Zaynab’s Reviews > My Friends > Status Update

«دلش می‌خواست خانه باشد.»

بکمن همیشه شخصیت‌هایی رو می‌نویسه که به نحوی توی داستان‌هاش تکرار می‌شن، توی همه‌شون.

چرا همه توی این کتاب اشک‌شون دم مشک‌شونه؟

«قلب ابله. ای قلب ابله.»
—
اولین باری که داستان‌های بکمن به دلم نشست، پانزده ساله‌ام بود. با ناراحتی و غم زیادی که اون زمان از روی سادگی و جوانی فکر می‌کردم بدتر ازش وجود نداره، پا به کتابفروشی گذاشتم. چند روز پیش بیست و دو ساله شدم و دوباره با یک غم بزرگ که این بار می‌دونستم گذراست، رفتم به یک کتابفروشی و با این کتاب برگشتم خونه. به معنای واقعی کلمه حس‌ می‌کنم برگشتم خونه...