Fantasievolle verhalen over een bijzondere dierensamenleving, waar dingen gebeuren die ook in de mensenwereld kunnen voorkomen. Vanaf ca. 10 jaar.
De meer dan driehonderd allegorische dierenverhalen in 'Misschien wisten zij alles', vol fantasierijke beelden en filosofische gedachten, geven een prachtig zicht op de wereld volgens Toon Tellegen. Het zijn verhalen die ontroeren, door de schijnbare eenvoud waarmee alle grote thema's van het leven aan de orde komen.
Lieve eekhoorn, mier, olifant, vuurvliegje, snoek, en alle andere dieren in het grote bos en ver daarbuiten, ik zal jullie missen. Een jaar lang lagen jullie naast mijn bed. Een zalig ritueel voor het slapengaan: een verhaaltje voor mezelf.
In een onvergelijkbare schrijfstijl weet Toon Tellegen in een kort verhaaltje toch steeds heel wat in te steken. Soms ontroering, soms verbazing, soms een glimlach, soms wat levenswijsheid. Vaak een beetje van alles. Ik moet toegeven dat het even duurde eer ik mee was met deze wereld. Pas als je je klassieke visie op dieren en een bos achterlaat, sta je helemaal open voor Tellegen's totaal eigen wereld, met dieren die allemaal even groot zijn, die in iets van een huis wonen, met elk hun eigen karakter en hun favoriete eten. Het lijken me geen verhalen om aan kleine kinderen voor te lezen, daarvoor zijn er te veel lagen, en is de eerste lag niet fascinerend genoeg. Maar als je er als volwassene in slaagt jezelf te vergeten, je over te geven aan de verhalen en je fantasie op hol laat slaan, dan herleeft het kind in jou.
Helaas. Het is uit. De laatste pagina omslaan, het voelt als je beste vrienden achterlaten, je afvragend hoe het hun vergaat, dromend van alweer een verjaardagsfeest waar je geen bevoorrecht toeschouwer meer van zal zijn. Maar het grote voordeel van een heerlijk dik boek, met allemaal korte verhalen, waar je lang over doet: je kan eigenlijk gewoon herbeginnen :-)
Soms is slapeloosheid een zegen, als de mier en de eekhoorn bij u zijn :) Ik wil echt wonen in de wereld van taarten, brieven, beukennootjes en verwondering die Toon Tellegen in elk kort pareltje van dit boek creëert. Deze verlaat mijn nachtkastje niet meer!
Geweldig! Mooie, grappige verhalen voor jong en oud! Heel fijn on te relativeren en te lachen! Ik lees er continu in (voor) en lees weer terug en er doorheen. Dit boek heb je nooit echt uit en behoort tot my all time favourites.
Een verzameling kleine, fijne verhalen, lieflijk en aandoenlijk, sommige wat diepgaander dan andere. Vooral het verhaal van de bladluis die zich altijd schaamt en zich overal voor verontschuldigt is mij bijgebleven - misschien omdat het me zo aan mezelf doet denken (sorry!).
Ik hou ervan om boeken te lezen van mijn kindertijd, maar niets is zo nostalgisch als Toon Tellegen. Ik herinner me nog goed dat ik als kind zó veel verhalen achter elkaar las als kind tot ik er misselijk van werd, en ik betrap mezelf er op dat ik dit tientallen jaren later nog steeds doe. Toon heeft mijn (kinder)hart :)
4,5 - Gelaagd, super ontroerend en toch ook mega grappig (heb nog nooit zo vaak hardop gelachen tijdens het lezen van een boek) <3 Net geen vijf sterren omdat ik deze bundel iéts te veel verjaardagsverhalen vond hebben, maar afgezien daarvan echt een prachtig boek!
Iedereen komt vroeg of laat wel eens een verhaal of gedicht van de hand van Toon Tellegen tegen. Ik ook en ik vond de dingen die ik las zo mooi en leuk dat ik het verzameld werk over de eekhoorn, de mier en de andere dieren in het bos jaren geleden kocht. Vervolgens bleef het onaangeroerd in de kast staan, want ook toen was mijn TBR al oneindig. Eind vorig jaar pakte ik dit boek in voor onze challenge #boekenuiteigenkast en nu was het dus eindelijk aan de beurt. Ik moet toegeven dat het een grote anticlimax was. Misschien was het niet goed om dit boek aan één stuk door te lezen en was het beter geweest als ik het wat meer gespreid af en toe ter hand had genomen. Er zaten echt prachtige verhalen tussen, maar net daar had ik er veel meer van verwacht. Sommige verhalen waren echt absurd en soms dacht ik zelfs: wat heb ik nu net gelezen? Ik heb overwogen om te stoppen met lezen, maar door parels zoals het verhaal over eekhoorn en mier die elkaar missen ben ik door gegaan. Het hielp ook dat de verhalen erg kort en makkelijk leesbaar zijn. Ik geef dit boek 2 sterren.
Zo'n heel dik boek vol mooie vertellingen waarvan een groot deel nergens naartoe gaat is toch wat teveel voor mij. Hoewel de verhalen mooi (mòòi!) zijn, blijf ik toch regelmatig een beetje op mijn honger zitten. Een boek om in schijfjes te savoureren in ieder geval. Ik leg het even weg maar zal er zeker nog naar teruggrijpen.
Toon Tellegen's animal tales are some of the most thought-provoking, sensational yet simple, moving and beautiful tales written for children ever. Covering everything from birthday parties to death, friendship and family, there's something to be found here for people of all ages.
Ontroerend, grappig, lief, wijs, filosofisch en soms snap je er niks van maar wordt je er toch blij van. Gewoon heel veel liefde voor Toon en zijn dieren; zo'n boek dat een mooi plaatsje in je kast verdient.
Een van mijn lievelings: 'De verjaardag van de lepelaar werd grootser gevierd dan ooit, ook al wist niemand waarom. Er was meer honing en eikensap en notendrank dan op een gewone verjaardag. De lepelaar zat aan het hoofdeinde van de tafel en schepte zelf de borden en bekers vol met telkens nieuwe gerechten, en telkens klonken er weer kreten als Ah en O en Hm, daar op de open plek in het bos op een warme avond in het zachte licht van de halve maan. Iedereen zat naast wie hij het liefste zat, zodat alles het beste smaakte. Toen iedereen meer dan de helft van wat hij op zijn hoogst kon eten op had, tikte de lepelaar op zijn bord. 'Vrienden,' zei hij. Langzaam kwam het gekauw en geslurp tot rust. 'Vanavond is er een bijzondere opvoering,' ging hij verder. 'Een opvoering zonder woorden. De tor zal dansen met de mier.' 'Maar dat is geen opvoering,' riep de brasem uit zijn waterkom. 'Zij zullen niet zomaar dansen,' zei de lepelaar. 'Zij zullen ontroeren.' 'Ontroeren?' riep de kikker. 'Is dat als je je lepel stilhoudt? Ha ha!' Maar niemand lachte en de kikker zweeg beschaamd. De gloeiworm doofde zich en daar, op een verhoging onder de eik, verlicht door de vuurvlieg die van een takje naar beneden hing, verschenen plotseling de tor en de mier. Ze glommen meer dan ooit. De tor was geheel in het zwart, maar de mier had hier en daar iets wits op zich gestrooid, stippeltjes die glinsterden in het schijnsel van de vuurvlieg. 'O,' riep iedereen. Toen werd het stil en begon de nachtegaal in de struik naast de eik te zingen. De tor sloeg zijn arm om het middel van de mier en ze zweefden over de verhoging. Nooit hadden twee dieren zo mooi gedanst, en nooit hadden zoveel tranen tegelijkertijd geblonken. Maar het meest ontroerd was wel de eekhoorn, want af en toe keek de mier even naar hem. En dan dacht de eekhoorn aan de reis die ze zouden gaan maken en hoe gezellig die zou worden, en dan wist hij niet waarom, maar dan stroomden de tranen over zijn wangen. Ze dansten lang, die twee. Toen de nachtegaal ten slotte zijn laatste noot had laten weerklinken stonden ze stil. Niemand bewoog of zei iets of klapte, totdat de lepelaar, na een hele tijd, fluisterde: 'Ontroerd?' Iedereen knikte, zelfs de kikker die wit was geworden van ontroering, en de brasem die in zijn eigen tranen zwom. De tor liet zijn ogen fonkelen, terwijl de mier knikte en zijn lippen op een eigenaardige manier tuitte. Toen liet de lepelaar een taart tevoorschijn komen die zo luchtig was dat je hem alleen maar kon vermoeden, maar niet kon proeven of zien. 'Zonde,' riep de beer. Maar de andere dieren riepen 'O' en besloten de verjaardag van de lepelaar nooit te vergeten.'
Erg fijn boek. Gekocht om voor te lezen aan kinderen, maar geniet zelf ook van de verhaaltjes.
Mbt kinderen: geschikt vanaf de leeftijd dat ze eenvoudige beschrijvingen kunnen verwerken (dus cognitief, maar ook de ervaringen hebben om er iets van te kunnen kleien in hun hoofd). Dus als ze zich iets kunnen voorstellen bij "een schaduw van een reiger gleed over de glinsterende golven": prima startpunt.
De verhaaltjes zelf zijn hapklare fabeltjes. Een aantal geantropomorfiseerde dieren beleeft, op het eerste oog, eenvoudige dagelijkse avonturen. Maar tussen de regels door, en soms zelfs uitgesproken door de personages, worden er vraagtekens gezet bij dingen die je anders vanzelfsprekend zou vinden. Dagelijkse dingen. Maar juist bij die zaken is het interessant om af en toe achter het gordijn te kijken mbt waarom ze zo zijn.
The book may be considered for children, but it is not. The short stories may look to be written in simple words, but hidden - or in some cases, obviously present - in between the sentences are intriguing thoughts. At times really dark thoughts. One could often see me shake my head when another animal in the stories had a very gloomy, depressing day.
Then again, some of the stories were just too ridiculous to describe with words.
I can recommend it to anyone and everyone, though not when you are not comfortable with a bit of fantasy in your books.
Ik kies dit jaar voor de klassiekers 🤩. Die verdienen meer dan ooit hun plek in de GV100! Mijn keuze voor de nieuwe lijst: ‘Alle verhalen van Kikker en Pad’ van Arnold Lobel, ‘Misschien wisten ze alles’ van Toon Tellegen, ‘De GVR’ van Roald Dahl, ‘De tuinen van Dorr’ van Paul Biegel, en opnieuw ‘De verhalen van de tweelingbroers’ van Tonke Dragt. 🌟
Van dit werk had ik meer verwacht. De meeste verhalen, vond ik, vertoonden weinig diepgang: ofwel was er weer een dier zijn verjaardag aan het vieren, ofwel waren het verhalen die nergens naartoe gingen. Hier en daar zat er wel een verhaal met meer diepgang, waaronder het laatste, maar ik had er gewoon meer van verwacht.
Een heerlijk, dik boek vol mooie vertelsels. Momenteel ben ik het opnieuw aan het lezen, elke avond een paar verhaaltjes. Ik kan echt genieten van zijn schrijfstijl: halve verhaaltjes, of meer gedachtenflarden en sfeerbeelden...
Super fantasievolle dierenverhaaltjes. Het is even wennen aan de bijzondere mix van filosofie, humor en magisch realisme maar je kan er al gauw geen genoeg van krijgen. Enige minpuntje is dat het jammer is dat er niet bij elk verhaaltje zo'n mooie illustratie staat.