ابراهیم سلیمی کوچی

“سرگردانِ توام
مثلِ سرگردانی خیابان‌های آخرِ‌شب
مثلِ التهابِ چراغ‌قرمزهای دمِ‌صبح.
دیگر برای نصیحت‌،
  برای این‌که دستِ خودم را بگیرم که نیافتم،
 دیر است
پیدایم کن فقط!
پیدایم کن و 
به شانه‌هایت بگو کمی مهمان‌نواز باشند
آغوشت تیمارستانِ من است
تیمارستانِ پنج‌ستاره‌ی من.”
― ابراهیم سلیمی کوچی

“هر شب
 پلک‌هایم را که می‌بندم،
هر روز
چشم‌هایم را که باز می‌کنم،
غرقِ تو می‌شوم
مثلِ آن‌مردِ فراری سرگردان در کافه‌ی مرزی
که هر وقت می‌دیدمش
غرقِ حلقه‌های سفیدِ دودِ سیگارش بود”
― ابراهیم سلیمی کوچی