“Θα φύγεις,θα χαθείς … θα πάρεις τον έρωτα μαζί σου σε ταξίδι ατέρμονο και μαύρο …Εκεί που οι δείκτες στο ρολόι του χρόνου έχουν παγώσει, θα πλέεις χωρίς προορισμό ,σαν στοιχειωμένο όνειρο. Ουράνια ρεύματα θα σ’ οδηγούν σε μια σελήνη που έχασε το διαμαντένιο φως της και κλαίει γοερά , ανοίγοντας σαν μουντή και κρύα πέτρα που τσακίζει στα χέρια Του Θεού .Μα εσύ θα συνεχίσεις να ταξιδεύεις …χωρίς τέλος ,γιατί θα είσαι η ίδια ένα αστέρι , μια προσευχή , ένα δάκρυ αλλά κι ένα γέλιο. Μια κραυγή τρελού παράλογου ανθρώπου , γι αυτόν που σ’ αγαπά γιατί για κείνον θα υπάρχεις, συνέχιζε ο μικρός με τα σπαστά Αγγλικά του . Θα σ’ έχει πάντα δίπλα του Μέσα από σένα θα ανασαίνει γιατί σ’ αγαπά …Δεν θα υπάρχεις , μα θα ζεις ! μέσα από κείνον , για κείνον…”