Sina Iravanian > Recent Status Updates

تلاش می‌کنم در خوانش دوم، تا جایی که مشغله اجازه بده، در مورد بعضی مطالب کتاب مفصل‌تر بنویسم. به دلیل محدودیت‌های گودریدز مطالب رو در ساب‌استک منتشر می‌کنم و لینکش رو این‌جا می‌ذارم.

در آغاز:
چرا خواندن کتاب نکسوس هراری را پیشنهاد می‌کنم؟

"
So perhaps it is the mind of the man that needs to be edified. Perhaps men should wear mule-blinders instead of demanding that women wear veils!"

"
[Speaking of a crowd gathering to watch public punishment of a well-known person] Yet it is the fall from grace of the most highly placed that has always most excited crowds: the dark side of admiration is envy combined with disgruntlement at one’s own ordinariness."

"
The writer’s job is to communicate. Alas, many of your sentences are unaware of that simple dictum and instead attempt to obfuscate or to convey that the author knows far more than he chooses to say. To the guillotine with every one of those sentences."

"
I’ll start by reminding you of the millions of precisely right moments when miracles do not occur, when the most pious and righteous of individuals are greatly imperiled, cry out for help, and are answered only with silence. Franco, you spoke of that at our very first meeting, when you asked where were the miracles when your father was burned to death. Right?”

"
I wonder if you can ever be at home anywhere, because home is not a place—it’s a state of mind. Really being at home is feeling at home in your own skin. And, [...] I don’t think you feel at home in your skin. Perhaps you never have. Perhaps you have been searching for home in the wrong place all your life.”

"
Two thousand years ago, a wise man named Xenophanes wrote that if oxen, lions, and horses had hands with which to carve images, they would fashion God after their own shapes and give him bodies like their own. I believe that if triangles could think they would create a God with the appearance and attributes of a triangle, or circles would create circular..."

~
مفاهیم عاطفی مثل «عشق» از اجزایی تشکیل شده‌اند که خود گشتالت‌هایی (یادداشت قبل را ببینید) هستند که مبتنی بر تجربهٔ مستقیم نیستند. برای همین غالباً از طریق استعاره درک می‌شوند. استعاره‌هایی مثل عشق چون سفر، بیمار، نیروی فیزیکی، دیوانگی، جنگ و ...

«در راه عشق گر برود جان ما چه باک»

"
I recalled thinking back then that there were two ways in which the fatwa could derail me, destroy me as an artist: if I started writing “frightened” books, or if I started writing “revenge” books. Both options would destroy my individuality and independence and make me no more than a creature of the fatwa. It would own me, and I would no longer be myself."

"
[To the assasin] What if I said to you, at the heart of the book I wrote, which you hate even though you only read two pages of it, is an East London Muslim family running a café-restaurant, portrayed with real love? [...] What if I said to you, when plans for a mosque near the 9/11 Ground Zero site were opposed by some New Yorkers, I defended the mosque’s right to be there? [...]"

"
Language was my knife. If I had unexpectedly been caught in an unwanted knife fight, maybe this was the knife I could use to fight back. It could be the tool I would use to remake and reclaim my world, to rebuild the frame in which my picture of the world could once more hang on my wall, to take charge of what had happened to me, to own it, make it mine."

"
When Death comes very close to you, the rest of the world goes far away and you can feel a great loneliness. At such a time kind words are comforting and strengthening. They make you feel that you’re not alone, that maybe you haven’t lived and worked in vain."

‍~
Gestalt گشتالت (آلمانی)
چیزی که از اجزایی تشکلیل شده ولی به صورت یک کل درک می‌شود. مثل گشتالت درخت (گیاهی تنومند که سایه دارد) این که برگ‌های درخت قابلیت فتوسنتز دارند تأثیری در درک کلی ما از درخت ندارد. اصطلاحاً گشتالت یک کل است که از جمع اجزایش بیشتر است. «گفت‌وگو» هم یک گشتالت تجربی است که از اجزایی (طرفین، موضوع، آغاز، پایان) تشکیل شده ولی به صورت یک کل درک می‌شود. اجزای یک گشتالت خود گشتالت‌های دیگری هستند.

"
In death we are all yesterday’s people, trapped forever in the past tense. That was the cage into which the knife wanted to put me."

“Chautauqua” is a word in the Erie language spoken by the Erie people, but both the people and the language are extinct, so the word’s meaning is unclear. It may mean “two moccasins” or it may mean “a bag tied in the middle” or it may mean something else entirely. It may be a description of the shape of the lake, or it may not. There are things that are lost in the past, where we all end up, most of us forgotten.

"Then, in the corner of my right eye—the last thing my right eye would ever see—I saw the man in black running toward me down the right-hand side of the seating area. Black clothes, black face mask. He was coming in hard and low: a squat missile. I got to my feet and watched him come. I didn’t try to run. I was transfixed."

مفهوم «علیت» استعاری نیست، وقتی که صرفاً دستکاری مستقیم محیط است؛ مثل پرتاب سنگ. ولی وقتی از «ساختن» می‌گوییم از استعاره‌های «بیرون کشیدن شیء از ماده»، «ریختن ماده درون شیء»، «زایش» یا «برآمدن» استفاده می‌شود. به غیر از زایش (پدر فیزیک نو)، مثال‌های ۳ استعارهٔ دیگر به انگلیسی بدیهی و رایج‌اند، ولی به فارسی نه. مثلاً عبارات از سنگ مجسمه بیرون کشیدن، ریختن گِل درون مجسمه، خودکشی برآمده از ناامیدی به فارسی رایج نیستند.

~
دو دستهٔ عمدهٔ مفاهیم: ۱. آن‌ها که به طور مستقیم از تجربه برآمده‌اند (مثل جهات بالا/پایین درون/برون، شیء، ماده و…) ۲. مفاهیم استعاری برآمده از تجربه. مثلاً:
در جنگل ← جنگل چون ظرف
در محدودهٔ دید ← محدودهٔ دید چون شیء و ظرف
زمان تمام شد ← زمان چون ماده و منبع

اما بعضی مفاهیم ترکیب این دو هستند. مثل درک ما از مفهوم «علت و معلول» که هم به طور مستقیم از تجربه برآمده و هم استعاریست. فصل بعد در مورد همین موضوع است.

فصل ۱۳ نظریهٔ جالبی را مطرح می‌کند. نه تنها در مباحثه از استعاره‌های جنگ استفاده می‌شود؛ بلکه مباحثه همان جنگِ تکامل یافته است که در آن تحقیر، تهدید، حمله، دفاع، تعیین قلمرو، یارکِشی و ... در انواع خیابانی، آکادمیک و حقوقی آن انجام می‌شود. جنگی که در آن آسیب فیزیکی به طرفین وارد نمی‌شود تا شانس‌شان برای ادامهٔ حیات از بین نرود و در عین حال، درست مثل جنگ، منابع از بازنده به برنده دست‌به‌دست می‌شود.

~
با وجود نزدیکی بیشتر عثمانی به آلمان، نه عثمانی تمایلی به ورود به جنگ داشت، نه آلمان (مگر به شروطی که سخت‌تر از توان عثمانی بود) و نه انگلیس. اما این ۳ از نیات یکدیگر بی‌خبر بودند. چرچیل به ظن حمایت عثمانی از آلمان ۲ کشتی جنگی‌ای که عثمانی سفارش داده بود را مصادره کرد و این آغازگر زنجیره‌ای از اتفاقات بود که منجر به ورود عثمانی به جنگ شد. اگر ساخت این کشتی‌ها زودتر تمام می‌شد شاید تاریخ خاورمیانه شکل دیگری می‌گرفت.

"
The horror of that image has never diminished, but it has long ceased to be a morbid matter; as with a wound on one’s own body, it is possible to develop an intimacy with the most disturbing of things."

"
It was never my intention to appear unfriendly, but it was probably true that I made no special effort to seem otherwise. For at that point in my life, I was still wishing to be left alone."

~
مقصود نویسنده از «استعاره‌هایی که با آن زندگی می‌کنیم» آن دسته از استعاره‌هاست که در طرز فکر و رفتار انسان‌ها تأثیرگذارند، مثل استعارهٔ «مباحثه چون جنگ». اما بعضی استعاره‌ها فقط جنبهٔ تمثیلی دارند. مثلاً عبارت «پای درخت» درخت را به فردی که روی پایش ایستاده تشبیه می‌کند، اما از آن فراتر نمی‌رود و در زندگی و نگرشِ افرادی که از آن استعاره استفاده می‌کنند تأثیری ندارد.

~
«نظریه‌اش را بر پایهٔ مشاهدات بنانهاد». پایه و بنانهادن از استعارهٔ «نظریه چون ساختمان» استفاده می‌کند. ولی عباراتی چون «اتاق‌خواب، دودکش و لوله‌کشیِ نظریه» مصطلح نیستند. از استعاره‌ها برای درک بخشی از مفهومی ناآشنا از طریق بخشی از مفهومی آشناتر استفاده می‌شود. گاهی از چندین استعاره برای تبیین یک مفهوم استفاده می‌شود که هریک تنها بخشی از آن مفهوم را تبیین می‌کند.

~
«نیکسون هانوی را بمباران کرد. کاخ سفید سکوت کرد.»
در اولی نیکسون دستور را صادر کرده و در دومی کاخ سفید یک مکانه و
قدرت تکلم نداره. در این جملات از آرایه‌ی مَجاز استفاده شده که در آن چیزی رابطه با دیگر اجزا را نشان می‌دهد. مَجاز هم مثل استعاره محدود به ادبیات نیست و به نگرش، رفتار، تجربیات و فرهنگ ما وابسته است. مثلاً اگر چهره کسی را ببینیم می‌گوییم او را دیده‌ایم ولی اگر فقط پایش را دیده باشیم چنین ادعایی نداریم.

~
«تورم کمر مرا خم کرد. تورم زندگی مرا نابود کرد.»
تورم یک مفهموم انتزاعی است که وجود خارجی ندارد. اما در جمله‌ی اول به بار سنگین بر دوش تشبیه شده و در جمله‌ی دوم به یک فرد زنده که از خود اراده دارد. این قبیل استعاره‌ها که مفاهیم انتزاعی را به جسم عینی یا یک فرد تشبیه می‌کنند چنان فراگیرند که ما حتی متوجه ماهیت استعاری آن‌ها نمی‌شویم.

~
استعاره‌های جهت‌ده: به مفهمومی یک جهت فضایی مثل بالا/پایین، درون/برون و… نسبت می‌دهند. مثلا شادی، قدرت و اخلاقیات بالاست و غم، ضعف و رذایل پایین. ریشه‌شان در خصوصیات فیزیکی بدن انسان و فرهنگ هر جامعه است و ریشه در تجربیات عینی دارند. مثلا فرد غمگین خمیده و فرد خوشحال صاف می‌ایستد. شکارچی بالای شکار قرار می‌گیرد. بعضی مثال‌های فصل ۴ ترجمه‌پذیر نیستند، اما شبیه‌شان را می‌شود پیدا کرد: مثل «از نردبان ترقی بالا رفتن».

~
خوبی استعاره این است که جنبه‌ای از مفهومی را از طریق مفهوم آشناتری قابل درک می‌کند. بدی‌اش این است که جنبه‌های دیگر همان مفهموم را پنهان می‌کند. مثلاً استعاره‌ی «مباحثه جنگ است» این جنبه از مباحثه که طرفین وقت باارزش خود را در اختیار دیگری قرار می‌دهند را مخفی می‌کند. یا استعاره مراوده کلامی چون مجرا که در آن ایده‌ها اشیایی هستند که در ظرفی به جایی فرستاده می‌شوند، وابستگی معنا به کانتکست (پیرامون) را پنهان می‌کند.

~
نقش یک انتخابات، یک نخست وزیر در آرایش نیروها قبل از جنگ جهانی اول:
دولت بریتانیا همواره از حکومت عثمانی در مقابل تهدید روسیه حمایت می‌کرد. تا این که ویلیام گلدستون، نماینده لیبرال‌ها در بریتانیا نخست وزیر شد و حمایت خود از عثمانی را در سالهای ۱۸۸۰ - ۸۵ به دلیل جنایات علیه اقلیت مسیحی متوقف کرد. این موجب شد آلمان جای بریتانیا را در دربار عثمانی بگیرد.