“«Η αλήθεια είναι πόνος αλλά και λύτρωση» μουρμούρισε εκείνη, προσπαθώντας να καταπιεί άλλον έναν λυγμό που ανέβαινε στο λαιμό της. «Στην αρχή, όταν την ακούς
ή όταν αναγκάζεσαι να την αντιμετωπίσεις, νιώθεις λες και σου κόβεται η ανάσα, σαν κάποιος να σου δίνει γροθιά στο στομάχι και σε διπλώνει στα δύο… Όταν όμως ο πόνος
υποχωρεί νιώθεις ελεύθερος απ’ όσα έκρυβες, ελεύθερος από προσποιήσεις και ψέματα… Νιώθεις ανάλαφρος, σαν κάποιος να παίρνει από πάνω σου ένα βαρύ φορτίο. Και τότε έρχεται η λύτρωση. Όπως το ανάλαφρο κύμα χαϊδεύει μια ερημική ακτή… Έρχεται, σε αγγίζει και απομακρύνεται· και πάλι απ’ την αρχή, μέχρι να συνηθίσεις, να αφομοιώσεις και να αποδεχτείς τη νέα πραγματικότητα. Απελευθερωμένος από προκαταλήψεις, στεγανά και παρωπίδες».”