“چرا روح تو در سنگلاخ های دنیا اسیر شد
چرا روح تو به آغوش من نیامد
چرا روح تو در بیراهه های دنیا سرگردان ماند
چرا روح تو به سوی من نیامد
چرا دنیای شب ما را از یکدیگر جدا کرد
چرا دنیای شب مرا فراگرفت
چرا صورت تو در تاریکی درخشید
چرا صدای تو گوشهای مرا نوازش کرد
ولی خود تو در ماوراء صدایت
در ماوراءجهان
در ماوراءتنهایی
در ماوراءسکوت
پنهان شدی”
―
بیژن جلالی / Bizhan Jalali,
شعر سکوت
