Il profeta muto

by Joseph Roth, Laura Terreni (Translator)

Joseph Roth definiva questo libro il suo «romanzo su Trockij». Ma Friedrich Kargan, il «profeta muto» che ne è il protagonista, ci appare piuttosto come una «vita parallela» a quella di Trockij, mentre se mai sarà Stalin, il suo nemico, a risaltare inconfondibilmente da queste pagine nella figura del rivoluzionario Savelli. Come il Franz Tunda di Fuga senza fine, Kargan è innanzitutto un «senzapatria» in un mondo di persone che si illudono ancora di averla. Dopo aver percorso, «solitario e truce», le strade dei ricchi che lo umiliano, addestrato subito all’illegalità, spinto dal rancore, dalla voluttà della distruzione e dal desiderio di un Assoluto, Kargan si lancia in una sua guerra «contro la società, contro le patrie, contro i poeti e i pittori che frequentano la Sua casa,» – così scriverà alla amata Hilde – «contro la cara famiglia, contro la falsa autorità dei padri e la falsa ubbidienza dei figli, contro il progresso e contro la Sua emancipazione, insomma contro la borghesia». Una tale guerra aveva allora un nome: rivoluzione. Così Kargan seguirà il caucasiano Savelli, conoscerà la lotta clandestina, la deportazione in Siberia, infine la presa del potere: e allora si scoprirà anche, come Trockij, grande stratega militare. Ma proprio quando sembra essere giunto a vedere il ‘trionfo della causa’, divenuto ormai uno di quei capi bolscevichi di cui i giornali occidentali pubblicano la foto nella rubrica «i boia sanguinari», Kargan si ritrova spettatore di qualcosa che, ancora una volta, non gli appartiene. Sua non era la «fede ottusa» degli asceti rivoluzionari; né aveva lottato perché il proletariato si trasformasse in «solido ceto medio»; né perché una torma di piccoli burocrati, dietro i quali si intravedono «gli occhi di ghiaccio e di tenebre» di Savelli-Stalin, pretendessero di costruire un «mondo nuovo» che era solo una variante più sottilmente orrida del mondo vecchio. E Kargan sa perfettamente che questo beffardo «mondo nuovo» non potrà che condannarlo. Le parole le hanno già pronte: «anarchico», «sentimentale ribelle», «intellettuale individualista». Ma, piuttosto che tornare all’Occidente che aveva sognato di distruggere, Kargan preferirà ritrovare la Siberia dove già lo aveva relegato la polizia zarista. In attesa, come Franz Tunda, di una nuova fuga. Dopo aver pubblicato su una rivista, nel 1929, alcuni brani di questo romanzo, Roth confessava: «Temo che abbiano provocato soltanto confusione». E fino alla sua morte evitò di dare alle stampe il libro, che apparve postumo nel 1966. Oggi, di fronte a queste pagine, non si resta confusi ma, se mai, sbalorditi. Il vero «profeta muto» è stato Roth stesso: perché questo romanzo scritto ‘a caldo’ non solo coglie come mai prima il nesso inevitabile fra rivoluzione e disillusione, ma anticipa una sensibilità, una prospettiva di giudizio che solo oggi sembra essersi faticosamente formata. E questo si deve innanzitutto al perfetto istinto di narratore che Roth aveva. Così non conosceremo soltanto ‘le idee’ di Kargan, ma ogni suo trasalimento; sapremo che in lui la parola «rivoluzione» si intreccia misteriosamente con l’immagine di una donna che si toglie un guanto (e tutto il romanzo, di fatto, può anche essere letto come una lacerante storia d’amore); ci apparirà del tutto naturale che Kargan e il suo grande amico, il rivoluzionario Berzejev, ritrovandosi fra l’una e l’altra delle loro avventure, si mettano a parlare di «cravatte, cappelli, giacche a doppio petto»; e infine sentiremo continuamente presente in queste pagine l’Europa disgregata dei socialdemocratici orrendamente patriottardi, dei funzionari che navigano sazi tra le rovine, degli intellettuali inconsistenti, delle ragazze illusoriamente emancipate, dei vecchi aristocratici sospesi sul vuoto. In mezzo a loro, Friedrich Kargan si muove davvero come «uno degli esperimenti che qua e là vengono fatti dalla natura prima che si decida a produrre una nuova specie».

Genres: Fiction, German Literature, 20th Century, Historical Fiction, Politics, Literary Fiction

214 pages, Paperback

First published January 1, 1929

About the author

Joseph Roth, journalist and novelist, was born and grew up in Brody, a small town near Lemberg in East Galicia, part of the easternmost reaches of what was then the Austro-Hungarian empire and is now Ukraine. Roth was born into a Jewish family. He died in Paris after living there in exile.

http://www.josephroth.de/

Reviews

[Ali Karimnejad · Rating 3 out of 5]

نسخه‌ای مدرن از داستان قدیمی ایوب پیامبر

یک ریویو خیلی خوب مازیار برای این کتاب نوشته اینجا و منم ارجاع می‌دم به همون. دستش درد نکنه


پ.ن: من آدم مذهبی نیستم و اعتقاد درست حسابی هم ندارم. ولی کاراکتر "مندل سینگر" بنظرم از اون مدل آدمای مذهبی خوب بود.

[Negin · Rating 3 out of 5]

.
"...به نظرش خداوند خیلی بالا آمد، خیلی بزرگ، خیلی دور،
در ورای آسمان بی کران، نردبانی از میلیون ها دعا باید می داشت تا دستش به گوشه ی دامن خدا برسد..."
-----
۲۰۷ صفحه
"ایوب" داستان ساده ایست درباره ی زندگی مندل سینگر معلم یهودی فقیری در روسیه که به کودکان یهودیان تورات می آموزد. زندگی فقیرانه ی او در طول سال ها دستخوش تغییرات عجیب و بزرگی میشود . فرزندانش بزرگ می شوند و هر کدام مسیر خودشان را انتخاب می کنند .او که تمام عمر خود را دعا و نماز خواند و به تورات پناه می آورد، با آمدن جنگ و از دست دادن تک به تک عزیزان و دارایی های اندکش ، از هر آنچه که عمری به آن باور داشت دست می شوید . به خدا پشت میکند . به خودش. به زندگی.
🔸️بعد از خواندن همزمان چند کتاب سنگین و بعضا مایوس کننده ،خواندن این کتاب سبک و روان واقعا لازم بود. این کتاب ،یک کتاب قشنگ و ساده بدون هیچ پیچش عجیب و غریبی هست که در عین حال خط داستانی  و ترجمه ی خوبی دارد .

[Siti · Rating 3 out of 5]

Opera postuma del grande e adorato Joseph Roth, pubblicata nel 1966, fa rivivere le atmosfere note del canto del finis Austriae comune ad altri autori, come per citare il più noto S. Zweig, inserendo in più il tema della rivoluzione proletaria. Tutto incentrato su un apolide, il giovane Friedrich Kargan, ne ripercorre a ritroso, affidando la memoria dei fatti ad un narratore esterno, testimone degli stessi, le tormentate vicende politiche. Imputo la mancata gradevolezza proprio a questa impronta politica e al momento poco propizio in cui l'ho letto. Cercherò di riprenderlo in mano.

[Leo · Rating 3 out of 5]

I've been reading it for two days and just recently finished it but somehow I don't remember anything of it. Nothing was standing out for me. But it wasn't terrible to read, quite interesting but still nothing that captured my mind or memory.

[Firooze · Rating 3 out of 5]

«پیامبر خاموش» از اون کتاباست که از همون چند صفحه‌ی اولش می‌فهمی داری پا می‌ذاری تو دنیای مخصوص یوزف روت؛ دنیایی پر از آدم‌های تنها، زخم‌خورده و درگیر ایده‌هایی بزرگ‌تر از خودشون.

این کتاب یک‌جور روایت تلخ و آرامه از آدمی که حرف داره، درد داره، حقیقتی براش روشنه… ولی دنیا نه می‌شنوه نه حوصله شنیدن داره. نثرش قشنگه، پخته‌ست، و پر از جمله‌هایی که باید یه لحظه وایسی و مزه‌شون رو بچشی.

تنها چیزی که شاید غافلگیرت کنه اینه که پایانش مثل بقیه کارهای روت «چاقوی آخر» نیست؛ خبری از اون ضربه‌ی تکان‌دهنده نیست. ولی مسیر کتاب… همون مسیر تو رو می‌بره. آروم، تلخ، انسانی.

این چهارمین کتابی بود که از یوزف روت خوندم و باز هم تونست اون حس همیشگی‌اش رو منتقل کنه.

اگه می‌خواین با یوزف روت آشنا بشین، این کتاب انتخاب خوبیه — اما قبل از اینکه برید سراغ شاهکاراش مثل «عصیان»! چون اون‌وقت دیگه توقع‌تون از پایان‌بندی‌ها می‌ره تو آسمون :)

[Silvia · Rating 4 out of 5]

Il senso di disillusione dopo la rivoluzione russa, i principi piegati alla realpolitik, un Roth "minore" ma la scrittura rimane magnetica ed elegante.

[Madhuri · Rating 4 out of 5]

After reading this book, I was left with a sense of deep melancholy and alienation. This is not to say that the book is depressing - far from it, it is very engaging and penetrates the superficial public image of revolution leaders created and left to us by media, and brings out the real person that remains hidden behind this image.

Referred to as Roth's Trotsky novel, the book loosely borrows from the life of the Russian revolutionary Leon Trotsky to draw its own central character Friedrich Kargan. Kargan, at a young age gets involved in the revolution, spends time in the Siberian prison after being caught in an attempt to enter Russia to spread his ideas; he escapes and returns to Russia after the revolution to become the leader of the red army. However, after his return, he is perturbed with the growing bureaucratization of his country and realizes that the revolution he was trying to bring was already a dead idea and he already a man belonging to the past generation. Disappointed, he chooses exile to Germany and spends his time in solitude and a discontent that is caused by rootlessness.
Through the writing, Roth has beautifully impounded on the disillusion that follows a great revolution, when all the ideas leading up to a revolution suddenly become extinct in the world after the inflection point arrives. The peak of such a great up-heaving then, is also its nadir and it leaves the leaders of such a revolution to leave gaping and without goals - now that their work is apparently over.
It is also a novel of exile and alienation, bringing to front in Roth's own words as to how it feels on being banished from your own country. It was a feeling that presumably also played largely in his own life after the collapse of the Hapsburg empire where he had been serving in the army. In many ways, Kargan could be said to draw from Roth himself as much as he drew from Trotsky. Perhaps, that is why the words do not sound superimposed and ring with a disturbing reality, not even losing this reality through the translation. The solitude that is present throughout the book, is suddenly confronted by Roth in the chapters of his exile, specially when Kargan falls ill:

He lay alone in his room, in fever's soft delirium, cosseted by solitude for the first time. Till now he had known only its cruel constancy and its obstinate muteness. Now he recognized its gentle friendship and caught the quite melody of its voice. No friend, no loved one and no comrade. Only thoughts came, like children, simultaneously begotten, born and grown

Expressive words with a resounding sincerity. It is of course credit also to the translator, David Le Vay, that the sincerity transpired to the English text as well.
The Editor's note tells me that the manuscript was never revised and prepared for publication during Roth's lifetime - he had apparently shelved his Trotsky novel, even after making 3 diligent drafts. The published text is a result of a laborious and painstaking task of reconstructing the final work by leafing parts of the three drafts together.

[Lysergius · Rating 4 out of 5]

Another small masterpiece from Joseph Roth! Yet another character who has a problem settling down in the period between the World wars. Friedrich is an engaging character and I found myself identifying with a lot of his views. It is always interesting to see the way in which one's revolutionary ideals are absorbed and diluted by the mundane day to day round.

Despite the claim by the critics that Friedrich represents Trotsky in the unfolding drama of the Russian revolution, it makes no real difference to the validity of the tale, which can be read as it stands without looking for correspondences.

[Edgar · Rating 3 out of 5]

Ein historischer Roman aus dem Jahr 1928, den Joseph Roth (1894-1939) zunächst wie üblich 1929 als Fortsetzungsroman in einer Zeitung veröffentlichte und erst viel später in Buchform erschien. Der Roman führt uns in Revolutionskreise in eine Gruppe um einen gewissen Kaukasier namens Savelli, der Stalin nachempfunden sein dürfte. Nicht nur sind die jungen Männer damit beschäftigt, die Revolution in Russland durchzusetzen und zu organisieren, sondern auch in den Westen zu tragen.

Hier kommt unser Protagonist Friedrich Kargan ins Spiel, der Sohn eines Österreichers aus Odessa, der polyglott wie viele Figuren bei Roth zunächst im Grenzgebiet zwischen Österreich und Russland aufwächst und Deserteuren und Revolutionären dabei hilft, die Grenze zu überwinden. Später geht Kargan nach Wien zwecks Schulprüfung und Studium, was ihn aber nur kurzzeitig fesselt. Dort lernt er die schöne Hilde kurz kennen, man verliert sich aber wieder aus den Augen.

Seine Verpflichtungen für die Revolution führen Kargan unter Pseudonym zwischen Österreich und Russland hin und her, bis er eines Tages verhaftet wird und in Verbannung nach Sibirien kommt und ein Jahr dort mit seinen wenigen Freunden lebt. Er und Berzejew fliehen gen Westen, sobald der Erste Weltkrieg ausbricht. Kargan geht über Wien und Deutschland nach Zürich, um dort in Sicherheit den Krieg zu überstehen. Nach Kriegsende wieder Russland und dann wieder Wien, bis er von Savelli nach Moskau gerufen wird und in die endgültige Verbannung geschickt wird. Als Pointe trifft er dort Baranowicz und Alja aus "Die Flucht ohne Ende" und lebt mit ihnen und Berzejew bis zum Ende des Romans. Ebenso wird der doppelte Ich-Erzähler (Kargan/Roth) wiederbelebt.

Wie bei "Die Flucht ohne Ende" gilt auch hier dasselbe. Roth spannt eine tolle Grundstruktur auf, die mit vielerlei Arten von Geschichten hätten gefüllt werden können, schafft es aber nicht, einen überzeugenden Roman daraus zu machen. Einer der großen Russen oder Franzosen hätte einen Welterfolg daraus gemacht.

Weder erfahren wir Politisches, Philosophies, Spannendes oder Historisches über die Revolution und ihre Hauptfiguren, noch über den Ersten Weltkrieg, der gewohnt skizzenhaft im Hintergrund vorbeirauscht. Selbiges gilt für Sibirien und die Verbannung sowie die Flucht in den Westen. Der Verlust der Heimat mit dem Zusammenbruch Österreich-Ungarns wird ebenso bloß angedeutet. Alles wird nur blass und schemenhaft erwähnt.

Neu ist immerhin eine weitere Ebene, nämlich die unerfüllte, zaghafte und distanzierte Liebesgeschichte zwischen Friedrich und Hilde. Man erkennt schon eine gewisse Weiterentwicklung Roths als Erzähler, der sprachlich wunderschön zu schreiben vermag, aber keine der erwähnten Bestandteile wird vertieft. Und so wird aus etwas, was ein epochaler Roman hätte werden können ein, na ja, mehr oder weniger unterhaltender blasser Roman, mit dem ich zeitweilig zu kämpfen hatte, um bei der Stange zu bleiben.

[Marina · Rating 4 out of 5]

"I vostri ufficiali nella grande guerra vi comandavano di stare sull'attenti. Noi, i vostri compagni comandanti, vi gridiamo il contrario:'Avanti'. I vostri ufficiali vi ordinavano di tenere la bocca chiusa. Noi vi esortiamo a gridare 'Viva la rivoluzione'. I vostri ufficiali vi ordinavano di obbedire. Noi vi preghiamo di capire. Là vi è stato detto: 'Morite per lo Zar!. E noi vi diciamo: 'Vivete!. Ma se dovete morire, sia allora per voi stessi!".
Un tripudio si levò. "Viva la rivoluzione!" gridava la gente. E, a disagio, Berzejev bisbigliò: "Tu sei un demagogo".
"Io credo a ogni parola che dico" rispose Friedrich.

[Markus · Rating 2 out of 5]

This isn't a novel, this is a lecture. And for a lecture, it's not too conclusive of a lecture to be interesting.

[SARAH · Rating 3 out of 5]

از زمان تولد منوخیم، شب در قلبش لانه کرده بود و غم در همۀ شادی‌هایش وجود داشت. همۀ جشن‌ها مصیبت شده بودند و همۀ فصل‌ها زمستان نام داشتند. خورشید طلوع می‌کرد، اما گرما نمی‌بخشید. فقط امیدواری نمی‌خواست بمیرد. همۀ همسایه‌ها می‌گفتند: «او افلیج می‌ماند.» زیرا آن‌ها مصیبت‌زده نبودند و کسی که مصیبت‌زده نیست، به معجزه ایمان ندارد. (رمان ایوب – صفحه ۹۳
هنوز قلبم می‌زند، هنوز چشم‌هایم می‌بیند، هنوز اعضایم حرکت می‌کنند، هنوز پاهایم راه می‌روند. می‌خورم، می‌نوشم، نماز می‌خوانم و نفس می‌کشم. اما خونم لخته می‌شود، دست‌هایم پژمرده می‌شوند، قلبم خالی است. من دیگر مندل سینگر نیستم، من ته‌ماندۀ مندل سینگر هستم. (رمان ایوب – صفحه ۱۴۸)
چرا زندگی بشر همواره قرین با رنج است؟ آیا حکمتی در این رنج‌ها نهفته است؟ این پرسش‌ همواره ذهن بشر را به خود مشغول داشته است. فلسفه جست‌وجو کرده و گاه پرسش‌های دیگری نیز افزوده است و ادیان هریک پاسخی در آستین داشته‌اند. ادبیات نیز در این میان راه خود را رفته و «ایوب» رمان ستایش‌شدهٔ یوزف روت از آن جمله است. «ایوب» را می‌توان اودیسه‌ای نامید که از ده‌کوره‌ای یهودی‌نشین در شرق اروپا آغاز می‌شود و به دنیای آن‌سوی آب‌ها، به امریکای سکولار، می‌رسد. در پایان، نه دنیا همان دنیای آغاز رمان است و نه مندل سینگر همان مکتب‌دار ساده.

«ایوب»، علاوه بر تمام همتایان معاصرش که حکمت رنج‌های بشری را دستمایه قرار داده‌اند، ازجمله «محاکمه» اثر کافکا، از منظر تاریخی نیز اسلافی دارد: از «کتاب ایوب» تا «ایوبِ» یوزف روت و بلکه راهی از این‌هم درازتر. حتی در میان متون نزدیک به «کتاب ایوبِ» عهد عتیق ما «وصیت ایوب» را داریم که ادامۀ داستان ایوب است. می‌توان سرآغاز این رنجنامه‌نویسی را حتی به صدها و هزارها سال پیش از «کتاب ایوب»، به زمانی برد که نه «زمین عوص» بود و نه «مردی ایوب‌نام»، حتی به آن نخستین مویۀ زنی در جست‌وجوی حکمت مرگ فرزندش.

یوزف روت که خود از یهودیان شرق اروپا بوده است، در مقالۀ بلندی، گزارش کاملی از اوضاع زندگی یهودیان شرق اروپا می‌دهد. روت شرق اروپا را شرقِ دنیای غرب می‌دانسته است، نیمۀ نادیده‌مانده و بلکه تحقیر‌شدۀ فرهنگ غرب که نیمۀ دیگر برایش لطیفه می‌سازد. به همین دلیل مخاطب «ایوب» خوانندگانی هستند که درد را، عظمت انسان را و آلودگی‌ای را که همه‌جا ملازم رنج است محترم می‌شمرند: آن دسته از مردمان که به دُشک‌های تمیزشان نمی‌نازند، آنها که احساس می‌کنند شرقْ ارمغان‌های بسیاری برایشان دارد و می‌دانند شرقْ خاستگاه انسان‌ها و افکار بزرگ و مفیدی است که به شکل‌گیری و بسط تمدن غرب یاری رسانده‌اند
تنها امید بود که سر مردن نداشت.همه همسایه ها میگفتند او علیل باقی میماند.مصیبت ندیده بودند و مصیبت ندیده چه می فهمد که معجزه چیست.حتی مصیبت دیده هم به معجزه اعتقادی ندارد.
ایوب پر از توصیفات جاندار از رنج است... ایوب سفری ادیسه وار در دنیای نو و اساطیر... ایوب یک قصه است قصه ادمی گیر افتاده در دنیای نو با اعتقادات پوسیده که چون بند نافی او را به دنیا و درک از جهان متصل می کند... برای نوشیدن از توصیفات درخشان نویسنده هم شده لذت این سفر ادیسه وار را از خود دریغ نکنید...
"در ان شب ها ترس چون بادی افتاده به جان درختی نحیف او را می لرزاند."
... تصویر باد و تن مندل و درخت نحیفی در ذهن چنان درخشان بود... من گاهی مات میشدم از این همه توانایی نویسنده در توصیف... بخوانید خلاصه هیچ برایمان نمانده جز همین لذت ها همین واحه ها ی کوتاه....

[Roland · Rating 5 out of 5]

Jag blev intresserad av denna bok efter recensionen i SvD och av att den i mycket handlar om samma tid som Stefan Zweigs "Världen av igår" och den omvälvande utvecklingen i Europa kring första världskriget sett ur enskilda människors perspektiv.
Roths språk är ibland helt fascinerande. Jag skrattade högt åt denna personbeskrivning:
"Han var en hedersman med en lätt antydan till mage och med så enkla anletsdrag att ett barn kunde ha ritat av dem".

[Afroditi · Rating 3 out of 5]

"Εδώ και πολλή ώρα οι εργάτες είναι στα εργοστάσια, μικρές κοπέλες κολλούν θήκες, μεγαλόσωμοι άντρες κόβουν τ' ατσάλι. Εδώ και πολλή ώρα ασκούνται οι στρατιώτες στα λιβάδια. Οι σάλπιγγες ηχούν. Στο μεταξύ η ώρα είναι δέκα, οι γραμματείς κι οι υπουργοί καταφθάνουν στα γραφεία τους, υπογράφουν, υπογράφουν, τηλεγραφούν, υπαγορεύουν, τηλεφωνούν. Στις εφημερίδες δουλεύουν οι στενογράφοι, δίνουν τα φύλλα στους συντάκτες που κρύβουν και φανερώνουν, καλύπτουν και αποκαλύπτουν. Και σαν να μην έγινε τίποτα όλη τη μέρα, το βράδυ χτυπούν καμπανάκια και τα θέατρα γεμίζουν γυναίκες, λουλούδια, αρώματα. Και ύστερα ο κόσμος ξανακοιμάται. Εμείς όμως μένουμε ξύπνιοι. Ακούμε τους υπουργούς να πηγαινοέρχονται, τους βασιλιάδες και τους αυτοκράτορες να μουρμουρίζουν στον ύπνο τους, ακούμε πώς ακονίζεται το ατσάλι στα εργοστάσια, ακούμε τη γέννηση των κανονιών και το ελαφρύ θρόισμα που κάνουν τα χαρτιά στα γραφεία των διπλωματών. Βλέπουμε κιόλας τη μεγάλη φωτιά από την οποία οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να σώσουν πια τους μικρούς τους πόνους, τις μικρές χαρές τους..." (σελ. 48)

Είναι εμφανές στον αναγνώστη ότι το βιβλίο έχει μείνει ημιτελές. Η αίσθηση ότι δεν έχει την τελική του μορφή δεν αναιρεί ορισμένες στιγμές εξαιρετικής γραφής, αλλά το ημιτελές του πράγματος χαρακτηρίζει τη δομή των ηρώων, την αποτύπωση της εποχής και του ιστορικού πλαισίου (αμφότερα ανύπαρκτα) και το ξετύλιγμα της πλοκής (που είναι υποτυπώδης). Τα πολιτικά συμπεράσματα του βιβλίου δεν είναι αδιάφορα, αλλά κινούνται στα όρια του κλισέ. Αλλά δεν διαβάζουμε το βιβλίο για το πολιτικό αισθητήριο του συγγραφέα.
Κλείνοντας: ο Roth μας έχει χαρίσει καλύτερα βιβλία. Δεν με άφησε αδιάφορη, αλλά δεν μου φάνηκε ενδιαφέρον, ώστε να το προτείνω. Ίσως το ότι είχε απορριφθεί αρχικά από τον εκδοτικό οίκο, έχει να κάνει με όλα τα παραπάνω.

[Behrang · Rating 3 out of 5]

«پیامبر خاموش» یا آن‌گونه که یوزف روت آن را می‌نامد، «رمانِ تروتسکی»، یکی از روایت‌های اصیل و تکان‌دهنده درباره انقلاب، آرمان‌گرایی و سرنوشت روشنفکران سرگشته است. داستان حول شخصیت فردریش کارگان می‌گردد؛ چهره‌ای که به‌روشنی یادآور سرنوشت لئون تروتسکی است: مردی بی‌ریشه، تنها، سرگشته و همواره در حال گریز از گذشته‌ای تاریک. او، که فرزند نامشروع و بی‌هویت خانواده‌ای فروپاشیده است، کم‌کم در مسیر جنبش‌های انقلابی قرار می‌گیرد و شور تغییر اجتماعی، او را به دل رویدادهای پرآشوب سیاسی دوران می‌کشاند.
روت با نگاهی تیزبین و انسانی، تصویری متفاوت از انقلاب ارائه می‌دهد؛ انقلابی که نه صرفاً مجموعه‌ای از شعارها و آرمان‌ها، که تجربه‌ای تلخ و عمیقاً انسانی است و می‌تواند آرزوها را ببلعد و روح انسان را فرسوده سازد. کارگان در این مسیر هم در جست‌وجوی معناست و هم در پیِ تعلق؛ اما در نهایت با جهانی روبه‌رو می‌شود که حقیقتش بسیار بی‌رحم‌تر از رؤیاهای انقلابی است.
در این رمان، خیابان‌های سرد و تاریک مسکو، فضای اختناق‌آلود سال‌های پس از انقلاب، و گفت‌وگوهای پرتنش میان انقلابیون، با جذابیت و مهارتی مثال‌زدنی به تصویر کشیده شده‌اند. روت نشان می‌دهد که چگونه آرمان‌گرایی در برابر واقعیت قدرت رنگ می‌بازد و سرانجام به سکوت، انزوا و شکست می‌انجامد.
راوی داستان از بیرون به زندگی کارگان می‌نگرد؛ گویی سرگذشت مردی را بازگو می‌کند که می‌توانست «پیامبری خاموش» باشد؛ کسی که حقیقت را می‌دید اما توان فریاد زدن آن را نداشت. همین نگاه بیرونی، روایت را آمیخته با اندوه، تأمل و سایه‌ای از فلسفه می‌کند.

[Milad Rezaie · Rating 4 out of 5]

رمان ایوب اثر یوزف روت، برداشتی مدرن و انسانی از داستان ایوب کتاب مقدس است. قهرمان داستان، مندل زینگر، یک معلم مذهبی یهودی ساده‌دل در روسیه تزاری است که در زندگی‌اش گرفتار مصائب عظیمی چون مهاجرت، جنگ، بیماری و از دست‌دادن عزیزان می‌شود. روت با نگاهی عمیق، نشان می‌دهد چگونه باورهای دینی سنتی در مواجهه با واقعیت‌های بی‌رحم قرن بیستم فرو می‌ریزند و چگونه ایمان، از دل شک و سقوط، امکان تولد دوباره پیدا می‌کند.

سبک روایت یوزف روت به طرز درخشانی بی‌ادعاست، اما در هر خطش حس فقدان، ترس و امید جاری است. او قهرمانی را به تصویر می‌کشد که نه با قدرت، بلکه با فروتنی و پذیرش، در برابر جهان می‌ایستد. مندل زینگر، به‌عنوان ایوبی مدرن، نمادی از انسانی است که در جهانی آشفته و بی‌رحم، در جستجوی معنایی برای رنج است. پایان داستان، بی‌آن‌که پاسخ نهایی‌ای به مسئله‌ی ایمان بدهد، روزنه‌ای برای آشتی دوباره با معنویت می‌گشاید.

ایوب نه فقط یک رمان درباره رنج، بلکه اثری‌ست درباره مرز باریک میان ایمان و پوچی؛ و این همان چیزی‌ست که آن را به یک داستان ماندگار تبدیل می‌کند.

[La Pasión Inútil · Rating 3 out of 5]

He aquí una novela que sobrevivió entre los manuscritos de Roth durante más de cuatro décadas. Se trata de una especie de biografía de Trostski en la que el autor pone en juego su perfil revolucionario y sus intereses personales para mostrar la incompatibilidad que existe entre ambos discursos. Un buen libro para adentrarse en los problemas del exilio, la proclividad al mal de los revolucionarios y el inevitable destino del hombre a la incomprensión.

[Ο σιδεράς · Rating 4 out of 5]

μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση (ΝΟΤ!).. Τι ζήσανε κι αυτοί οι άνθρωποι σ' ΑΥΤΗΝ την περιοχή του πλανήτη ΑΥΤΗΝ την εποχή.. φανταστείτε να έχεις μεγαλώσει σε μία χώρα, ας πούμε στην Ελλάδα, και να γεράσεις σε μια χώρα όπως η νότια Πελοπόννησος (και νάσαι Βλάχος ανάμεσα σε Μανιάτες)..
Για τον Ροτ μιλάμε, ό άλλος ο Λίο, δεν ήταν και τόσο βουβός..
ΥΓ. το δηλώνω, δεν είμαι σχετικός, αλλά μιαν αδυναμία για την ΜεσΕυρώπη την έχω..

[Jonathan yates · Rating 3 out of 5]

I have loved Joseph Roth's novels, however, I feel this has aged badly as it's an allegory for a political reality that isn't that relevant to the future we live in, so it's just a bit confusing/boring because the book was written in and for the audience of 1929. In defense of Joseph Roth a bunch of his other novels have seemed timeless to my tastes.

[Adolfo · Rating 2 out of 5]

Tenía más espectativas sobre le libro pero no me gusto la redacción ni el trama. Este libro esta recontruido a base de las notoa que Roth dejo.

[Aida Azinfam · Rating 5 out of 5]

خیلی قشنگ بود…
کم نظیر بود.
باهاش میشه غمگین بود و شاد شد…
اگر دوست دارین یک اثر به یاد ماندنی بخونین، ایوب رو پیشنهاد می‌کنم.

[Maryam_sdqfr · Rating 1 out of 5]

یه چیزی رو می‌تونم با قطعیت بگم و اون این که اگه این کتاب در زمان حیات روت و با نظارت خودش چاپ می‌شد اون اثر با این نسخه تفاوت فاحشی داشت.
تمام مدتی که کتاب رو می‌خوندم حس می‌کردم دارم دست‌نوشته‌های پراکنده و پاره پاره‌ی روت رو می‌خونم. بعضی از قسمت‌ها توصیفات و ریزبینی‌ها حیرت‌زده‌ام می‌کرد ولی خلا نویسنده به شدت حس می‌شد.
و در نهایت باید گفت متنی غیر منسجم و روایتی پراکنده که نه شخصیت‌پردازی‌ش درست اتفاق می‌افته نه قصه‌گوی.

[Steve Middendorf · Rating 4 out of 5]

A trip to the states allowed me to order copies of everything of his I haven't read. At one level this a character wandering Europe between the World wars. At another, this is Roth's explanation of what went wrong with the Russian revolution: parable of Trotsky and Stalin. I expected a more literal historical treatment and got what Roth thought it felt like to be Trotsky.

"And when from time to time he spoke of this country as 'we', he believed himself to be equally discreet and blameless in his speech. And yet his 'we', his 'our', his 'us' recalled the way in which the employees of a large department store identify themselves with their firm event though they do not share their master's income.

"First it is a manifestation of individuality. Pencil in hand, a sheet of white paper in front of me. From a small piece of paper, not to mention a large sheet, there emanates a stillness and a solitude. A desert could not be more tranquil. Sit down with an empty notebook in a noisy cafe - you are at once alone. Second, it's practical, because there are various things one shouldn't forget. Third, a diary is a safeguard against the all-too-hectic activity to which our calling condemns us, as it were. It helps us to distance events. Fourth, I write because Savelli would despise it as bourgeois sentimentality if he knew about it."

"The so-called Left will probably only succeed in a hundred years in being unrelenting towards their opponents. They are unable to hate. They are unable to become excited. It is their most zealous endeavour, not to defeat the enemy but to understand him. Eventually they come to know him so well that they own him to be right and can no longer attack him."

[Patrick Cox · Rating 3 out of 5]

Interesting but sometimes hard to follow

[Katelis Viglas · Rating 2 out of 5]

I found it, although it is a fictionalization of a historical person's life, of a significant, controversial, almost mythical person, rather simple and light. The narrative flows with a chraracter presented as usually being detached from a very turbulent era and country, althought he was one of the protagonists, who changed the course of history. Maybe this was the secret of his grandeur, leading in action mostly, and secondly in intellectual activity.
The description of historical facts is diminished to minimum; the personal and emotional life of the hero prevails over an impersonal description of movements, action, revolutions, diplomatic and royal intrigues. His relations are depicted vividly, captivating, sometimes only, the imagination. A melancholic tone, of a past epoch, that has gone for ever, make the reading nostalgic.

[Richard · Rating 5 out of 5]

The Knut Hamsun is slow, meandering...was Hamsun on drugs?I am being serious, this reads , almost like Geza Csaths stories...who actually was on morphine. Roth, conversely, writes like a man drunk on life and knowing he may die tomorrow and he HAS to get this out before he does.Always a pleasure reading the real, the only Roth any sensible reader should read. Every page has a sentence of truth that one feels the need to copy on paper, to share with a loved one. My wife hates it when I read anything by Roth. His insights are magical. Now, I must return to the book, baby is asleep and this househusband has some reading to do...

[Diana · Rating 4 out of 5]

След обикновените, отчаяни, бедни и страдащи хорица на Йозеф Рот не остават тъга и депресия. Остават наситени и ярки образи, пейзажи и случки, желание да четеш още и още от неговата поезия в проза.
Единственият минус на тази книга е дразнещото количество очеизбождащи грешки.

[ΠανωςΚ · Rating 4 out of 5]

Στα ελληνικά "Ο βουβός προφήτης" εκδόσεις Οδυσσέας.

και λίγα παραπάνω: http://trollingstone.gr/?q=node/1666

[Bezaubernd]

Vor einigen Jahren hatte er noch einen Hut. Jetzt trägt er eine Sportmütze. Den Juden gleich, die sich immer nach dem Osten wenden, wenn sie beten, richteten sich die Revolutionäre immer nach rechts, wenn sie anfingen, öffentlich zu wirken. Es wird vielleicht gut sein, wenn Sie mit Ihrem Pessimismus nicht in Moskau bleiben. Unsere Genossen verachten leider den Luxus. Ich glaube, das Kennzeichen des Bürgers ist Optimismus. Es wird schon gehen. Man wird schon siegen. Der General weiß schon, was er zu tun hat. Der Feind ist erledigt. Meine Frau ist treu wie Gold. Sie saßen an den Schreibtischen, welche die Möbelstücke des Regierens geworden waren in Vertretung der Throne. Man verjagte die Traurigkeit, eine reaktionäre Einrichtung. Von diesen jungen Männern war keiner so wie er einsam und feindselig durch die Straßen der Städte gegangen. Ein gutes Teil seiner schlechten Laune kam daher, daß es so schwierig war, noch einmal geboren zu werden. Der Zar nimmt zum letztenmal Abschied von seinen weinenden Offizieren. Manche Söhne befanden sich zur Zufriedenheit ihrer Eltern in Lebensgefahr. Die geschlechtlichen Dinge konnten kein Geheimnis mehr bleiben. Manchmal helfen wir den andern, aber meist gehn wir beide unter. Nur 16 Rubel durchschnittlich spart der Russe im Jahr. Er fragte sie nach ihrer Mutter, weil er sie wieder traurig sehen wollte. Es lockern sich die sogenannten Familienbande. Die armen Menschen verbreiteten den Geruch von Gulasch, alten Kleidern und Regen. Obwohl ich radikal bin, liebe ich die Mitte. Wir empören uns nicht, klagen nicht an, verteidigen nicht, erwarten gar nichts, fürchten gar nichts – – daß wir nicht freiwillig sterben, ist alles. Unmerklich wie ein Doppelkinn bildet sich seine revolutionäre Haltung.