What do you think?
Rate this book
כליא ברק
"ילדים שעשו כסף חדש נהרו אל העיר, ושינו את שער החליפין לנדל"ן ולסקס. היו להם תספורות מוקפדות, חולצות נקיות ופה מטונף, והם היו אכזריים לכל מה שהריח מחולשה. היא ניסתה להימנע מהם, אבל ברגע שעשתה את זה עם כמה גברים, היה קשה יותר לשלוט במצב, והמלחמה הוציאה מכולם את השדים הכי מכוערים שלהם."
בקיץ הישראלי החם ביותר זה חמישים שנה, ועל רקע מטחי טילים מעזה, יוצאת החוקרת הפרטית מזי מוריס — האישה שאין לה כלום, למצוא את יסמין שכטר – האישה שיש לה הכול. מוריס היתה עד לא מזמן בלשית־כוכבת בימ״ר תל אביב, שפוטרה עקב התנהגות לא הולמת. את חקירת יסמין שכטר היא מנהלת בלי משאבים ובלי תעודת שוטר. אבל בהדרגה מתגלות המגבלות האלה כיתרון; בשטח ההפקר של החברה הישראלית, שבו לאנשים עם ממון מותר הכול, דווקא נוח לשחק בלי חוקים.
מהלך החקירה פוגשת מזי ידידים שהיה עדיף להשאיר מאחור, גברים שהיה מוטב לא להכיר, נשים עם זיכרון סלקטיבי ואויבים רבי־עוצמה. וגם את השדים של עצמה, שמאיימים להגיח ולהטביע אותה.
בהופעת בכורה עוצרת נשימה מפגישה אותנו דריה שועלי עם גיבורה חדשה, שלא משחקת לפי הכללים הישנים. כליא ברק הוא ניאו־נואר מקומי ומיוזע, ששומר על קצב רצחני ומהודק תוך שהוא נע בין מוסכים משומנים לווילות מטופחות, עושה דרכו בסבך של חטאים, סודות ותשוקות עד לסופו המפתיע והבלתי נמנע.
דריה שועלי נולדה בתל אביב וגדלה בתל אביב, בראשון לציון ובעוד כל מיני מקומות. היא שירתה בחיל האוויר ולמדה באוניברסיטת תל אביב. במשך שנים עבדה בתקשורת (ראש מערכת החדשות ב״וואלה!״, סגנית עורך מוסף ״הארץ״, כתיבת סדרה ל״יס״). לאחר מכן ייסדה שתי חברות סטארט־אפ, ונשארה לעבוד בתחום. התנדבה ב״יד שרה״ ובתיכון ״מוזות״. כיום מתנדבת ב״סלעית״ — מערך סיוע לנשים במעגל הזנות. היא אוהבת לקרוא, לכתוב, ים וסנובורד. היא שונאת לרוץ, אבל היא רצה בכל זאת.
בקיץ הישראלי החם ביותר זה חמישים שנה, ועל רקע מטחי טילים מעזה, יוצאת החוקרת הפרטית מזי מוריס — האישה שאין לה כלום, למצוא את יסמין שכטר – האישה שיש לה הכול. מוריס היתה עד לא מזמן בלשית־כוכבת בימ״ר תל אביב, שפוטרה עקב התנהגות לא הולמת. את חקירת יסמין שכטר היא מנהלת בלי משאבים ובלי תעודת שוטר. אבל בהדרגה מתגלות המגבלות האלה כיתרון; בשטח ההפקר של החברה הישראלית, שבו לאנשים עם ממון מותר הכול, דווקא נוח לשחק בלי חוקים.
מהלך החקירה פוגשת מזי ידידים שהיה עדיף להשאיר מאחור, גברים שהיה מוטב לא להכיר, נשים עם זיכרון סלקטיבי ואויבים רבי־עוצמה. וגם את השדים של עצמה, שמאיימים להגיח ולהטביע אותה.
בהופעת בכורה עוצרת נשימה מפגישה אותנו דריה שועלי עם גיבורה חדשה, שלא משחקת לפי הכללים הישנים. כליא ברק הוא ניאו־נואר מקומי ומיוזע, ששומר על קצב רצחני ומהודק תוך שהוא נע בין מוסכים משומנים לווילות מטופחות, עושה דרכו בסבך של חטאים, סודות ותשוקות עד לסופו המפתיע והבלתי נמנע.
דריה שועלי נולדה בתל אביב וגדלה בתל אביב, בראשון לציון ובעוד כל מיני מקומות. היא שירתה בחיל האוויר ולמדה באוניברסיטת תל אביב. במשך שנים עבדה בתקשורת (ראש מערכת החדשות ב״וואלה!״, סגנית עורך מוסף ״הארץ״, כתיבת סדרה ל״יס״). לאחר מכן ייסדה שתי חברות סטארט־אפ, ונשארה לעבוד בתחום. התנדבה ב״יד שרה״ ובתיכון ״מוזות״. כיום מתנדבת ב״סלעית״ — מערך סיוע לנשים במעגל הזנות. היא אוהבת לקרוא, לכתוב, ים וסנובורד. היא שונאת לרוץ, אבל היא רצה בכל זאת.
- GenresThriller
320 pages, ebook
Published March 1, 2022
1 person is currently reading
13 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
July 7, 2025
Piorunochron w znaczeniu metaforycznym może oznaczać osobę, która przyjmuje na siebie ciosy, chroniąc w ten sposób kogoś innego często kosztem siebie. I gdy rozpoczynałam lekturę tej powieści, którą z powodzeniem można nazwać detektywistyczną, zastanawiałam się, kto okaże się tytułowym piorunochronem i dlaczego.
W niespokojnym Tel Awiwie, gdzie żar leje się z nieba, a dźwięk syren nieraz wzywa do schronów paradoksalnie - podczas leniwej wizyty w kawiarni - znika kobieta. Żona, matka i córka bogatego biznesmena. Jej odnalezienia podejmuje się Mazi Morris, była policjantka. Skuteczna, bezkompromisowa, która za wyzywającą fasadą skrywa własne demony. Wraz z nią zanurzamy się w rodzinne tajemnice cuchnące pieniędzmi, korupcją i kupioną za nie bezkarność. Bo jak zawsze prawda skrywa się w zakamarkach przeszłości – dzieciństwie przesiąkniętym bólem i strachem. I miłości zdolnej do największych poświęceń.
Dla mnie najsilniejszymi stronami powieści, które dodają jej zarówno pazura, jak i powiewu świeżości są bez wątpienia jej bohaterka i sposób, w jaki autorka oddała duszny, intensywny klimat Tel Awiwu. Mazi to postać z krwi i kości. Nieoczywista, zadziorna, rozdarta między przeszłością a teraźniejszością, która swoje traumy i lęki zagłusza w życiu na krawędzi, w szybkiej i ryzykownej jeździe przez życie – dosłownie i w przenośni. Za jej sprawą ta powieść aż kipi od erotyzmu, ale nie znajdziecie w niej romantycznych uniesień. Mimo to w bohaterce przyciąga nas nie tyle jej twardość, ale przede wszystkim rany, które wciąż się nie zabliźniły.
Obok niej pulsuje Tel Awiw również rozgrzany do granic możliwości, pełen niepokoju w codzienności, którą żyją jego mieszkańcy. To miasto, gdzie w jednej chwili chowa się do schronu, a chwilę później pije się kawę przy promenadzie. Ten kontrast buduje napięcie i sprawia, że wszystko wydaje się możliwe, dzięki czemu historia staje się jeszcze bardziej intensywna. A Autorka wykorzystała klimat miasta doskonale sprawiając, że nie tyle tworzy tło, a oddycha razem z bohaterami, parzy ich, męczy i wystawia na próbę.
I wbrew pozorom akcja nie rozwija się leniwie, jak senna mucha krążąca w upale, a prze do przodu z dynamiką Mazi pędzącej ulicami Tel Awiwu na swoim motocyklu. Czy to książka idealna do spakowania na urlop? Zdecydowanie tak! Ale uważajcie – przy niej się nie ochłodzicie, będzie zdecydowanie gorąco.
W niespokojnym Tel Awiwie, gdzie żar leje się z nieba, a dźwięk syren nieraz wzywa do schronów paradoksalnie - podczas leniwej wizyty w kawiarni - znika kobieta. Żona, matka i córka bogatego biznesmena. Jej odnalezienia podejmuje się Mazi Morris, była policjantka. Skuteczna, bezkompromisowa, która za wyzywającą fasadą skrywa własne demony. Wraz z nią zanurzamy się w rodzinne tajemnice cuchnące pieniędzmi, korupcją i kupioną za nie bezkarność. Bo jak zawsze prawda skrywa się w zakamarkach przeszłości – dzieciństwie przesiąkniętym bólem i strachem. I miłości zdolnej do największych poświęceń.
Dla mnie najsilniejszymi stronami powieści, które dodają jej zarówno pazura, jak i powiewu świeżości są bez wątpienia jej bohaterka i sposób, w jaki autorka oddała duszny, intensywny klimat Tel Awiwu. Mazi to postać z krwi i kości. Nieoczywista, zadziorna, rozdarta między przeszłością a teraźniejszością, która swoje traumy i lęki zagłusza w życiu na krawędzi, w szybkiej i ryzykownej jeździe przez życie – dosłownie i w przenośni. Za jej sprawą ta powieść aż kipi od erotyzmu, ale nie znajdziecie w niej romantycznych uniesień. Mimo to w bohaterce przyciąga nas nie tyle jej twardość, ale przede wszystkim rany, które wciąż się nie zabliźniły.
Obok niej pulsuje Tel Awiw również rozgrzany do granic możliwości, pełen niepokoju w codzienności, którą żyją jego mieszkańcy. To miasto, gdzie w jednej chwili chowa się do schronu, a chwilę później pije się kawę przy promenadzie. Ten kontrast buduje napięcie i sprawia, że wszystko wydaje się możliwe, dzięki czemu historia staje się jeszcze bardziej intensywna. A Autorka wykorzystała klimat miasta doskonale sprawiając, że nie tyle tworzy tło, a oddycha razem z bohaterami, parzy ich, męczy i wystawia na próbę.
I wbrew pozorom akcja nie rozwija się leniwie, jak senna mucha krążąca w upale, a prze do przodu z dynamiką Mazi pędzącej ulicami Tel Awiwu na swoim motocyklu. Czy to książka idealna do spakowania na urlop? Zdecydowanie tak! Ale uważajcie – przy niej się nie ochłodzicie, będzie zdecydowanie gorąco.
December 25, 2023
בהתחלה הספר הרגיש יותר מדי תל אביבי ומתאמץ וקצת כמו שאמרו מנייריסטי בכיוון של ספרי מתח שכתבו כאן בשנות התשעים ותחילת המילניום אבל אז הסיפור תפס אותי וזה ספר זורם שמאזן יפה אקשן ומתח עם סיפור רקע קשה ובסה״כ מהנה מאוד 4.5 כוכבים
June 28, 2025
Czy zawsze warto znać prawdę? Nawet wtedy, gdy ta prawda może cię zniszczyć?
Po lekturze „Piorunochronu” Darii Shualy nie mam już żadnych wątpliwości - czasem cena jest zbyt wysoka.
Lubię historie, które wyłamują się ze schematów. A ta książka właśnie to robi - z przytupem, w dusznym, upalnym Tel Awiwie, gdzie powietrze tnie się nożem, a ciszę rozdziera nie tylko echo rakiet, ale też dźwięki emocji, których nie da się zagłuszyć. „Piorunochron” to opowieść, która z jednej strony przypomina klasyczny kryminał o zaginięciu, a z drugiej bezpardonowo wkracza na teren thrillera społecznego, sensacyjnego, a momentami wręcz egzystencjalnego. I choć to dopiero początek zapowiadanej serii, ja już wiem - ta bohaterka zostanie ze mną na długo.
Mazi Morris - kobieta bez licencji, ale z wyjątkowym nosem do kłopotów. Detektyw, której desperacja równa się determinacji. Nie jest idealna. Ba! Jest cholernie nieidealna - skrzywdzona, wściekła, bez złudzeń, ale z sercem, które bije mocniej, gdy chodzi o sprawiedliwość. Gdy przyjmuje zlecenie odnalezienia Jasmin Szechter, nie wie jeszcze, że wchodzi w układanki większe niż jej możliwości. Ale wie jedno - nie odpuści.
To, co mnie kupiło od razu, to klimat. Tel Awiw w tej książce żyje. Jest lepki, ostry, brutalny. Ulice pełne są kontrastów: bogactwa, które oślepia, i biedy, która boli. Ludzi, którzy mają wszystko i nie mają sumienia. Miejsc, gdzie prawo nie sięga, a jeśli sięga - to tylko do tych, którzy nie potrafią się bronić. Shualy nie ucieka od trudnych tematów: korupcja, przemoc, seksualność jako waluta, klasa kontra klasa, wojna jako tło codzienności. Wszystko to jest tu namacalne, intensywne i niepokojąco realne.
Nie jest to książka dla każdego. Nie daje ukojenia. Nie serwuje prostych rozwiązań. Ale jeśli lubisz historie, które wyrywają z komfortu, które każą ci patrzeć szerzej - to coś dla ciebie. Mazi nie prowadzi śledztwa w sposób książkowy. Ona się po prostu rzuca w wir, licząc na instynkt i odwagę. A my, jako czytelnicy, rzucamy się razem z nią - bez gwarancji miękkiego lądowania.
Shualy potrafi pisać. Jej język jest gęsty, sensualny, ale nie przegadany. Lubię, kiedy zdania nie tylko niosą fabułę, ale też budują atmosferę. Tutaj każde słowo zdaje się mieć wagę. Narracja nie pędzi - chwilami wręcz zatrzymuje się, pozwalając nam rozejrzeć się w emocjach postaci. W ich słabościach, lękach, gniewie. To książka, która mówi: „Zobacz, taki jest świat. Chcesz coś z tym zrobić?”
Muszę jednak zaznaczyć - niektóre sceny fizycznej bliskości nie do końca mnie przekonały. Były zbyt ekspresyjne lub zbyt oczywiste w kontekście tego, jak bardzo historia opierała się na niedopowiedzeniach. Ale nie przeszkodziło mi to czuć tej opowieści - bo „Piorunochron” to coś więcej niż thriller. To studium samotności, odwagi i tego, co człowiek zrobi, gdy zostanie przyparty do muru.
Ocena: 9/10 - za klimat, który wciąga jak piach pustyni. Za Mazi, która jest jak burza - nieprzewidywalna, ale potrzebna. Za Tel Awiw, który nie jest tłem, tylko bohaterem. Punkt mniej za drobne przerysowania w niektórych wątkach, ale całościowo - rewelacja.
Po lekturze „Piorunochronu” Darii Shualy nie mam już żadnych wątpliwości - czasem cena jest zbyt wysoka.
Lubię historie, które wyłamują się ze schematów. A ta książka właśnie to robi - z przytupem, w dusznym, upalnym Tel Awiwie, gdzie powietrze tnie się nożem, a ciszę rozdziera nie tylko echo rakiet, ale też dźwięki emocji, których nie da się zagłuszyć. „Piorunochron” to opowieść, która z jednej strony przypomina klasyczny kryminał o zaginięciu, a z drugiej bezpardonowo wkracza na teren thrillera społecznego, sensacyjnego, a momentami wręcz egzystencjalnego. I choć to dopiero początek zapowiadanej serii, ja już wiem - ta bohaterka zostanie ze mną na długo.
Mazi Morris - kobieta bez licencji, ale z wyjątkowym nosem do kłopotów. Detektyw, której desperacja równa się determinacji. Nie jest idealna. Ba! Jest cholernie nieidealna - skrzywdzona, wściekła, bez złudzeń, ale z sercem, które bije mocniej, gdy chodzi o sprawiedliwość. Gdy przyjmuje zlecenie odnalezienia Jasmin Szechter, nie wie jeszcze, że wchodzi w układanki większe niż jej możliwości. Ale wie jedno - nie odpuści.
To, co mnie kupiło od razu, to klimat. Tel Awiw w tej książce żyje. Jest lepki, ostry, brutalny. Ulice pełne są kontrastów: bogactwa, które oślepia, i biedy, która boli. Ludzi, którzy mają wszystko i nie mają sumienia. Miejsc, gdzie prawo nie sięga, a jeśli sięga - to tylko do tych, którzy nie potrafią się bronić. Shualy nie ucieka od trudnych tematów: korupcja, przemoc, seksualność jako waluta, klasa kontra klasa, wojna jako tło codzienności. Wszystko to jest tu namacalne, intensywne i niepokojąco realne.
Nie jest to książka dla każdego. Nie daje ukojenia. Nie serwuje prostych rozwiązań. Ale jeśli lubisz historie, które wyrywają z komfortu, które każą ci patrzeć szerzej - to coś dla ciebie. Mazi nie prowadzi śledztwa w sposób książkowy. Ona się po prostu rzuca w wir, licząc na instynkt i odwagę. A my, jako czytelnicy, rzucamy się razem z nią - bez gwarancji miękkiego lądowania.
Shualy potrafi pisać. Jej język jest gęsty, sensualny, ale nie przegadany. Lubię, kiedy zdania nie tylko niosą fabułę, ale też budują atmosferę. Tutaj każde słowo zdaje się mieć wagę. Narracja nie pędzi - chwilami wręcz zatrzymuje się, pozwalając nam rozejrzeć się w emocjach postaci. W ich słabościach, lękach, gniewie. To książka, która mówi: „Zobacz, taki jest świat. Chcesz coś z tym zrobić?”
Muszę jednak zaznaczyć - niektóre sceny fizycznej bliskości nie do końca mnie przekonały. Były zbyt ekspresyjne lub zbyt oczywiste w kontekście tego, jak bardzo historia opierała się na niedopowiedzeniach. Ale nie przeszkodziło mi to czuć tej opowieści - bo „Piorunochron” to coś więcej niż thriller. To studium samotności, odwagi i tego, co człowiek zrobi, gdy zostanie przyparty do muru.
Ocena: 9/10 - za klimat, który wciąga jak piach pustyni. Za Mazi, która jest jak burza - nieprzewidywalna, ale potrzebna. Za Tel Awiw, który nie jest tłem, tylko bohaterem. Punkt mniej za drobne przerysowania w niektórych wątkach, ale całościowo - rewelacja.
September 29, 2025
Debiutancki thriller Darii Shualy ukazał się w czerwcu tego roku nakładem Wydawnictwa Czarna Owca.
Główną bohaterką jest Mazi była policjantka, obecnie prywatna detektyw. Dorastająca i żyjąca w Tel Awiwie. Dostaje zlecenie od swojego kolegi z dzieciństwa aby odnalazła jego żonę. Zniknęła w biały dzień, gdy byli ze swoją trzyletnią córeczką w kawiarni. Dziecko widziało jak mama wsiada do samochodu i na tym trop się urywa.
Rodzina zaginionej nie chce słyszeć o tym aby sprawę zgłosić na policję, tym bardziej, że podobno identyczne incydenty zdarzały się w przeszłości. Jednak ten raz nie daje Dodiemu, mężowi zaginionej Jasmin Szechter, spokoju. Poniekąd rozumie co kieruje rodziną jego żony. Jest to przecież najbardziej znana i wpływowa familia i mogłoby to zaszkodzić ich interesom.
Do świata biznesu, matactw, niedopowiedzeń i szemranych układów, wprowadza Mazi Ari, brat zaginionej. Natomiast Pani detektyw w pracy pomaga jej przybrana siostra z przybranym bratem. We trójkę próbują dociec co tak naprawdę mogło się stać z Jasmin. Czy było to porwane czy może kolejne samowolne oddalenie się od rodziny, które zostało wywołane jakimś czynnikiem zewnętrznym. Zanurzają się w świat, którego nie byli świadomi jak może być brudny i zepsuty. Gdzie rodzeństwo jest ze sobą nieomalże nierozerwalnie związane. Czym ta więź jest spowodowana i jaki ma ona wpływ na ich dorosłe życie. Które z nich jest piorunochronem tego drugiego i co się może wydarzyć gdy zabraknie tej ochrony?
Powiem szczerze, że książkę czytało mi się z zainteresowaniem. Poświęciłam jej zaledwie cztery wieczory mimo, że po przeczytaniu rozdziału pierwszego miałam restart dopiero po jakimś czasie. Bohaterowie są dobrze wykreowani i każdy z nich jest faktycznie indywidualną jednostką. Natomiast nie mogę do końca zrozumieć tego co autorka miała na myśli kreśląc "taki" portret Mazi. Książka, która na długo pozostaje w pamięci z uwagi na swoją skomplikowaną fabułę, której czytelnik nie jest w stanie do końca przewidzieć.
Współpraca barterowa z Wydawnictwem Czarna Owca.
Główną bohaterką jest Mazi była policjantka, obecnie prywatna detektyw. Dorastająca i żyjąca w Tel Awiwie. Dostaje zlecenie od swojego kolegi z dzieciństwa aby odnalazła jego żonę. Zniknęła w biały dzień, gdy byli ze swoją trzyletnią córeczką w kawiarni. Dziecko widziało jak mama wsiada do samochodu i na tym trop się urywa.
Rodzina zaginionej nie chce słyszeć o tym aby sprawę zgłosić na policję, tym bardziej, że podobno identyczne incydenty zdarzały się w przeszłości. Jednak ten raz nie daje Dodiemu, mężowi zaginionej Jasmin Szechter, spokoju. Poniekąd rozumie co kieruje rodziną jego żony. Jest to przecież najbardziej znana i wpływowa familia i mogłoby to zaszkodzić ich interesom.
Do świata biznesu, matactw, niedopowiedzeń i szemranych układów, wprowadza Mazi Ari, brat zaginionej. Natomiast Pani detektyw w pracy pomaga jej przybrana siostra z przybranym bratem. We trójkę próbują dociec co tak naprawdę mogło się stać z Jasmin. Czy było to porwane czy może kolejne samowolne oddalenie się od rodziny, które zostało wywołane jakimś czynnikiem zewnętrznym. Zanurzają się w świat, którego nie byli świadomi jak może być brudny i zepsuty. Gdzie rodzeństwo jest ze sobą nieomalże nierozerwalnie związane. Czym ta więź jest spowodowana i jaki ma ona wpływ na ich dorosłe życie. Które z nich jest piorunochronem tego drugiego i co się może wydarzyć gdy zabraknie tej ochrony?
Powiem szczerze, że książkę czytało mi się z zainteresowaniem. Poświęciłam jej zaledwie cztery wieczory mimo, że po przeczytaniu rozdziału pierwszego miałam restart dopiero po jakimś czasie. Bohaterowie są dobrze wykreowani i każdy z nich jest faktycznie indywidualną jednostką. Natomiast nie mogę do końca zrozumieć tego co autorka miała na myśli kreśląc "taki" portret Mazi. Książka, która na długo pozostaje w pamięci z uwagi na swoją skomplikowaną fabułę, której czytelnik nie jest w stanie do końca przewidzieć.
Współpraca barterowa z Wydawnictwem Czarna Owca.
March 13, 2024
A detective thriller set in present day Tel Aviv. Private detective Mazal (Mezi) Morris is trying to find a vanished heiress against a background of wealth, sex and corruption, some of which she is actually part of. I’m rounding up to get to three. My book group was all over the place on this book. Some hated it; some loved it despite the fact that they thought it was flawed. I was somewhere in the middle. Found the protagonist not really believable. Whole thing was more of a fantasy action thriller than a realistic one and I had a hard time getting into it. And, plotwise, it just didn’t hang together all that well. There was unnecessary stuff and then other stuff that never got explained. I didn’t find Mezi’s sex life or her complaints about the humidity to be all that endearing but I suppose that if you are trying to create a lead character who will be good for a series, the character needs some tics. Those in the group who liked the book liked the writing style, the language and the way it flowed.
July 26, 2022
קצת מנייריסטי, מאוהב בעצמו (כמו שכל דבר שנועה מנהיים נגעה בו מרשה לעצמו להיות משום מה) ומרושל פה ושם (למשל לא מבחין מספיק בין לשון דיבור של דמויות ובין לשון ה-סיפר, וקצת מכביד עם הבון-טון של שנאת אשכנזים זולה (מה סולה, חינמית), אבל בסך הכול עבודה טובה (גם מסתיים קצת בפתאומיות, כאילו נמאס למישהו, מה שאפשר להבין בסך הכול)
October 19, 2024
The mystery is okay, far from the worst I've read, but the Hero is the sum of all detective cliches. She and her team are too good, on the edges of super powered. Her past is so messed up that every other modern detective is basically normal compared to her.
Overall, not a must read, but decent flight book.
PS . sirens are mentioned throughout the book, may be somewhat trigger nowadays
Overall, not a must read, but decent flight book.
PS . sirens are mentioned throughout the book, may be somewhat trigger nowadays
January 29, 2023
מעולה, מותח, כתוב טוב
March 14, 2023
4 a fast paced israeli suspense . somewhat hip sometimes too hip with a very unique lead charcter.
Feels like a start of series - be happy to ready the Mazzi next investigation.
Feels like a start of series - be happy to ready the Mazzi next investigation.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews