“راه پر بار ساختن زندگی و شخصیت افراد این نیست که همان گونه که همیشه عواطف مردان را تقلیل داده و ناقص کرده اند، عواطف زنان را مهار سازیم و کاهش دهیم، یا از بیان آزادانه ی آنها جلوگیری کنیم ( به عنوان مثال، مرد نباید اندوهگین یا متاثر شود، گریه کند، نومید گردد ). برای بهبود زندگی دختربچه ها نباید آنان را به رقابت جویی با پسرها و تقلید از آنان واداریم بلکه باید به گزینش یکایک افراد، مستقل از جنس آنان، احترام بگذاریم و یاری برسانیم، و الگوهای متنوع تری را به کودکان عرضه کنیم، الگوهایی که از کلیشه های مسلط هر چه بیشتر رها شده اند و شکوفایی و ابراز وجود را ممکن می سازند: کودکان بدین ترتیب می توانند استعدادها و شخصیت خود را هرچه کامل ترشکوفا سازند، بی آن که مجبور باشند جنبه هایی از وجود خود را قربانی کنند که ارزشی گران قدر دارد.”