Jump to ratings and reviews
Rate this book

LA CHENILLE ancienne édition

Rate this book
Lorsque Tokiko retrouve son mari, rapatrié après avoir été grièvement blessé au combat, il n''est plus qu''un homme-tronc : le lieutenant Sunaga a perdu bras et jambes et ses blessures l''ont rendu sourd-muet. Condamnée à vivre recluse avec lui, Tokiko va ressentir un plaisir nouveau, entre dégoût et fascination, à voir souffrir cet être difforme et sans défense.   Tiré d’une nouvelle de Ranpo Edogawa.

152 pages, Paperback

First published October 26, 2009

4 people are currently reading
524 people want to read

About the author

Suehiro Maruo

54 books357 followers
Suehiro Maruo ( 丸尾 末広) is a Japanese manga author and illustrator.
Maruo graduated from junior high school in March 1972 but dropped out of senior high school. At the age of 15 he moved to Tokyo and began working for a bookbinder. At 17, he made his first manga submission to Weekly Shōnen Jump, but it was considered by the editors to be too graphic for the magazine's format and was subsequently rejected. Maruo temporarily removed himself from manga until November 1980 when he made his official debut as a manga artist in Ribon no Kishi (リボンの騎士) at the age of 24. It was at this stage that the young artist was finally able to pursue his artistic vision without such stringent restrictions over the visual content of his work. Two years later, his first stand-alone anthology, Barairo no Kaibutsu (薔薇色の怪物; Rose Colored Monster) was published.

Maruo was a frequent contributor to the legendary underground manga magazine Garo (ガロ).

Like many manga artists, Maruo sometimes makes cameo appearances in his own stories. When photographed, he seldom appears without his trademark sunglasses.
Though most prominently known for his work as a manga artist, Maruo has also produced illustrations for concert posters, CD Jackets, magazines, novels, and various other media. Some of his characters have been made into figures as well.

Though relatively few of Maruo's manga have been published outside of Japan, his work enjoys a cult following abroad.
His book Shōjo Tsubaki (aka Mr. Arashi's Amazing Freak Show) has been adapted into an animated film (Midori) by Hiroshi Harada with a soundtrack by J.A. Seazer, but it has received very little release.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
158 (29%)
4 stars
222 (41%)
3 stars
130 (24%)
2 stars
19 (3%)
1 star
5 (<1%)
Displaying 1 - 30 of 59 reviews
Profile Image for Katherine.
512 reviews3 followers
November 6, 2020
" ...por su propio peso, cayó en el espacio negro sin fondo que había debajo."

Un soldado vuelve de la guerra gravemente herido, su mujer quien no sabe que tan grave son las lesiones, cuando lo ve queda impactada, pero es ella quien debe cuidar y atenderlo cubriendo todas sus necesidades.

Una perturbadora historia post guerra de lujuria, que lleva a más lujuria y violencia .

Suehiro recrea una historia en contexto de guerra, "La oruga", pero le da un trazo característico de su arte, en el que su sello precioso y fascinante hace deleitarse de cada línea e imágenes llenas de simbolismos, pero a la vez la historia misma causa un impacto desagradable y extremo que genera rechazo absoluto.
Profile Image for Kynthos-the-Archer (Kyn).
684 reviews395 followers
January 8, 2015

The tale might be visually grotesque and psychologically twisted but it also showcase highly creative poetic expressionism from its intricate artwork. Thus I became a moth to a flame yet I regret nothing.

After experiencing Suehiro Maruo sensei's work here, I am keen on exploring his other works as well. His artistic style complements really well with Rampo Edogawa sensei's daring work of fiction. Both of their works often focus on the darker side of human nature.

Now that I have read this manga adaptation of the novel, 芋虫 Imomushi aka Caterpillar (キャタピラー / Kyatapirā) by Rampo Edogawa sensei, I shall be moving onto the book next. I am saving the movie adaptation of the novel for last. Actually I have skimmed through the video a little and it wasn’t as morbid as this manga and I find the actor for the ‘torso man’ looks rather pleasing. He is nothing like the poor lump of flesh depicted in this manga.

Of all things twisted that had happened in the story oddly enough my mind chose to fixate on that unique way of marinating bananas illustrated in the manga. Does that sort of bizarre food preparation really happen in real life? Or is it only in the mind of a hyper creative cum erotic writer?




*Sighs longingly* Damn! All this is giving me a cliterection.




BOOK DETAILS:
Title: The Caterpillar Imo-Mushi 芋虫
Illustrator/Artist: Suehiro Maruo
Author: Rampo Edogawa
Publication Date: 2009 (First published in January 1st, 2006)
Publisher: Enterbrain
Type: Manga / Graphic Novel
Genre: Adult, Historical, Horror, Seinen, Tragedy, Ero-guro, Psychosexual Horror Erotica, Manga Adaptation of a Novel

Description:
The Caterpillar is an adaptation of the 1929 Edogawa Rampo short story of the same name. The Caterpillar is a haunting psycho-sexual tale of Lt. Sunaga, a disfigured and limbless veteran of WWI who returns home to his young and beautiful wife. Sunaga initially is given a hero's welcome, but is quickly forgotten and shunned because of his injuries. Unable to speak or care for himself, he is completely at the mercy of his wife as she grows to loathe and toy with him.
-From Same Hat! blog



This review has also been cross-posted on:




* Reviewed on January 2nd, 2015
*:--☆--:*:--☆:*:--☆--:*:--☆--:*:--☆--:*:--☆:*:--☆--:*:--☆--:*


PREVIOUS COMMENT:


Profile Image for Angelique.
45 reviews12 followers
February 5, 2018
Que va. Son las 3 a.m.
Maruo sabe, con demoníaca precisión, escenificar nuestro morbo. Sus dibujos parecen esculturas sensoriales, y eso es terroriifico y fascinante al mismo tiempo. Las miradas estan repletas de un deseo oscuro. En el mundo de Maruo, ese deseo, por más reprimido que este por las condiciones sociales, emerge como una fisiología del rostro clave.

Edogawa Rampo (el escritor original de la historia, que se hizo de este apodo por que fonéticamente, al pronunciarlo, es "edgar allan poe") tiene, en cada adaptación hecha por maruo, la fuerza triplicada. He devuelto novelas que me he comprado suyas, solo porque no poseen el virtuosismo hipnotizante de Maruo, o al menos se pierde en el proceso de traducción.

Maruo es un golpe directo. No necesita, de interlocutor, el trabajo artesano y equivoco de las palabras. Si bien son indispensables, ya que sigue una historia narrativa, ya que en sí, varios trabajos, como este, son adaptaciones a novelas, vuelve la palabra inesesaria. La retuerce. Se la apropia. Podriamos decir, abusa y la viola. Y la trasciende en las contorsiones de sus personajes que no pueden evitar manifestar aún en el más calmo de los silencios.
Profile Image for Pablo Mallorquí.
788 reviews60 followers
September 19, 2022
Con Suehiro Maruo me pasa una cosa muy curiosa, y es que no me gusta el ero-guro, pero a la vez sus obras de esta temática me hipnotizan. Y me ha vuelto a pasar con La oruga. Un manga basado en un relato de Ranpo Edogawa que muestra de manera brillante las relaciones de poder en el seno de una pareja y la pulsión entre el deseo y la muerte, eros y tanatos. En apenas 130 página se describe una historia con precisión de cirujano y con un desarrollo y desenlace que encajan a la perfección. Brillante.
Profile Image for Juan Carlos malik.
951 reviews351 followers
December 19, 2020
MUERTE Y MUTILACIONES, LLANTO Y DOLOR Y UNA ORUGA QUE TE CAMBIARA LA PERSPECTIVA DE LECTURA DE TERROR PARA TODA TU VIDA.

Una de las historias mas perturbadoras que he leído en mi vida, te estremece la desesperación y la agonía que vive nuestra protagonista.

La claustrofobia y la bestia humana dentro de esta narrativa te hará estremecer, y el final es tan horripilante y grotesco que te provocara pesadillas

Lo mejor que he leído este año en el terror
Profile Image for Darcofi.
122 reviews147 followers
May 15, 2023
Buena adaptación. Se pierde profundidad del plano sexual de los personajes en pos de la explicitud, pero gana en otros aspectos frente al relato original.
Profile Image for Ismène de Beauvoir.
Author 1 book4 followers
June 11, 2018
La Chenille évoque les tourments du Lieutenant Sunaga, blessé de guerre, rendu à son épouse à l’état d’homme-tronc sourd et muet. Esprit prisonnier d’un corps-larve, Sunaga démontre la permanence des désirs et des angoisses (sa peur de l’abandon est d’autant plus vive qu’il lui est impossible de survivre par lui-même). La nouvelle raconte la funeste tentative des époux Sunaga de restaurer le dialogue et de reconstruire une intimité.

La Chenille est publiée en 1929, dans un contexte de reconstruction post grand tremblement de terre du Kantō (1923) par Edogawa Ranpo. Ce nom de plume qui pourrait se traduire par “flânerie(s) sur la rivière Edo” est similaire dans ses sonorités à la prononciation nipponne d’Edgard Allan Poe, “edogah aran poh”, que l’auteur né à la fin du 19e siècle et décédé au milieu du 20e admirait. Notamment inspiré des courants marxistes et surréalistes, l’homme a œuvré dans le roman policier et a fait naître l’eroguro. Le genre erotico-grotesque, fondateur de la contre-culture nipponne, est présenté dans cet appendice nécessaire qu’est Corps déviants, texte de Miyako Slocombe, traductrice de l’œuvre (et de l’ensemble des mangas de Maruo publiés en français). Cette dernière l’explique :

[L’eroguro] s’inspire surtout de l’Occident, notamment avec le marquis de Sade, le théâtre du Grand Guignol, ou encore les œuvres de Georges Bataille. Mais on peut également trouver l’origine de l’eroguro dans le bouddhisme japonais : en effet, il existait par exemple de nombreuses représentations macabres de jeunes filles à divers stades de leur putréfaction. De même, on peut évoquer les muzan-e, estampes japonaises apparues au XIXe siècle et représentant des scènes cruelles d’une violence extrême.

Suehiro Maruo, de son côté, est né en 1956. Parmi les sources d’inspiration du mangaka autodidacte, on cite les muzan e (littéralement : illustration d’atrocité/de cruauté) mentionnées ci-dessus, et les cinéastes Luis Buñuel et Tod Browning (La Monstrueuse Parade). Démontrant l’éclectisme de ses goûts, l’artiste cite également Pink Flamingo de John Waters (parangon de l’eroguro à la sauce yankee où le grotesque écrase l’érotisme).

Dans l’œuvre de Maruo, La Chenille se situerait quelque part entre le presque grand public Ile Panorama (autre adaptation d’Edogawa Ranpo) et le plus dérangeant, et donc inoubliable, Yume no-Q-Saku.

La Chenille évoque (dans le désordre) la sexualité, notamment féminine, notamment perverse, en décrivant une épouse dévouée devenue “un monstre affamé de désirs charnels” ; l’impératif, très présent dans la société japonaise, de maintenir les apparences (qui se manifeste dans l’importance qu’accorde à ses médailles le lieutenant mutilé ou dans le souci de son épouse de mettre en scène son exemplarité et son abnégation totale) et de noirceur de l’intime (lorsque les masques tombent) ; la marge et la marginalité ; et la crainte de perdre son utilité sociale. D’un trait élégant et kitsch (30’s), donc classique avant l’heure, Maruo dessine une sexualité horrifique. À la lecture toutefois se détache l’impression que la perversion réside en premier lieu dans l’horreur de la guerre.

Comme nous l’explique Slocombe, le texte est marqué par le rejet d’une double tentative de normalisation de la part de l’État japonais : celle du corps (le recrutement militaire donnant lieu à une sélection et à une uniformisation drastiques) et celle de la sexualité (du fait de l’instauration à la même époque d’une politique moralisatrice).

Sans jamais renoncer à la poésie, alors que le corps et la sexualité échappent à la norme, La Chenille trouble et enchante.

La Chenille de Suehiro Maruo et Edogawa Ranpo, le Lézard noir (1re édition : 2010)
Traduction du japonais de Miyako Slocombe
152 pages
Paru en janvier 2018

À noter que la nouvelle a également été adaptée au cinéma par Atsushi Kaneko (dans un segment de Rampo Noir sorti en 2005).

Lien vers la chronique : http://pourquoitokyo.blogspot.com/201...
Profile Image for Valentina | Hikarisshelf.
221 reviews51 followers
March 12, 2023
La giovane e sensuale Tokiko viene lasciata sola a prendersi cura del marito Sunaga, un tempo stimato tenente, che viene gravemente menomato durante la guerra russo-giapponese. Egli perde infatti braccia e gambe e diventa sordo-muto, ricordando un creatura simile ad un bruco.⁣

E’ una storia d’amore distorto, di desideri, di piacere e disperazione che non può lasciare indifferenti. Ho passato quasi tutto il manga a scorrere veloce i disegni particolarmente disturbanti soprattutto per le numerose scene sessuali che non lasciano nulla all’immaginazione per poi ritrovarmi, inaspettatamente, a piangere sul finale.⁣
Un finale che mi ha lasciato spiazzata, mi ha fatto venire la pelle d’oca e mi ha fatto profondamente commuovere per l’enorme gesto d’amore che rappresenta.⁣
Ho chiuso il manga sconvolta, chiedendomi se mi sia piaciuto o meno, con mille domande e mille pensieri, perché è questo che fa Ranpo: mette in luce gli aspetti più oscuri dell’animo umano ma allo stesso tempo ne esalta le tante fragilità, ti disgusta e ti fa riflettere su cosa sia giusto e cosa sbagliato, ti fa immedesimare tanto da farti piangere di dolore, senza nemmeno fartene accorgere.⁣

È un manga che si legge in poco più di mezz’ora dove le immagini prevalgono nettamente sui dialoghi ma se siete alla ricerca di qualcosa di leggero questo NON fa per voi. Per leggerlo dovete avere stomaco, tanto.⁣
La storia di Ranpo è disturbante, inquietante, malata e soprattutto triste, i disegni di Maruo sono forti e tanto tanto espliciti, non a caso è un maestro del manga eroguro che mescola elementi erotici, grotteschi e talvolta horror.⁣

Sto ancora metabolizzando, cercando di capire se mi sia piaciuto o meno, se ve lo consiglierei. L’ho letto ormai una settimana fa ma non so ancora dirvelo, forse non lo saprò mai.
Quello che è certo è che voglio recuperare al più presto l’omonimo racconto di Ranpo da cui è tratto, ho bisogno della sua sublime prosa che mi trasporti ancora di più nella storia per farmi un’idea migliore della psicologia dei personaggi (ampiamente intuibile anche dal manga ma che non mi basta). ⁣
Profile Image for Gastón.
190 reviews51 followers
March 6, 2019
1. Una mujer recibe el cuerpo vivo pero mutilado de su marido, héroe de la guerra ruso-japonesa.
2. A pesar de no tener brazos, ni piernas, el deseo sexual del hombre aumenta considerablemente.
3. Ella, reprimida por lo que la sociedad japonesa le impone, cumple al pie de la letra con su destino: estar siempre disponible para su marido.


Llegué a Suehiro Maruo a través del gran cuento de Edogawa Rampo. Si bien el formato manga obliga a que la historia sea algo tosca, los dibujos de este maestro tienen una fuerza y morbosidad únicas. Linda experiencia de lectura.
Profile Image for donna_lebowski.
56 reviews1 follower
December 24, 2020
IL BRUCO

Dal ritorno dalla guerra russo-giapponese, Tokiko, moglie di Sunaga si trova a dover far fronte agli orrori della guerra.

Suo marito non è più l'alto tenente, ma ha le sembianze di un bruco.

Non ha più le braccia.
Non ha più le gambe.

Non ha più una voce.
Non ha più un udito.

In un eterno Eros e Tanathos i due coniugi, a cui la guerra ha tolto tutto, svilupperanno una dipendenza morbosa l'uno dell'altra, fatta di sesso.

Malato.
Turbato.
Violento.

Le immagini sono forti, come lo è anche la proiezione di una civiltà dolorante e priva di empatia.

Per pochi.
Profile Image for Francesca.
235 reviews2 followers
October 1, 2018
Tavole mirabili, storia disturbante, morbosa, carica di tensione - anche erotica, ma anche di disperazione, amore e perdono. Non può lasciare indifferenti.
Profile Image for Nadia Costa.
331 reviews12 followers
March 5, 2021
Encore une bel et éprouvant exercice d'art de Maruo sous l'influence de plume de Ranpo.
Profile Image for Víctor Soho.
Author 1 book39 followers
May 6, 2025
das miñas obras favoritas de Suehiro Maruo, se cadra a que mellor encapsula a súa postura romántica coas relacións cos elementos de terror —incluso máis que La sonrisa del vampiro—.

a intensidade romántica, obsesiva e case canibalizante, vese cimentada sobre todo un contexto histórico que acaba creando certa estrutura de melodrama clásico —a guerra, o amor imposible, os estudos sobre a posición de muller nos roles de familia e parella, o fatalismo e a esperanza no amor—.

penso que, nese sentido, eleva o material de Rampo do puramente erótico e perverso a toda unha traxedia romántica, capaz de presentar ideas interesantes sobre o amor, o suicidio e a felicidade. a relación da oruga con ese ex-teniente que perdeu as extremidades da guerra xa non é, polo tanto, só un alculme cínico —comparar a vida desa persoa discapacitada cun insecto, algo grotesco—, senón algo máis emotivo, máis relacionado co vivir: a brevidade da existencia, a capacidade de cambio que ten a vida e a experiencia humana horizontalizada co resto de animais. con toda a historia bélica dun país sucedendo, un amor de paixón e obsesión, queda reducido ao descenso dun insecto por un pozo húmido.

terrible, dunha maneira existencial que penso que só vin Maruo na súa interesante adaptación de Dr. Moreau, pero cun mellor traballo de perversidade e traxedia. unha mágoa que sexa das poucas obras del que non chegaron traducidas ao castelán.
Profile Image for Thorin Raa.
125 reviews2 followers
October 24, 2021
El relato de esta semana es una perturbadora historia post guerra, llena de lujuria y violencia.

El teniente Sunaga retorna a casa como un héroe pero con varias heridas causadas por la guerra entre ellas su cuerpo mutilado de brazos piernas y perdida de los oídos y queda totalmente mudo, el quedará a cargo de su esposa Tukiko la cual tiene una inclinación de abusar de los débiles. El teniente Sunaga a pesar de estar mutilado su deseo sexual aumenta considerablemente , lo cual su esposa Tukiko reprimida por lo que la sociedad japonesa le impone cumple con total entrega lo que su esposo desea y lo que la sociedad le exige, pero en esa solitaria casa día a día empieza a desatarse el horror ya que ella se da rienda suelta a los actos de lujuria depravación y sadismo inimaginables con un final que ya esperabas. Te hace sentir la desesperación y la agonía que vive nuestra protagonista y la claustrofobia que vive nuestro Teniente. Espero le den una oportunidad a este relato.
Profile Image for Juan Rios Monsalve.
146 reviews1 follower
October 5, 2021
El teniente Sunaga pierde sus extremidades en la guerra quedando mutilado de brazos y piernas y a parte sordo mudo y es su esposa Tukiko quien estará a cargo de su cuidado, pero dada la condición de él y la extraña inclinación de ella a abusar de los débiles llevarán a desatar actos de horror, lujuria y depravación inimaginables.

Una historia de horror del novelista Taro Hirai más conocido con el seudónimo de Ranpo Endogawa, el Poe japonés (su seudónimo no es otra cosa más que el nombre de Poe pronunciado en japonés) que narra una historia perturbadora de pos guerra que mezcla lujuria, depravación y sadismo en una gran obra.
Profile Image for Giovanni Spadolini.
180 reviews8 followers
June 27, 2025
È sufficiente aggiungere della pornografia per redimere un racconto scadente come quello che ha ispirato l'opera?

A quanto pare sì. Ma oltre alla pornografia qui c'è una messa in scena che mi è piaciuta: le inquadrature di alcuni personaggi (es. la notizia del figlio adottivo morto, o la presentazione del corpo martoriato del protagonista).

Non va oltre ✬✬✩✩✩ perchè non c'è davvero nient'altro.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Profile Image for Vishnu T.
35 reviews4 followers
December 9, 2021
Suehiro Maruo's art is something with that is hauntingly beautiful, even when the contents themselves are gory, so much so that his works are pretty much burnt deep into my brain, panel by panel.

Imo mushi is no exception.

Also, probably should read Rampo, this has given me sufficient motivation to do so for now.
Profile Image for Chalemaow.
94 reviews4 followers
June 28, 2023
Ranpo, maître du polar et de l’eruro, sous le trait de Maruo, qui fait pas dans le propre, ça donne une adaptation de La Chenille sensuelle, grotesque, glaçante.
Cette version graphique (très graphique) donne un autre regard sur l’œuvre de Ranpo.

Attention pour public (très) averti.
1 review
June 14, 2025
I adore the original book as much as I adore this manga. This adaptation is simply amazing. It takes a strong stomach to read, but not only is the art simply to die for; every little page is absolutely chilling.
Displaying 1 - 30 of 59 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.