بعيون هاندكه بعيدة عن نمط الرجل المغوي صائد العشيقات، بل يبدو لنا مجرد رجل بائس يهرب من حزنه بالتماس السلوى لدى أي امرأة تناديه بعينيها.

العمل تخلله الكثير من الإغراق في وصف الأماكن والطبيعة الجغرافية، والقليل من الأحداث التي بقيت غائمة ومنقوصة.. وكما هو متوقع لم يجرؤ المؤلف على وضع خاتمة للقصة كون شخصية دون جوان تتقمص حياة جديدة في عمل جديد كل فترة، فبقيت النهاية مفتوحة.

[Omid Milanifard · Rating 4 out of 5]

دون ژوان یک شخصیت داستانی است که در آثار مختلف آمده و عموما به عنوان فردی هوسباز معرفی شده است. در این کتاب، هانتکه توصیف منحصر بفردی ارائه می کند که روایت در روایت است. راوی داستان یک مهمانخانه دار منزوی است که ناگهان با دون ژوان روبرو می شود. دون ژوان شروع به نقل ماجراهای خود از یک هفته پیش می کند (به دلیل نامشخصی خاطرات خود را در قالب سوم شخص بیان می کند) در این خاطرات بیشتر از توصیف روابط او با زنان، حال و هوای محیط و اطراف ماجرا شرح داده می شود و از این نظر هاله ای جادویی و خیال انگیز کل روایتها را در بر گرفته است.
"چیزی جز تسلی ناپذیری و اندوهش او را به حرکت وا نمی داشت. دون ژوان با اندوهش زندگی می کرد، مثل یک منبع نیرو. اندوهش بزرگتر و فراتر از او بود.. اندو چیزی بود که سرکشش می کرد و در او را در برابر هر چیزی که پیش می آمد کاملا نفوذناپذیر می کرد.. اندوه توشه راهش بود. از هر نظر تغذیه اش می کرد. با وجود آن دیگر هیچ نیاز عمده ای نداشت"
این کتاب خوش خوان نیست و احتمالا خاص پسند است.

[Nercs · Rating 1 out of 5]

واقعاً از بیدگل همچین انتظاری نداشتم.

[Mahtab · Rating 4 out of 5]

برای من داستان عجیب و گنگی بود ولی دوستش داشتم.نمیدونم چجوری میتونم درموردش حرف بزنم چون فکر میکنم عمیق تر و فلسفی تراز چیزیه که بتونم نظر بدم.خیلی خوشحال میشم درموردش باهاتون صحبت کنم اگر خوندینش

[Kiana kassai · Rating 3 out of 5]

می‌توانم شهادت بدهم: دون ژوان آدم دیگری است. من او را به چشم کسی دیدم که وفادار بود؛ با ملاحظه بود. و اگر به آدم پدروار برخورده باشم، آن آدم او بود.

[Uroš Đurković · Rating 4 out of 5]

Handke je kategorija za sebe. Tako vam je to. Svaka rečenica je događaj, nizovi rečenica primeri izazovne montaže slika. I nikad ne znam kuda tok može da odvede i da li uopšte ima odredište. 

A ova, krajnje netipična povest o Don Huanu, koja se poigrava književnim nasleđem, popularnim predstavama i očekivanjima koje ovaj lik nosi, iskazana je čak kroz govor reljefa i pejzaža. Bezdogađajnost je, zapravo, prepuna priča i to traži izuzetan čitalački napor i uosećavanje, trud i saradnju, pa i spremnost da se bude izgubljen, ali to je ne samo čar, nego i briljantni trijumf knjige, koja jeste, pre i posle svega, o želji i o mogućnosti da se o paradoksu želje svedoči. Pokušaj da Don Huan progovori svojim glasom, osujećena je udvajanjem perspektiva, segmentiranjem vremena i neobičnom slivenošću koja tokom, tobože, jedne nedelje, ujedinjuje Tbilisi, Damask i norveške fjordove. Skriveni pripovedač je slušalac povesti fiktivnog junaka koji progovara, navodno, u svoje ime, ali o kome, na kraju, saznajemo manje nego što smo znali. Zato je ovo roman temeljne destabilizacije predstave o nečem opštepoznatom, šamar očekivanjima i svedočanstvo da je nepresušnost želje ono što želju čini željom. Čim se zadovolji, ona prestaje da bude to što jeste. Isto je i sa Don Huanom – čim se otkrije šta je iza njegovog bića, on postaje nemoćan, prestaje da bude to što jeste. Književnost je zavođenje, makar i ovako čudno, izokrenuto zavođenje, a eros ovde nije žudnja tela, nego igra moći, dopuna praznine, osvajanje, razmena obećanja i nezavršiv put, koji, paradoksalno, sa ljubavlju nema veze. To je distanciranje, lutanje i, ono što je prevedeno kao jednovremenost: obećanje prisustva koje izmiče.

A Don Huan može biti čak i nehotični voajer:

„Kao što, navodno, usamljeni gljivar ponekad naiđe na leš, tako je Don Huan na prečici kroz šumu najedanput ugledao pred sobom dvoje nagih ljudi. Odmah je zastao. Između žbunova prvo beše uočena žena, kao poleđe. Sve reči za to što su jedno drugome činili, ili što se sa njima dešavalo, dosada su, svejedno da li se tim rečima fino opisivalo ili grubo sudelovalo, bile izrazi zbunjenosti, i tako će to i ostati. Od muškarca Don Huan nije spazio takoreći ništa, sem savijeno koleno. Nije Don Huan mogao ni da ih čuje jer šuštanje lišća i hučanje potoka je bilo glasno dok su žena i muškarac ležali u nekakvom kanalu koji je bio udaljen najmanje za ’dobačaj kamenom’.ˮ (24–25)

[Ward Khobiah · Rating 5 out of 5]

يحدث أن يقرأ المرء كتبًا يستشعرها طافحةً بالقيمة، نوعًا يُصبح بحاجة لتنقيب صابر للنيل منه، شذى أدبي حقيقي على مدار الصفحة تقريبًا، وللفكرة الذكيّة التي يتقنها بيتر هاندكه سطوتها، أهمية تتخذ من جذب القارئ مسندًا للمصداقية والرقة.

رواية صادقة غير مواربة، شخصية حيوية، شفافة، وواقعية، صادقة، وكنت -خلال الكتابة- أكثر ما أحاول تجنبه هو الجمل الجاهزة المتكررة للحديث عن عمل ملأ قلبي وخواطري، قلبي الذي بدأ حرفيًا بالوجيب في بعض المقاطع، وجيب قوي أتنبّه إليه ناتجًا عن راحة واستنفار في آن معًا.

هذه الرواية علمتني أهمية وقيمة تغيّر السردية الدائمة، وكأن هذا التغيير يُحيي الشخصية أكثر من أي شيء ويردّها إلى إنسانية فُقدت نتيجة التوقع والآراء الجاهزة، هذا ما أهداه هاندكه لدون جوان، الشخصية الشهيرة جاعلًا منه حالمًا ومحبًّا وبطلًا أليفًا.


وكم نستردّ الحياة عندما تُغيّر السرديات الجاهزة عنّا.

[Sladjana Kovacevic · Rating 5 out of 5]

DON JUAN(PRIPOVEDA SAM O SEBI)-PETER HANDKE
✒"U isti mah vukao je od postaje do postaje za sobom svu svoju žalost,svu neutješljivost."
❤Jedna malo drugačija slika Don Žuana u ovom kratkom ali veoma živopisnom delu.
❤Narator živi u Port Royalu potpuno osamljen i priviknut na samodovoljnost. Iznebuha dolazi Don Žuan,bežeći od potere.
❤Sledi sedam dana pripovedanja Don Žuanovih dogodovština iz prethodne sedmice i njegovog putovanja iz Tbilisija,preko Damaska i Ceute te Norveške,sve do Francuske.
❤Predivni opisi i uzbudljive avanture,prožete melanholijom.
❤Don Žuan je harizmatičan ali tragičan lik. Nakon smrti voljene žene kreće na put bežeći od sopstvene patnje u usputne susrete sa ženama i raznim saputnicima. Svi su privučeni njegovom harizmom a on u razgovorima ili razmeni strasti nalazi trenutan samozaborav.
❤ Jutro donosi tugu i žudnju za novim putovanjem,za novim bekstvom.
❤Don Žuana prati i sluga,takođe tragičan lik ali u sasvim drugom smislu. Za razliku od Don Žuanove apatije,sluga je erotoman opsednut lepotom grotesknog.
❤Jako,jako zanimljiv roman.
#7sensesofabook #bookstagram #knjige #readingaddict #literature

[Eman Hafez · Rating 3 out of 5]

الرواية بتحكي عن طباخ يقيم وحيدًا بجوار دير فرنسي.. يعتزل الطبخ ويقضي وقته في القراءة لحد ما يسأم القراءة أيضًا.. في إحدى الأيام يهبط عليه "دون جوان" في حديقة بيته بدون أي مقدمات ليقيم عنده أسبوع كامل..

بيبدأ الطباخ يروي على لسانه ٧ حكايات ل دون جوان مع ٧ نساء.. كل يوم حكاية في مدينة وبلد مختلف على مر الأسبوع..
الرواي هنا بيحكي بطريقته وبيضيف للقصص اللي وصله من إحساس دون جوان وحتى بيضيف أحداث يتوقع إنها حصلت حتى لو مقالهاش صاحب الحكايات نفسه..

نسخة "دون جوان" لهاندكه عن إنسان يقوده الحزن وليس الشهوات كما تعارف عليه في التاريخ.. مش بيسعى للعلاقات مع النساء لكن هو مضطر وكأنها لعنة لازم يستجيب ليها في خلال رحلته في الحياة..

الترجمة ممتازة

[Venky · Rating 1 out of 5]

When Austrian writer Peter Handke received the 2019 Nobel Prize for Literature, the choice stirred a hornet’s nest. From choosing to speak at the funeral of Serbian ethno-nationalist politician Slobodan Milosevic – who at the time of death had 66 charges of crimes against humanity leveled against him – to being an unabashed apologist for genocidal crimes in his works, Handke has had more than his fair share of controversies.

If the Nobel Prize set people wondering “why” Handke, a reading of “Don Juan” left me speculating “how” Handke. An unnamed and awestruck storyteller, himself possessing unmistakable strains of misogyny, pays a nauseating tribute to the orgies of a remorseless philanderer. The book is an anathema to morals. The protagonist Don Juan, comes hurtling, literally, into the house of the narrator, (an inn-keeper), hotly pursued by a couple on a motorbike. It is later revealed that Don Juan has taken a peek at the couple making love. This story sets in motion a train of immoral reminiscences. On each day of the week following the day on which Don Juan came crashing into the chef’s house, he describes the adventures he experienced on the same day a week earlier.
What follows is a reprehensible account of Don Juan’s ‘conquests’ of various women. The inn-keeper not only justifies the coquetting habits of his guest, but also disgustingly portrays him as a saviour of women. Marveling over Don Juan’s ability to unleash desire in a woman by his gaze alone, he argues that Don Juan is by no means a seducer. Every woman who is under the thrall of the adulterer’s gaze, realises how loneliness has enveloped her. She also understands that the beginning of the end of such solitude is when Don Juan’s eyes have locked in on her. From Caucasus to Norway with a brief stop in Damascus, Don Juan goes on a seducing spree. From a bride in a random wedding, to a shrew in a desert whom he tames in the only manner he knows, his sexual escapades induce astonishment in his host.

In addition to his insatiable sexual process, Don Juan possesses yet another unique ability. Random people, irrespective of status or stature become his servants, facilitating and fueling his carnal deeds. One such servant, has, as his inveterate custom, an irresistible longing for ‘disfigured’, and ‘ugly’ women. The reprobate comes close to getting lynched by a mob (unfortunately he escapes a deserving end), when found in a compromising position within a closet with a mentally challenged woman. The symbolic, literal and figurative climaxes that are ascribed to Don Juan and his subservient women punish the reader by jarring the bones.

Such vile objectification of the feminine threads through the book like a plague decimating a region. But Handle’s conscience (if at all such a thing exists), I am sure would not be affected one tiny jot by what his pen has scrawled. For, in an interview given to the publication, Drama Review, Handke, boldly claimed, “Morality is the least of my concerns. To me, morality in a society that - however moral its pose - is hierarchically organized is simply a lie, an alibi for the inequalities that exist in society.” Pretty rich from a man who places women in the hierarchy of the damned and to be mercilessly exploited.

As women are dehumanized, the male chauvinist is revered. Even birds, insects and animals of all ilk flock to Don Juan like iron filings to a magnet. Cats rub against his legs, butterflies settle on him and treat him as the spout from which to satiate their thirst by sipping on his sweat (gag reflux alert) and crows drop twigs and leaves on his feet. Awed offerings.

The sole reason that I ploughed through this abominable work is due to an uncompromising resolve not to let any book remain unfinished. But after “Don Juan”, this resolve has, putting it mildly, diminished (if not dissolved), significantly . Well, there is a first time for everything.

[نیکزاد نورپناه · Rating 2 out of 5]

جذبم نکرد. زن‌باز اسطوره‌ای برای یک هفته سری به هاندکه می‌زنه و پیشش می‌مونه. کمی از داستان‌هاش می‌گه. نه با جزئیات بلکه با اشارات و از ورای همین‌ها می‌شود فهمید که بیشتر از آدمی هوس‌باز، آدمی‌ست مغموم که فرزندی را هم از دست داده. تعریفی داره «زن‌زمان» که متفاوت با «زمان» عادیست، مخالف اونه، نوعی خروج از زمان مناسبات رایج برای استراحت.

[R. · Rating 2 out of 5]

More like Don Yawn - set aside, spurned, after 18 pages.

[Heather · Rating 4 out of 5]

There is something really appealing about this book, about the style of Handke's writing and Winston's translation. The story is at once straightforward and surreal, and from the very first page everything's shifty, unreliable, the story casting doubt on itself. Here's how the book starts: "Don Juan had always been looking for someone to listen to him. Then one fine day he found me. He told me his story, but in the third person rather than in the first. At least that is how I recall it now" (p 3). Wait: is that how it happened, or is that just how the narrator remembers it? Isn't that always the question?

[Foad · Rating 1 out of 5]

خیلی دوستش نداشتم‌.
خریدمش چون پشت جلدش ترغیبم کرد.
فکر می‌کردم قراره از زاویه‌ی اندوه به دون ژوان کلاسیک نگاه کنیم.
دون ژوان برای من کاراکتریه که آلردی مرموزه. چیزی که اونو جالب می‌کنه تلاش کاراکترهای دیگه برای تحلیل رفتار و فهم شخصیتشه.
دون ژوان هانتکه دیگه برای من «دون ژوان» نبود‌. نه اینکه «دون ژوان دیگری» باشه ها. نه.
کلا دیگه از حیطه‌ی دون ژوان بودن برای خارج شده بود.
راوی تاکید داشت که با جلو رفتن داستان جزئیات کمتر میشه. اما برای من داستان از اول جزئیات نداشت. توصیف مناظر جزئیات محسوب نمیشه (خصوصا وقتی داری درباره دون ژوانی می‌نویسی که اساس شخصیتش ارتباطات انسانیه). داستان هانتکه برای من خالی و کسالت آور بود.

[Claire · Rating 4 out of 5]

As allways, Baricco lives up to my expectations: the writing is excellent ( also thanks to the translator) and even while it is a well knoWn story, he tells it in a hypnotic, suspenseful story.
A light read and a short one, but also an excellent novel.
I’ll definitively check out other books in this serie, retellings of classical stories.

[Maria Fitzpatrick · Rating 1 out of 5]

Not much of a plot or description of what was going on in Don Juan ‘s life. The idea of bringing Don Juan into the present is an interesting one but was not well executed. I have read three books by this author and can’t figure out why he got the Nobel Prize

[Stephen Durrant · Rating 3 out of 5]

I have read enough Peter Handke to know that his books are best read at least twice. Thankfully, they are usually short and facilitate rereading. So far I have read "Don Juan," his most recent book, only once and consequently reserve the right to revise both my rating and review later. The narrator of this novel, who lives in Port-Royal-des-Champs, located in the countryside near Paris, is suddenly visited by Don Juan, who precedes to narrate his recent adventures. These adventures are not told as lurid sexual encounters, which is what we might expect from Don Juan, at least as he is usually portrayed, but are about timeless encounters with "woman"--encounters without repetition nor duration. In fact, we are told, "For Don Juan time was a problem, the problem" (p22). He is always departing, traveling on, for women represent danger. Still, everything Don Juan says seems made up for as the narrator reminds us: "In the end he seemed astonished at the turns his story was taking, as one perhaps becomes astonished at something one has experienced because in the telling it sounds more and more made up . . . . " (p. 82) As always, Handke here is interested in the metatext, the text that is about the process of narrating and writing itself. But in the end, I confess that this novel seems not entirely successful. At least this reader is not at all sure what Handke is saying in this short tome . . . but that is after only one reading!

[محمد الحمراوي · Rating 3 out of 5]

لطالما آمنتُ بأن لكلِّ كاتب بصمته، لذا فلم يكن غريبًا بالنسبة لي أن أقرأ رؤية جديدة لشخصيةٍ أسطورية ك "دون جوان"، غير أن "هاندكه" أبى إلا أن تكون هذه الرؤية بعيدة كل البعدِ عما عُرف عن هذه الشخصية، فقرر أن يقدم لنا بطلًا نظن أننا نعرفه لكننا مع ذلك لا نتعرف عليه حين نراه على صفحات هذه الرواية.

لكن على الرغم من هذا التفرد، هذا العمق الفلسفي لشخصيةٍ لطالما بدت تافهة وحالمة، لم يثمر عنه عمل يليق بهذه الفلسفة والتعمق الذي لم يفضي إلى شيء جدير بالذكر، ولا يضعه في مستوى واحد مع الأعمال السابقة التي تناولت الشخصية ذاتها.

لقد بدا العمل وكأنه قد ادعاء للفلسفة، حتى أن التعمق في الشخصية وما حولها بدا وكأنه بلا جدوى، فاستسلم الكاتب لاعتداده بنفسه وبالشخصيات التي رسمها وانغمس بكامله في وصف الشخصيات والطبيعة وتفاصي�� أخرى كثيرة، حتى تحولت الرواية إلى سرد عبثي بلا هدف حقيقي.

لم تكن هناك أحداث فعلية في الرواية، فبداية من دخول "دون جوان" المفاجئ وحتى نهاية الرواية المفتوحة لا أستطيع أن أتذكر حدثًا أو حبكة محددة، وكأنها مجرد خواطر عشوائية لا أكثر.

ومع ذلك، فإنني لا أستطيع أن أقول بعد هذا كله أن الرواية لم تعجبني، فقد أعجبت بهذه التجربة الفريدة، وإعادة إحياء شخصية تراثية تقليدية، تمرد بها "هاندكه" على الكلاسيكيين الذين يكرههم الكاتب، واستمتعت - لولا بعض الملل والجمل الطويلة المركبة - بهذا السرد الشعري.

[Nadia · Rating 2 out of 5]

This is not typical Baricco's book as it is retelling of someone else's story but you can still see glimpses of the storyteller. I actually was pretty sure Don Giovanni will talk himself out of the situation and he almost did. Almost. I wasn't really sure what was the purpose of 'the list' unless just it wanted to show reader how extensive his conquests were cause it made Don Giovanni seem not just like a man who loved different women but like someone who just wanted to reach some number of them and that's why he pursued everything that moved.

[Yann · Rating 1 out of 5]

El sueno de don Juan, Federico Beltran Masses (1885 – 1949, Spanish)

Ça partait pourtant bien. Mais très vite, ça vire au cauchemar! Je n'ai pas du tout apprécié..

[Kowsar Bagheri · Rating 2 out of 5]

ملال‌‌آور‌. تا صبح ملال‌آور. 😪

[Raul Popescu · Rating 5 out of 5]

http://www.litero-mania.com/adevaratu...

„... povestirile lui Don Juan sunt, în cele din urmă, doar un pretext (pentru narator, în principiu) de a surprinde detalii, de a descrie cele din afara, dar și dinăuntrul personajului Don Juan, detalii care se dezvăluie doar în anumite momente, asemenea unor revelații. Iată cum funcționează și în acest micro-roman procedeul descrierii, pe care Handke și l-a asumat încă de la începutul carierei sale de scriitor. Ar mai fi de descoperit și celelalte fețe ale lui Peter Handke – aceea de dramaturg, dar și cea de scenarist (a semnat, printre altele, scenariul peliculei „Der Himmel über Berlin”/ „Cerul deasupra Berlinului”, film regizat de Wim Wenders).”

[Abdullah Hussaini · Rating 2 out of 5]

Entahlah, boring baca. Mungkin akan dibaca semula lain tahun dan rasa berbeza pula.

[Cherlynn | cherreading · Rating 3 out of 5]

"In fact she didn't kill him: it didn't happen exactly like that. In fact they began to talk, which at times, however, is even worse than killing. Donna Elvira wanted to know why: why Don Juan had fled, why he had married her if he didn't want to stay with her, why he was so handsome, so lovable, and a bastard."

Sounds familiar?

This is the tale of a man whose biggest — and only — fear was being bored. And who has loved thousands of women, according to the "catalogue", in which is a list of the names of every woman he has ever loved. 2,065 names, to be exact.

Unfortunately, as he has been warned so many times before, karma always catches up.

"Tell me, all in all, what would you prefer? A single day of happiness with him, in your whole life, or a whole life without ever having met him?

"I would prefer a whole life of happiness with him."

"But that's impossible!"

A short and interesting read that really makes you think. In some way, I can relate because I too, fear a boring and ordinary life. And I love the idea of love, the thrill and exhilaration it brings, but that's not what love is.

"The question is: are we guilty when fulfilling our desires means others are hurt? Or are our desires always innocent, and is it our right to try and fulfill them?"

[Ivana · Rating 2 out of 5]

Don Juan: His Own Version is a novella by Peter Handke. I stumbled upon a copy of this book fairly recently and got very excited about it since it was then recommended to me as a beautifully written novella filled with everything I love: mystery, sensuality and a fascinating protagonist.

There isn’t much I can say about this book. I feel unchanged by it. I expected so much more. The pace was quick, there was no time to connect to the narrator or to Don Juan, which I wanted.
There was none of that magic that I believe comes with Don Juan’s persona. The writing style was lovely, but not enough to keep my focus. I found myself to wander in my thoughts multiple times.
I cannot say I did not enjoy this little novella – it is simply that I did not enjoy it as much I hoped i would. I did not get that feeling of deep fascination I usually get from characters such as Don Juan.

I am still unsure of how to rate this book, I will have to give it some thought. I don’t know which is the target audience for the novella, so I cannot make any recommendations. This one is a hit or miss in my opinion.

[Lauren · Rating 2 out of 5]

About three pages in, I realized this was a bit too avant garde for my tastes. Since the book clocks in at one hundred pages, though, I figured I could tough it out. And I think I'm glad I did. A translation from German about a week in a modern-day Don Juan's life, the book reads like a somewhat monotonous, rambling speech. I liked the overall plot, but the writing style bothered me and, at the end, this book felt like the literary equivalent of Seinfeld, as it’s a book about nothing (although, unlike this book, Seinfeld at least made me laugh). After finishing it, I was feeling somewhat stupid about not liking this book and wondering if maybe my literary tastes were ridiculously pedestrian. Then I read the Publisher's Weekly review (which shared my opinion) and rejoiced that it wasn’t just me. Not recommended (although I can see certain people enjoying it).

[Maha Soltani · Rating 2 out of 5]

خب من دون ژوان مولیر و موتسارت را نمی‌شناختم و داستان هانتکه از دون ژوان اولین مواجهه‌ام
با این شخصیت بود. برای همین تصوری نداشتم که بخواهم متوجه تقابل یا تفاوت بشوم. بعد خواندن کتاب تازه رفتم اوپرای موتسارت رو دیدم و متوجه توصیف متفاوت و معرفی دون ژوانی دیگر از زبان هانتکه شدم.
احساس آمیزه از بی‌قراری و خونسردی دون‌ژوان راوی را دوست داشتم و می‌فهمیدم. روایت مبهم و رازگونه و توصیف زمان هم.

[Elizabeth · Rating 2 out of 5]

Now I want to read the original Don Juan.