Karel-Willem Delrue’s Reviews > De melancholie van het verzet > Status Update

'Als het woord van aanmoediging had geklonken, hield de toch al slechts vaag waargenomen wereld om hem heen onmiddellijk op te bestaan, hij wist niet meer waar hij was en wie er om hem heen zaten, alsof hij bij toverslag in een sprookjesuniversum was terechtgekomen; alles wat aards was verloor hij meteen uit het oog, alle gewicht, kleur en vorm loste in één keer op in eeuwige lichtheid.'

'Ze nam een diepe teug van de intens koude lucht, keek even omhoog naar de mistroostige grauwe koepel van de wolken en vroeg zich af of er iets inspirerender was dan deze manhaftige, wrede winterochtenden, wanneer alles wat zwak is zich verschuilt en alles wat levenskracht heeft naar buiten treedt. Want dit was waar ze het meest van hield, de door de vorst verschrikte aarde, de vlijmscherpe lucht.'

'de gebruikelijke orde was uiteengevallen, de vaste gewoonten waren weggevaagd door een onbedwingbaar uitdijende chaos, de toekomst was verraderlijk geworden, het verleden was niet meer in de herinnering terug te halen en het dagelijks functioneren der dingen was onberekenbaar'