Karel-Willem Delrue’s Reviews > De duivelsverzen > Status Update

'Het was echt ongelooflijk. Er verscheen hier een hemels wezen, een en al schittering glans en goedheid en groter dan de Big Ben, die in spreidstand als een kolos dwars over de Theems kon staan, en deze mieren bleven verdiept in hun autoradio en ruzies met medeweggebruikers. 'Ik ben Djibriel', schreeuwde hij met een stem waarvan alle panden op de rivieroever schudden, maar niemand die het merkte.'

'En in elk van die duizend en één dromen zong hij, zong Saladin Chamcha, reusachtig van geslacht en tulbandgehoornd van hoofd, zijn verzen met een stem zo alleduivels akelig en rauw dat je ze onmogelijk kon herkennen, hoewel de dromen toch de beangstigende eigenschap bleken te hebben een vervolgserie te zijn, elke droom een vervolg op die van de nacht daarvoor, enzovoort, de ene nacht na de andere...'

'Jaa Allah, wees er nou verdomme, bestá. Maar hij voelde niets, niets, niets, en toen merkte hij op een dag dat hij daar ook geen behoefte meer aan had. Die dag van zijn metamorfose veranderde het ziektebeeld en begon zijn genezing.'