What do you think?
Rate this book
Remote Control
Masaharu Aoyagi, a former delivery-truck driver in the city of Sendai, is unemployed. Two years ago he achieved brief notoriety for rescuing a local actress from a robbery attempt while making a delivery to her apartment. Now he is back in the spotlight - this time as the main suspect in the assassination of a newly elected prime minster who had come to Sendai for a hometown victory parade.
Set in a near-future Japan modeled on the United States, Remote Control follows Aoyagi on a forty-eight-hour chase, in a dramatic retelling of the Kennedy killing with Aoyagi in the role of a framed Lee Harvey Oswald. A massive manhunt is underway. As Aoyagi runs, he must negotiate trigger-happy law enforcement and Security Pods set up throughout the city to monitor cell-phone and email transmissions and keep a photo record of street traffic. Can he discover why he has been set up and who is responsible? Can he find the real assassin and prove to the world his innocence - amidst media pronouncements of his guilt - before the conspirators take him out?
Isaka's style and worldview are such that he is often compared to Haruki Murakami; but he defies an easy label as a writer, with a voice, a sense of humor, and an imagination that are truly unique. Now, with this excellent translation by Stephen Snyder, readers everywhere can enjoy one of Japan's finest literary talents.
Set in a near-future Japan modeled on the United States, Remote Control follows Aoyagi on a forty-eight-hour chase, in a dramatic retelling of the Kennedy killing with Aoyagi in the role of a framed Lee Harvey Oswald. A massive manhunt is underway. As Aoyagi runs, he must negotiate trigger-happy law enforcement and Security Pods set up throughout the city to monitor cell-phone and email transmissions and keep a photo record of street traffic. Can he discover why he has been set up and who is responsible? Can he find the real assassin and prove to the world his innocence - amidst media pronouncements of his guilt - before the conspirators take him out?
Isaka's style and worldview are such that he is often compared to Haruki Murakami; but he defies an easy label as a writer, with a voice, a sense of humor, and an imagination that are truly unique. Now, with this excellent translation by Stephen Snyder, readers everywhere can enjoy one of Japan's finest literary talents.
344 pages, Hardcover
First published November 29, 2007
50 people are currently reading
1793 people want to read
About the author
Kōtarō Isaka
132 books741 followersKōtarō Isaka (伊坂幸太郎, Isaka Koutarou) is a Japanese author of mystery fiction.
Isaka was born in Matsudo City, Chiba Prefecture, Japan. After graduating from the law faculty of Tohoku University, he worked as a system engineer. Isaka quit his company job and focused on writing after hearing Kazuyoshi Saito's 1997 song "Kōfuku na Chōshoku Taikutsu na Yūshoku", and the two have collaborated several times. In 2000, Isaka won the Shincho Mystery Club Prize for his debut novel Ōdyubon no Inori, after which he became a full-time writer.
In 2002, Isaka's novel Lush Life gained much critical acclaim, but it was his Naoki Prize-nominated work Jūryoku Piero (2003) that brought him popular success. His following work Ahiru to Kamo no Koin Rokkā won the 25th Yoshikawa Eiji Prize for New Writers.
Jūryoku Piero (2003), Children (2004), Grasshopper (2004), Shinigami no Seido (2005) and Sabaku (2006) were all nominated for the Naoki Prize.
Isaka was the only author in Japan to be nominated for the Hon'ya Taishō in each of the award's first four years, finally winning in 2008 with Golden Slumber. The same work also won the 21st Yamamoto Shūgorō Prize.
Isaka was born in Matsudo City, Chiba Prefecture, Japan. After graduating from the law faculty of Tohoku University, he worked as a system engineer. Isaka quit his company job and focused on writing after hearing Kazuyoshi Saito's 1997 song "Kōfuku na Chōshoku Taikutsu na Yūshoku", and the two have collaborated several times. In 2000, Isaka won the Shincho Mystery Club Prize for his debut novel Ōdyubon no Inori, after which he became a full-time writer.
In 2002, Isaka's novel Lush Life gained much critical acclaim, but it was his Naoki Prize-nominated work Jūryoku Piero (2003) that brought him popular success. His following work Ahiru to Kamo no Koin Rokkā won the 25th Yoshikawa Eiji Prize for New Writers.
Jūryoku Piero (2003), Children (2004), Grasshopper (2004), Shinigami no Seido (2005) and Sabaku (2006) were all nominated for the Naoki Prize.
Isaka was the only author in Japan to be nominated for the Hon'ya Taishō in each of the award's first four years, finally winning in 2008 with Golden Slumber. The same work also won the 21st Yamamoto Shūgorō Prize.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 103 reviews
March 28, 2018
Amazing ride. Imagine the Oswald-Kennedy conspiracy played out in Japan, and seen from the perspective of several people who are connected to the assassin through past friendships. It has a non-linear narrative like a Tarantino movie. Just when you think you know what is going to happen, something else happens at the turn of a sentence. The novel even has a Beatles motif running through it!
Such down-to-earth, likeable characters who help the protagonist, which often felt refreshing in the context of the action. The action consists of nasty cops chasing after an innocent man falsely accused of killing the Japanese prime minister. Those characters are long-lost friends with whom the protagonist, Aoyagi, has no contact in the "present" time of the book, yet, the reader sees these connections being made between his friends i.e. they get together to help him without his knowing it.
So for me, the story was about the strengths of friendships, the superficiality of the Japanese media, and the secretive nature of governments.
Such down-to-earth, likeable characters who help the protagonist, which often felt refreshing in the context of the action. The action consists of nasty cops chasing after an innocent man falsely accused of killing the Japanese prime minister. Those characters are long-lost friends with whom the protagonist, Aoyagi, has no contact in the "present" time of the book, yet, the reader sees these connections being made between his friends i.e. they get together to help him without his knowing it.
So for me, the story was about the strengths of friendships, the superficiality of the Japanese media, and the secretive nature of governments.
March 9, 2020
สนุกดี อ่านตะลุยอย่างเมามันส์ แถมต้องพักเบรกตัวเองเพราะมันเครียดเขม็งเกลียว
หนังสือที่ออกแนว action ที่มีทฤษฎีสมคบคิดเป็นฉากหลัง
เล่าเรื่องการต่อสู้ของปัจเจกกับรัฐเป็นฉากๆ
เอาว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้
Kotaro Isaka เล่าสลับฉากเหมือนดูหนัง ให้ความสมจริงกับความรู้สึกนึกคิดของตัวเอก
แถม action ที่ไม่ได้บู๊ล้างผลาญ แต่มันสนุกจนเปิดหน้าต่อไปรัวๆ
แต่ต้องยอมรับว่า หลายๆ อย่างมัน mission impossible ไปนิด และออกจะคลิ๊กลงตัวไปหน่อย
นี่เป็นเล่มแรกของ Kotaro Isaka และมั่นใจว่าจะมีเล่มต่อไปอย่างแน่นอน
—-
อ่านรอบที่สองได้เก็บรายละเอียดยิ่งสนุกกว่าเดิมอีก
ได้อารมณ์ Big brother is watching you.
แบบร่วมสมัย และเป็นสไตล์ญี่ปุ่น
รายละเอียดของเนื้อเรื่องนี่สุดยอดมาก
หนังสือที่ออกแนว action ที่มีทฤษฎีสมคบคิดเป็นฉากหลัง
เล่าเรื่องการต่อสู้ของปัจเจกกับรัฐเป็นฉากๆ
เอาว่ามันแทบจะเป็นไปไม่ได้
Kotaro Isaka เล่าสลับฉากเหมือนดูหนัง ให้ความสมจริงกับความรู้สึกนึกคิดของตัวเอก
แถม action ที่ไม่ได้บู๊ล้างผลาญ แต่มันสนุกจนเปิดหน้าต่อไปรัวๆ
แต่ต้องยอมรับว่า หลายๆ อย่างมัน mission impossible ไปนิด และออกจะคลิ๊กลงตัวไปหน่อย
นี่เป็นเล่มแรกของ Kotaro Isaka และมั่นใจว่าจะมีเล่มต่อไปอย่างแน่นอน
—-
อ่านรอบที่สองได้เก็บรายละเอียดยิ่งสนุกกว่าเดิมอีก
ได้อารมณ์ Big brother is watching you.
แบบร่วมสมัย และเป็นสไตล์ญี่ปุ่น
รายละเอียดของเนื้อเรื่องนี่สุดยอดมาก
April 20, 2019
เมื่อผมใกล้ตาย ทิ้งผมไว้ที่วัดโทเคย์จิ ใต้ร่มสนร้อยปี
ผมจะหลับใหลข้างป้ายหินไร้ชื่อ รอให้เพื่อนๆ มาหาพร้อมดอกลิลลี่สีขาวในฤดูฝน-
once there was a way to get back homeward
ครั้งหนึ่ง 'ยังมี' หนทางกลับคืนสู่วันวาน
หลับเถิด เช็ดน้ำตา ฉันจะกล่อมเพลงขับขาน
โกลเด้นสลัมเบอร์ ยามเธอนิทราเนิ่นนาน
ทุกข์เศร้าใด เมื่อผ่าน รอยยิ้ม มาเยือนเสมอ
แพ้ทางงานที่เล่าเรื่องด้วยวิธีที่ทำให้เราหวนหาอดีตอันหอมหวาน เรื่องนี้เล่าหนึ่งเหตุการณ์ผ่านมุมมองของแต่ละตัวละครในวัยลงหลักปักฐานที่เป็นอดีตเพื่อนสมัยมหา'ลัย แม้ความสัมพันธ์จะเหินห่างกันไปนานแล้ว แต่การกระทำของคนหนึ่งยังส่งผลต่อคนหนึ่งเสมอ
"ไม่อาจหวนคืนวันเก่า พวกเราล้วนแก่กันหมดแล้ว"
บรรยากาศในเรื่องคือทั้งเดือดทั้งหมองเศร้า ตื่นเต้นหัวใจจะวายอยู่ อุ้ย เหงาอีกละ สลับไปมาจนนี่ดิ่งเพราะคิดถึงวัยเรียน สงสารตัวเอกก็สงสาร สงสารตัวเองก็สงสาร น่าจะเป็นอีกเล่มของปีที่ดึงความหม่นหมองมาสู่เราได้ขนาดนี้ ในขณะที่ตัวเอกตกเป็นเหยื่อของทฤษฎีสมคบคิด (เพิ่งมาเข้าใจตอนอ่านเล่มนี้แหละเอาจริง และยังคงสงสัยว่ามันมีลิมิตของการเริ่มแผนแค่ไหน) ต้องหนีแบบหัวซุกหัวซุน คุณผู้เขียนก็เสิร์ฟ hint แกล้มเรื่องขำขันผ่านการไล่เรียงฉากในอดีตมาเป็นระยะ อดีตแนะทิศทางของปัจจุบัน ปัจจุบันบอกอนาคต (ซึ่งลุ้นและริบหรี่มากบอกตรง) เราชอบน้ำเสียงของผู้เขียนที่ไม่สั่งสอนหรือจงใจปั้นแต่งประโยคเพื่อดึงดราม่า แต่เรื่องมันมีพลังด้วยตัวของมันเอง แม้ว่าทั้งเล่มจะมีประโยคเด็ดๆ ไม่กี่ประโยค แต่โดยรวมคือกระทบจิตใจค่อนข้างมากทีเดียว
ปล. เอ็นดูสำนักพิมพ์ที่ทำออกมา เราว่าน่าจะขายยาก ด้วยความหนา ด้วยปก+สัน ด้วยการไม่ขายตัวเองของหนังสือ คือถ้าคนไม่เคยอ่านงานของอิซากะมาก่อน ความหนาขนาดนี้คือบายนะ อย่างเราถึงจะรู้ว่าสนุกแน่ๆ ก็ยังต้องตั้งสติตั้งนาน ซึ่งพออ่านถึงบทที่สามเท่านั่นละค่าา / อ่านตะลุยหน้าต่อหน้า ความหนาไม่เป็นอุปสรรค
ปล. 2 เมื่อวันก่อนคุยกับน้อง ในฐานะเรื่องที่ใช้เพลงของ the beatles ตั้งเป็นชื่อเรื่องเหมือนกัน ระหว่าง NW ของมุราคามิ กับ GS ของอิซากะ เราเห็นตรงกันว่า NW ใช้ความคลุมเครือของเพลงสร้างภาวะสับสนและติดตรึงในอดีต ขณะที่ GS แทบจะเค้นเอาทุกความชัดเจนจากแต่ละประโยคแต่ละวรรคมาใช้สรุปและ lead ทิศทางของเรื่อง เมื่อถามว่าแต่ละฝ่ายชอบวิธีใช้เพลงของเล่มไหนมากกว่ากัน บทสนทนาก็ไหลไปไกลแล้วจบลงที่ว่า เล่มนี้ไม่เหมาะกับคนถวิลหาอดีต เพราะทั้งเล่มคือความพีค อ่านยาวแน่ๆ เตือนแล้วนะจ๊ะ
ผมจะหลับใหลข้างป้ายหินไร้ชื่อ รอให้เพื่อนๆ มาหาพร้อมดอกลิลลี่สีขาวในฤดูฝน-
once there was a way to get back homeward
ครั้งหนึ่ง 'ยังมี' หนทางกลับคืนสู่วันวาน
หลับเถิด เช็ดน้ำตา ฉันจะกล่อมเพลงขับขาน
โกลเด้นสลัมเบอร์ ยามเธอนิทราเนิ่นนาน
ทุกข์เศร้าใด เมื่อผ่าน รอยยิ้ม มาเยือนเสมอ
แพ้ทางงานที่เล่าเรื่องด้วยวิธีที่ทำให้เราหวนหาอดีตอันหอมหวาน เรื่องนี้เล่าหนึ่งเหตุการณ์ผ่านมุมมองของแต่ละตัวละครในวัยลงหลักปักฐานที่เป็นอดีตเพื่อนสมัยมหา'ลัย แม้ความสัมพันธ์จะเหินห่างกันไปนานแล้ว แต่การกระทำของคนหนึ่งยังส่งผลต่อคนหนึ่งเสมอ
"ไม่อาจหวนคืนวันเก่า พวกเราล้วนแก่กันหมดแล้ว"
บรรยากาศในเรื่องคือทั้งเดือดทั้งหมองเศร้า ตื่นเต้นหัวใจจะวายอยู่ อุ้ย เหงาอีกละ สลับไปมาจนนี่ดิ่งเพราะคิดถึงวัยเรียน สงสารตัวเอกก็สงสาร สงสารตัวเองก็สงสาร น่าจะเป็นอีกเล่มของปีที่ดึงความหม่นหมองมาสู่เราได้ขนาดนี้ ในขณะที่ตัวเอกตกเป็นเหยื่อของทฤษฎีสมคบคิด (เพิ่งมาเข้าใจตอนอ่านเล่มนี้แหละเอาจริง และยังคงสงสัยว่ามันมีลิมิตของการเริ่มแผนแค่ไหน) ต้องหนีแบบหัวซุกหัวซุน คุณผู้เขียนก็เสิร์ฟ hint แกล้มเรื่องขำขันผ่านการไล่เรียงฉากในอดีตมาเป็นระยะ อดีตแนะทิศทางของปัจจุบัน ปัจจุบันบอกอนาคต (ซึ่งลุ้นและริบหรี่มากบอกตรง) เราชอบน้ำเสียงของผู้เขียนที่ไม่สั่งสอนหรือจงใจปั้นแต่งประโยคเพื่อดึงดราม่า แต่เรื่องมันมีพลังด้วยตัวของมันเอง แม้ว่าทั้งเล่มจะมีประโยคเด็ดๆ ไม่กี่ประโยค แต่โดยรวมคือกระทบจิตใจค่อนข้างมากทีเดียว
ปล. เอ็นดูสำนักพิมพ์ที่ทำออกมา เราว่าน่าจะขายยาก ด้วยความหนา ด้วยปก+สัน ด้วยการไม่ขายตัวเองของหนังสือ คือถ้าคนไม่เคยอ่านงานของอิซากะมาก่อน ความหนาขนาดนี้คือบายนะ อย่างเราถึงจะรู้ว่าสนุกแน่ๆ ก็ยังต้องตั้งสติตั้งนาน ซึ่งพออ่านถึงบทที่สามเท่านั่นละค่าา / อ่านตะลุยหน้าต่อหน้า ความหนาไม่เป็นอุปสรรค
ปล. 2 เมื่อวันก่อนคุยกับน้อง ในฐานะเรื่องที่ใช้เพลงของ the beatles ตั้งเป็นชื่อเรื่องเหมือนกัน ระหว่าง NW ของมุราคามิ กับ GS ของอิซากะ เราเห็นตรงกันว่า NW ใช้ความคลุมเครือของเพลงสร้างภาวะสับสนและติดตรึงในอดีต ขณะที่ GS แทบจะเค้นเอาทุกความชัดเจนจากแต่ละประโยคแต่ละวรรคมาใช้สรุปและ lead ทิศทางของเรื่อง เมื่อถามว่าแต่ละฝ่ายชอบวิธีใช้เพลงของเล่มไหนมากกว่ากัน บทสนทนาก็ไหลไปไกลแล้วจบลงที่ว่า เล่มนี้ไม่เหมาะกับคนถวิลหาอดีต เพราะทั้งเล่มคือความพีค อ่านยาวแน่ๆ เตือนแล้วนะจ๊ะ
October 13, 2015
The novel begins with the assassination of the Prime Minister and rapidly covers the three day manhunt for the suspect. But in a neat twist, we learn about all of this by overhearing two hospital patients as they react to news on TV. This perspective emphasizes how helpless we are to influence the action, and can only passively choose between belief, skepticism, or indifference. Following this scene, we read a summary of the next twenty years of Japanese history, as if in a skeptic's history book. We learn about the impact that the PM's assassination had in Japanese policies, and we learn about the many inconsistencies in the official version of events, including the suspicious way that so many witnesses had died in "accidents."
The writing style is very distinctive, better than the average thriller, and approaches Raymond Chandler's or John Le Carre's eloquence and sometimes grandeur. The writing evoked emotions in me because the fate of a hundred million people, an entire nation, turns on the truth of what happened. It made me aware of how helpless an individual is to affect history, except by placing their belief in some leader. This feeling reminded me of what I felt when watching the movie version of "Evita". Madonna sings about the nation's poor, while a hundred Argentine citizens watch her, with no way to express their silent feelings except as belief, skepticism, or indifference to their leader's song.
The rest of the book goes back in time show us in detail what really happened during the assassination and subsequent three day manhunt. The narrative structure is perfectly suited to the story. It is fast-paced and exciting.
The writing style is very distinctive, better than the average thriller, and approaches Raymond Chandler's or John Le Carre's eloquence and sometimes grandeur. The writing evoked emotions in me because the fate of a hundred million people, an entire nation, turns on the truth of what happened. It made me aware of how helpless an individual is to affect history, except by placing their belief in some leader. This feeling reminded me of what I felt when watching the movie version of "Evita". Madonna sings about the nation's poor, while a hundred Argentine citizens watch her, with no way to express their silent feelings except as belief, skepticism, or indifference to their leader's song.
The rest of the book goes back in time show us in detail what really happened during the assassination and subsequent three day manhunt. The narrative structure is perfectly suited to the story. It is fast-paced and exciting.
May 1, 2025
Very nice "early" standalone from Isaka that is part JFK assassination knock-off and part "The Fugitive," written well before he started his "Assassins" series. Although written in 2007, it is disturbingly prescient in both its UTS (Ubiquitous Technical Surveillance) technology that has become such an issue in China, and its "guilt or innocence matters less than supporting a predisposed conclusion" (gang member, fake news, "enemy of the people") that is becoming such an issue in "Trump 2.0" America.
Despite having way too many coincidences driving the plot forward, this was still a real page-turner. I also enjoyed the unusual structure, which included just four chapters titled THE BEGINNING (some important character introduction/stage setting), THE AUDIENCE (the entire three-day story as reported by the press), TWENTY YEARS LATER (kind of a "Warren Report" overview over time), THE INCIDENT (which was a good 3/4’s of the book, and told what REALLY happened), and finally THREE MONTHS LATER (a nice, brief conclusion).
As with all his other books, Isaka includes (i.e., hammers) an odd obsession here — in this case, The Beatles' "Abbey Road," and in particular the concluding medley* and the song "Golden Slumbers," (in fact, this book was originally titled "Golden Slumber" in Japan). But since that 9-minute piece is the only Beatles I have on my iPod (and yes, I still listen to an iPod), it wasn't quite as annoying as his "Assassins" fixations on insects, children's stickers, Thomas the Tank Engine, etc.
A solid 4-plus stars that I'm rounding down just because it wasn't quite as good as Isaka's 5-star Three Assassins. Recommended to all fans of foreign mysteries or just a good solid thriller in general. Only negative is that I've now read pretty much everything by Isaka that's been translated into English :(
* (If anyone's interested, you can watch a fascinating video explaining how the medley was created, recorded, and finally assembled here: https://www.google.com/search?client=...)
Despite having way too many coincidences driving the plot forward, this was still a real page-turner. I also enjoyed the unusual structure, which included just four chapters titled THE BEGINNING (some important character introduction/stage setting), THE AUDIENCE (the entire three-day story as reported by the press), TWENTY YEARS LATER (kind of a "Warren Report" overview over time), THE INCIDENT (which was a good 3/4’s of the book, and told what REALLY happened), and finally THREE MONTHS LATER (a nice, brief conclusion).
As with all his other books, Isaka includes (i.e., hammers) an odd obsession here — in this case, The Beatles' "Abbey Road," and in particular the concluding medley* and the song "Golden Slumbers," (in fact, this book was originally titled "Golden Slumber" in Japan). But since that 9-minute piece is the only Beatles I have on my iPod (and yes, I still listen to an iPod), it wasn't quite as annoying as his "Assassins" fixations on insects, children's stickers, Thomas the Tank Engine, etc.
A solid 4-plus stars that I'm rounding down just because it wasn't quite as good as Isaka's 5-star Three Assassins. Recommended to all fans of foreign mysteries or just a good solid thriller in general. Only negative is that I've now read pretty much everything by Isaka that's been translated into English :(
* (If anyone's interested, you can watch a fascinating video explaining how the medley was created, recorded, and finally assembled here: https://www.google.com/search?client=...)
August 22, 2016
This is an English version of Kotaro Isaka's "Golden Slumber."
Finally one of Isaka's works was translated into English!
Please enjoy!
Finally one of Isaka's works was translated into English!
Please enjoy!
July 25, 2020
Terrible. 1.5stars rounded down
No redeeming features at all for this silly ‘thriller’
No redeeming features at all for this silly ‘thriller’
March 31, 2012
The whole novel is really an extrapolation on the idea that, "Lee Harvey Oswald was a patsy". And, this means that the real killer or killers allowed a 'chump' or a 'fall guy' to assume responsibility for the killing of the 35TH president of the United States, and therefore concealed their involvement. However, in the case of REMOTE CONTROL, the subject is not the Kennedy assassination, but rather the fictional killing of the prime minister of Japan in a not too distant future.
The novel is very successful at presenting a thrilling and compelling plot, but in the end, we really never find out who was behind the set-up or what was their true motivation. We see an 'average guy' who is caught up in a chain of events which make it appear that he is a killer, and he must prove his innocence by using his friends to help him elude the authorities. Because it is never revealed who is behind the set-up, we never find out how far back the con began, or whether or not his friends were enlisted in the plan without their knowledge.
When I finished the novel, I felt a bit let down, because I wanted to know the nature of the conspiracy. But, for an action-packed, thriller/adventure, the novel delivers everything and more. Also, since the music of the Beatles played such a crucial role in setting the tone for the book, and also linking the plot to the famous, real-life event, I think that the original title of the novel, GOLDEN SLUMBER, should have been retained. But, this is a minor point, and, needless to say, the novel would make a terrific film.
The novel is very successful at presenting a thrilling and compelling plot, but in the end, we really never find out who was behind the set-up or what was their true motivation. We see an 'average guy' who is caught up in a chain of events which make it appear that he is a killer, and he must prove his innocence by using his friends to help him elude the authorities. Because it is never revealed who is behind the set-up, we never find out how far back the con began, or whether or not his friends were enlisted in the plan without their knowledge.
When I finished the novel, I felt a bit let down, because I wanted to know the nature of the conspiracy. But, for an action-packed, thriller/adventure, the novel delivers everything and more. Also, since the music of the Beatles played such a crucial role in setting the tone for the book, and also linking the plot to the famous, real-life event, I think that the original title of the novel, GOLDEN SLUMBER, should have been retained. But, this is a minor point, and, needless to say, the novel would make a terrific film.
July 30, 2017
An amazingly entertaining conspiracy theory thriller, mystery novel and character driven story, "Golden Slumber" starts slow but picks up pace by every turning page till it ends in one of the best endings I have seen in a while (or ever).
The story starts a little bit slow, Isaka introducing tons of characters and even jumping in time twenty years into the future to look back at the events which are the MacGuffin of the story: the Japanese prime minister is killed, Kennedy-style (references to the Kennedy assassination abound in the story), and obviously-not-the-killer Aoyagi Masaharu has to go on the run, the police right on his heels. We know, you know, everyone knows poor Aoyagi is not the killer, but it doesn't seem to matter: there are video-recordings, eyewitnesses... tons of proof that Aoyagi is the killer. Aoyagi will try to find the truth behind what is happening while keeping on the run. And in his run he will cross paths with tons of characters, all of them really fleshed out: from a serial killer to his former girlfriend to one of his former co-workers. The character's creation is one of the novel's forte: you will end caring for all of them, and Isaka gives each one of them a great send-off.
Aoyagi's fleeing (and the killing of the prime minister) is just an excuse for social commentary, character development and tongue-in-cheek comments about Japanese society and the technological society we live in. From a in-your-face criticism of the security over liberties conundrum, to a more subtle pointing to other aspects of Japanese society, Isaka does a great job in keeping the reader entertained at the same time that giving some food for thought. Subtlety sometimes is conspicuous by its absence and Isaka repeats himself (and his sentences) but it is a minor problem in the overall arch of the story. For example, Aoyagi keeps commenting about how life seems to keep going on, even if his and the prime minister's lives (and the ones in the mix) have been wreaked.
The writing style (those few repetitions apart) is great, and the vocabulary is one of the most varied I have seen in a while in Japanese novel. Some sentence construction suffers from repetition too, but there is so much variety, and the style so good (from frenetic to tongue-in-cheek to romantic) that you won't care. It is a novel that cares for its reader. And for a novel that clocks close to 700 pages, this is not an easy feat.
"Golden Slumber"... Never stop paying attention. You don't know what may happen while you are not looking.
8/10
(Japanese Original Version)
The story starts a little bit slow, Isaka introducing tons of characters and even jumping in time twenty years into the future to look back at the events which are the MacGuffin of the story: the Japanese prime minister is killed, Kennedy-style (references to the Kennedy assassination abound in the story), and obviously-not-the-killer Aoyagi Masaharu has to go on the run, the police right on his heels. We know, you know, everyone knows poor Aoyagi is not the killer, but it doesn't seem to matter: there are video-recordings, eyewitnesses... tons of proof that Aoyagi is the killer. Aoyagi will try to find the truth behind what is happening while keeping on the run. And in his run he will cross paths with tons of characters, all of them really fleshed out: from a serial killer to his former girlfriend to one of his former co-workers. The character's creation is one of the novel's forte: you will end caring for all of them, and Isaka gives each one of them a great send-off.
Aoyagi's fleeing (and the killing of the prime minister) is just an excuse for social commentary, character development and tongue-in-cheek comments about Japanese society and the technological society we live in. From a in-your-face criticism of the security over liberties conundrum, to a more subtle pointing to other aspects of Japanese society, Isaka does a great job in keeping the reader entertained at the same time that giving some food for thought. Subtlety sometimes is conspicuous by its absence and Isaka repeats himself (and his sentences) but it is a minor problem in the overall arch of the story. For example, Aoyagi keeps commenting about how life seems to keep going on, even if his and the prime minister's lives (and the ones in the mix) have been wreaked.
The writing style (those few repetitions apart) is great, and the vocabulary is one of the most varied I have seen in a while in Japanese novel. Some sentence construction suffers from repetition too, but there is so much variety, and the style so good (from frenetic to tongue-in-cheek to romantic) that you won't care. It is a novel that cares for its reader. And for a novel that clocks close to 700 pages, this is not an easy feat.
"Golden Slumber"... Never stop paying attention. You don't know what may happen while you are not looking.
8/10
(Japanese Original Version)
November 5, 2020
"หนีไปซะ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้ ถ้าตายทุกอย่างก็จบ"
ก็จริง... ถ้าตายก็คงไม่สนุก
ก็จริง... ถ้าตายก็คงไม่สนุก
September 26, 2022
ট্রুথ ইজ স্ট্রেঞ্জার দ্যান ফিকশান, এই ক্লিশে বাক্যটা বারবার মনে পড়ছিল কোওতারোও ইসাকা-এর ২০০৭ সালে প্রকাশিত থ্রিলার 'রিমোট কন্ট্রোল' পড়ার সময়। মনে পড়ার কারণ যে দেশে যে সময়ে আছি সেটাই। কিছুদিন আগেই, খুবই অপ্রত্যাশিতভাবে, এবং ততোধিক অবিশ্বাস্যরকম সহজ উপায়ে বিনা বাধায় আততায়ীর হাতে নিহত হয়েছেন ২য় বিশ্বযুদ্ধোত্তর জাপানের সবচেয়ে দীর্ঘমেয়াদী প্রধানমন্ত্রী শিনজো আবে, এটা সবারই জানা। পৃথিবীর সবচেয়ে নিরাপদ ও শান্তিপূর্ণ দেশগুলোর একটি, জাপান সম্পর্কে গত কয়েক দশকে বিশ্ববাসীর, এবং যারা জাপানে কিছুদিন থেকেছেন, তাদের সে ধারণা একটা বড় ধাক্কা খেয়েছে এই ঘটনায়। আততায়ীর হাতে সাবেক প্রধানমন্ত্রী নিহত হবার চেয়েও বিস্ময়কর হলো যেরকম বিনা কষ্টেই তাকে মারতে পেরেছে আততায়ী। জাপানের রাজনীতিবিদরা সাধারণত কড়া নিরাপত্তা বেষ্টনীর মাঝে থাকেন না। বলা ভাল, বেশিরভাগেরই নিরাপত্তা ব্যবস্থা একেবারেই নেই। যে শহরে থাকি সেখানে নির্বাচনের সময়ে দেখেছি প্রার্থীরা মাঝে মাঝে বড় কোন রাস্তার মোড়ে বা শহর চত্বরে দাঁড়িয়ে লোকজনের সাথে কথা বলার চেষ্টা করেন, মাঝে মাঝে একটা পিকআপ ট্রাক জাতীয় কিছু ভাড়া নিয়ে সেটার উপর দাঁড়িয়েও কথা বলেন কেউ কেউ। অল্প কিছু লোকজন শোনে, বেশিরভাগই শোনে না। শিনজো আবে-ও নারা শহরে এরকম খোলা রাস্তায় দাঁড়িয়ে বক্তৃতা দিচ্ছিলেন। সাবেক প্রধানমন্ত্রী বলে তাঁর অবশ্য নিরাপত্তারক্ষী ছিল। এখানে বলে রাখা ভাল, শিনজো আবে সাধারণ কোন রাজনীতিবিদ ছিলেন না; পারিবারিকভাবেই তিনি রাজনীতিতে এসেছেন। তাঁর নানা ছিলেন জাপানের প্রধানমন্ত্রী, বাবা ছিলেন পররাষ্ট্রমন্ত্রী, কিন্তু সবচেয়ে মনোযোগ দাবী করেন আবে'র মা, যিনি পর্দার আড়ালে নিজের বাবার পার্টির রাজনীতি অনেকটাই নিয়ন্ত্রণ করতেন। শিনজো আবে প্রধানমন্ত্রীত্ব ছাড়লেও অনেকেই অনুমান করেন যে, তিনি তাঁর মায়ের মতই 'কিংমেকার'-এর ভূমিকা পালন করছিলেন। এহেন গুরুত্বপূর্ণ একজন ব্যক্তিকে একটা রাস্তার মোড়ে দাঁড়িয়ে ঘরে বানানো পিস্তল দিয়ে (বাংলাদেশে একসময় ছিঁচকে সন্ত্রাসীদের কাছে 'পাইপগান' নামে একরকম হাতে বানানো বন্দুক পাওয়া যেত, যার নিশানা তেমন সুবিধার ছিল না, এটাও সেরকম কিছুই) মাত্র কয়েক ফিট দূরে দাঁড়িয়ে গুলি করা হলো, এবং প্রথম গুলি মিস হবার পর যে কোন দেহরক্ষী আগে যেখানে 'সাবজেক্ট'-কে রক্ষা করার জন্য ঝাঁপিয়ে পড়ে আড়াল করার কথা সেখানে আবে'র নিরাপত্তা রক্ষীরা এদিক-ওদিক বেকুবের মত তাকাতে তাকাতে তাঁকে আবারও গুলি করা হলো (যে গুলিতে তাঁর মৃত্যু হয়েছে), তাতে ষড়যন্ত্রতত্ত্ব গজালে অবাক হবার কিছু নেই। আরো অবাক ব্যাপার হলো আততায়ীর বলা কাহিনী। এই লোকের মা নাকি নিজের সব সম্পদ তাকে না দিয়ে এক ধর্মীয় গোষ্ঠীকে দান করেছে, যে গোষ্ঠীর মিটিংয়ে আবে-কে দেখা গিয়েছিল, আর সেই ক্ষোভ থেকেই নাকি এই হত্যাকাণ্ড। এমন আষাঢ়ে গপ্পো হাইকোর্ট এলাকার পাঁড় গাঁজাখোরও বিশ্বাস করবে কিনা সন্দেহ, কিন্তু দেখা গেল, জাপানিরা এই গল্পকে প্রতিষ্ঠিত করে ঝটপট আবে সাহেবের শেষকৃত্য করে নিজের কাজে ফেরত গিয়েছে।
'রিমোট কনট্রোল' বইটা দেখেছি এই ঘটনার কিছুদিন পরে, পাবলিক লাইব্রেরিতে। এমনিই নিয়ে এসেছিলাম, কিন্তু পড়তে পড়তে চোখ কপালে উঠে গেল। এ যেন ১৫ বছর আগেই কোন ঘটনার স্ক্রিপ্ট লেখা হয়ে যাচ্ছে। গল্প শুরু হয় জাপানের প্রধানমন্ত্রীর হত্যাকাণ্ড দিয়ে। সদ্য নির্বাচিত তরুণ প্রধানমন্ত্রী খুন হয়ে যান তাঁর নিজের শহর সেন্দাই-এ, শোভাযাত্রার সময়। একটা রিমোট কন্ট্রোলড খেলনা হেলিকপ্টারে বোমা বেঁধে তাঁর গাড়ির উপর ফাটিয়ে দেয়া হয়। সেই অতি শিথিল নিরাপত্তা ব্যবস্থা, সেই অতি সহজেই একজন ভিভিআইপি খতম। এই হত্যাকাণ্ডের পুরো দায় ফেলা হয় সেন্দাই শহরের এক অতি নিরীহ ডেলিভারি ট্রাক ড্রাইভার মাসাহারু আয়োইয়াগি'র উপর। বেচারা কিছুই জানে না, হঠাৎই দেখে তাকে পুলিশ ধাওয়া করছে বন্দুক নিয়ে। এখানে বলে রাখা ভাল, জাপানের পুলিশ বন্দুক-পিস্তল বহন করে না, জনসমক্ষে গোলাগুলি করা তো দূরের কথা। অথচ আয়োইয়াগিকে দেখামাত্র পুলিশ গুলি ছুঁড়ছে, জনগণের নিরাপত্তার তোয়াক্কা না করে। পুলিশের ধাওয়া খেতে খেতেই আয়োইয়াগি বুঝতে পারে, গত কয়েক মাস ধরেই তাঁর জীবনে কোন অদৃশ্য শক্তি হস্তক্ষেপ করছিল। হুমকি দিয়ে তার চাকরি খাওয়া হয়েছে, তার নামে মিথ্যা অভিযোগ করা হয়েছে, মোট কথা, জনসাধারণ যেন সহজেই বিশ্বাস করে যে, এই লোকের পক্ষে মানসিকভাবে অসুস্থ হয়ে যে কাউকেই খুন করা সম্ভব। একসময় আয়োইয়াগি বুঝতে পারে, প্রধানমন্ত্রীকে হত্যা যারা করেছে, এরা এতই উপর মহলের লোক যে, তার পক্ষে এদের ধরাছোঁয়া কোনভাবেই সম্ভব নয়। কিন্তু তাই বলে কি নিজের প্রাণটা খোয়াতেই হবে? জানার জন্য শেষ পৃষ্ঠা পর্যন্ত পড়তে হবে।
এই বইতে যে ব্যাপারটা সবচেয়ে ভাল লেগেছে, সেটা অবশ্য জাপানি প্রায় সব থ্রিলার লেখকের বৈশিষ্ট্য--অহেতুক মূল চরিত্রকে অতিমানব বানানোর কোন প্রচেষ্টা নেই। কোনমতে জীবন বাঁচাতে পারলেও ক্ষমতার শীর্ষে থাকা শক্তিকে ধরা বা তাদের মুখোশ উন্মোচন করা যে কোন ছাপোষা লোকের কাজ নয়, এই বাস্তবতা বইটাকে আলাদা করে দিয়েছে। ঠিক সে কারণেই বইটা পড়তে পড়তে মনে হবেই, শিনজো আবে-কে মারলো কে? এক অতি সাধারণ মানসিক রোগি, নাকি ধরাছোঁয়ার বাইরের ���োন শক্তিশালী গোষ্ঠী? ২য় বিশ্বযুদ্ধোত্তর জাপানের শান্তিপূর্ণ চেহারা দেখে যদি কেউ ভুলে না যান যে, জাপানের অতীত রক্তাক্ত এবং সহিংস, তাহলে এ প্রশ্ন জাগতে বাধ্য। বইটা ধীরগতির, কিন্তু ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা ও অনুভূতির কারণে আমার রেটিং ৫। গুডরিডসের রেটিংও যথেষ্ট বেশি, ৪.১১। কাজেই থ্রিলারপ্রেমীরা পড়লে সময়টা কাজে লাগবে বলেই মনে হয়।
'রিমোট কনট্রোল' বইটা দেখেছি এই ঘটনার কিছুদিন পরে, পাবলিক লাইব্রেরিতে। এমনিই নিয়ে এসেছিলাম, কিন্তু পড়তে পড়তে চোখ কপালে উঠে গেল। এ যেন ১৫ বছর আগেই কোন ঘটনার স্ক্রিপ্ট লেখা হয়ে যাচ্ছে। গল্প শুরু হয় জাপানের প্রধানমন্ত্রীর হত্যাকাণ্ড দিয়ে। সদ্য নির্বাচিত তরুণ প্রধানমন্ত্রী খুন হয়ে যান তাঁর নিজের শহর সেন্দাই-এ, শোভাযাত্রার সময়। একটা রিমোট কন্ট্রোলড খেলনা হেলিকপ্টারে বোমা বেঁধে তাঁর গাড়ির উপর ফাটিয়ে দেয়া হয়। সেই অতি শিথিল নিরাপত্তা ব্যবস্থা, সেই অতি সহজেই একজন ভিভিআইপি খতম। এই হত্যাকাণ্ডের পুরো দায় ফেলা হয় সেন্দাই শহরের এক অতি নিরীহ ডেলিভারি ট্রাক ড্রাইভার মাসাহারু আয়োইয়াগি'র উপর। বেচারা কিছুই জানে না, হঠাৎই দেখে তাকে পুলিশ ধাওয়া করছে বন্দুক নিয়ে। এখানে বলে রাখা ভাল, জাপানের পুলিশ বন্দুক-পিস্তল বহন করে না, জনসমক্ষে গোলাগুলি করা তো দূরের কথা। অথচ আয়োইয়াগিকে দেখামাত্র পুলিশ গুলি ছুঁড়ছে, জনগণের নিরাপত্তার তোয়াক্কা না করে। পুলিশের ধাওয়া খেতে খেতেই আয়োইয়াগি বুঝতে পারে, গত কয়েক মাস ধরেই তাঁর জীবনে কোন অদৃশ্য শক্তি হস্তক্ষেপ করছিল। হুমকি দিয়ে তার চাকরি খাওয়া হয়েছে, তার নামে মিথ্যা অভিযোগ করা হয়েছে, মোট কথা, জনসাধারণ যেন সহজেই বিশ্বাস করে যে, এই লোকের পক্ষে মানসিকভাবে অসুস্থ হয়ে যে কাউকেই খুন করা সম্ভব। একসময় আয়োইয়াগি বুঝতে পারে, প্রধানমন্ত্রীকে হত্যা যারা করেছে, এরা এতই উপর মহলের লোক যে, তার পক্ষে এদের ধরাছোঁয়া কোনভাবেই সম্ভব নয়। কিন্তু তাই বলে কি নিজের প্রাণটা খোয়াতেই হবে? জানার জন্য শেষ পৃষ্ঠা পর্যন্ত পড়তে হবে।
এই বইতে যে ব্যাপারটা সবচেয়ে ভাল লেগেছে, সেটা অবশ্য জাপানি প্রায় সব থ্রিলার লেখকের বৈশিষ্ট্য--অহেতুক মূল চরিত্রকে অতিমানব বানানোর কোন প্রচেষ্টা নেই। কোনমতে জীবন বাঁচাতে পারলেও ক্ষমতার শীর্ষে থাকা শক্তিকে ধরা বা তাদের মুখোশ উন্মোচন করা যে কোন ছাপোষা লোকের কাজ নয়, এই বাস্তবতা বইটাকে আলাদা করে দিয়েছে। ঠিক সে কারণেই বইটা পড়তে পড়তে মনে হবেই, শিনজো আবে-কে মারলো কে? এক অতি সাধারণ মানসিক রোগি, নাকি ধরাছোঁয়ার বাইরের ���োন শক্তিশালী গোষ্ঠী? ২য় বিশ্বযুদ্ধোত্তর জাপানের শান্তিপূর্ণ চেহারা দেখে যদি কেউ ভুলে না যান যে, জাপানের অতীত রক্তাক্ত এবং সহিংস, তাহলে এ প্রশ্ন জাগতে বাধ্য। বইটা ধীরগতির, কিন্তু ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা ও অনুভূতির কারণে আমার রেটিং ৫। গুডরিডসের রেটিংও যথেষ্ট বেশি, ৪.১১। কাজেই থ্রিলারপ্রেমীরা পড়লে সময়টা কাজে লাগবে বলেই মনে হয়।
July 22, 2021
I thought that "Bullet Train" was awesome, but this was a more standard thriller.
> He decided to call Kazu's cell phone. There was some danger they could find him, even calling from a pay phone, but the fear in the voice on the message reverberated in his head like the echo of a taiko drum.
> He decided to call Kazu's cell phone. There was some danger they could find him, even calling from a pay phone, but the fear in the voice on the message reverberated in his head like the echo of a taiko drum.
August 10, 2024
ตัวละครเยอะโดยไม่จำเป็นเท่าไร
บางตัวละครก็หายไปเลย
เนื้อหาโดยรวมพูดถึง สื่อ ตำรวจ นักการเมือง และอำนาจมืด
คล้ายๆหลายๆเรื่องของ Kotaro Isaka มีความบังเอิญที่ตัวละครหลายๆตัวมาเกี่ยวข้องกัน แบบเกินจริง
บางตัวละครก็หายไปเลย
เนื้อหาโดยรวมพูดถึง สื่อ ตำรวจ นักการเมือง และอำนาจมืด
คล้ายๆหลายๆเรื่องของ Kotaro Isaka มีความบังเอิญที่ตัวละครหลายๆตัวมาเกี่ยวข้องกัน แบบเกินจริง
This entire review has been hidden because of spoilers.
October 27, 2022
3.5
What the hell was that ending? Ruined it 😭
What the hell was that ending? Ruined it 😭
September 26, 2015
I didn't know what to expect, going into this book. A friend of mine, from Japan, recommended it to me so I picked up a copy from amazon. The story basically follows a modern retelling of the JFK assassination but in a semi-futuristic Sendai, Japan. And without spoiling too much, I will say that its about a guy who's been framed for the murder.
Moving on, the story alternates between character perspectives in order to tell the story, which I found to be very neat. Isaka did a very good job at giving all the main characters a distinct and nostalgic feel, and, the first 1/3 - 1/2 of the book was actually pretty sad to read. It really hit me in the feels. I found the main character to be pretty sympathetic, as his interpersonal relationships really resonated with me. But, quickly after that, the story picks up in a major way and, in turn, the story becomes a page turner. I couldn't really put it down.
I kept trying to predict what I thought would happen and I was always almost right, but never spot on. And I think that shows that Isaka planned the novel exceptionally well. I like it when my expectations are toyed with. It makes for an exciting book! The one thing that may have been semi troublesome is the fact that literally everything brought mattered crucially to the story. At first, I thought that this was a good thing and that it showed a masterful control over the story and that Isaka literally thought of everything, but I soon grew a bit jaded. Every instance and every object was of some importance, and at some point, a few characters seem to have just been created in order to push the plot forward, without any other reason to be there. Those were, honestly, the only thing I found to be problematic about the book.
In all, its a very solid read and it has emotional highs and lows and lots of action and great ideas. I recommend it to anyone who likes thrillers.
Moving on, the story alternates between character perspectives in order to tell the story, which I found to be very neat. Isaka did a very good job at giving all the main characters a distinct and nostalgic feel, and, the first 1/3 - 1/2 of the book was actually pretty sad to read. It really hit me in the feels. I found the main character to be pretty sympathetic, as his interpersonal relationships really resonated with me. But, quickly after that, the story picks up in a major way and, in turn, the story becomes a page turner. I couldn't really put it down.
I kept trying to predict what I thought would happen and I was always almost right, but never spot on. And I think that shows that Isaka planned the novel exceptionally well. I like it when my expectations are toyed with. It makes for an exciting book! The one thing that may have been semi troublesome is the fact that literally everything brought mattered crucially to the story. At first, I thought that this was a good thing and that it showed a masterful control over the story and that Isaka literally thought of everything, but I soon grew a bit jaded. Every instance and every object was of some importance, and at some point, a few characters seem to have just been created in order to push the plot forward, without any other reason to be there. Those were, honestly, the only thing I found to be problematic about the book.
In all, its a very solid read and it has emotional highs and lows and lots of action and great ideas. I recommend it to anyone who likes thrillers.
July 8, 2017
เป็นนิยายแนวสืบสวนสอบสวนที่ไม่มีโอกาสได้สืบสวนสอบสวนเท่าไหร่ เพราะเป็นการต่อกรระหว่างคนธรรมดากับยักษ์ที่มองไม่เห็น ตัวละครเกี่ยวพันกันจากความเป็นเพื่อนสมัยมัธยมปลาย มีอารมณ์คนึงอดีตเล็กๆ อบอุ่นหัวใจหน่อยๆ ตัดสลับกับสถานการณ์ตึงเครียดของตัวเอก ที่เข้าไปพัวพันกับเรื่องสีเทา
แต่ถ้าเทียบกับเล่ม ip/nn ที่เป็นนิยายญี่ปุ่นสีเรื่องเทาๆ ของ สนพ.กำมะหยี่ เหมือนกัน เล่มนี้จะค่อนไปทางสว่างไสว มีความมนุษย์นิยมอยู่มาก ดังจะเห็นได้จากบุคลิกตัวละครต่างๆ ทั้งแก๊งค์เด็กเก กลุ่มวัยรุ่นที่ผลาญเวลาไปวันๆ ไปกับการนั่งร้านฟาสต์ฟู้ด ฆาตกรต่อเนื่อง นักต้มตุ๋น หรือกระทั่งตัวละครเอกที่ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเลยสักนิด -- เขาเป็นคนดีที่แสนจะน่าเบื่อ
แต่นี่ยิ่งเป็นการย้ำในคุณค่าของความเป็นมนุษย์ เพราะตัวละครที่เป็นตัวแทนของอำนาจรัฐอย่างเช่นตำรวจ กลับมีเพียงเค้าร่างคร่าวๆ จนเราไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขามีความคิดจิตใจเป็นของตนเองหรือไม่ และอำนาจนั้นก็ช่างยิ่งใหญ่ จนจบเราก็ไม่อาจเพ่งมองสบตายักษ์ได้ เพราะเราตัวเล็กเกินไป ป่วยการจะต่อกร
แต่นิยายเล่มนี้ก็จบแบบอบอุ่นหัวใจจนได้ สิ่งเดียวที่เราทำได้คือการหนี และการหนีนั่นแหละ คือหนทางในการต่อสู้ คนเขียนบอกเช่นนั้น
มันเป็นนิยายอบอุ่นหัวใจ เพราะชีวิตจริงเราคงไม่มีโอกาสได้รับรู้เรื่องราวของคนที่หนีไป การหนีที่ไม่ถูกบันทึกไว้ก็เท่ากับการสูญสลายหายไป..
แต่ถ้าเทียบกับเล่ม ip/nn ที่เป็นนิยายญี่ปุ่นสีเรื่องเทาๆ ของ สนพ.กำมะหยี่ เหมือนกัน เล่มนี้จะค่อนไปทางสว่างไสว มีความมนุษย์นิยมอยู่มาก ดังจะเห็นได้จากบุคลิกตัวละครต่างๆ ทั้งแก๊งค์เด็กเก กลุ่มวัยรุ่นที่ผลาญเวลาไปวันๆ ไปกับการนั่งร้านฟาสต์ฟู้ด ฆาตกรต่อเนื่อง นักต้มตุ๋น หรือกระทั่งตัวละครเอกที่ไม่เห็นมีอะไรพิเศษเลยสักนิด -- เขาเป็นคนดีที่แสนจะน่าเบื่อ
แต่นี่ยิ่งเป็นการย้ำในคุณค่าของความเป็นมนุษย์ เพราะตัวละครที่เป็นตัวแทนของอำนาจรัฐอย่างเช่นตำรวจ กลับมีเพียงเค้าร่างคร่าวๆ จนเราไม่อาจเข้าใจได้ว่าเขามีความคิดจิตใจเป็นของตนเองหรือไม่ และอำนาจนั้นก็ช่างยิ่งใหญ่ จนจบเราก็ไม่อาจเพ่งมองสบตายักษ์ได้ เพราะเราตัวเล็กเกินไป ป่วยการจะต่อกร
แต่นิยายเล่มนี้ก็จบแบบอบอุ่นหัวใจจนได้ สิ่งเดียวที่เราทำได้คือการหนี และการหนีนั่นแหละ คือหนทางในการต่อสู้ คนเขียนบอกเช่นนั้น
มันเป็นนิยายอบอุ่นหัวใจ เพราะชีวิตจริงเราคงไม่มีโอกาสได้รับรู้เรื่องราวของคนที่หนีไป การหนีที่ไม่ถูกบันทึกไว้ก็เท่ากับการสูญสลายหายไป..
This entire review has been hidden because of spoilers.
September 1, 2021
It had been heart tingling and depressing when seeing the main character had been working so hard to survive. It also felt relatable when having so much ironism around politics and police.
It was a thriller but the catching part was not the mysterious things but the heartwarming moments when people were trying their best to help and fight against the powerful enemy. Also glad there were a couple of Japanese humor which made me laugh in the darkness of the night.
Just like most Japanese movies/novels, I was moved to tears by the very ending...
It was a thriller but the catching part was not the mysterious things but the heartwarming moments when people were trying their best to help and fight against the powerful enemy. Also glad there were a couple of Japanese humor which made me laugh in the darkness of the night.
Just like most Japanese movies/novels, I was moved to tears by the very ending...
February 5, 2023
หนังสือเล่มนี้มันคือ a real page turner!!! ดีใจที่เลือกมาอ่าน เพราะนานๆทีถึงจะเจอหนังสือที่อ่านแล้วทำให้วางไม่ลง ขนาดเล่มค่อนข้างหนา แต่วางพล็อตเรื่องได้สนุกมากกก ก.ไก่ล้านๆตัว ความหนาของหนังสือจึงไม่เป็นอุปสรรคเลย เพิ่งเคยอ่านงานของ Isaka เซนเซย์เป็นเล่มแรก รู้สึกผิดว่าไปอยู่ไหนมาถึงเพิ่งรู้จักงานของอาจารย์ เลยสำนึกผิดโดยการอ่านยังไม่ทันจบก็กดซื้อเล่มอื่นๆของอาจารย์มารออ่านเรียบร้อย😂 อีกอย่างคือคุณกนกวรรณ เกตุชัยมาศ แปลออกมาได้ดีมาก เคยอ่านงานแปลของคุณกนกวรรณ หลายเล่มแล้ว ชอบสำนวนแปลของคุณกนกวรรณมากๆค่ะ😆 อ่านง่ายภาษาไหลลื่นมาก
January 15, 2017
This was SO good. Reminded me a lot of the books by Keigo Higashono (The Devotion of Suspect X). About a delivery man turned fugitive after he's wrongly accused of killing the Prime Minister. But it's really about perseverance and the meaning of friendship. I wish more of Kotaro Isaka's books were available in English; I'm a huge fan of the movie "Fish Story" which is based on one of his books (which, sadly, doesn't appear to be available in English).
May 9, 2016
This is an interesting and engrossing story of the Kennedy Assassination.
July 4, 2025
This book was good but did not have the hectic energy and weird cool characters that bullet train had. Also, I have been experiencing book reading fatigue so it took me longer to get through it.
The book starts with a bang. Broadcasting of victory parade of newly elected prime minister who showed a lot of promise. RC plane explodes near his car. The next chapter is summary of the chase of perpetrator and summary of weird deaths that happened after assassination of all the parties involved.
Aoyagi is a deliberate man who is at the center of the scandal. He had 15 minutes of fame 2 years ago, when rescued a popular actress Rinka from her stalker during his delivery. He uses a Judo tackle that his friend Moria teaches. This move is his go to move to get out of any tight spot (lol I stopped counting after 5 times).
We see him getting food with Morita and then they make their way to Morita’s car. They hear explosion at a clear distance and plain clothes “cops” show up to apprehend him. Turns out it was a trap by Morita to give up Aoyagi. After Morita fulfills his end of the deal, Morita helps Aoyagi escape. Then his car explodes.
Aoyagi runs from “cops”, jumps over a bridge to land on his fellow delivery guy’s truck. He manages to hide away at one of his client’s apartment. In the meantime cops and press hounding his friends and former work places. Apparently cops have evidence of RC plane and video of him buying it is noted. But the problem is Aoyagi didn’t buy the plane, it was a woman that he randomly met at an employment office. Aoyagi flew the plane for the first time with a group of people, but there is a video of him flying it well on his own. They frame him working as a clean up crew with college friends outside fireworks factory as evidence of him being proficient at bomb making. He also gets framed in a train groping incident, by women who have history of owing a lot of money. He gets saved by Morita.
Cops manage to apprehend him when an owner of a cafe he was hiding out gives up his location. However he manages to escape them thanks to Miura a serial killer in Sendai who takes interest in him. Miura himself is on a run. His spree of crime prompts the government to set up security pods that spy on Sendai citizens. The cameras, they can pick convos from cell phones nearby. Miura gives Aoyagi a cell phone.
He gets lured by his other close friend Kazu from college, but Aoyagi finds Kazu beaten half to death by cops. Aoyagi escapes them too. Aoyagi turns to his old coworker Iwasaki Rock to smuggle him from Sendai, but Iwasaki gives him up too bc cops were framing him. Iwasaki plays hostage and helps Aoyagi escape.
Miura calls Aoyagi to tell him about plastic surgeon that creates doubles of people. This plastic surgeon tells him the location of Aoyagi’s double. At the private hospital, Aoyagi makes acquaintances with Hodogaya who have double leg casts that are healed but he is biding his time at the hospital (probably to hide from his underworld enemies). On the fifth floor Aoyagi finds a man that doesn’t quite look like him. The man tries to kill Aoyagi, but Miura shows up and kills him, but he gets mortally wounded.
Aoyagi goes back to the old apartment where he almost got caught using the car that his ex girlfriend fixed up. Aoyagi finds an elderly cop there, but easily ties him using a judo tackle. Aoyagi comes up with a plan to give himself up, he calls Hodogaya that tells him about sewers that will allow him get through police barricades. Original plan was for him to tell press and police if the location then last minute change it to avoid being apprehended prematurely, from bus stop to park. He pin microphone that he was gonna talk to press during the showdown between him, press and cops. But in last minute, Aoyagi is unable to call his contact in press, so he goes for Plan B. Haruko works with her friends boy friend who job it is to fix and maintain security pods. Masakado tells her about blind spot near security pods and that loud sound makes it hard for pods to focus on targets.
Haruko works with the son of firework factory to set up fireworks near the pods. When Aoyagi makes a signs while he is being televised by press during his imminent capture at the park, the fireworks go off, serving as distraction for Aoyagi to go back into sewers. In sewers is a flashlight and map left by Hodogaya, that helps Aoyagi find the river to escape out of the sewers. At the river, his old friend, Rinka meets him and takes her to a plastic surgeon to alter his face and hide out. Even though real Aoyagi was recovering from face altering surgery, his double turns up dead at the Sendai harbor. With cops having their culprit case goes cold. Now ugly Aoyagi sends a mail to his parents to let them know he is alive, he runs into Haruko’s family where his quirky way of pressing elevator button lets her know he is alive.
The book starts with a bang. Broadcasting of victory parade of newly elected prime minister who showed a lot of promise. RC plane explodes near his car. The next chapter is summary of the chase of perpetrator and summary of weird deaths that happened after assassination of all the parties involved.
Aoyagi is a deliberate man who is at the center of the scandal. He had 15 minutes of fame 2 years ago, when rescued a popular actress Rinka from her stalker during his delivery. He uses a Judo tackle that his friend Moria teaches. This move is his go to move to get out of any tight spot (lol I stopped counting after 5 times).
We see him getting food with Morita and then they make their way to Morita’s car. They hear explosion at a clear distance and plain clothes “cops” show up to apprehend him. Turns out it was a trap by Morita to give up Aoyagi. After Morita fulfills his end of the deal, Morita helps Aoyagi escape. Then his car explodes.
Aoyagi runs from “cops”, jumps over a bridge to land on his fellow delivery guy’s truck. He manages to hide away at one of his client’s apartment. In the meantime cops and press hounding his friends and former work places. Apparently cops have evidence of RC plane and video of him buying it is noted. But the problem is Aoyagi didn’t buy the plane, it was a woman that he randomly met at an employment office. Aoyagi flew the plane for the first time with a group of people, but there is a video of him flying it well on his own. They frame him working as a clean up crew with college friends outside fireworks factory as evidence of him being proficient at bomb making. He also gets framed in a train groping incident, by women who have history of owing a lot of money. He gets saved by Morita.
Cops manage to apprehend him when an owner of a cafe he was hiding out gives up his location. However he manages to escape them thanks to Miura a serial killer in Sendai who takes interest in him. Miura himself is on a run. His spree of crime prompts the government to set up security pods that spy on Sendai citizens. The cameras, they can pick convos from cell phones nearby. Miura gives Aoyagi a cell phone.
He gets lured by his other close friend Kazu from college, but Aoyagi finds Kazu beaten half to death by cops. Aoyagi escapes them too. Aoyagi turns to his old coworker Iwasaki Rock to smuggle him from Sendai, but Iwasaki gives him up too bc cops were framing him. Iwasaki plays hostage and helps Aoyagi escape.
Miura calls Aoyagi to tell him about plastic surgeon that creates doubles of people. This plastic surgeon tells him the location of Aoyagi’s double. At the private hospital, Aoyagi makes acquaintances with Hodogaya who have double leg casts that are healed but he is biding his time at the hospital (probably to hide from his underworld enemies). On the fifth floor Aoyagi finds a man that doesn’t quite look like him. The man tries to kill Aoyagi, but Miura shows up and kills him, but he gets mortally wounded.
Aoyagi goes back to the old apartment where he almost got caught using the car that his ex girlfriend fixed up. Aoyagi finds an elderly cop there, but easily ties him using a judo tackle. Aoyagi comes up with a plan to give himself up, he calls Hodogaya that tells him about sewers that will allow him get through police barricades. Original plan was for him to tell press and police if the location then last minute change it to avoid being apprehended prematurely, from bus stop to park. He pin microphone that he was gonna talk to press during the showdown between him, press and cops. But in last minute, Aoyagi is unable to call his contact in press, so he goes for Plan B. Haruko works with her friends boy friend who job it is to fix and maintain security pods. Masakado tells her about blind spot near security pods and that loud sound makes it hard for pods to focus on targets.
Haruko works with the son of firework factory to set up fireworks near the pods. When Aoyagi makes a signs while he is being televised by press during his imminent capture at the park, the fireworks go off, serving as distraction for Aoyagi to go back into sewers. In sewers is a flashlight and map left by Hodogaya, that helps Aoyagi find the river to escape out of the sewers. At the river, his old friend, Rinka meets him and takes her to a plastic surgeon to alter his face and hide out. Even though real Aoyagi was recovering from face altering surgery, his double turns up dead at the Sendai harbor. With cops having their culprit case goes cold. Now ugly Aoyagi sends a mail to his parents to let them know he is alive, he runs into Haruko’s family where his quirky way of pressing elevator button lets her know he is alive.
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 25, 2025
【2025Book05】When former Japanese Prime Minister Shinzo Abe was assassinated in 2022, a friend recommended this novel to me—"Golden Slumbers," which also revolves around the assassination of a Japanese prime minister. Two weeks ago, when I was on the plane flying to L.A., I finally got a chance to read it.
This novel is filled with idealism. Some plot points feel overly meticulously crafted (I’ve always been feeling this way about crime/detective novels in recent years), while others obviously underestimate the capabilities of security agencies. However, as a whole, the story is exhilarating—the main character, driven by the bonds of family, friendship, and love, managed to escape the frame-up by authority with the help of his parents, friends, ex-girlfriend, and even complete strangers. It has the same thrilling, feel-good energy as a shōnen manga (hotblood youth comic). The novel’s completely unresolved ending is also quite unconventional, leaving readers with a lingering sense of mystery and reflection.
The book’s title is borrowed from The Beatles' song of the same name, and the repeatedly quoted lyrics—“Once, there was a way to get back homeward”—are both melancholic and empowering.
P.S. The Beatles' influence on Japan runs deep—both of the Japanese novels I’ve read this year so far have referenced The Beatles extensively, especially the album "Abbey Road."
【2025年的第5本书】2022年日本前首相安倍晋三遇刺的时候，朋友就给我推荐了这本同样以日本首相遇刺为背景的《金色梦乡》。前几周飞洛杉矶的时候终于把它翻出来开始读。这本小说充满了理想主义色彩，其中一些情节过于工巧（感觉最近几年看犯罪/推理小说总是有这种感觉），另一些情节则明显低估了强力安全部门的能力。不过整体看下来，主人公凭借亲情友情爱情带来的信念和家人朋友以前的恋人甚至是素昧平生的路人的支持最终躲过了强权的戕害，颇有一种读热血漫画的爽感；而且完全不解开谜团的结局也非常另类，让人回味无穷。这本书的标题借用了披头士的同名歌曲。那句被书中人物反复吟唱的歌词——“Once, there was a way to get back homeward（曾经，有一条路能带我回到家乡）“——让人唏嘘不已，也让人充满力量。P.S. 披头士对日本的影响真的好深，今年到目前为止读的两本日本小说都大量地写到披头士，尤其是Abbey Road这张专辑。
This novel is filled with idealism. Some plot points feel overly meticulously crafted (I’ve always been feeling this way about crime/detective novels in recent years), while others obviously underestimate the capabilities of security agencies. However, as a whole, the story is exhilarating—the main character, driven by the bonds of family, friendship, and love, managed to escape the frame-up by authority with the help of his parents, friends, ex-girlfriend, and even complete strangers. It has the same thrilling, feel-good energy as a shōnen manga (hotblood youth comic). The novel’s completely unresolved ending is also quite unconventional, leaving readers with a lingering sense of mystery and reflection.
The book’s title is borrowed from The Beatles' song of the same name, and the repeatedly quoted lyrics—“Once, there was a way to get back homeward”—are both melancholic and empowering.
P.S. The Beatles' influence on Japan runs deep—both of the Japanese novels I’ve read this year so far have referenced The Beatles extensively, especially the album "Abbey Road."
【2025年的第5本书】2022年日本前首相安倍晋三遇刺的时候，朋友就给我推荐了这本同样以日本首相遇刺为背景的《金色梦乡》。前几周飞洛杉矶的时候终于把它翻出来开始读。这本小说充满了理想主义色彩，其中一些情节过于工巧（感觉最近几年看犯罪/推理小说总是有这种感觉），另一些情节则明显低估了强力安全部门的能力。不过整体看下来，主人公凭借亲情友情爱情带来的信念和家人朋友以前的恋人甚至是素昧平生的路人的支持最终躲过了强权的戕害，颇有一种读热血漫画的爽感；而且完全不解开谜团的结局也非常另类，让人回味无穷。这本书的标题借用了披头士的同名歌曲。那句被书中人物反复吟唱的歌词——“Once, there was a way to get back homeward（曾经，有一条路能带我回到家乡）“——让人唏嘘不已，也让人充满力量。P.S. 披头士对日本的影响真的好深，今年到目前为止读的两本日本小说都大量地写到披头士，尤其是Abbey Road这张专辑。
October 8, 2017
Remember, one man's flippant summary may be another man's dastardly spoiler.
The main guy, Masaharu Aoyagi, is framed for the assassination fo the prime minister which he definitely did not commit.
It appears that the conspiracy to frame him began several years ago, even before the prime minister was elected.
While the author does a good job of portraying how assassination operators might use public-surveillance technology to track and catch Aoyagi, and while he also does a good job of exploring parallels to the John F. Kennedy assassination decades ago in the U.S. ... for me, he does not do an adequate job of explaining why anyone would want to kill the prime minister (beyond a generic struggle among political rivals). He also fails to explain how the plotting could begin so long before the target is targetable. Ditto - he fails to explain why apolitical Aoyagi should be the fall guy.
As a person who lived in Japan for more than three years in the late 1970s, I loved when Isaka explored the landscape - the apartment buildings, short-term hotels, narrow streets, motorcycle and bicycle traffic, pachinko parlors, car-driving culture, small restaurants and independent coffee shops.
It was also interesting to see Aosyagi as a college graduate who works as truck deliveryman - it suggests to me that in the present economy there are youngish adults (30somethings) who may be stalled in their career hopes.
The motif of Beatles music was intriguing - and yet the English version chose to go with the new title, Remote Control, rather the original "Golden Slumbers."
The main guy, Masaharu Aoyagi, is framed for the assassination fo the prime minister which he definitely did not commit.
It appears that the conspiracy to frame him began several years ago, even before the prime minister was elected.
While the author does a good job of portraying how assassination operators might use public-surveillance technology to track and catch Aoyagi, and while he also does a good job of exploring parallels to the John F. Kennedy assassination decades ago in the U.S. ... for me, he does not do an adequate job of explaining why anyone would want to kill the prime minister (beyond a generic struggle among political rivals). He also fails to explain how the plotting could begin so long before the target is targetable. Ditto - he fails to explain why apolitical Aoyagi should be the fall guy.
As a person who lived in Japan for more than three years in the late 1970s, I loved when Isaka explored the landscape - the apartment buildings, short-term hotels, narrow streets, motorcycle and bicycle traffic, pachinko parlors, car-driving culture, small restaurants and independent coffee shops.
It was also interesting to see Aosyagi as a college graduate who works as truck deliveryman - it suggests to me that in the present economy there are youngish adults (30somethings) who may be stalled in their career hopes.
The motif of Beatles music was intriguing - and yet the English version chose to go with the new title, Remote Control, rather the original "Golden Slumbers."
August 26, 2019
Remote Control is a Thriller novel that takes place in busy Sendai Japan. It's kind of more typical than some stuff I've tried reading, the most out there things in the title being robot surveillance systems across the city.
The story sees a man named Aoyagi being accused of killing Japanese Prime Minister Kaneda, a young politician compared to John F Kennedy. The why or who done it doesn't ultimately end up being answered in the story proper, so don't read for that. This is very much a "will they catch him / how far can he run" Thriller tale, not much of a mystery. It's also a criticism of media and sensationalism, how out of control rumors and initial reports can get. There's a lot of "conspiracy" stuff in here too.
I don't think this one will stick with me. There's some mixed muddied messaging in the story, some characters dying some living, no real straight and narrow path to the end, and just feels like a stream of consciousness pathing towards a conclusion at times. I suppose that works since running from such a conspiracy would be chaotic, and he has to make split decisions at times.
The story sees a man named Aoyagi being accused of killing Japanese Prime Minister Kaneda, a young politician compared to John F Kennedy. The why or who done it doesn't ultimately end up being answered in the story proper, so don't read for that. This is very much a "will they catch him / how far can he run" Thriller tale, not much of a mystery. It's also a criticism of media and sensationalism, how out of control rumors and initial reports can get. There's a lot of "conspiracy" stuff in here too.
I don't think this one will stick with me. There's some mixed muddied messaging in the story, some characters dying some living, no real straight and narrow path to the end, and just feels like a stream of consciousness pathing towards a conclusion at times. I suppose that works since running from such a conspiracy would be chaotic, and he has to make split decisions at times.
December 7, 2022
# 做得非常好
读完这本书的时候已经是凌晨四点半了，本来想着睡前读个十分之一就不错了，结果一不小心直接读完了。这本书不是本格推理，不存在严密的逻辑推理，虽然反派是存在的，但是却不是主要人物，甚至都没有正式出场，到最后人们也不知道究竟是谁。这是一次畅快淋漓的阅读体小说的节奏安排的很好，情节发展与安排也不突兀，总是能将我紧紧抓牢。
主人公们都不是英雄，即便分手多年，青柳依旧沉浸在上一段恋情中，他是一个平凡人，不追求高大上的工作，也没有英雄的浪漫感。但是作为一个普通人，他能见义勇为，即使经历各种各样的背叛，他依旧将信赖作为行事的准则，他关心他人，能够谅解他人的不易。青柳是每个人都认识的一个朋友，他有各种各样的朋友，了解他的人不会不相信他，认识他的人了解他的可靠，他由各种各样的小细节构成。这样的一个人，突然被陷害，然后开始他的逃亡人生。
走投无路的青柳怎么办能？陷害他的人拥有一股巨大的能量，能够构造他的生活，能够利用要挟他的好友，在这个时候他眼里的世界是怎么样的呢？如果是我一定会陷入偏执，所有人看起来可能都像是要举报我，但是男主他却不断的信赖，信赖老友，信赖学弟，信赖杀人狂，信赖莫名其妙大叔的计划，对前女友的想念，可以说是对过去的信赖，在冥冥之中帮助了他。这是一种稚嫩的勇气，这对一个陷入绝境的普通人来说好像是致命的，但在另一方面，这也是本书最大的优点。
要摆脱强加在自己头上的黑暗，如果是好莱坞的电影，那么可能单枪匹马，找到幕后黑手，最后惩恶扬善，是勇气和力量的化身。青柳也是单枪匹马，但是逃跑的念头来自死去的好友，第一次直面警察也并非处于本意，而是为了拯救学弟，但是最后却被人抓走。青柳的逃亡是狼狈的，没有太多的反抗，最后也完全没有找到幕后黑手，连皮毛可能都没有触及，设想的伟大自证清白的计划刚开始就失败了，最后只好狼狈的再次逃离。
那么是什么让一个黑暗面处于完全上风，正义面的人民被压着的故事如此让我着迷呢？那就是由亲情、友情和社会最普通的人之间的友爱组成的力量，这一股力量代表了正义，这是一股温暖的力量。逃亡路上对青年时代的回忆，不同人物巧妙的交织在一起，最后集结成一股温暖的力量，使得本应该跌入深渊的青柳得以生存。当青柳以平凡普通的面貌出现在那些帮助他的人面前，而他们又都以各自的方式进行回应，因此我流泪，但又因此而笑出声。
所以即使是一个正义没有打败黑暗的故事，我却看出了无限的希望，自己内心的黑暗也被清扫，我想这正是这本书做得非常好的地方吧。至于男主有没有跳出生活的框框，好像他的确跳出了平凡的生活，但是也正是过去的生活让他生存，所以是否能够跳出生活的框框是不重要的，他和樋口的分手也并非如此，只不过二人想要的不同，不同的框框，他们二人最后都能够好好的继续生活。所以我想如果能够继续努力的生活，那么也就是做得非常好了。
读完这本书的时候已经是凌晨四点半了，本来想着睡前读个十分之一就不错了，结果一不小心直接读完了。这本书不是本格推理，不存在严密的逻辑推理，虽然反派是存在的，但是却不是主要人物，甚至都没有正式出场，到最后人们也不知道究竟是谁。这是一次畅快淋漓的阅读体小说的节奏安排的很好，情节发展与安排也不突兀，总是能将我紧紧抓牢。
主人公们都不是英雄，即便分手多年，青柳依旧沉浸在上一段恋情中，他是一个平凡人，不追求高大上的工作，也没有英雄的浪漫感。但是作为一个普通人，他能见义勇为，即使经历各种各样的背叛，他依旧将信赖作为行事的准则，他关心他人，能够谅解他人的不易。青柳是每个人都认识的一个朋友，他有各种各样的朋友，了解他的人不会不相信他，认识他的人了解他的可靠，他由各种各样的小细节构成。这样的一个人，突然被陷害，然后开始他的逃亡人生。
走投无路的青柳怎么办能？陷害他的人拥有一股巨大的能量，能够构造他的生活，能够利用要挟他的好友，在这个时候他眼里的世界是怎么样的呢？如果是我一定会陷入偏执，所有人看起来可能都像是要举报我，但是男主他却不断的信赖，信赖老友，信赖学弟，信赖杀人狂，信赖莫名其妙大叔的计划，对前女友的想念，可以说是对过去的信赖，在冥冥之中帮助了他。这是一种稚嫩的勇气，这对一个陷入绝境的普通人来说好像是致命的，但在另一方面，这也是本书最大的优点。
要摆脱强加在自己头上的黑暗，如果是好莱坞的电影，那么可能单枪匹马，找到幕后黑手，最后惩恶扬善，是勇气和力量的化身。青柳也是单枪匹马，但是逃跑的念头来自死去的好友，第一次直面警察也并非处于本意，而是为了拯救学弟，但是最后却被人抓走。青柳的逃亡是狼狈的，没有太多的反抗，最后也完全没有找到幕后黑手，连皮毛可能都没有触及，设想的伟大自证清白的计划刚开始就失败了，最后只好狼狈的再次逃离。
那么是什么让一个黑暗面处于完全上风，正义面的人民被压着的故事如此让我着迷呢？那就是由亲情、友情和社会最普通的人之间的友爱组成的力量，这一股力量代表了正义，这是一股温暖的力量。逃亡路上对青年时代的回忆，不同人物巧妙的交织在一起，最后集结成一股温暖的力量，使得本应该跌入深渊的青柳得以生存。当青柳以平凡普通的面貌出现在那些帮助他的人面前，而他们又都以各自的方式进行回应，因此我流泪，但又因此而笑出声。
所以即使是一个正义没有打败黑暗的故事，我却看出了无限的希望，自己内心的黑暗也被清扫，我想这正是这本书做得非常好的地方吧。至于男主有没有跳出生活的框框，好像他的确跳出了平凡的生活，但是也正是过去的生活让他生存，所以是否能够跳出生活的框框是不重要的，他和樋口的分手也并非如此，只不过二人想要的不同，不同的框框，他们二人最后都能够好好的继续生活。所以我想如果能够继续努力的生活，那么也就是做得非常好了。
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 11, 2024
もうお話の内容知っているのに映画も見たい…。展開が気になり過ぎて青柳さんの逃亡劇が始まってからは一気読みしてしまった。逆に前半をトロトロちまちま読んでいたので、20年後の後日談で誰が変死したという辺りのお話を忘れており、全部読み終わった後に読み直したのだが、これは青柳さんが調べて回想してるっぽく書いてあったんだね。オーデュボンに出てきていたおっちゃんと同じかは知らないが、轟さんも出てきていた♪
いやぁ、映画のようなハラハラドキドキとニヤっとしてしまうような粋な仕掛けが光る素敵な作品だった♪
ところどころ記憶に残っていることを書き残しておこう。
まず前半をトロトロちまちま読んでいたので、雨水管のおっちゃんや、キルオが初めの方で出てきていたことをすっかり忘れており、後半になって出てきたとき「あ、お前が絡んでくるんか！」というアハ体験的なのをしそびれてしまったのが残念だった。これは自分のせいだな。
あとは、青柳さん、森田森吾、カズの大学時代のグダグダ、ケタケタと面白くくだらない話をしているシーンの回想が良かったなぁ、と。これは今は分からないけど、少なくとも私の大学生時代を思い出させるものがあったし、森田森吾のめちゃくちゃだけど、なんかカリスマ性があって、不思議と人を惹きつけるやつを描くのが上手だなーとも思った。さらに、そういうキャラの森田森吾が死んでしまうという現実味のない現実も良かった。辛いけど。
今ふと気になってこのお話はいつ発表されたのか調べてみた。本には平成２２年だったか、と書かれていて、西暦何年かパッと分からなかったので…。2007年発表の作品だそうで。まさに自分が大学生をしている時に発表されて作品だった。そうか、この頃から陰謀論のどうのやら監視社会のどうのというのはあるお話だったのか。なんだかんだその後、特定秘密保護法が施行されているし、現実が物語の方向に行っているような気もして怖いな。国が戦う時、国民は何と戦っているんだろうね。
いやぁ、映画のようなハラハラドキドキとニヤっとしてしまうような粋な仕掛けが光る素敵な作品だった♪
ところどころ記憶に残っていることを書き残しておこう。
まず前半をトロトロちまちま読んでいたので、雨水管のおっちゃんや、キルオが初めの方で出てきていたことをすっかり忘れており、後半になって出てきたとき「あ、お前が絡んでくるんか！」というアハ体験的なのをしそびれてしまったのが残念だった。これは自分のせいだな。
あとは、青柳さん、森田森吾、カズの大学時代のグダグダ、ケタケタと面白くくだらない話をしているシーンの回想が良かったなぁ、と。これは今は分からないけど、少なくとも私の大学生時代を思い出させるものがあったし、森田森吾のめちゃくちゃだけど、なんかカリスマ性があって、不思議と人を惹きつけるやつを描くのが上手だなーとも思った。さらに、そういうキャラの森田森吾が死んでしまうという現実味のない現実も良かった。辛いけど。
今ふと気になってこのお話はいつ発表されたのか調べてみた。本には平成２２年だったか、と書かれていて、西暦何年かパッと分からなかったので…。2007年発表の作品だそうで。まさに自分が大学生をしている時に発表されて作品だった。そうか、この頃から陰謀論のどうのやら監視社会のどうのというのはあるお話だったのか。なんだかんだその後、特定秘密保護法が施行されているし、現実が物語の方向に行っているような気もして怖いな。国が戦う時、国民は何と戦っているんだろうね。
July 11, 2021
คงต้องเรียกว่าแนวแอ็คชันลุ้นระทึก สไตล์ ที่ปุ่น ที่เอาเพลง beatles เข้ามาประกอบ และตั้งเป็นชื่อหนังสือ
เรื่องนี้อีกนิดนึงจะสุด แล้ว แต่มีบางช็อตที่ตจกม้ามายสำหรับผม ฮือ แม้จะชอบมากๆ
.
เล่มที่ 216/2021 (322)
โกลเด้นสลัมเบอร์ : Golden Slumber
ด้วยหลักฐานและพยานมัดตัวแน่นหนา อาโอยากิ มาซาฮารุ ชายหนุ่มพนักงานบริษัทส่งของ ตกเป็นเหยื่อแผนสมคบคิด กลายเป็นผู้ต้องหาคดีวางระเบิดลอบสังหารนายกรัฐมนตรี สื่อมวลชนเล่นข่าวกันครึกโครม คนทั้งประเทศไล่ล่า
ผู้เขียน Kotaro Isaka
ผู้แปล กนกวรรณ เกตุชัยมาศ
.
ปมที่วางไว้ตอนแรกมันมหากาพย์มากเลยครับ
เลยคงคาดหวังมากไปหน่อย
.
สิ่งที่สะท้อนชัดเจน เลยคือ การด่า สื่อ ครับ หมายถึงพวกทีวี หรือ หนังสือพิมพ์
และคนที่สนุกปาก และ เชื่อสื่อง่ายๆ ก็เช่นกัน
.
อ่านลื่นไหลได้ แม้จะหนา แปลดีมากๆๆๆ
.
เรื่องราวว่าด้วยการโดนใส่ร้าย และ การหนีของชายคนหนึ่งในJApan
โดยการใส่ร้ายนี่มันใหญ่ ถึงระดับประเทศเลยทีเดียว
.
หนังสือ สร้างความสงสัยให้เราเต็มไปหมดลเยครับ
แต่ไม่ได้ทำให้งง เลยกลายเป็นจุดแข็ง
.
.
9/10 ส่วนตัวคิดว่า พระเอกมันเด่น คนเดียว เกินไปหน่อย
และ ตอนจบที่คงแตกเป็นหลายเสียง 555 ผมเป็นเสียง - ครับ
เรื่องนี้อีกนิดนึงจะสุด แล้ว แต่มีบางช็อตที่ตจกม้ามายสำหรับผม ฮือ แม้จะชอบมากๆ
.
เล่มที่ 216/2021 (322)
โกลเด้นสลัมเบอร์ : Golden Slumber
ด้วยหลักฐานและพยานมัดตัวแน่นหนา อาโอยากิ มาซาฮารุ ชายหนุ่มพนักงานบริษัทส่งของ ตกเป็นเหยื่อแผนสมคบคิด กลายเป็นผู้ต้องหาคดีวางระเบิดลอบสังหารนายกรัฐมนตรี สื่อมวลชนเล่นข่าวกันครึกโครม คนทั้งประเทศไล่ล่า
ผู้เขียน Kotaro Isaka
ผู้แปล กนกวรรณ เกตุชัยมาศ
.
ปมที่วางไว้ตอนแรกมันมหากาพย์มากเลยครับ
เลยคงคาดหวังมากไปหน่อย
.
สิ่งที่สะท้อนชัดเจน เลยคือ การด่า สื่อ ครับ หมายถึงพวกทีวี หรือ หนังสือพิมพ์
และคนที่สนุกปาก และ เชื่อสื่อง่ายๆ ก็เช่นกัน
.
อ่านลื่นไหลได้ แม้จะหนา แปลดีมากๆๆๆ
.
เรื่องราวว่าด้วยการโดนใส่ร้าย และ การหนีของชายคนหนึ่งในJApan
โดยการใส่ร้ายนี่มันใหญ่ ถึงระดับประเทศเลยทีเดียว
.
หนังสือ สร้างความสงสัยให้เราเต็มไปหมดลเยครับ
แต่ไม่ได้ทำให้งง เลยกลายเป็นจุดแข็ง
.
.
9/10 ส่วนตัวคิดว่า พระเอกมันเด่น คนเดียว เกินไปหน่อย
และ ตอนจบที่คงแตกเป็นหลายเสียง 555 ผมเป็นเสียง - ครับ
September 1, 2019
This one is pretty good, it's a fast romp. I believe it takes place in the near future, so a lot of it is believeable, though put all together, it's not entirely, but that's what makes it fun. The sections between the "now" and flashbacks to college flow well. Some of the names are little jokes and many are explained, but if you know a little bit of Japanese, there are a few that are not explained.
It's easy to see why this was a popular book in Japan and it should get more popular here. It's been translated into English for 9 years now.
It's easy to see why this was a popular book in Japan and it should get more popular here. It's been translated into English for 9 years now.
October 18, 2022
The Japanese Prime Minister is assassinated. Japan’s entire security apparatus is convinced Aoyagi is guilty. Evidence certainly points that way. Is he? This is a fast-moving tale of Aoyagi’s travails. Along the way Isaka writes about life in Japan influenced by America’s Patriot Act and the surveillance society it and social media has created.
Good book but this book, written before Isaka’s others, lacks the sarcasm and sense of fun the later books contain. Even so, hard to put down as Aoyagi fights for his life.
Good book but this book, written before Isaka’s others, lacks the sarcasm and sense of fun the later books contain. Even so, hard to put down as Aoyagi fights for his life.
February 17, 2023
I was really fooled by the name and the cover. I thought it was some kind of success story about a lonely teenager struggling to get out of a difficult situation and eventually succeeding.
I blame myself for not reading the introduction, and only after reading it did I regret why I waited so long to start reading it.
I want to be just like the little girl, to press the author's hand with a big [well done].
The end is really teary-eyed, such a story is what I used to eager to be able to write out but always can not do.
I blame myself for not reading the introduction, and only after reading it did I regret why I waited so long to start reading it.
I want to be just like the little girl, to press the author's hand with a big [well done].
The end is really teary-eyed, such a story is what I used to eager to be able to write out but always can not do.
Displaying 1 - 30 of 103 reviews