“Cinayet, soygun, yalan ya da bunun gibi bir suç karşısında duyulan nefretten daha güçlü olarak ilk çağlardan beri insanın temiz yüreğinde yer etmiş olan nefret... Aranan birini devlet erkine teslim etmeye karşı duyulan nefret...” Felaketin arifesi: 1932 yazı. Almanya’da geçim sıkıntısı zirveye ulaşmıştır. Oberweilerbach köyünde küçük çiftçiler iflasın eşiğindedir, büyük çiftçiler bile kredi sorunu yaşamaktadır. Özellikle kadınlar ve ergenler acımasız sömürünün kurbanlarıdır. Böyle bir ortamda, “kızıl” bir firari olan Johann Schulz, köydeki akrabalarının yanına sığınır, ne var ki arama ilanı kasabanın belediye binasına asılmıştır; Johann bir gösteri sırasında bir polisi öldürmekle suçlanmaktadır. Johann’ın başına konulan ödül köylüleri cezbeder, siyaseten ikiye bölünmüş toplumda polis katilini kimin ihbar edeceği bir tavır ve vicdan meselesidir çünkü Naziler köyde taraftar toplamaktadır. Kelle Ödülü’nü siyasi iradeden ve duygusallıktan soyutlanmış nesnel bir anlayışla kaleme alan Anna Seghers, Hitler hareketinin bir köydeki ilk gelişim aşamalarını hayranlık uyandıran ve nadir görülen bir yoğunlukla anlatıyor.
Anna Seghers (November 19, 1900, Mainz – June 1, 1983, Berlin) was a German writer famous for depicting the moral experience of the Second World War.
Born Netty Reiling in Mainz in 1900 of partly Jewish descent, she married Laszlo Radvanyi, a Hungarian Communist in 1925.
In Cologne and Heidelberg she studied history, the history of art and Chinese. She joined the Communist Party of Germany in 1928, at the height of its struggle against the burgeoning National Socialist German Workers Party. Her 1932 novel, Die Gefährten was a prophetic warning of the dangers of Fascism, which led to her being arrested by the Gestapo.
After German troops invaded the French Third Republic in 1940, she fled to Marseilles and one year later to Mexico, where she founded the anti-fascist 'Heinrich-Heine-Klub', named after the German Jewish poet Heinrich Heine, and founded Freies Deutschland (Free Germany), an academic journal. During this time, she wrote The Seventh Cross, for which she received the Büchner-Prize in 1947. The novel is set in 1936 and describes the escape of seven prisoners from a concentration camp. It was published in the United States in 1942 and produced as a movie in 1944 by MGM starring Spencer Tracy. The Seventh Cross was one of the very few depictions of Nazi concentration camps, in either literature or the cinema, during World War II.
Seghers best-known story The Outing of the Dead Girls (1946), written in Mexico, was an autobiographical reminiscence of a pre-World War I class excursion on the Rhine river in which the actions of the protagonist's classmates are seen in light of their decisions and ultimate fates during both world wars. In describing them, the German countryside, and her soon-to-be destroyed hometown Mainz, Seghers gives the reader a strong sense of lost innocence and the senseless injustices of war, from which there proves to be no escape, whether or not you sympathized with the Nazi party. Other notable Seghers stories include Sagen von Artemis (1938) and The Ship of the Argonauts (1953), both based on myths.
In 1947, Anna Seghers returned to Germany, moved to West Berlin, and became a member of the SED in the zone occupied by the Soviets. In 1950, she moved to East Berlin and became a co-founder of the freedom movement of the GDR. In 1951, she received both the first Nationalpreis der DDR and the Stalin Peace Prize, and in 1959 the "Ehrendoktorwürde der Universität Jena." In 1981, she became "Ehrenbürgerin" of her native town Mainz.
I. Wenn man den Reviews hier auf Goodreads folgen darf, ist "Der Kopflohn" ein Hit in der arabischen Welt und der Türkei und wird in Deutschland nicht gelesen. Dass Anna Seghers in Deutschland - abgesehen vom 7. Kreuz, das oft Schullektüre ist - kaum gelesen wird, dürfte vor allen Dingen mit ihrer Rolle als stalinistische Kulturfunktionärin in der DDR zu tun haben. Ich denke indes, diese kritische Betrachtung ihrer Person sollte relativiert werden. Kontakte zur Komintern, exzellente Exilliteratur entlang der Einheitsfrontstrategie von Willi Münzenberg, Exil im Trotzkiland Mexiko, Judentum, Kontakte zu Walter Janka und Paul Merker und Erfolg in den USA prädestinierten Anna Seghers als Kandidatin für Schauprozesse, wie sie in den 50er Jahren noch öfters vorkamen. Vor diesem Hintergrund erscheint es nachvollziehbar, dass sie sich keinem Risiko aussetzen wollte.
II. In diesem 1933 bereits im Exil erschienen Roman schildert Anna Seghers das harte Landleben im nicht von Weinbau geprägten Teil von Rheinhessen. Johann erscheint plötzlich bei entfernten Verwandten, die sich kaum selbst ernähren können, wird aber aufgenommen und macht sich nützlich. Im Dorf gärt es. Die armen Bauern schenken sich nichts, auch die reichen sind im Vergleich zum Städter - verkörpert durch den einheiratenden Lehrer - arme Schlucker und jeder ist hoch verschuldet. Ein paar örtliche Jungs, die sich den Nazis angeschlossen haben terrorisieren den Ort, werden aber gleichzeitig von ihren Oberen terrorisiert und ausgebeutet. Ganz unten in der Futterkette stehen die Frauen, die nur als Heiratsgut und Objekte des Missbrauchs Wert haben. Im Laufe der Erzählung stellt sich heraus, dass Johann auf der Flucht ist und auf ihn ein Kopfgeld von 500 Mark ausgesetzt ist - eine gewaltige Summe, selbst für die reichen aber überschuldeten Bauern.
Nach und nach erfahren Einzelne von dem Kopfgeld und stehe vor dem Dilemma Johann anzuzeigen und sich damit finanziell zu retten oder still zu halten. Aus unterschiedlichen Gründen entscheiden sich auf die Schurken nicht, ihn anzuzeigen, bis ein Nazi davon erfährt und ihn anzeigt. Der Großbauer und Bürgermeister bringt den Nazi um das Kopfgeld aber Johann findet kein entrinnen und wird anlässlich der Festnahme auch noch fast gelyncht.
III. Eine eingehende und spannende Mileustudie, die nicht belehrend daher kommt und geschrieben 1933 von erstaunlicher Hellsichtigkeit ist. Hier nimmt Anna Seghers - in meinen Augen oft gelungener - vieles an Themen und Gestalten vorweg, was später im 7. Kreuz stärkere schwarz/weiß Konturen bekommt.
Niet echt een boek om vrolijk van te worden maar het geeft wel een treffend beeld van een dorp in Duitsland in 1932, het economische en politieke klimaat en is vooral realistisch omdat het in 1933 voor het eerst gepubliceerd werd.
De historische roman 'het judasloon' werd voor het eerst gepubliceerd in 1933. Hoewel de versie van 2016 herzien is, en aangepast werd naar het 'heden'; valt het toch op dat het boek uit de eerste helft van de vorige eeuw stamt. In meervoudig perspectief wordt een dorp belicht aan de beginjaren van de NSDAP, Hitler en alles wat nog komen zou.
Niet zo zeer het taalgebruik of de woordkeuze toont dat het boek al wat ouder is, maar vooral de manier van vertellen en de opbouw ervan. De gehanteerde stijl dateerd inderdaad nog uit de beginjaren van de twinstigste eeuw. Waardoor teksten vaak geforceerd en krom over kunnen komen. Voor een herwerkt versie, verwacht je een veel vlotter geschreven verhaal. Het meervoudige perspectief werkte helaas ook zeer storend voor de plot, die niet duidelijk naar de voorgrond trad. Je wisselde tussen verscheiden personen en huishoudens waardoor de verwarring steeds meer op de voorgrond trad. Voornamelijk doordat de achternamen van de personages gebruikt werden, en niet zo zeer de voornamen. Hoewel de plot niet mooi naar voren gebracht wordt, begrijp ik wel het potentieel ervan. Het beeld dat de auteur toen heeft willen schetsen, is er eentje dat een huidige auteur nooit zou kunnen tonen. Aan de mentaliteit in het boek merk je wel dat noch de personages, noch de auteur, enig idee had over wat hen te wachten stond. Iets dat zeer fascinerend en intrigerend overkomt. Dat is ook de reden waarom dit boek zo interessant is. Het is geschreven in de tijdsgeest zelf. In het heden kunnen we dit soort boeken niet meer op de markt brengen en dat maakt het zo'n uniek stuk. Enkel om die reden ga je al door met het lezen van dit verhaal. Je wil niet zo zeer weten wat er met de personages gebeurd, maar eerder ontdekken hoe de mentaliteit toen zat.
Over het algemeen had ik meer verwacht van dit boek. Het komt op veel stukken iets te chaotisch naar over, naar mijn gevoel. Voor de herwerkte versie had ik een vlot leesbaar boek verwacht. Ik ben het gewend om literatuur uit de jaren '30 te lezen, maar kan me voorstellen dat het voor anderen zeer frustrerend is.
Okuduğum üçüncü Anna Seghers romanı. Favorim hâlâ Transit.
Kitap adından da rahatlıkla anlaşılabileceği üzere 1932 yılında yoksul bir Alman köyünde Nazizmin yükselişini anlatıyor. İyiler var, kötüler var, sadece yoksullar var. Nazizmin bu yoksulluk, bu ataerkil zihniyet içinde nasıl yayıldığını anlamak zor değil. Roman bunu çarpıcı şekilde gösteriyor. Anlatılan şey değerli olsa da anlatım tarzı açısından çok keyif alamadım.
Yaz sonu bir Alman köyü. Her şeyi değiştiren, Hitler’in yolunu açan 1932 seçimleri… Korkuyla, açlıkla sindirilen halk. Savaş öncesi dönemde, kırsaldaki yaşama dair, etkileyici ve sarsıcı!!! Neler olduğunu, aradan çok uzun zaman geçtiğini bilsem de, bu dönemin kitaplarını kurtulabilirler belki umuduyla okuyorum her seferinde. Geçmişi değiştirmek mümkünmüş gibi! Şiddetle korkuyorum, iyilikle umutlanıyorum…Başka bambaşka bir son hayal ediyorum. Bir de kadınlar…Eşya yerine konan, sadece kullanılmak ve acı çektirilmek için var edilen kadınlar…Korkuyla, kederle, çaresizlikle yaşayan; ‘ben’leriyle asla var olamayan kadınlar. Hiç bitmeyen bir öfkeye dönüşüyor çaresizlik. Bunca geniş mezhebimize, üç maymunluğumuza, çaresizliğimize… Anna’yı sevdim. Hikayesini de dilini de. Okuyun. 8️⃣
Het is een bijzonder boek. Het gaat over de bewoners van een Duits dorp in de nazomer van 1932. Het boek is voor het eerst verschenen in 1933. Er is een behoorlijke financiële en politieke crisis in Duitsland. Socialisten, communisten en nationaal socialisten bevechten elkaar. De bewoners van het dorp laten zich door de politiek niet gek maken. Ze willen graag een beter leven, maar zien die oplossing niet gebracht worden door een stem uit te brengen. Het leven is zwaar en hard. Meisjes worden uitgehuwelijkt en hebben weinig in te brengen. Ze moeten hard en zwaar werk verrichten, evenals de mannen. De schrijfster vertelt weinig over de omgeving. Het dorp is niet te plaatsen. Er is een rivier en men loopt naar het dorp langs een uitspanning. Hoe lang de voettocht duurt wordt niet beschreven. Ook de binnenwereld van de dorpsbewoners komt summier aan bod. Wat overblijft is een sombere sfeer, taaie, hardwerkende mensen en veel onbegrip en onwetendheid. Regelmatig moest ik een stukje herlezen omdat ik niet altijd direct begreep wie er nu met wie slaags was of wat er gebeurde.
Beklemmend boek over de tijd in een boerendorp voorafgaand aan machtsovername door Nazi's in Duitsland, hoe armoede, (vaststaande)culturele patronen kunnen leiden tot apathie en onverschilligheid