“حس می کند، زهره زنده است. مثل وقت هایی که می رفت روی موج-شکن ها می نشست و پرواز دسته جمعی مرغ های دریایی را تماشا می کرد. آن موقع هم زهره کنارش نبود، ولی بود. حس می کند، تمام شب هایی که نخوابیده بود و منتظر بود، توی آسمان یک ستاره پیدا کند و مطمئن باشد، آن ستاره زهره ی او است، زهره همراهش بوده.

از رمان مردی که زندگی اش مرده بود”