Arman Keshavarzi > Recent Status Updates

خوبه واقعا، همون چیزیه که الآن می‌خواستم.

کوه‌های بزرگ اشتاین‌بک هم ساده اما خیلی خالصانه بود، دوستش داشتم من.

از ۱۵۷ تا ۱۸۵ معرکه
من بچه‌ بودم همیشه ناراحت بودم ازینکه بابا ما چه گناهی کردیم گیر این حکومت افتادیم اما هرچه بیشتر میخونم و میبینم، میفهمم مشکل از شانس ما نیست. مشکل در واقع انسان‌ها و جوری که از قدرت و ایدئولوژی استفاده میکننده.

Just keeps getting better.

He remained annoyed with himself until he realized that not knowing what he wanted was actually quite natural.
We can never know what to want, because, living only one life, we can neither compare it with our previous lives nor perfect it in our lives to come.

برای اولین بار تو این مجموعه احساس کردم ترجمه خوب نبود ولی خب فکر میکنم فاکنر ترجمه کردن کابوس همه‌ی مترجم‌هاست.

همه باور داشتند در آینده اوضاع بهم میریزد بحث چند ماه بود، حداکثر یکسال. میگفتند پاییز شلوغ می‌شود، بعدش میگفتند بهار (تا وقتی که دیگر فکرش از سرمان بیرون رفت و بعدها وقتی به شلوار جین کهنه‌ای برمیخوردیم میگفتیم «این مه ۶۸ رو دیده»)

خب دوستان در یادداشت قبلی زیادی تند رفتم و الآن نظرم تغییر کرده. دیگه به کمک خدا برای خوندن کتاب نیاز ندارم چون بسیار زیبا و روانه و احساس میکنید به نویسنده نزدیک هستید.

صرفا با همین چند صفحه‌ای که خوندم بگم که خدا خودش بهم صبر و توان برای تموم کردن این کتاب بده چون من بعیده به تنهایی بتونم.

من این کتاب رو خیلی وقته شروع کردم اما سیستم خوندنم با بقیه کتابا یکمی فرق داره. این کتاب مسافرت منه و فقط تو سفر تا الآن ازش داستان خوندم؛ برای همین حسابی کند و ناپیوسته پیش میره اما اینکه همچین کتابی دارم برای خیلی بامزه است.

تاکسیک، آبسسیو و کنترل‌گر بودن. همه‌ی ویژگی‌های لازم برای اونکه یکی از طرفین رابطه، اون رو سالم و بدون اذیت پیش ببره. ممنون از درایت آقای خوان پابلو کاستل که سعی کردن همه‌ی این خوبی‌ها رو یکجا داشته باشند.

Overthink, anxiety, overthink, anxiety.

واقعا بعد از هزار سال برگشتم به این کتاب و بخش ملت‌های جدیدش رو تمام کردم. «کشتارگاه» برام یکم عجیب بود چون عادت نداشتم یه داستان از قرن نوزدهم اینقدر خونین باشه. عشای نیمه‌شب رو اما بیشتر دوست داشتم و فضاسازیش به نظرم کم‌نظیر بود.