What do you think?
Rate this book
Fesat
Her kuşağın gençleri yaşlanıyor bir gün, ama "Gençlik" hiçbir zaman yaşlanmıyor. Babalar ve oğullar, anneler ve kızlar birbirlerini pek beğenmeseler de, taraflar, kendilerinin ve herkesin gençliğini yaşamıştır. "Ben de yirmi yaşında oldum, yirmili yaşların hayatın en güzel çağı olduğunu ileri sürenlerin alnını karışlarım" diye yazan Paul Nizan'ın Fesat'ından daha kavrayıcı bir gençlik romanı yazılmamıştır...
248 pages, Paperback
First published July 1, 1938
20 people are currently reading
651 people want to read
About the author
Paul Nizan
33 books34 followersPaul-Yves Nizan was a philosopher and writer.
He studied in Paris where he befriended fellow student Jean-Paul Sartre at the Lycée Henri IV. He became a member of the French Communist Party, and much of his writing reflects his political beliefs, although he resigned from the party upon hearing of the Molotov-Ribbentrop Pact in 1939. He died in the Battle of Dunkirk, fighting against the German army in World War II.
His works include the novels Antoine Bloye (1933), Le Cheval de Troie and La Conspiration (1938) and the essays "Les Chiens de garde" (1932) and "Aden Arabie" (1931), which introduced him to a new audience when republished in 1960 with a foreword by Sartre; in particular, the incipit "I was twenty, I won't let anyone say those are the best years of your life" (J’avais vingt ans. Je ne laisserai personne dire que c’est le plus bel âge de la vie.) became one of the most influential slogans of student protests during May '68.
He studied in Paris where he befriended fellow student Jean-Paul Sartre at the Lycée Henri IV. He became a member of the French Communist Party, and much of his writing reflects his political beliefs, although he resigned from the party upon hearing of the Molotov-Ribbentrop Pact in 1939. He died in the Battle of Dunkirk, fighting against the German army in World War II.
His works include the novels Antoine Bloye (1933), Le Cheval de Troie and La Conspiration (1938) and the essays "Les Chiens de garde" (1932) and "Aden Arabie" (1931), which introduced him to a new audience when republished in 1960 with a foreword by Sartre; in particular, the incipit "I was twenty, I won't let anyone say those are the best years of your life" (J’avais vingt ans. Je ne laisserai personne dire que c’est le plus bel âge de la vie.) became one of the most influential slogans of student protests during May '68.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 30 reviews
August 29, 2019
As usual with novels over fifty years old, do not read the foreword until after the rest of ‘The Conspiracy’. Perhaps not surprisingly, Jean-Paul Sartre does not believe in spoiler warnings. He does make a fair point, though, that Nizan’s novel is not one to read for its characterisation. The appeal is in the depiction of spoiled bourgeois boys as a class, playing ineptly at revolution. Nizan is merciless in his portrait, which is profound, cynical, and witty. The narrative switches between several of these wastrels, spending the longest with Bernard Rosenthal. He starts a radical periodical with his university friends, then decides this is insufficient and hatches the titular conspiracy. Things do not go according to plan. None of the main characters are sympathetic as such, however they provide an interesting insight into Parisian politics during the 1920s. Nizan produces some excellent turns of phrase, of which this was my favourite:
I can’t help thinking that this jellyfish-rather-than-wall realisation is somehow fundamental to growing up. Nizan depicts young men who haven’t had any reason to grow up and confront the world on anything other than a theoretical basis. I remember being 18 and thinking in much the same way about saving the world - although I didn’t have the same level of arrogance to back it up.
Halfway through, the narrative takes a detour into Bernard’s love-life, which is also mercilessly depicted as a succession of youthful follies. Nizan’s admirable editorialisations include:
In short, a very skilfully written little novel that I enjoyed considerably. I don’t quite understand why the letter from Walter Benjamin to Max Horkheimer was included as an appendix, though, as I found it almost entirely incomprehensible.
...as they were not driven by the depressing need to earn their daily bread immediately, they told each other it was necessary to change the world. They did not yet know how heavy and flaccid the world is, how little is resembles a wall that can be knocked to the ground in order to put up another much finer one, how it resembles instead a headless and tailless gelatinous heap, a kind of great jelly-fish with well-concealed organs.
I can’t help thinking that this jellyfish-rather-than-wall realisation is somehow fundamental to growing up. Nizan depicts young men who haven’t had any reason to grow up and confront the world on anything other than a theoretical basis. I remember being 18 and thinking in much the same way about saving the world - although I didn’t have the same level of arrogance to back it up.
Halfway through, the narrative takes a detour into Bernard’s love-life, which is also mercilessly depicted as a succession of youthful follies. Nizan’s admirable editorialisations include:
But he lapsed into endless reflection upon existence and fate. He no longer thought about anything but saving Catherine, forcing her to be happy in accordance with an idea he had of bliss. All men are like this - but they rarely find women to put up with imposed bliss of this kind. If Bernard was already thinking about organising the future, he was going to lose everything: you can preserve love only by welcoming it with your eyes shut.
In short, a very skilfully written little novel that I enjoyed considerably. I don’t quite understand why the letter from Walter Benjamin to Max Horkheimer was included as an appendix, though, as I found it almost entirely incomprehensible.
August 23, 2016
"La conspiration" qui décrit la vie d'un groupe de normaliens qui fonde une revue gauchiste durant les années fin m'a charmé au début avant de me decevoir énormement pendant la deuxième moitie. Pendant les années soixante-dix quand j'étais au premier cycle il y avait toujours des groupes communistes et trotskiste sur les campus nord-américaines. Les personnages de Nizan tenaient les memes discours et menaient le meme genre de vie que les gauchistes que je connaisais à l'université. Le problème chez "La conspiration" se trouve dans l'intrigue raté.
D'abord, celui qui semble etre le protagoniste, disparait beaucoup trop tôt. Il fait l'erreur de croire que c'est un acte révolutionnaire de faire l'amour avec une femme bourgeoise. Hélas il choisit sa belle-soeur. Quand ell décide de mettre fin à l'affaire, il se suicide de façon mélodramatique comme le Jeune Werther. C'est absolument risible. Les jeunes communistes que je connaisais forniquaient abondamment. Surtout, ils aimaienet enlever les petites amies à leurs camarades. Mais ils n'étaient pas si abjecte qu'ils auraient couché avec les femmes de le leurs frères.
Le suicide a lieu quand il reste le tiers du roman. Un personnage qui avait semblé etre mineur jusqu'à la prend soudainement le premier plan. C'est un type antipathique que tous les autres détestent. Il décide de regler les comptes quand il apprend qu'ils cachent un militant qui fuit la justice. Il dénonce celui qui cache le fuyard chez lui auprès de la Police. Ainsi, il brule à jamais tous les ponts avec ses camarades. Ce récit sur la dénonciation est beaucoup plus crédible que le récit sur le suicide. Malheureusement, il est très mal ficelé avec les deux premiers tiers du roman.
Paul Nizan connaissait Sartre qui avait beaucomp d'estime pour lui. "La conspiration" va plaire à ceux qui amaient les écrtis de Sartre, de Beauvoir et Camus. Paul Nizan est malheureusement mort en 1940 en combattant pour son pays. Ainsi il n'a pas vecu assez longtemps pour écrire un véritablement chef-d'oeuvre. "La conspiration" a des bons moments, mais dans l'ensemble il est tout à fait minable.
D'abord, celui qui semble etre le protagoniste, disparait beaucoup trop tôt. Il fait l'erreur de croire que c'est un acte révolutionnaire de faire l'amour avec une femme bourgeoise. Hélas il choisit sa belle-soeur. Quand ell décide de mettre fin à l'affaire, il se suicide de façon mélodramatique comme le Jeune Werther. C'est absolument risible. Les jeunes communistes que je connaisais forniquaient abondamment. Surtout, ils aimaienet enlever les petites amies à leurs camarades. Mais ils n'étaient pas si abjecte qu'ils auraient couché avec les femmes de le leurs frères.
Le suicide a lieu quand il reste le tiers du roman. Un personnage qui avait semblé etre mineur jusqu'à la prend soudainement le premier plan. C'est un type antipathique que tous les autres détestent. Il décide de regler les comptes quand il apprend qu'ils cachent un militant qui fuit la justice. Il dénonce celui qui cache le fuyard chez lui auprès de la Police. Ainsi, il brule à jamais tous les ponts avec ses camarades. Ce récit sur la dénonciation est beaucoup plus crédible que le récit sur le suicide. Malheureusement, il est très mal ficelé avec les deux premiers tiers du roman.
Paul Nizan connaissait Sartre qui avait beaucomp d'estime pour lui. "La conspiration" va plaire à ceux qui amaient les écrtis de Sartre, de Beauvoir et Camus. Paul Nizan est malheureusement mort en 1940 en combattant pour son pays. Ainsi il n'a pas vecu assez longtemps pour écrire un véritablement chef-d'oeuvre. "La conspiration" a des bons moments, mais dans l'ensemble il est tout à fait minable.
October 22, 2012
A wonderful novel about a young French bourgeois Jewish self-appointed revolutionary, not a Party member, but a son, brother, student at ENS, lover, careerist. He and his four chums at ENS drift through 1925-1929, there is a trip to Greece, a love affair, a betrayal. Not much happens, but more than you'd think when you first meet them. The disposition towards revolution is not much flattered here. The young men haven't the need of an original vocabulary to describe their political ideals, and, as an old radical reflects after meeting him, "since he is exceedingly careful and timid, well-brought up, he wants someone to tell him such and such a piece of spying is not repugnant, but noble instead.'
The carelessness with life that its central character displays, though completely realistic and non-apocalyptic, is a lesson on how one might move from one act to another, crossing without knowing it the boundary from civilization - overcivilization in this story, perhaps - to barbarism.
Written in 1938, a decade after the events it describes, there is nothing periodish about it. It very gently stuns you.
The carelessness with life that its central character displays, though completely realistic and non-apocalyptic, is a lesson on how one might move from one act to another, crossing without knowing it the boundary from civilization - overcivilization in this story, perhaps - to barbarism.
Written in 1938, a decade after the events it describes, there is nothing periodish about it. It very gently stuns you.
December 25, 2015
Eser olgunluğuna yeni erişmiş gençlerin hayata(devrim,hayat,kadın,aşk,dostluk,burjuva,aile,emek ve işçiler) bakışını konu alıyor.Aşağıda hoşuma giden birkaç alıntı;
"İnsan edebiyata savaşlardan daha iyi hiç bir şey hazırlayamaz."
"Aşk bir meslek gibidir: erişilince, yeniden staj yapmak, sıfırdan başlamak gerekir mi?"
"Bütün kabahat ayın.Dünyaya gerektiğinden fazla yanaşıyor ve delirtiyor insanları."
"...aşk bir suç ortaklığı, bir dostluk ya da bir aylaklık olduğunundan kuşkusu yoktu."
"Girişimlerimden sadece birinin hayatım boyunca beni bağlayacağını, bir baş belası,bir sadık köpek gibi beni izleyeceğini bilseydim, kendimi hiç düşünmeden kaldırır suya atardım. Ne olacağını, hayatın nereye varacağını bilerek, yaşamak bir ölü gibi yaşamaktır."
"İmrenilen tek özgürlük, hiçbir şey seçmeme özgürlüğü gibi görünür 20'li yaşlarda:bir meslek, bir kadın, bir parti seçimi trajik bir yok oluştan başka bir şey değildir."
"...küçük kaçamakları sevmiyorum, hazzın yalnızlığını da."
"İnsan edebiyata savaşlardan daha iyi hiç bir şey hazırlayamaz."
"Aşk bir meslek gibidir: erişilince, yeniden staj yapmak, sıfırdan başlamak gerekir mi?"
"Bütün kabahat ayın.Dünyaya gerektiğinden fazla yanaşıyor ve delirtiyor insanları."
"...aşk bir suç ortaklığı, bir dostluk ya da bir aylaklık olduğunundan kuşkusu yoktu."
"Girişimlerimden sadece birinin hayatım boyunca beni bağlayacağını, bir baş belası,bir sadık köpek gibi beni izleyeceğini bilseydim, kendimi hiç düşünmeden kaldırır suya atardım. Ne olacağını, hayatın nereye varacağını bilerek, yaşamak bir ölü gibi yaşamaktır."
"İmrenilen tek özgürlük, hiçbir şey seçmeme özgürlüğü gibi görünür 20'li yaşlarda:bir meslek, bir kadın, bir parti seçimi trajik bir yok oluştan başka bir şey değildir."
"...küçük kaçamakları sevmiyorum, hazzın yalnızlığını da."
June 6, 2021
Paul Nizan politik ve belgesel nitelikte bir malzemeyi edebiyat vasıtasıyla başarılı bir romana dönüştürmüş. Var oluş, ahlak, idealizm, gençlik, kadınlar ve pek tabii erkekler, beraberinden ilişkiler, zaaflar ve de erdemler hakkında nokta atışı tespitleri ve sivri eleştirileri olan bir yazarla karşı karşıya olduğumu daha ilk sayfalarda anlamam güç olmadı.
***
Yirmili yaşlarda dört gencin bir komünist partiye üye oluşları, akabinde çıkardıkları dergi ile-derginin adı ‘iç savaş’- ilerleyen olaylar üzerinden devam ediyor hikaye, yirmili yaşların tekinsizliğiyle de tabii.
Politik bir kitap Fesat ve oldukça öfkeli. Anlatımı ve dili kolay okunabilen bir kitap hissi veriyor olsa da beni uğraştırdığı kesin. 236 sayfalık başka bir kitabı bitirmem daha kısa sürebiliyor çünkü. Yoğun konusu, kalabalık kadrosu okumamı ağırlaştırsa da kitabı okumaktan ve Paul Nizan’la tanışmış olmaktan keyif aldım.
Öneri kitap olamayabilir. Araştırılıp alınmalı!
Son olarak Paul Nizan kısa bir araştırmayı hak ediyor.
***
Yirmili yaşlarda dört gencin bir komünist partiye üye oluşları, akabinde çıkardıkları dergi ile-derginin adı ‘iç savaş’- ilerleyen olaylar üzerinden devam ediyor hikaye, yirmili yaşların tekinsizliğiyle de tabii.
Politik bir kitap Fesat ve oldukça öfkeli. Anlatımı ve dili kolay okunabilen bir kitap hissi veriyor olsa da beni uğraştırdığı kesin. 236 sayfalık başka bir kitabı bitirmem daha kısa sürebiliyor çünkü. Yoğun konusu, kalabalık kadrosu okumamı ağırlaştırsa da kitabı okumaktan ve Paul Nizan’la tanışmış olmaktan keyif aldım.
Öneri kitap olamayabilir. Araştırılıp alınmalı!
Son olarak Paul Nizan kısa bir araştırmayı hak ediyor.
January 31, 2025
Shout out to Seamas for putting me onto this. The most apt expression of what it feels like to be a well-to-do young radical - some of the dialogue and characterisation felt straight out of my life 5-6 years ago
February 5, 2022
Crazy French philosophy shenanigans. Entertaining parlor talk and occasional dazzling feats of linguistic dexterity. Worth the price of admission. Oh to return to a life where philosophy took precedence over charts and numbers. A first world problem for a first world that is crumbling under its own futile weight. Long live the streets & avenues of Paris!
April 27, 2020
A book that would have been essential at the time of its release. Now, it's interestingly enough as an artifact of history and an artful depiction of a certain segment of French society-the milieu of educated, bourgeois twenty year males. Nizan clearly writes what he knows, and what he knows is romanticized self-sabotage, where boys want everything and do nothing, or worse. What he loses in plot-structure, he make up for with crystalline one-liners.
Want to read
May 10, 2008Find out more about. Murakami mention the author.
August 14, 2024
It’s a book about Theory Bros in early 20th century France, what’s not to love.
August 15, 2025
In his foreword to The Conspiracy, Sartre asks, “Can a communist write a novel?” Like Sartre, I’m not entirely convinced, but Nizan’s attempt is undeniably worth grappling with. Set in a post-WWI Paris that is as much a character as a setting, the story follows a group of young bourgeois men who start up a magazine of politics and plot a revolutionary conspiracy, only to find themselves torn between their longing for revolution and their inability to escape the contradictions of their class. Yet, for much of the novel, the characters feel less like people than like vessels for ideas, their struggles abstracted, their pain distant. Maybe that’s deliberate: if bourgeois life is alienation, how else could its characters be rendered? Sartre’s question points to this tension. Novels, after all, demand attachment, specificity, and humanization, qualities at odds with the universalizing critique Nizan aims to deliver.
The novel’s high points lie in moments where Nizan’s prose strikes just so—his appraisal articulated in language that is beautiful, searing, and often difficult. These flashes highlight the temporality of youth and the corrosiveness of class as these young men’s ambitions collapse under the weight of time and ego, even as the narrative resists the emotional pull one might expect from fiction.
The novel’s high points lie in moments where Nizan’s prose strikes just so—his appraisal articulated in language that is beautiful, searing, and often difficult. These flashes highlight the temporality of youth and the corrosiveness of class as these young men’s ambitions collapse under the weight of time and ego, even as the narrative resists the emotional pull one might expect from fiction.
February 7, 2023
De quelle légitimité de jeunes bourgeois - ceux que Bourdieu a désigné comme les "héritiers"-, peuvent-ils se draper lorsqu'ils prétendent mener une révolution ? Cette question de l'engagement politique à gauche des classes favorisées semble toujours d'actualité. Un ancien CRS n'a-t-il pas invoqué dernièrement à la télévision, à l'occasion des dernieres manifestations parisiennes, l'origine sociale d'un jeune black block "un fils de bobos du 6e arrondissement" ? Ce qui, dans l'ordre social, apparait comme la promesse d'un avenir assuré, garanti par les réseaux de la bourgeoisie et la maîtrise des codes sociaux, semble discréditer celui qui, reniant les siens, affirme une pensée résolument de gauche. Dans le roman de Nizan, un groupe de jeunes normaliens prétend mener une révolution et s'interroge sur des moyens d'action efficaces pour renverser l'ordre social. L'espionnage dans une vaste acception sera le mode opératoire choisi. En effet, la position de nantis des personnages ne les préserve-t-elle pas de toute forme suspicion ? Toutefois, les émois de la jeunesse prennent vite le pas sur les velléités révolutionnaires, en soulignant tôt dans le roman le caractère éminemment romantique.
July 25, 2013
Just couldn't get into this.
The prose is fairly plodding. The characters are interesting, but not enough to propel me forward. The "takes" on the young character's mind sets and thoughts are sharp and occasionally really interesting, but still, it's not enough to propel me forward. The plot 60 pages in still hasn't kicked in.
The author has referred to Dostoyevsky's Demons but with none of the zaniness, humor, Byzantine plot twists, intoxicating characters, or bitchy nastiness. I'll return to this later, but 60 pages in and I'm as excited as staring into the open door of my refrigerator? Well...
The prose is fairly plodding. The characters are interesting, but not enough to propel me forward. The "takes" on the young character's mind sets and thoughts are sharp and occasionally really interesting, but still, it's not enough to propel me forward. The plot 60 pages in still hasn't kicked in.
The author has referred to Dostoyevsky's Demons but with none of the zaniness, humor, Byzantine plot twists, intoxicating characters, or bitchy nastiness. I'll return to this later, but 60 pages in and I'm as excited as staring into the open door of my refrigerator? Well...
June 11, 2014
There probably wasn't a better time for me to read this than now. Although written before World War II, Nizan captures what seems to be the universal condition of youth which strikes straight to my heart in a rather troubling fashion. His prose, his descriptions, are very detailed too, and long passages give quite an image of the scene to the reader. A book I'd recommend to any 'youth', it is ostensibly about a plan for revolution, but really hits at the heart of the condition of youth, one's lack of responsibility, one's freedom, one's revolt and rebelling against society, against one's social condition, one's desire to escape from family, and, perhaps, one's ultimate inability to do any of that.
August 5, 2018
Sartre, who was such a friend of the author that they used to call them Nitre and Sarzan, writes an introduction citing "(Nizan's) fine style, taut and casual: his long Cartesian sentences, which sink in the middle as though no longer able to sustain themselves, but all at once spring up again to finish high in the air". It's a good description, as long as you don't think of it as praise. Though I read this in translation, so what do I know?
December 26, 2016
an interesting suggestion of a book that was enticing in small parts but overall was disappointing
July 23, 2018
A book much more about youth more so than anything else, and full of profound insights of someone only recently left from youth.
February 13, 2022
I enjoyed this mainly because it is set in a part of Paris I know well although the story is a bit hard to follow.
April 24, 2018
Il y a des livres qui n'ont pas de raison d'être réédités, qui peuvent être totalement oubliés.
Je vois que ce livre peut peut-être être intéressant si on s'intéresse vraiment aux années 20 et 30 en France. Mais honnêtement, il doit y avoir des dizaines d'autres livres plus intéressants écrits pendant cette époque à lire avant.
L'histoire est quasiment inexistante. Les personnages sont plats. Les tentatives d'aller dans une certain psychologie des personnages reste artificielle, de surface, ou surtout pas intéressante.
Au niveau style ça va. Par contre au niveau contenu il faut prendre ce roman comme exemple de tout à ne pas faire dans un roman contemporain ; faits divers sur faits divers, des choses qui à l'échelle actuelle sont des détails de l'histoire. Toujours est-il qu'il y a quelques bonnes phrases ici et là.
Ensuite, je comprend que les personnages sont normaliens et très pédants ; mais le livre a-t-il besoin d'être aussi pédant? Je ne suis pas sûr si j'ai jamais lu un livre aussi péteux. C'est une sorte de croisement entre un roman contemporain, un roman d'apprentissage (bildungsroman) et un truc mélodramatique, harlequinesque à certain niveaux.
Pédant et sans intérêt, c'est vraiment comment je décrirais ce livre. à la page 60 j'ai pensé arrêter, mais je me suis tapé toutes les 300 pages - avec regret. Il y a quelques bon passages, mais ils sont noyés dans des listes verbeuses, des descriptions qui mystérieusement ne donne aucun sentiment pour les lieux (parfois j'avais l'impression que l'auteur essayait d'en rajouter juste pour rendre son livre plus épais).
Je ne sais pas comment ce livre a été publié, il y a tant de meilleurs livres - honnêtement, c'est sûrement juste parce que l'auteur était bien placé dans les milieux culturels. Pourquoi a-t-il été réédité? sûrement à cause de la réputation, du milieu, de je sais pas trop quoi. Mais bref, si je peux vous donner un conseil : lisez n'importe quoi d'autre, mais vous n'avez pas à gaspiller votre temps à lire La conspiration.
Je vois que ce livre peut peut-être être intéressant si on s'intéresse vraiment aux années 20 et 30 en France. Mais honnêtement, il doit y avoir des dizaines d'autres livres plus intéressants écrits pendant cette époque à lire avant.
L'histoire est quasiment inexistante. Les personnages sont plats. Les tentatives d'aller dans une certain psychologie des personnages reste artificielle, de surface, ou surtout pas intéressante.
Au niveau style ça va. Par contre au niveau contenu il faut prendre ce roman comme exemple de tout à ne pas faire dans un roman contemporain ; faits divers sur faits divers, des choses qui à l'échelle actuelle sont des détails de l'histoire. Toujours est-il qu'il y a quelques bonnes phrases ici et là.
Ensuite, je comprend que les personnages sont normaliens et très pédants ; mais le livre a-t-il besoin d'être aussi pédant? Je ne suis pas sûr si j'ai jamais lu un livre aussi péteux. C'est une sorte de croisement entre un roman contemporain, un roman d'apprentissage (bildungsroman) et un truc mélodramatique, harlequinesque à certain niveaux.
Pédant et sans intérêt, c'est vraiment comment je décrirais ce livre. à la page 60 j'ai pensé arrêter, mais je me suis tapé toutes les 300 pages - avec regret. Il y a quelques bon passages, mais ils sont noyés dans des listes verbeuses, des descriptions qui mystérieusement ne donne aucun sentiment pour les lieux (parfois j'avais l'impression que l'auteur essayait d'en rajouter juste pour rendre son livre plus épais).
Je ne sais pas comment ce livre a été publié, il y a tant de meilleurs livres - honnêtement, c'est sûrement juste parce que l'auteur était bien placé dans les milieux culturels. Pourquoi a-t-il été réédité? sûrement à cause de la réputation, du milieu, de je sais pas trop quoi. Mais bref, si je peux vous donner un conseil : lisez n'importe quoi d'autre, mais vous n'avez pas à gaspiller votre temps à lire La conspiration.
September 9, 2024
Yıl 1928. Savaş bitmiş. İnsanların üstünden büyük bir yük kalktığı için herkesin tek derdi huzur bulmaktır. Toplumdaki uzun süredir görülmeyen bu huzuru da başkasının bozmasına izin verme gibi bir niyetleri yok.
Dönemin gençleri ise bu sükunetten fazlasıyla rahatsızdır. Bu yüzden "İç savaş" adında bir dergi yayınlamaya başlarlar. Zaman geçtikçe bu başkaldırılarının verimsiz olduğunu görürler. Daha da fazlasını yapmak adına bu kez Rosenthal komplo önersiyle gelir. Grubun içinden farklı sesler çıkar. Lakin nihayetinde karar verilir. Zor olacaktır. Ama yine de denenecektir. Bir tek noktada yanılır bu gençler. Hayat sürprizlerle doludur. Ve onlar adına çok yakında beklenmedik gerçekler başlarına gelecektir. Kader mi? Belki... Şans mı? Onların şansa inandıklarını hiç sanmıyorum.
Sınıfsal ayrım, aşağılanma, kişilik arayışı, hür olma arzusu ve başkalaşım mevcut bu kitapta. Sizin kendinizle çatışmanıza neden oluyor. Nasıl mı? O da yazarın kendi büyüsü diyebilirim. İsyan etmenin ne derece doğru ya da hatalı olduğunu algılanmanızı sağlıyor. Aile içindeki sevgi -ya da ilgi diyelim biz ona- yoksunluğunu vurguluyor. Yazar için bir dipnot düşecek olursam; Fransız Kominist Partisi üyesiyken Hitler saldırısından dolayı orduya katılıyor. Henüz 35'inin baharında vefat eder. Ölümden sonra kıymeti bilinir mi? Karalama her ülkenin kirli gerçeği bana göre. Etkilenir misiniz? Kesinlikle öyle. Okunmalı dediklerim arasına girdi.
#komplo #paulnizan #selyayincilik
Dönemin gençleri ise bu sükunetten fazlasıyla rahatsızdır. Bu yüzden "İç savaş" adında bir dergi yayınlamaya başlarlar. Zaman geçtikçe bu başkaldırılarının verimsiz olduğunu görürler. Daha da fazlasını yapmak adına bu kez Rosenthal komplo önersiyle gelir. Grubun içinden farklı sesler çıkar. Lakin nihayetinde karar verilir. Zor olacaktır. Ama yine de denenecektir. Bir tek noktada yanılır bu gençler. Hayat sürprizlerle doludur. Ve onlar adına çok yakında beklenmedik gerçekler başlarına gelecektir. Kader mi? Belki... Şans mı? Onların şansa inandıklarını hiç sanmıyorum.
Sınıfsal ayrım, aşağılanma, kişilik arayışı, hür olma arzusu ve başkalaşım mevcut bu kitapta. Sizin kendinizle çatışmanıza neden oluyor. Nasıl mı? O da yazarın kendi büyüsü diyebilirim. İsyan etmenin ne derece doğru ya da hatalı olduğunu algılanmanızı sağlıyor. Aile içindeki sevgi -ya da ilgi diyelim biz ona- yoksunluğunu vurguluyor. Yazar için bir dipnot düşecek olursam; Fransız Kominist Partisi üyesiyken Hitler saldırısından dolayı orduya katılıyor. Henüz 35'inin baharında vefat eder. Ölümden sonra kıymeti bilinir mi? Karalama her ülkenin kirli gerçeği bana göre. Etkilenir misiniz? Kesinlikle öyle. Okunmalı dediklerim arasına girdi.
#komplo #paulnizan #selyayincilik
January 31, 2022
Nizan'ın kitabı gençlerin verdiği devrimci mücadelenin ayaklarının yere basmamasi uzerinden veya devrimciligin gençlerde gelip geçici bir heves olduğu şeklinde de okunabilir. Fakat diğer kitabı Aden Arabistan ve politik görüşleri ile birlikte değerlendirildiğinde kitapta burjuva sınıfından duyduğu nefretle, bu sınıfın çürümüşlügü ile beraber değerlendirdim. Kitapta aileleri burjuva olan gençlerin hep kaçacak bir yerleri, kendilerine ait gundemleri, yaşam tarzları var. Bunlar o gençlerin mücadelelerinin zayıf karnını temsil ediyor. Pulvinage için ise ihanet üst sınıflardan intikam almanın bir aracına dönmüş durumda. Partinin işçi sınıfından üyeleri ile yaşadığı ilişkilere dair olumlu hatıraları muhbirligin partinin kendisine dair olmadığına üst sınıflardan bir intikam almak istediğini çıkardım. Ayrica Pulvinage in küçük burjuva karakteri de Nizam tarafından özellikle vurgulanmış. Nizam'in karakterlerin gerilimlerini çok iyi yansıttığını düşündüm. Ayni zamanda akıcı ve kolay okunan bir kitap olmuş.
November 4, 2021
Très bien écrit, mais franchement ennuyeux.
Paul Nizan a une jolie plume, et j’ai apprécié sa franchise par rapport à la jeunesse, mais il se passe vraiment trop peu dans ce livre de 250 pages.
De plus, je ne me suis senti attaché à aucun des personnages, ce qui n’a m’a pas aidé à m’intéresser à l’intrigue de ce roman.
Paul Nizan a une jolie plume, et j’ai apprécié sa franchise par rapport à la jeunesse, mais il se passe vraiment trop peu dans ce livre de 250 pages.
De plus, je ne me suis senti attaché à aucun des personnages, ce qui n’a m’a pas aidé à m’intéresser à l’intrigue de ce roman.
February 20, 2022
C'est un livre que j'ai trouvé long et que j'ai eu du mal à finir, cependant l'écriture est très belle et très cynique. La fin est drôle, et le livre donne un portrait précis de Paris (et d'un certain milieu) dans les années 20-30
August 31, 2023
Demasiados temas, no bien engarzados
March 27, 2025
Konsantre okunası kitap. Bağlantıları yazar okuyucuya bırakıyor .
June 29, 2025
Vivid and concrete depictions of Parisian life with remarks on age, behaviour and society
August 11, 2025
j ai trouvé que c était un super livre sur un thème dont on ne parle plutot jamais (ou en tout cas j avais jamais lu là dessus) super génial
January 21, 2013
Paul Nizan'ın ismini, kitap bana tavsiye edilene kadar duymamıştım ve açıkçası kitaptan beklentilerim çok da fazla değildi. Fakat neredeyse 'harika' diyebileceğim, hem üslup hem de hikaye bazında fena halde doyurucu bir kitapla karşılaştım.
Al��ntılayabileceğim çok yer var, birini seçecek olursam,
''Yalan. Söylediğini söylemez görünmeyle söylenen. İyi niyetle susulan. ''Susmaya hakkım var : Bu susma sayesinde verimli olacağım bir gün. Tek yargıç benim.'' Geleceğe dönük yedeklemeler. Edebiyatta. Aşkta.
Büyüklüğün katılmaktan çok katılmamakta olacağı bir çağ düşünüyorum. Kendisini koşullara uymuş hissetmenin bazı övünçleri olacağı bir çağ. Şimdiye kadar tüm insani büyüklükler olumsuzluklardaydı sadece. Umutta. Us, her zaman yalnızca umut adına yadsır. İnsanların hiç umutlanmayacakları bir çağ düşünmek.''
---
Özellikle ''bir siyah defterden parçalar'' isimli bölümü (sayfa 96-103) muazzam. Yazabilsem hepsini buraya yazardım.
Okuyun. Okutturun.
Al��ntılayabileceğim çok yer var, birini seçecek olursam,
''Yalan. Söylediğini söylemez görünmeyle söylenen. İyi niyetle susulan. ''Susmaya hakkım var : Bu susma sayesinde verimli olacağım bir gün. Tek yargıç benim.'' Geleceğe dönük yedeklemeler. Edebiyatta. Aşkta.
Büyüklüğün katılmaktan çok katılmamakta olacağı bir çağ düşünüyorum. Kendisini koşullara uymuş hissetmenin bazı övünçleri olacağı bir çağ. Şimdiye kadar tüm insani büyüklükler olumsuzluklardaydı sadece. Umutta. Us, her zaman yalnızca umut adına yadsır. İnsanların hiç umutlanmayacakları bir çağ düşünmek.''
---
Özellikle ''bir siyah defterden parçalar'' isimli bölümü (sayfa 96-103) muazzam. Yazabilsem hepsini buraya yazardım.
Okuyun. Okutturun.
June 20, 2023
Daha uzun yaşayabilmeliymiş Nizan, keşke yaşasaymış. Belirgin bir edebiyat ışığı var bu romanda. Parlak, çok vaatkâr tespitler, cümleler... Fakat bir türlü nefeslenip, genişleyemiyorlar. Bir tutukluk da var yanında. Romanın yapısı biraz ilkel denebilir. Yine de hoş. Her şeye rağmen güzel. Gençlere yönelik o zekice tespitler... Hayata karşı duyulan coşku, heves, heyecan romanın her satırında hissettiriyor kendisini.
"...ve bizim delikanlılar, hayatlarını hemen kazanmak gibi can alıcı bir dertleri de olmadığından, dünyayı değiştirmek gerektiğini ileri sürüyorlardı. Dünyanın ne denli acımasız ve tadına doyulmaz olduğunu, çok daha güzelini yapmak için yıkılan bir duvardan çok, organları iyice gizlenmiş büyük bir medüzaya, karmakarışık bir jelatin yığınına benzediğini henüz bilmiyorlardı."
"...ve bizim delikanlılar, hayatlarını hemen kazanmak gibi can alıcı bir dertleri de olmadığından, dünyayı değiştirmek gerektiğini ileri sürüyorlardı. Dünyanın ne denli acımasız ve tadına doyulmaz olduğunu, çok daha güzelini yapmak için yıkılan bir duvardan çok, organları iyice gizlenmiş büyük bir medüzaya, karmakarışık bir jelatin yığınına benzediğini henüz bilmiyorlardı."
July 8, 2016
Es una buena novela aunque la construcción de los personajes no está del todo muy bien lograda. En buena medida ello se debe a que están construidos en torno a los prototipos marxistas de lo que son los hijos de la pequeña burguesía o de la intelectualidad, y ese molde a ratos se nota demasiado. La historia es interesante e invita a reflexionar sobre la perdurabilidad de las acciones humanas y la dicotomía entre los compromisos ideológicos y los deseos personales. El mejor capítulo de toda la novela es el penúltimo.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Displaying 1 - 30 of 30 reviews