“ในสังคมที่ชนชั้นนำและผู้มีการศึกษาเป็นใหญ่อย่างสังคมไทย การช่วยเหลือที่ให้กับชนชั้นนำ มักจะถูกอธิบายหรืออ้างความชอบธรรมเสมอว่าเป็นการช่วยเหลือ "ระบบ" ไม่ใช่ช่วยตัวบุคคล ในขณะที่โครงการที่ให้ความช่วยเหลือกับชนชั้นยากไร้ ก็จะถูกมองว่าเป็นการให้ความช่วยเหลือ "ปัจเจกบุคคล" จึงเป็นโครงการ "หาเสียง" โครงการ "ประชานิยม" ลึกๆ แล้ว วิธีคิดแบบนี้ตั้งอยู่บนความเชื่อแบบหลงตัวเองว่า ชนชั้นนำ "ซื้อไม่ได้”
―
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร,
วิชาการสัญจร
