Een poëtisch avontuur over het realiseren van je dromen
Ronke houdt van sterrenkunde en van hardlopen. Hoewel ze blind is, wil ze dolgraag rennen in de open lucht, zonder begeleiding. En daarvoor is er plaats genoeg op de hei, waar Ronke op sterrenkamp is. Haar buddy Nouri daagt haar uit om daar te oefenen. En omgekeerd probeert Ronke Nouri ervan te overtuigen contact op te nemen met zijn grootvader, die hij nog nooit heeft gezien. Wat volgt is een hachelijk en spannend avontuur, waarin fantasie en wetenschap voortdurend haasje-over spelen. Wat onmogelijk lijkt, kan misschien toch!
Jef Aerts is niet over een nacht ijs gegaan, toen hij aan dit boek over Ronke en Nouri begon. Ronke is blind. Wat om haar heen gebeurt registreert ze via geluiden, geuren, indrukken. Op een sterrenkundekamp leert ze Nouri kennen. Nouri is — dat heb je pas na een tijdje door — alleen maar dwars omdat iets hem dwarszit. Hij is niet van plan zijn grootvader nog eventjes in Zagreb te ontmoeten, al geeft Nouri’s grootvader te verstaan dat de tijd dringt.
Realiteit en verbeelding zijn op een slimme manier in het verhaal van Ronke en haar buddy Nouri verweven. Jef Aerts verbindt verschillende elementen op een pientere manier thematisch met elkaar. Het heelal en het niks zeker weten. Het betrekkelijke van de tijd tegenover de tikkende klok. De dag en de nacht. Het licht en de toekomst.
In ‘De nacht van Ronke’ komen de elementen die zijn aangezet op een slimme manier bij elkaar in een sfeervol verhaal.
Weer een fijn, filmisch avontuur van Jef Aerts, met een eigenzinnige, dappere hoofdpersoon. We bespraken het in de 47ste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast. Luister nu wat we er nog meer over te zeggen hebben via Spotify, je podcast-app of https://www.degrotevriendelijkepodcas...
Over Ronke die droomt van sterren en een Olympische medaille maar zich geremd voelt door haar omgeving - die haar als niet meer dan het hulpeloze, blinde meisje ziet - tot ze op sterrenkamp Nouri als buddy aangewezen krijgt, die zijn eigen dromen maar vooral zijn eigen nachtmerries heeft.
Een tikkeltje ongeloofwaardig (met name de tweede verhaallijn) en Jef Aerts is niet helemaal mijn schrijver maar desondanks een mooi verhaal over het vijfde zintuig van fantasie, vriendschap, leren vertrouwen en leren om te leunen op de ander maar vooral ook durven om de ander mee te sleuren naar nieuwe hoogtes.
'Die avond begreep ik waarom de nacht bestaat. 's Nachts sluipen de verhalen uit het donker op je af. Ze omsingelen je. Ze gonzen om je heen. 's Nachts zijn verhalen op hun best (p. 67).'
Heel invoelend geschreven, maar ik ben niet helemaal fan van de plot (qua geloofwaardigheid, sorry het ligt waarschijnlijk aan mijn fantasie) dus ik houd het bij 4/5.
Soms lees je boeken die je onverwachts erg raken en die je smeken om verder te lezen. De nacht van Ronke van Jef Aerts is zo’n boek – alles moest ervoor wijken. En tja, toen kwam die laatste punt natuurlijk veel te snel. Wat had ik graag nog wat langer in Ronkes hoofd willen vertoeven! Aerts’ wonderschone schrijfstijl sleepte me in een ruk mee door haar ontroerende verhaal.
Laat ik eerlijk zijn: ik had nog niet eerder iets van Jef Aerts gelezen, de cover is ondanks zijn absolute schoonheid niet uitzonderlijk opvallend en de binnenkant van het boekje doet ietwat ouderwets aan. Ik weet niet precies waar het aan ligt, misschien aan het lettertype, de simpele opmaak aan de binnenkant of de gebroken witte pagina’s. In ieder geval maakte dit dat ik geen torenhoge verwachtingen had van dit kinderboek, al maakte het plot me wel erg nieuwsgierig.
Nu schaam ik me ervoor, want wat heb ik me vergist! Mensen, ga nooit alleen af op een fantastisch sprankelende cover of op hypes die op Instagram leven. Durf eens een iets onbekender boek op te pakken, eentje die je misschien nog niet zo vaak voorbij zag komen, of eentje die je niet direct zou kiezen om te lezen. Het zal je verbazen hoeveel méér mooie boeken je dan ontdekt. De nacht van Ronke is voor mij echt zo’n verborgen pareltje — het verbaast mij dat ik hier op boekenblogs en op #boekstagram nog niet meer over heb gezien. Het is zo’n subliem verhaal! Echt, ga deze lezen!
Goed, wat maakt dan dat ik hier zo vol lof over ben? Allereerst natuurlijk de pakkende, poëtische schrijfstijl van Jef Aerts. Want wat een rake en sprankelende zinnen weet hij op papier te zetten. Het boek staat bómvol prachtige quotes. Een paar kan ik jullie echt niet onthouden:
"Als je rent verzin je een verhaal. Iedere stap is een woord, ieder baantje is een zin, achter iedere bocht schuilt een avontuur. En voor je het weet ren je jezelf een andere wereld in."
En deze:
"Die avond begreep ik waarom de nacht bestaat. ’s Nachts sluipen de verhalen uit het donker op je af. Ze omsingelen je. Ze gonzen om je heen. ’s Nachts zijn verhalen op hun best."
En natuurlijk deze, welke ook (heel begrijpelijk) op de achterflap staat:
"We konden alleen nog terug of op goed geluk verder. Natuurlijk kozen we voor goed geluk."
Naast Aerts’ melodieuze schrijfstijl die zich aan je vastklampt en je niet meer loslaat, zelfs niet nadat je het boek uit hebt, zit ook het verhaal zelf sterk in elkaar. De nacht van Ronke is niet een dik boek, het telt 166 pagina’s. Maar ieder woord dat er in staat, staat daar met een reden. Het is direct, het staat vol intrigerende dialogen, er is actie, het is kort en krachtig, maar tegelijkertijd zit er zoveel diepte in. Het is als een film: je ziet het helemaal voor je en laat je er gewillig door meeslepen, en als het einde komt, is dat veel te snel.
In De nacht van Ronke lezen we over de blinde Ronke, die ondanks haar beperking de ambitie heeft om professioneel hardloopster te worden. We lezen over Nouri, die zijn vader en grootvader niet kent en die een laatste kans heeft om zijn opa te ontmoeten. We lezen hoe de band tussen Ronke en Nouri, die elkaar op sterrenkamp ontmoeten, steeds hechter wordt. Ze dealen beiden met hun eigen moeilijkheden, maar halen tegelijkertijd bij elkaar het beste naar boven.
Het mooiste aan het verhaal vond ik hoe Nouri zo bemoedigend en enthousiast, roekeloos bijna, letterlijk zijn hand aanbiedt aan Ronke en samen met haar gaat rennen. De vriendschap tussen hen is ontroerend. De metaforen die Aerts steeds maakt met de sterren, planeten en het heelal geven het verhaal een betoverende, nostalgische sfeer. Kortom, De nacht van Ronke is een waanzinnig mooi verhaal dat een aanrader is voor ieder kind (of voor welke leeftijd dan ook), of je nu een fervent lezer bent of niet. De kunstzinnige omslag (geïllustreerd door niemand minder dan Marit Törnqvist) straalt de treffende eenvoud uit die je ook in het verhaal tegenkomt. Less is more is hier absoluut van toepassing: dit verhaal heeft geen hysterie nodig om je te raken, mee te slepen en tot slot verwonderd achter te laten.
'Ik racete zo hard ik kon. Het leek wel een wedstrijd tegen mezelf. Of liever: tegen mijn vroegere zelf. Dat voorzichtige meisje dat ik was, maar dat ik nu ver achter me wilde laten. Dit was een wedstrijd die ik winnen móést.'
Als hardloper en wandelliefhebber had dit boek, al van bij de aankondiging dat het zou verschijnen, een streepje voor. Als het dan ook nog eens geschreven is door Jef Aerts en geïllustreerd door Marit Törnqvist gaat mijn boekenliefhebbershart sneller slaan. De belofte die dit boek voor mij inhield, werd helemaal ingevuld.
Er komen wat veel dingen bij elkaar, die niet zo heel erg voor de hand liggen. Ik had een beetje minder misschien wel beter gevonden.
Want een blind meisje dat naar sterrenkundekamp gaat, dat in haar fantasie hele stukken hardloopt, dat gekoppeld wordt aan een buddy met een zieke opa in Zagreb waarvan hij geen afscheid wil nemen en die via een videogame naar een plaats op de hei wordt gelokt... Zeg nu zelf. Daar kun je minimaal twee boeken van maken.
Het boek leest snel en af en toe is het ook wel even echt spannend.
Weer een prachtig boek van Jef Aerts met meer onderwerpen en betekenissen dan er letterlijk op papier staan. Discussies over afhankelijkheid, dapper zijn, gehandicapt zijn en eigen keuzes maken. Kan niet wachten om het nog een keer te lezen en weer iets nieuws te ontdekken.
Mooi verhaal over een blind meisje dat vecht tegen haar beperkingen (ze wil het liefst hardlopen) en een jongen die een familieprobleem heeft. Het boek is avontuurlijk, en vol vriendschap. Mooi ook dat de gevaren van internet worden aanstipt. Het boek heeft een soort van feel-good einde. Hoewel het niet 100% goed afloopt.
Zou Jef Aerts 'Wat jij niet ziet' van Eric Lindstrom gelezen hebben? Ik vind het toch wel heel frappant dat er twee jeugdboeken zijn over blinde meisjes die willen hardlopen. Op zich spreekt dat ook wel enorm tot de verbeelding. Maar ik vond het uiteindelijk toch niet helemaal realistisch en dat vond ik jammer.
Vlot geschreven. Het verhaal geeft zin om in het holst van de nacht te gaan lopen onder de fonkelende sterrenhemel. Een bemoedigend verhaal dat toont dat vriendschap, fantasie en een beetje durf, heel veel mogelijk maakt.
LEESJURY 10-12j: Ik hou ervan hoe dit boek je als lezer nog even in het duister laat wat betreft het feit dat Ronke blind is. Je hebt het nog niet helemaal door. De manier van schrijven is heel beschrijvend, je kan je alles inbeelden en alles volgen. Ronke wint stilaan meer vertrouwen en groeit in een verhaal rond vriendschap, zelfredzaamheid, toch ook hulp durven vragen én aanvaarden. Het is zo geschreven dat je meteen meeduikt in de leefwereld van een meisje dat wil hardlopen, houdt van sterrenkunde en toevallig ook niet kan zien. Super boek!