“Jeannie tekrar tekrar sorunların insanlara neler yaptığını görüyordu: onları nasıl bir dalga gibi yuttuğunu, tepe taklak edip büyüteç gibi büyüttüğünü, bazılarını akla hayale gelmedik kahramanlıklara iterken diğerlerini zulme yönelttiğini; sonra nasıl birden -çoğunlukla geldiği gibi aniden- çekilip kahramanlarla kötü adamları karaya oturmuş bir halde öylece bırakıverdiğini; geçmişin nasıl her taşın altında olduğunu ve bir geleceği olan hiç kimsenin bakmaya cesaret edemediğini. Hayatta kalanların yaşamlarının çalkantılı yüzeylerini izlerken barışın asla verili kabul edilemeyeceğini ve aslında en az deri kadar ince, geçirgen ve hassas olduğunu gördü.”