“Ο γερο-Εγκούτσι μπορούσε να δει, με τα μάτια της φαντασίας του, την απέραντη σκοτεινή θάλασσα και το χαλάζι να πέφτει και να λιώνει μέσα της. Ένα άγριο πουλί, κάτι σαν μεγάλος αετός πετούσε ξυστά στα κύματα, κρατώντας στο στόμα του κάτι που έσταζε αίμα. Μήπως ήταν ένα μωρό; Δεν μπορεί να ήταν. Ίσως ήταν το φάσμα της ανθρώπινης κακοήθειας.”