Farshid’s Comments (group member since Oct 05, 2008)

Farshid’s comments from the ایده هایی برای ایران group.

این ایده ی "کیان" بود که با اجازش من آوردمش اینجا تو یه تاپیک جدید:

سلام به همه دوستان
شاید یه تجربه عملی در خود گروه قابل انجام باشد لازم نیست کارها بزرگی انجام داد بلکه کارهای کوچک را با عشقی بزرگ انجام دهیم. فکر میکنم از همه دوستان بخواهیم لااقل هفته ای یکبار به گروه سر بزنند هر کدام از اعضا مطلبی را بیان کند حتی اگر در حد یک تشکر باشد با این کار هم به حضور دیگران ارج مینهیم هم به خود. می توان بر اساس حروف الفبا این کار را شروع کردودر خصوص مطلب ذکر شده بقیه نظر بدهند اگر نظم در خود گروه نباشد چگونه می توان انتظار حرکتی با نظم داشت؟
خوب حالا بر اساس حروف الفبا اولین نفر کیه؟

(اولین نفر احمد و بعدش امیر و ...)

با وضوح خیلی موافقم، اینجا خوبیش اینه که چیزی نیست که از شفاف بودن یا شدنش کسی مسأله ای داشته باشه.
من در حال رفتن به یه سفر 10 روزه ام که فک نکنم به نت دسترسی داشته باشم.
ادامه بده یاسرخان، می بینمت

سلام یاسرخان، خوشحالم اینجا دیدمت و ممنون که حرفاتو زدی. قصه ی خاصی نیست، به سهم خودم دنبال چیز عجیب و غریبی هم نیستم. به نظرم رسید بهتره یه کم با هم فکر کنیم، یه جورای دیگه، نا غرانه (یعنی بدون غر)، سعی کنیم، تمرین کنیم. بدون توقع. آرزوی من اینه که یه روز تو تاکسی و اتوبوس درباره ی مسئولیتامون حرف بزنیم، و البته از گودریدز شروع میشه. وقتی بچه کتابخونا دست از فکر کردن متوقعانه بردارن مطمئن باش انقدر تاثیر گذارن که اونو به تاکسی و اتوبوس و مترو و جمعای فامیلی هم می کشونن.

آقای خرس عزیز! چرا سکوت برادر؟ شما حتماً حرفای زیادی واسه گفتن دارید، چون به نظر می رسه چیزای زیادی خوندین، حرفای زیادی شنیدین.
فکر کنم تجربه ی بدی نباشه که یه بار دیگه از زوایای دیگه ای نگاه و فکر کنید. مطمئنم راه حل های متفاوت تری هم هست از اونچه تا الان ارائه شده

"سخن سر کرده ای خاموش منشین"

مهمترین ایده ی من همین جمعیه که اگه راه بیفته خیلی چیزا از توش در می آد. چیزایی که نمیدونیم هنوز، چون تو ذهن یه کساییه که هنوز مطرحش نکردن...

خیلی حرفات درسته، به قول ماکان: خیلی وقتا نتایج خیلی خیلی بزرگ از تغییرات خیلی خیلی کوچیک به دست می آن.

من میگم یه دقیقه صبر کنید. بذارید بدترین حالت ممکن رو در نظر بگیریم.
یه تمرکز کنید،
تصور کنید یه روز صبح پامیشید می بینید
دولتمردان ما دارن دور خودشون می چرخن، هیچ برنامه ای ندارن، هیچ رقم مدیریتی اعمال نمیشه، ... شما هرچی دیگه هم از تاکسی و صف اتوبوس میشنوید معمولن، اضافه کنید.
هیچ امیدی به بالا نیست،
اصلن هیچ ...

اونروز صبح شما چیکار می کنید؟

سلام اهوی عزیز
شخصن به انقلاب اعتقادی ندارم و انقلاب 57 رو آخرین انقلاب در ایران می دونم منطقن، بعدشم من حرفم فراتر رفتن از این قالب ها و لفظ ها و کلمات شرطی شده است. من می گم اینجا میشه یه کسایی پیدا کرد که یه جور دیگه به کلیه ی مسائل و نیازها و داشته ها و ... نگاه کنند و در نتیجه یه راه حل ها و درمون های متفاوتی پیشنهاد کنن. حالا اسمشو نمیدونم، به خودم باشه اسم این حرکتو میذارم بازی
بریم جلو

اگه قرار بود دولت دیگه هیچ کاری نکنه، ما باید چیکار می کردیم؟
فرضش سادست، اصلن اگه فرض کنیم دولت از فردا هیچ کار دیگه ای نکنه به نظرتون ما چیکار میتونیم بکنیم که چند ماه دیگه یا چند سال دیگه کشوری از این خیلی بهتر و عزیزتر و پیشرفته تر و راحت تر و امن تر و ... داشته باشیم؟