Zaynab’s Reviews > My Friends > Status Update

«دلش می‌خواست خانه باشد.»

– یعنی هیچ‌وقت برنگشتی خونه؟
–اون خونه‌ام بود.
*وی سرش را در بالش خفه کرده و از درون فریاد سر می‌دهد 😭*

بکمن همیشه شخصیت‌هایی رو می‌نویسه که به نحوی توی داستان‌هاش تکرار می‌شن، توی همه‌شون.

چرا همه توی این کتاب اشک‌شون دم مشک‌شونه؟

«قلب ابله. ای قلب ابله.»
—
اولین باری که داستان‌های بکمن به دلم نشست، پانزده ساله‌ام بود. با ناراحتی و غم زیادی که اون زمان از روی سادگی و جوانی فکر می‌کردم بدتر ازش وجود نداره، پا به کتابفروشی گذاشتم. چند روز پیش بیست و دو ساله شدم و دوباره با یک غم بزرگ که این بار می‌دونستم گذراست، رفتم به یک کتابفروشی و با این کتاب برگشتم خونه. به معنای واقعی کلمه حس‌ می‌کنم برگشتم خونه...