La balia

Kostas Haritos #5

by Petros Markaris, Andrea Di Gregorio (Translator)

Kostas Charìtos, commissario dal volto umano e appassionato lettore di vocabolari, cambia i suoi consueti itinerari. In questa sua nuova avventura approda a Istanbul per una vacanza. Almeno nelle intenzioni, visto che il demone dell'indagine torna a visitarlo nella persona di un greco, uno dei pochi rimasti nell'antica Costantinopoli. Maria, una anziana conoscente dell'uomo, la sua balia, è scomparsa e lui non sa come districarsi nella ricerca. Così Charìtos, solo apparentemente spaesato nei babelici scenari turchi, saprà ricostruire con arguzia, talento investigativo e grande ironia una fitta e complessa rete di vendette personali, soprusi, ingiustizie che faranno luce su quella misteriosa scomparsa.

Genres: Crime, Noir, Greece, Mystery, Thriller, Detective, Fiction

228 pages, Paperback

First published January 1, 2008

About the author

Petros Markaris (Greek: Πέτρος Μάρκαρης) was born in Istanbul to an Armenian father and a Greek mother. He is one of the most successful living Greek authors. After studying economics, Markaris went on to work as a screenplay writer. He has lived in Germany and Austria for several years and translated Goethe and Brecht into Greek. International fame came through his series of crime novels featuring the eccentric Athenian detective Kostas Haritos, of which there are now five. Markaris lives in Athens and also co-writes film scripts with Theo Angelopoulos.

Reviews

[Berengaria · Rating 4 out of 5]

4 stars

short review for busy readers: So much Istanbul, you'll think you're there! As a tourist, as a cop, just like our poor Inspector Charitos. The investigation is fairly good and the background information about Turkish-Greek relations in Istanbul past and present is very informative and excellently woven into the mystery. An usual-unusual Charitos! (No English translation of this series beyond the first book.)

In detail
I've never been to Turkey, but I feel like I've seen Istanbul after this read!

True to form, Charitos complains and grumps his way through meals, tourist sites, shopping trips with his wife and witness interviews. Even getting stuck into the pursuit of a little old Greek lady who's gone on a killing spree to 'settle old debts' before she dies does little to cure his ills...but it does lift his spirits!

As is customary in the series, we learn a lot about Greece and why modern Greeks are as they are. Normally, we're in Athens, but this time Charitos metaphorically travels back in time to involve himself with what happened to the Greek minority in Istanbul in the 1960s and after. Something I knew nothing about, so it made for quite interesting reading!

I also liked the inclusion of the German-born Turkish police investigator assigned to the case. Petros Markaris knows a lot about Germany, as so was able to create a realistic character who can even impress Charitos (which is tough, very tough).

Best quote: "That's the reason I prefer German food. You never want seconds." 😲😂

(I read this in French translation as part of my Foreign Language Reading Challenge 2023)

[LW · Rating 3 out of 5]

Arma del delitto ? una tyròpita (al paration etile)

Un giallo atipico , più tendente al verde pistacchio :)
Il tono della narrazione è ironico, leggero , il commissario Charitos è in vacanza con la moglie (vacanza organizzata , con tanto di pullman e tappe turistiche "forzate",
guida saccente- come la maggior parte delle guide- litigi di gruppo per dove andare a mangiare )
a Istambul , la "Città" per antonomasia per i greci , detta anche Costantinopoli.
Oltre alle gite però, il commissario si trova anche a lavorare ad un caso , davvero particolare ...
la ricerca di una novantenne ,Maria Hambou ( NB: che è lei l'assassino si sa da subito ,eh, non è un vero spoiler!) che è una cuoca molto abile , sa fare una tyròpita deliziosa
(solo che , a volte, azzarda nuove farciture!)

La suspence e l'adrenalina sono a dosi minime ,è vero
tuttavia è una piacevole lettura ,l'ambientazione è suggestiva, e si sorride dei siparietti tra moglie e marito , degni di una sit-com

ps. Da leggere a stomaco pieno , ci sono un sacco di prelibatezze ,
il tour della città è molto eno-gastronomico
A me è venuta l'acquolina quando il simpatico Charitos si è ordinato un ekmek ,due strati di pan dolce con un bel po' di kaymak ,che sarebbe crema... (eh ,sono golosa!)
3 stelle e mezzo

[Ezgi]

Kitaba bir polisiye olarak yaklaşamıyorum. Ben ne Ermeniyim ne Yunanım, İstanbulluyum diyen Markaris kendi geçmişini romanında kullanıyor. Dedektif Haritos eşiyle İstanbul gezisine çıkıyor ve bir cinayet soruşturmasının ortasında buluyor kendini. Kitap harika bir sahne ile açılıyor. Dedektif tur kafilesiyle Ayasofya’yı geziyor. Yazar Ayasofya’yı, yapının geçmişini, Yunan turistlerin yorumlarını öyle güzel anlatıyor ki bu sahneyi dönüp tekrar okudum. Bununla sınırlı değil, roman boyu İstanbul adım adım çok iyi anlatılıyor. Hem gezinin bir parçası olarak gezdiği yerleri hem Haritos’un soruşturma için gittiği yerleri okumak başlı başına bir zevkti. Elbette kitabı yoğun da bir hüzün takip ediyor. Yerinden edilmiş Yunanların trajedisi anlatılıyor. Gidenlerin de kalanların da huzur bulamaması okurken beni etkiledi. 6 7 Eylül Olayları’nı okumak sarsıcı. Etkilenen göçmenlerin tepkilerindeki öfke ve kabullenmişliği basitçe söylüyor ve bu daha da ağırlaştırıyor. Geçmişteki trajediler kadar daha yakın dönemden çekişmelere de yer veriyor. Markaris, Yunan ve Türk kimliğine yer yer komik eleştiriler getiriyor. Yunanlar Boğaz’ı görünce buraya sahip olan güçlü olur diyor. Aynı şekilde biz Avrupa Birliği’ndeyiz, Türkler çabalasın dursun gibi yorumlar yapıyorlar. Markaris iki milletin milliyetçi duygularını çok iyi açığa çıkarıyor. Gülümseyerek okuduğum çok sevdiğim kısımlardı. Polisiye kurgusunu da sevdim ama bu bir İstanbul romanı. Polisiye sevmeyenler yalnızca bunun için okumalı.

[Banu Yıldıran Genç · Rating 4 out of 5]

vikipedi diyor ki markaris’in bu 5. polisiyesi ingilizceye çevrilmemiş. çevrilse de amerikalılar, ingilizler okurken benim duyduğum utancı, 1924-42-55-64... diye artarak giden utancı, maria’yı anlamamı, istanbul doğumlu markaris her ne kadar mizaha sığınmışsa da anlatılanların ağırlığını, bir yemek sahnesinde dökülüveren gözyaşlarımı mümkünü yok bilemezlerdi. bu utanç bizim. oğlumu doğurduğum 6 eylülü hiçbir zaman sadece “oğlumun doğumgünü” olarak görmeyeceğimin vesikası.
markaris kendisiyle, kökleriyle, türkiye’yle hesaplaşmış. maria’nın öldürdüğü her insan bizim utancımız.

* bu kitaptan yola çıkarak kişisel bir deneme yazmıştım parşömen sanal fanzin'e
https://tembelveyazar.blogspot.com/20...

[Iris · Rating 4 out of 5]

Qué viaje por Estambul! Pensé que la historia sería lenta y aburrida, pero me equivoqué. El comisario Jaritos y compañía (Adrianí, que rinde por varios) junto a un grupo de turistas y un poli alemán radicado en Turquía, sirven de guías turísticos y gastronómicos de una Estambul vibrante, colorida y exquisita. Cruzando el Bósforo, en cualquier restaurante o hasta regateando en el Gran Bazar, nos hacen pasar un rato agradable sin dejar atrás el caso policial que nos va presentando unos personajes tal vez simples, pero bien trazados que nos muestran la historia de la sociedad griega y turca nos deja pensando si los asesinatos fueron un acto de venganza o de justicia...

[Judy Abbott · Rating 5 out of 5]

Komiser Haritos eşi Adriani ile İstanbul'a geliyor ancak yine işten kurtulamıyor.

İstanbul sevgisi ve özlemi ile dolu harika bir kitap.

[Georgia Zarkadaki · Rating 3 out of 5]

3,5

Για λόγους που ούτε εγώ γνωρίζω, για πολλά χρόνια «σνόμπαρα» την Ελληνική αστυνομική λογοτεχνία· δυστυχώς είχα μαγευτεί από το εξωτικό κάλεσμα των ξένων λογοτεχνών αγνοώντας πλήρως το τοπικό «προϊόν». Φυσικά και κάθε χώρα έχει την αστυνομική λογοτεχνία που αναδύει τα τοπικά αρώματα, αυτό κάνει την ανάγνωση ακόμα πιο ικανοποιητική. Μαθαίνεις τόσα για το πως λειτουργεί ο νόμος σε άλλες χώρες. Τι έμαθα λοιπόν από το Παλιά, Πολύ Παλιά; Α, έμαθα μια ολόκληρη πόλη..την Πόλη, την ξακουστή!

Ο αστυνόμος Χάριτος στο 5ο βιβλίο του Πέτρου Μαρκάρη βρίσκεται για διακοπές με την σύζυγο του στην Κωνσταντινούπολη και όπως γίνεται συχνά στα βιβλία του αστυνομικού είδους, όπου πάει ο αστυνόμος υπάρχει και φόνος! Στο μυθιστόρημα αυτό ο δολοφόνος είναι γνωστός από την αρχή, μέχρι και το κίνητρο του γνωρίζουμε αρκετά νωρίς στο βιβλίο, ο συγγραφέας επέλεξε να μας πάει ένα υπέροχο ταξίδι μέσα στα στενά της πόλης αλλά και στην ιστορία της μέχρι να εντοπίσει ο αστυνόμος τον δολοφόνο. Όποτε στο βιβλίο ψάχνουμε να βρούμε που κρύβεται ο δολοφόνος- όχι ποιος είναι και γιατί έκανε αυτό που έκανε. Από την μια αυτό σου δίνει την δυνατότητα να χαλαρώσεις και ευχαριστηθείς το ταξίδι μέχρι την σύλληψη από την άλλη όμως κινδυνεύει συχνά να βαλτώσει λίγο η ιστορία μιας και της λείπει λίγο η αγωνία.

Θα πρέπει να είμαι ειλικρινής, δεν το θεωρώ ένα σπουδαίο αστυνομικό μυθιστόρημα αλλά είναι ένα μυθιστόρημα που το διαβάζεις και πραγματικά το χαίρεσαι. Δεν είναι αποκλειστικά η κάθε αυτού ιστορία που σε κάνει να το απολαμβάνεις αλλά και οι περιγραφές της πόλης. Συχνά έμπαινα στο Google και έψαχνα να βρω εικόνες για τις γειτονιές που ανάφερε στο βιβλίο ο συγγραφέας. Θεωρώ ότι είναι ένα εξαίσιο βιβλίο για να πάρεις μαζί σου στο μπάνιο σου, θα χαθείς μέσα στις σελίδες του. Η γραφή είναι πολύ εύκολη και κυλάει σαν το νεράκι, οι χαρακτήρες απολαυστικοί και ο κεντρικός ήρωας πολύ ευχάριστος και με αίσθηση του χιούμορ.

Το προτείνω σε όλους όσους ενδιαφέρονται για ένα «ελαφρύ» αστυνομικό μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες και μυρωδιές Πολίτικες!

[Georgiana 1792 · Rating 4 out of 5]

Neanche quando è in vacanza il commissario Charitos viene lasciato in pace! Durante un viaggio organizzato a Istanbul - che da bravo greco lui continua a chiamare Costantinopoli, o addirittura la Città (sicuramente abbreviando il nome πόλις) - con la moglie Adriana, viene incaricato di svolgere indagini tra i romei (i cittadini greci ortodossi che abitano a Istanbul fin dai tempi dell'Impero Romano d'Oriente) per cercare un'anziana donna, una balia, che, arrivata in città dalla Grecia, sembra essere svanita nel nulla. Ma a quella balia vengono attribuiti gli omicidi prima del fratello e poi di altre sue conoscenze per avvelenamento tramite una focaccia tradizionale di cui era espertissima preparatrice.
Il percorso di ricerca porta Charitos attraverso la storia, l'atteggiamento dei greci, ma soprattutto i quartieri della città (ed è logico che Markaris, che è nato e cresciuto a Istanbul, riesca a presentarla in tutto il suo splendore e con tutti i suoi difetti). E io leggevo con gli occhi a cuoricino, perché Istanbul è Istanbul.

[Leylak Dalı · Rating 4 out of 5]

Sonunda yeni baskısı yapıldı da Komiser Haritos serisinin en merak ettiğim kitabını okuyabildim. Kendisi de İstanbul doğumlu olan Markaris 1964'de zorunlu göçle Yunanistan'a gitmiş. Turistik bir turla İstanbul'a gelen Komiser Haritos'un gezisi yaşlı bir Rum kadınının işlediği seri cinayet nedeniyle bir nevi iş gezisine dönüşür, Türk polisine yardım için failin izinde İstanbul'un çeşitli semtlerinde, yakınlarını bulmak amacıyla dolaşır. Bir polisiye hikayeden çok fazlası "Eskiden, Çok Eskiden". Her ne kadar mizahi bir dille de yazılsa yıllar içinde azınlıklara uygulanan baskıların bir nevi tarihini okumak insanın ağzında paslı bir tat bırakıyor. Üç macerasını daha okumuştum Komiser Haritos'un, en sevdiğim bu oldu...

[Séamas]

Para mí lo más interesante de los libros del Comisario Kostas Jaritos consiste en lo que se aprende de ellos sobre la sociedad griega. Esta novela está situada en la Turquía de hoy, concretamente en Estambul, y se centra en la historia de una anciana que se está vengando de los que le hicieron una injusticia durante su vida. Así aprendimos algo sobre el destino de los griegos etnicos que vivían en Turquía y de los que quedan poquísimos hoy en día. No es un libro para ganar un Nobel, desde luego, pero si te interesa la sociedad griega y/o la sociedad turca merece la pena.

[Aysegul Ozkan · Rating 4 out of 5]

Komiser Hristos Istanbul'a tatile geliyor ama cinayetler onu burada da takip etmeye devam ediyor. Istanbul'da Rumlarin yasadigi butun mahalleleri ziyaret ediyoruz bu romanda. Markaris Istanbul'u cok iyi calismis, harika bir polisiye cikmis ortaya.

[Ebru Çökmez · Rating 4 out of 5]

Atina'dan İstanbul'a uzanan ve Giresun'da biten bir yolculuk. Pontus Rumlarindan Maria, ölümün çok yakında olduğunu anlayınca, geçmişindeki iyilerle vedalaşmak, kötüleri ise bu son yolculuğunda yanına katmak için şahane bir plan yapıyor.

Karısi Adriani ile birlikte İstanbul'da turistik gezide olan Komiser Haritos, başlangıçta hiç gönüllü olmasa da Maria'nın peşine düşüyor. Türk meslektaşi Murat ile birlikte hep bir adım geriden, zamaninda vatanı terkedip gidememiş Rumlari ve onların Türk komşularını tekrar tekrar konuşturarak bulmacayı çözmeye çalışıyorlar.

Bu sakin polisiyeyi çok sevdim. Komiser Haritos ile birlikte Istanbul'u bir turist gibi gezdim. İstanbullu rumları ve onlarla bağ kurmuş türk komşularını, bomboş kiliselerinde, bakımevlerinde, dükkanlarda, eski ve yeni evlerinde ziyaret ettim, öykülerini dinledim. Ah o Maria'nın peynirli böreği! Yemeyen kalmamış :)

[Georgia Giannopoulou · Rating 4 out of 5]

4 αστέρια.. Όχι τόσο για την πλοκή και το λογοτεχνικό αποτύπωμα, όσο για τις μυρωδιές και τις εικόνες της Πόλης, που τόσο όμορφα αποτυπώνει ο Π. Μάρκαρης. Πολύ ωραίο ταξίδι!

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε το στιλ του Μάρκαρη. Αστυνομικό με χιούμορ και κοινωνικές παρατηρήσεις που υποβόσκουν. Το θέμα του βιβλίου αρκετά πρωτότυπο. Μια γριά που κόβει βόλτες στην Πόλη και κλείνει παλιούς λογαριασμούς. Με αυτό το βιβλίο ένιωσα σα να με ξεναγούσε στα τουριστικά και στα απόκεντρα σημεία της Πόλης, στην ησυχία και στον κόσμο, στη φθήνεια και στην ακρίβεια. Χωρίς να πατρονάρει, να αποκλείει ή να διδάσκει, περνά τα μηνύματά του για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, για το χαρακτήρα των γειτόνων, για πραγματικές εικόνες των Σεπτεμβριανών και του 1964...Ο αστυνόμος Χαρίτος είναι τρισδιάστατος, αυθεντικός, γνήσιος. Μου αρέσει πάρα πολύ σα χαρακτήρας. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες στιγμές, με πραγματικές εικόνες ζωής. Σκηνές που είχα ζήσει κι εγώ στην Τουρκία το καλοκαίρι του 2008 και του 2009 ως προς τη φιλοξενία και την εξυπηρέτηση των Τούρκων. Υπάρχουν αλήθειες, δεν υπάρχει μισαλλοδοξία ή ρατσισμός κι είναι ένα αρκετά ευχάριστο μυθιστόρημα με λυτρωτικό και συγκινητικό τέλος. Θέλει να πει πολλά και δεν κουράζει στιγμή.

[Pınar Bacı · Rating 4 out of 5]

Biraz huysuz ama her zamanki gibi akil komiserimiz Haritos, gezi için geldiği İstanbul'da belayı kendine çekmekten yine geri kalmıyor:)
Markaris'in Komiser Haritos serisinin son kitabında başrol İstanbul 'un. Azınlıklar arasında işlenen bir cinayet bize Rumların neden ülkede azınlıkta olduğunu, gittikleri yerlerde de çoğunluğa karışamadiklarini, vatanlarını ne kadar ozlediklerini, kendi içlerindeki anlaşmazlıkları da anlatıyor.
İstanbullu Markaris'ten harika bir İstanbul macerası Eskiden Çok Eskiden 💙

[Carmen Sereno · Rating 4 out of 5]

Es la primera entrega que leo de la serie del comisario Kostas Jaritos y me ha encantado. No es una novela policiaca muy canónica, o al menos, no me lo ha parecido, pero creo que gran parte de su encanto radica justo ahí. A eso hay que añadirle una prosa fluida, bien trufada de descripciones de Estambul y diálogos ácidos que ponen de manifiesto que lo que acerca a griegos y turcos es mucho más que lo que los separa.

[Panagiotis · Rating 4 out of 5]

Ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει σε μια Κωνσταντινούπολη πέρα από προκαταλήψεις ίσως το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει για την Πόλη.

[Chomsky · Rating 4 out of 5]

http://thrillernord.it/la-balia-2/

“Timeo Danaos et dona ferentes” (Temo i greci anche quando portano doni) dice Laocoonte davanti al cavallo di Troia nell'Eneide di Virgilio, ma nessuno poteva avere paura di Maria la vecchia ellenica che regala la sua squisita “pita”.
Però è un segreto per tutti che il suo ottimo cibo è stato condito con Parathion, un potente insetticida con cui i contadini greci usano risolvere i loro conflitti agresti.
Dopo il primo avvelenamento in Grecia, altri ne seguono ad Istanbul, dove si trova in vacanza il commissario della polizia di Atene Kostas Charitos che viene chiamato a dare un sostegno alle indagini delle autorità turche.
Diversamente dai soliti gialli in questo caso l'obiettivo non è quello di scoprire il colpevole, che si conosce da subito con sufficiente sicurezza, ma quello di capire il perché di queste morti per poter bloccare la catena di omicidi che si preannuncia lunga e dolorosa.
Sin dal suo primo romanzo che racconta le inchieste di Charitos “Ultime della notte”, pubblicato nel 1995, Petros Markaris, ha registrato con la precisione e la puntualità di un sismografo, le scosse telluriche che hanno messo in pericolo la democrazia greca, che subisce i problemi dati dalla collocazione del Paese tra Nord e Sud del Mediterraneo e tra Est e Ovest dell'Europa.
Tante di queste tematiche erano state già trattate nei quattro libri che precedono “La balia”.
Dopo questo libro ambientato in Turchia invece si imporranno nuovi temi molto critici come quello della drammatica crisi economica e finanziaria che travolse la Grecia nel 2010 e che fu un evento epocale destinato a travolgere e cambiare totalmente la vita dei greci.
La parentesi all'estero del romanzo “La balia”, si spiega con il fatto che Markaris è nato proprio ad Istanbul e con questo libro ha voluto saldare i suoi debiti con la “Città” come i greci chiamano l'antica Bisanzio.
Il tema principale dell'indagine e del libro è costituito dalla storia della minoranza greca in Turchia, che dal 1453, anno della caduta di Costantinopoli per mano degli ottomani guidati da Maometto II, ha sempre subito vessazioni e diaspore.
Con tempo i greci di origine turca, i “romei” come vengono chiamati nel libro, vengono fatti espatriare con tutti i mezzi e dalla popolazione di 2.500.000 persone che vivevano in Turchia alla fine della Prima Guerra Mondiale ora sono rimasti soltanto circa 10.000 turchi di origine greca.
Durante le investigazioni Charitos affianca un poliziotto particolare, Murat che è turco ma nato in Germania per cui il problema delle minoranze diventa spesso motivo di scontro tra i due tutori dell'ordine.
Ogni nuovo delitto compiuto sempre con la “pita” al pesticida rimanda a fatti accaduti nel passato, dove la balia Maria ha sofferto le angherie di tanti prevaricatori, sia greci che turchi e come un angelo vendicatore vuole finire la propria vita chiudendo le partite ancora aperte, per cui da un lato si seguono le inchieste sugli avvelenamenti ma nel contempo si fa un viaggio a ritroso nella storia ripercorrendo le dolorose vicende di tante persone colpevoli solo si essere di un'etnia identificata come nemica, come accadde agli armeni vittime di un vero e proprio genocidio.
Anche se è alleggerita dalle consuete scaramucce tra il commissario Charitos e la moglie Adriana, la trama del noir è scandita dagli omicidi di anziani che avevano avuto un influenza nefasta nei confronti della balia Maria e dei romei di Costantinopoli, come per tutto il libro viene chiamata Istanbul.
Questo è sicuramente il romanzo più significativo e personale di Markaris come si evince dalla dedica “alla memoria di Maria Hambena, che ci ha cresciuti” e si capisce come abbia condiviso le tante sofferenze dei greci di Turchia e abbia voluto renderle note al grande pubblico con un romanzo da consigliare perchè ogni libro di Markaris è politico in quanto registra l'attualità che viene posta come protagonista dei romanzi con pari dignità dei personaggi principali, con grande empatia e partecipazione ai drammi nazionali tanto da far meritare a Petros Markaris l'appellativo di “Camilleri greco”.

[Marisol · Rating 3 out of 5]

Aqui tenemos como protagonista al detective Kostas Jaritos, pero fuera del escenario habitual en Atenas.

Jaritos ha ido de vacaciones a Istanbul, Turquía junto a su esposa Adriani, estando ahí, un escritor le informa de una anciana desaparecida y debido a que el caso involucra a los dos países, Jaritos pierde sus vacaciones e inicia labores de investigación teniendo como obstáculos el idioma, el desconocimiento de la ciudad y sobre todo los prejuicios válidos o no sobre la policía turca.

El espíritu del libro es idealista, el anhelo de que las personas malas reciban su castigo y las buenas reciban un premio, aunque desgraciadamente esto hace que el libro suene un poco fantasioso es agradable poder ver que los débiles u oprimidos de algún modo puedan tener una especie de revancha.

Como colofón se da una situación que nos puede parecer sin importancia pero para Jaritos y su esposa, así como para mucha gente a su alrededor es trascendental, su hija tomó la decisión de casarse solo por lo civil, esto ha hecho estremecer el mundo de Jaritos y echado un poco a perder las vacaciones.

Entretenido, bien contado y muy colorido en cuanto a comidas y diferentes etnias que conviven en un mismo territorio.

[Pablo Donetch · Rating 2 out of 5]

Muertes en Estambul es un libro muy ajeno a lo que se lee en estos lados. Excepto por el género policial el libro no se parece en nada a lo que se estila en Occidente. Por lo mismo, lo interesante del libro radica en la novedad de lo que a este lado del mundo es novedoso y no en la historia, lo que, obviamente, opaca demasiado el desempeño de la escritura. Cosas como la rivalidad entre Turcos y Griegos (que siguen llamando Constantinopla a Estambul) o las costumbres turcas respecto a la distribución de la ciudad o de la comida, o cómo funcionan los cuerpos de policía. Todo esto juega en contra de una historia pobre, lenta y sosa.
Muertes en Estambul cuenta la aventura de un policía griego, el comisario Kostas Jaritos, que de vacaciones por Estambul se encuentra con el caso de una señora mayor a la que se le pierde el rastro en Grecia y deja, por donde pasa, un rastro de muerte.
No es un libro entretenido, es lento y muy descriptivo, como son los libros más antiguos. Como dije, lo interesante del libro es lo respecto a la cultura, más que a la historia misma, lo que siempre es un punto muy en contra.

[okyrhoe · Rating 3 out of 5]

Προβληματίζομαι λιγάκι να αξιολογήσω το βιβλίο, επειδή μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω την μυθοπλασία από τις πολιτικό-ιστορικές αναφορές. Διάβασα την γνώμη του Δημοσθένη Κούρτοβικ, όπου σχολιάζει την πολιτική κριτική του Μάρκαρη, σε βάρος της εξέλιξης της πλοκής και των χαρακτήρων.
Προσωπικά δεν νομίζω ότι το μυθιστόρημα βαραίνει με τις ιστορικές αναφορές και τα πολιτικά σχόλια. Σαν ελληνίδα του εξωτερικού, που έχει ζήσει παρόμοιο αφανισμό της ελληνικής μειονότητας στην Μέση Ανατολή, μπορώ να πώ ότι ο συγγραφέας είναι αρκετά επιεικείς.
Υπάρχει αρκετό χιούμορ στο βιβλίο για να ισορροπήσει την κατάσταση: εκτός από τον διάλογο με τους συνταξιδιώτες & την σύζυγο του, είναι και οι περιπέτειες του Χαρίτου με τους ταξιτζήδες και τους οδηγούς των περιπολικών της Ιστάμπουλ, επίσης με τους δύο τύπους στο γηροκομείο (μου θύμιζαν τους παππούδες στην εκπομπή των Muppets, ή τους Vladimir & Estragon στο Περιμένοντας τον Γκοντό).
Αλλά η νέμεσις, η Μαρία η Χάμπου, δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Το σασπένς εστιαζόταν περισσότερο στον αγώνα ενάντια στον χρόνο πού έπρεπε να κερδίσει ο Χαρίτος, παρά στην οποιαδήποτε αποκρυπτογράφηση του χαρακτήρος ή του σκοπού του 'κακού' της υπόθεσης.

Ωραία είναι η ξενάγηση στην Πόλη...σχεδόν όλες οι αναφορές σε γλυκά, μαγαζιά, δρόμους, συνοικίες, εστιατόρια, ξενοδοχεία είναι γνώριμες. (Φάγαμε στο Haci Abdullah - ναί, τα λαδερά σερβίρονται κρύα!)

[Georgette Nanou · Rating 4 out of 5]

ΠΕΤΡΟΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ!Αναρωτιέμαι γιατί τόσο καιρό ήμουν επιφυλακτική και δεν διάβαζα βιβλία του,παρ'ότι υπάρχουν στην βιβλιοθήκη μου.Έξυπνη και πολύ καλή γραφή με όμορφες εικόνες της Πόλης που αποτυπώνονται εξαιρετικά και μία πλοκή που ρέει αβίαστα και παρ'όλο που γνωρίζεις τον δολοφόνο από την αρχή,σχεδόν της ιστορίας,εν τούτοις διαβάζεται απνευστί ρουφώντας τις σελίδες ώσπου να το ολοκληρώσεις.Νομίζω η γραφή του που είναι ευέλικτη είναι μαγευτική,ξεκούραστη και με την ελαφριά δόση χιούμορ που υπάρχει γίνεται απολαυστική.Ο χαρακτήρας του Χαρίτου που είναι ο κύριος πρωταγωνιστής είναι σαρκαστικός,αυθεντικός,ρεαλιστικός με χιούμορ και ειδικά σε ορισμένες καταστάσεις και γεγονότα που διαδραματίζονται μαζί με την σύζυγό του,αλλά και άλλα πρόσωπα.Αναφορές και σε πολιτικά γεγονότα,συνήθειες των Ελλήνων - Τούρκων που ζουν στην Πόλη και μικρές πληροφορίες που αφορούν την Ιστορία.Άψογη και ανταγωνιστική στην αρχή τουλάχιστον η συνεργασία του με τον Τούρκο συνάδελφο Μουράτ με μία περίεργη συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές καταλήγουν στο τέλος να έχουν μία εξαιρετική συνεργασία και μέλλουσα φιλία.Είναι ένα βιβλίο αστυνομικό και με μία ευαισθησία ηθική και κοινωνική συνειδητοποίηση όσον αφορά την μειονότητα όχι μόνο στην Τουρκία,αλλά και στην Ευρώπη.

[Agosto2010 fermare l'esecuzione di Ahmadreza Djala · Rating 4 out of 5]

Il commissario Kostas Charitos con al seguito Adriana, la mogli,e è in vacanza in Turchia ad Istanbul, ma per lui Costantinopoli, LA CITTA'.
Anche in vacanza sarà raggiunto dal lavoro: dovrà trovare una vecchia balia romea (greca, ma di origine turca) che partita dalla Grecia, dove ha avvelenato il fratello (non certo uno stinco di santo) è ritornata in Turchia per regolare i conti col passato, il pogrom di Istanbul del 1955, che decretò la fuga della comunità greca dal paese.
Conoscere il colpevole dall'inizio non ha diminuito la tensione.
Markaris ci fa conoscere la storia della comunità greca che viveva in Turchia, comunità che all'inizio del 900 era composta da circa 200.000 persone, nel 2006 era ridotta ad appena 2.500.
Nell'indagine sarà coadiuvato da un Ispettore turco, anch'egli un poliziotto non convenzionale che aiuterà Charitos sia nella ricerca del colpevole sia a capire cosa significa essere parte di una minoranza
Conoscere il colpevole e la sua arma non convenzionale dall'inizio non ha diminuito la tensione.

[César Torres Hernández · Rating 4 out of 5]

Mientras el comisario Kostas Jaritos anda en la búsqueda de una asesina aprovecha para darnos un gran recorrido por Estambul y recordarnos o enseñarnos lo que sucedió con los griegos en Turquía durante los eventos de septiembre
En general me gustó mucho el libro aunque no me gustó para nada la forma en cómo se dio cuenta el comisario del paradero de María, en una reunión donde el comisario no conoce a nadie, platica con una mujer acerca del caso, y resulta que esta mujer es la que le ayuda a dar con María.

Mapa de los lugares mencionados en el libro

[Alejandra Arévalo · Rating 4 out of 5]

Lo que sobrevive en todas las historias de Petros Márkaris es cómo funciona la sociedad griega actual y en este libro además aprendes un montón sobre sus relaciones con Turquía. La historia de los homicidios pasa a segundo plano, a algunos les podría molestar pero a mí me encanta. Las descripciones de lugares, costumbres, tradiciones, la comida y demás envuelven las aventuras de Jaritos y les dan un toque diferente a la narrativa negra.

[John Savvopoulos · Rating 4 out of 5]

Διαβάζω για πρώτη φορά έργο του Πέτρου Μάρκαρη και ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ. Ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος είναι ένας από τους πιο ρεαλιστικούς χαρακτήρες που έχω γνωρίσει. Η γραφή του Πέτρου Μάρκαρη είναι απολαυστική.

[Michèle · Rating 5 out of 5]

Encore une fois, soufflée par l'atmosphère et la comédie humaine que Markaris insuffle dans son oeuvre. Si c'était adapté à la TV ce serait un genre de comédie policière, grinçante.

On suit Kostas Charitos et son épouse Adriani, querelleuse mais passionnée quand il s'agit de défendre sa famille - surtout que leur fille se marie - dans un car de tourisme à Istanbul.

Leurs vacances sont bousculées par un mystère à première vue inoffensif (un type veut retrouver la bonne qui travaillait pour sa famille quand il était enfant). Or ce mystère prend de l'ampleur quand on découvre que cette vieille de 90 ans sert des tyropitas assaisonnées au parathion (un insecticide courant en campagne=poison) à ceux qui lui avaient jadis causé du tort.

Et le pauvre Kostas de devoir assister la police turque sans faire de vagues car la suspecte a beau être à bout de souffle, elle s'avère insaisissable...

À lire pour le portrait social de la Turquie et des Grècs qui y vivotent (les Roums). L'histoire récente de la Grèce (sous les colonels) et les événement de septembre 1955 (les commerces des Roums ont été saccagés par les Turcs, et beaucoup ont pris le chemin de l'exil) sous-tend le roman. Cette dimension supplémentaire est comme un sol bourré d'engrais où les motifs de dispute poussent aisément.

Voici quelques tournures de phrases charmantes: des fois, c'est un point d'orgue qui clôt un long paragraphe (et je suis paresseuse!)

p. 90
"...ce qui constituait a une certaine époque une avenue centrale n'est plus aujourd'hui qu'une rue modeste où se bousculent des voitures klaxonnant avec la même hargne que celle des véhicules athéniens."

C'est le quatrième Markaris que je lis et je ne me tanne pas. On voit parfois le résultat de la violence, mais rarement y a-t-il des scènes de violence directe, sauf psychologique. Pas de poursuite en voiture dans les embouteillages! Les interactions entre policiers pris dans le traffic sont juteuses.

Les noms des rues et des quartiers, en grec et en turc, sont peu familiers. À lire en vous souvenant que Google Map est votre ami.

[Didem · Rating 4 out of 5]

Türkiye’de yaşayan/yaşamış azınlıklar(?) ve onlara dokunan hikayelere devam ediyorum elimden geldiğince. Polisiye okumayı da özlemişim ve Petros Markaris’i de ilk defa okudum. Biraz Ahmet Ümit havası var, belki de bu hikaye özelinde öyle hissetmişimdir, bilemedim. Diğer kitaplarını da okuyacağım kesinlikle ✌🏻

[Jordan Iordanis · Rating 3 out of 5]

Ένα οδοιποιρικό στην Πόλη, παρά ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Αδύναμο σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία του Μάρκαρη που έχω διαβάσει, παρόλο που ο ίδιος το θεωρεί το αγαπημένο του (προφανώς για τους δικούς του λόγους). Σε κάθε περίπτωση, είναι πάντα ευχάριστο να διαβάζεις τις περιπέτειες του αστυνόμου Χαρίτου.

Βαθμολογία: 3- /5 (επιεικώς)

[Susana Loriente · Rating 3 out of 5]

Historia tierna de una venganza perpetrada por una viejecita griega.😂 La ambientación en Estambul está muy lograda, así como el repaso histórico a los incidentes greco-turcos. El autor también hace un alegato contra la xenofobia y a favor de las minorías étnicas.