Tintarella’s Reviews > کودکی و تاریخ: درباره‌ی ویرانی تجربه > Status Update
Tintarella
is on page 164 of 280
نظام اجتماعی رامی‌توان چون سازوکارپیچیده‌ای مجسم کرد که درآن دال‌های بی‌ثبات فرایند دلالت درمقابل دال‌های ثابت قرارگرفته‌اند،اما درواقع میانشان مبادله‌ای جهت تضمین عملکرد نظام درجریان است.به ترتیبی که بزرگسالان تبدیل به روح می‌شوند تا ارواح بتوانند بمیرند ومردگان کودک می‌شوند تا کودکان بتوانند به مردان وزنان تبدیل شوند.هدف آیین خاکسپاری انتقال کارکرد دِلالی‌ست که باید دربرابر زاد ومرگ تاب آورد و پس ازآن‌ها باقی بماند
— Dec 20, 2024 08:40AM
3 likes · Like flag
Tintarella’s Previous Updates
Tintarella
is on page 215 of 280
اگر اثرِ در حال بالیدن را به خرمن آتش یک هیمه‌ی مرده‌سوزی تشبیه کنیم، تفسیرگرِ آن را می‌توان به یک شیمی‌دان همانند کرد و منتقد آن را به یک کیمیاگر. اولی می‌ماند و چوب و خاکستری که تنها ابژه‌های تحلیلش هستند، حال آن‌که دومی تنها دل‌مشغول راز خودِ آتش است: راز زنده‌بودن. این‌چنین، منتقد درباره‌ی حقیقتی تحقیق می‌کند که آتش زنده‌اش هم‌چنان به سوختن بر فراز هیزم‌های سنگین گذشته و خاکستر سبک زندگی سپری‌شده ادامه می‌دهد
— Dec 21, 2024 04:02AM
Tintarella
is on page 115 of 280
از منظر کودکی انسانی، تجربهْ تفاوت ساده‌ی امر انسانی و امر زبانی است؛ فرد به عنوان موجودی که کودک بوده و هنوز هست... اما اگر تجربه‌ای (کودکی) در کار نبود، زبان بی‌شک بازی‌ای در معنای ویتگنشتاینی کلمه می‌شد که حقیقتش به کاربرد درست برمبنای قواعد منطق بسته بود. چون تجربه‌ای هست که محرومیت از آن شاکله‌ی سوژه‌ی زبان است، زبان چون جایگاهی پدیدار می‌شود که تجربه در آن باید تبدیل به حقیقت شود. امر بیان‌ناپذیر همان کودکی‌ست.
— Dec 18, 2024 10:05PM
Tintarella
is on page 82 of 280
کوگیتو مانند synderesis عرفان (والاترین قلمروی روح در عرفانِ نوافلاطونی سده‌های میانه) آن چیزی‌ست که در پایان یک «شب تیره و تار»، آن‌گاه که روح از همه‌ی محتوا و ویژگی‌هایش عاری گشته، از آن برجای می‌ماند. کُنهِ این تجربه‌ی استعلاییِ «من» را عارف مسلمان، حلّاج، به نحو چشم‌گیری توصیف کرده است: «من من‌ام و صفات دیگر نیست؛ من من‌ام و کیفیات دیگر نیست... من فاعل محض زبانم.»
— Dec 17, 2024 09:32AM
