“با اینکه خیلی خطرناک است اما کاسمیر برای دیدن من سفری ترتیب می دهد. وقتی چهره اش را مقابل در می بینم، چهره ای که هر بار چشم هایم را می بستم آن را می دیدم، به سختی می توانم باور کنم. به طرفش می دوم و هم زمان می خندم و گریه می کنم.

در آغوشش احساس شادی، رهایی و امنیت دارم، دست هایم را دور کمرش محکم می گیرم، نمی خواهم از من جدا شود. به آرامی با هر دو دسش صورتش را بلند می کند به من نگاه می کند و می گوید: (( کجاست اون لبخند فوق العاده ای که تو اولین ملاقاتمون دیدم؟))
من عاشق این صدا هستم و اینکه این صدا همه چیز را جادویی می کند.”