سیاووش’s Reviews > Driven to Distraction: Recognizing and Coping with Attention Deficit Disorder from Childhood Through Adulthood > Status Update

نوشته اگر از این بیست تا علامت حداقل پونزده تا رو بیشتر از هم‌سن‌هات داشته باشی احتمالاً ای‌دی‌اچ‌دی بزرگسالان داری. من حداقل هفده تا رو دارم، سه تای دیگه رو مطمئن نبودم. خدا رو شکر دکتر برام ریتالین نوشته. ان‌شاءالله آخر هفته برم بخرم ببینم تاثیر داره یا مثل ویاس به گام می‌ده و هیچ کار مثبتی نمی‌کنه.

فصل ای‌دی‌دی کودکان تموم شد. بسیار تأثیرگذار بود، دیدن این که چطور تشخیص درست زندگی آدم رو از این رو به اون رو می‌کنه. آدم‌های قصه‌ها هر بار تکرار می‌کنن که این که مشکلشون اسم داره چقدر خیالشون رو راحت کرده.
باید بعدش یه کتاب جدیدتر هم راجع به این قضیه بخونم. راجع به تاثیر اینترنت روی به وجود اومدن و تشخیص نورودایورجنس.

“You got sidetracked?”
“Sidetracked?” she said with a big smile. “My whole life is one long sidetrack. I was supposed to marry Arthur, but instead I met Jim, and now we’ve been married for sixteen years.”

وای عاشق کتاب خوندن راجع به مرض روانیم. هی متوجه می‌شم اتفاقات عادی زندگیم علامت بیمارین. الان این کتابه می‌گه زود عصبانی شدنی که مدت‌هاست دارم راجع بهش غر می‌زنم می‌تونه یکی از نشونه‌های رفتارهای تکانشی ای‌دی‌اچ‌دی باشه.
البته در نهایت نمی‌دونم چقدر می‌تونم به روان‌پزشکی اعتماد کنم، ولی همچنان خوندن راجع بهش جالبه.

One of my old girlfriends told me before she left me that I should face it, I’m just a loser. Maybe she’s right, I don’t know.

How do I screw up. I forget. I argue. I postpone. I procrastinate. I get lost. I get mad. I don’t follow through. You name it, I do it. I’ll have this idea, but I won’t be able to find it, like it’s a jumble lost in the closet or something. It’s in there, I know it’s in there, but I just can’t get it out. I want to get it out, I try to get it out, but I can’t.