Verbeelding Bookclub discussion

Met 10 van de 20 stemmen kozen jullie overtuigend voor Het Zoutpad van Raynor Winn als boek voor februari.
Het is het meest recente boek uit de februaripoll, dus misschien is het nog niet zo makkelijk te vinden in de bibliotheek (in de catalogus van de provincie Antwerpen zag ik wel dat het bij veel bibliotheken "in verwerking" staat)

Zelf ben ik heel benieuwd naar dit boek!
Het South West Coast Path doet bij mij een belletje rinkelen, omdat ik op een reis in Zuid-Engeland (zomer 2017) een stukje van dat pad gevolgd heb, in de omgeving van Lyme Regis.

Op 't grote web vond ik zelfs een dagplanning om dit pad in 52 dagen af te wandelen. Haha, ik voel al reisinspiratie opkomen en ik heb het boek nog niet eens gelezen ;)

https://www.southwestcoastpath.org.uk...

Ik lees mee :-). Ik heb het gereserveerd in de bib van Leuven (waar het inderdaad nog in verwerking is). Dit hangt blijkbaar van bib tot bib af of je een boek dat in verwerking is al kan reserveren. In Schaarbeek bijvoorbeeld lukt dat niet.

Vlaams-Brabant is buiten Bierbeek, Leuven en Linter duidelijk nog niet mee zag ik in de catalogus. En voor Leuven staat het boek inderdaad als gereserveerd Dorien :-)
Ik heb het alvast als aankoopsuggestie ingegeven bij onze bib, vermoedelijk zal ik het dus later lezen dan februari...

Mijn bibliotheek is ook nog niet mee en in de buurt is het boek overal uitgeleend. Ik heb een aankoopsuggestie gedaan, dus hopelijk lees ik het later dit jaar nog.

Grappig, in mijn bibliotheek (Bornem) hebben ze het dan wel al (waw!), maar ik wil het in het Engels lezen, dus ik ga me het e-book aanschaffen. De wereld is niet eerlijk, mensen.

"Misschien waren we in wezen wel allemaal hetzelfde op het pad, misschien waren we allemaal ergens naar op zoek. Op zoek naar het verleden of naar de toekomst, of gewoon naar iets wat ontbrak. Aangetrokken door de rand, een strook wildernis waarin we vrij konden zijn om de antwoorden te laten komen, of niet, op zoek naar een manier om het leven, ons leven, wat dat ook was, te accepteren."

Tijdens het lezen van dit boek heb ik Raynor en Moth gevolgd door de plaatsen waarlangs ze passeren op te zoeken. Een aantal plaatsen zijn beland op mijn "inspiratielijstje Zuid-Engeland" en ik heb ook een aantal wandelingen opgezocht en bewaard, dus ja, mijn Engeland-kriebel is weer terug van nooit weggeweest ;)

Over de ervaringen van Raynor en Moth zelf: de situatie waarin ze verzeild geraakt zijn is zo tragisch (maar je vraagt je als lezer ook af: "hoe kon dit gebeuren?") dat je niet anders kan dan bewondering hebben voor de manier waarop ze met hun miserie omgaan en hoe ze weer richting (letterlijk) proberen te geven aan hun leven.

Ook hier is het uit. Ik was minder dan Becky geïnteresseerd in de verschillende locaties (omdat ik er niets vanaf weet) waardoor het boek voor mij op den duur wat monotoon werd. Maar voor de rest sluit ik me volledig aan bij wat je schrijft, Becky: waw voor deze mensen, hoe ze omgaan met hun miserie.
En oh ja, Raynor Winn heeft een vlotte pen, het boek las erg aangenaam.

Ik ben nog steeds bezig in het januariboek en ik vrees dat dat nog wel even het geval is (al ben ik ondertussen wel meer mee, dus 't is niet "lezen om te lezen" gelukkig :-) ), maar daarna ga ik dit ook lezen!

Net zoals Becky heb ik een "Engeland-kriebel" die bij het lezen van dit boek terug op de voorgrond gekomen is ;-).
Heel vlot geschreven boek, heel veel bewondering voor Raynor en Moth. Hier en daar, en daarin volg ik Laurence, werd het wat monotoon en voor mij had er gerust nog wat meer duiding en achtergrondinformatie mogen inzitten (zoals er bv. een deeltje is over daklozen in Engeland). Maar dat neemt niet weg dat ik dit boek graag gelezen heb.

Het is wat te vergelijken met "Wild" van Cheryl Straw als ik de commentaren lees?

@Nele: ik heb 'Wild' niet gelezen, maar als ik de korte inhoud lees, zijn er alvast deze verschillen:
- Raynor en Moth ondernemen dit samen (vs Cheryl alleen)
- leeftijd (Raynor en Moth zijn vijftigers, Cheryl is twintiger)
- locatie (UK vs USA)

Verder heb ik, als ik de reviews van Wild lees, de indruk dat Cheryl een stuk roekelozer is (met oa die drugs).

Nu de discussie hier terug opgestart is (haha, sorry Nele, heb 'Wild' niet gelezen, dus er geen mening over), wou ik toch iets opwerpen dat ik me afvroeg.

Zou wat Ray en Moth in het begin overkomt (de uitspraak van de rechtbank dat ze hun huis kwijt zijn, ook al hebben ze bewijs dat ze onschuldig zijn), ook mogelijk zijn in België? Dit lijkt me toch eerder onwaarschijnlijk, zeker als het om huisvesting en broodwinning gaat. Iemand heeft me ooit verteld dat het Angelsaksisch rechtssysteem anders in elkaar zit dan het onze, namelijk "schuldig tot het tegendeel bewezen is" (UK, Amerika) versus "onschuldig tot het tegendeel bewezen is" (Europa). Iemand hier met meer kennis van zaken die dit kan bevestigen?

Nele wrote: "Het is wat te vergelijken met "Wild" van Cheryl Straw als ik de commentaren lees?"

Goeie vraag! Ik heb beide boeken gelezen. Behalve het element van de roadtrip, en het feit dat die roadtrip in beide gevallen helend werkt, vind ik het twee totaal verschillende boeken, onder andere omwille van de elementen die Becky al opgesomd heeft. Meer nog, tijdens het lezen van het zoutpad heb ik zelf niet de link gelegd naar Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail van Cheryl Strayed, wat ik anders soms wel doe als ik een boek vergelijkbaar vind met een ander. Beide boeken heb ik graag gelezen, dat is wel een gemeenschappelijk element ;-)

Laurence wrote: "Nu de discussie hier terug opgestart is (haha, sorry Nele, heb 'Wild' niet gelezen, dus er geen mening over), wou ik toch iets opwerpen dat ik me afvroeg.

Zou wat Ray en Moth in het begin overkomt..."

Mijn cursus "procedurerecht" is al wat te lang geleden om hier nog een exact antwoord op te kunnen geven ;-). Het is echter hier in België ook zo dat een procedure voor een rechtbank aan termijnen en voorschriften gebonden is: argumentatie eiser, termijn voor tegenpartij om te reageren, wat met bewijsmateriaal en tot op welk punt in de procedure kan nieuw materiaal aanvaard worden... Dit allemaal om de rechten van alle partijen te kunnen garanderen en in evenwicht te houden. Helemaal in het begin van het boek stond dat Ray en Moth op zeker moment geen recht meer hadden op een pro deo advocaat, en zelf ook geen advocaat meer konden betalen. Dan geraak je jammer in een zeer kwetsbare positie in zo'n complexe zaak. Verder vond ik het ook een illustratie van het principe om vriendschap en zaken gescheiden te houden, en ook geen (financiële) engagementen aan te gaan als je niet ten volle beseft wat deze inhouden... Waarmee ik op geen enkele manier met de vinger wijs naar Ray en Moth zelf, het lijkt er zeker op dat zij ter goeder trouw gehandeld hebben en het slachtoffer geworden zijn van de situatie.

Ik heb al lang geen boek van de maand gelezen, maar deze maand wilde ik zo graag meelezen. Jammer is het hier in Herent nog steeds in verwerking :-(

Ik heb het boek gekocht (mocht iemand het willen, dan stuur ik het op!) met het idee dat het een fictieboek was :-) Voor mij was het te droog beschrijvend, wel bewonderenswaardige tocht.

Ik zit aan pagina 200 maar weet nog niet of ik het wel uit ga lezen. Ik heb dik bewondering voor wat ze gedaan hebben, maar het kan me voorlopig nog niet echt boeien. Ik vrees dat er te veel beschrijvingen van het landschap zijn. Ik merk dat ik die stukken diagonaal lees, op zoek naar een stukje dat weer over hen gaan. Ik vrees dat het gewoon mijn ding niet is. Maar ik ben ook echt geen non-fictielezer. Misschien ligt het daaraan.

Lies, moest je 't boek nog steeds willen/kunnen opsturen, dan heb ik wel interesse :)

Heel blij dat de bib mijn aankoopsuggestie gevolgd heeft, want zo heb ik nu het februari-boek kunnen uitlezen. En ik heb het ondertussen al aan verschillende mensen aangeraden.
Lijkt me ook een ideaal vakantieboek: vlot geschreven, prachtige beschrijvingen die zin doen krijgen om zelf de streek te verkennen, maar tegelijk ook dat "angeltje", dat ietsje meer die je doet stilstaan bij oa problematiek van daklozen, die je toch eens doen nadenken over stereotypen.
Ik las en herlas vaak mooie zinnen die er boenk op waren, maar vergat er post-its bij te plakken, jammer genoeg.
Ik heb regelmatig één van de plaatsen opgezocht op het internet en ik wou ook wel weten wie Simon Armitage was en toen kwam ik dit artikel tegen: https://www.theguardian.com/lifeandst...
Mooi hoe ze beiden in het leven staan.
En dan nu een tasje thee :-)