“... به جای کلام معمول «فرزندان خود را عادت دهید که همه‌چیز بخورند» یا «لطفا دقت کنید که آن‌ها یک ناهار مغذی متوازن بیاورند»، مدیر از والدین خواسته بود تا در ظرف غذای بچه‌های‌شان «چیزی از اقیانوس و چیزی از تپه‌ها» بگذارند.

«چیزی از اقیانوس» یعنی غذای دریایی -چیزهایی مثل ماهی، خرچنگ یا چیزهایی از این قبیل (پخته‌شده در سس سویا و ساکه [(عرقی که از برنج می‌گیرند و در پخت‌وپز هم کاربرد دارد)] شیرین) و «چیزی از تپه‌ها» یعنی غذای زمینی -مثل سبزیجات، غذاهای گوشتی و... ...”