Alexandra > Alexandra's Quotes

“Every one of us is losing something precious to us. Lost opportunities, lost possibilities, feelings we can never get back again. That’s part of what it means to be alive.”
― Haruki Murakami, Kafka on the Shore

“Не плачи, Папа, те молам, не плачи: ветувам дека ќе ти се јавувам, пред секое невреме ќе ти се јавувам, Папа; ќе ми ја гледаш душата како ми светка во облаците; и како виножито ќе ти се јавувам, како три виножита, не како едно; и како твоите облаци од детството ќе ти се јавувам, во вечна мена и промена, и како ветер ќе ти се јавувам, како пеперуга, пепел од ветер што засекогаш заминал, писмо вечно живо и љубовно ќе ти пишувам со лисја есенски, кога ќе г поземам и ќе дувнам; шшшшшшшшш!; и на трепките ќе ти спијам без да ме сетиш, и не лути се што нема да ме сетиш Папа, оти не ќе сакам да те будам, додека спиеш уморен од твоите книги и ме сонуваш; и како риба ќе ти се јавувам, со полна утроба твои деца, неродени; и како самовилско коњче што во мигот ја сокрило вечноста, животот во еден ден го заробило; и како „ж“ и „ш“ во устите на другите лични девојки ке ти се јавувам, сигурно ќе ме препознаваш, Папа, како жар во огништето; ќе ме гледаш, Папа, како жива жар, кога ќе бидеш стар и седокос, седнат крај огнот во некој манастир, ќе ти се јавувам и како сенка твоја Папа, верувам дека ќе ти се јавувам, само ако ме повикаш и ако уште ме сакаш; и како црно јагне ќе ти блеам, и како румена калинка донесена од југот ќе ти се јавувам, ќе ми се насладуваш Папа, не плачи Папа, ние бевме среќни и сега нека не изгорат, тие ништо друго и незнаат освен да ги горат среќните, оти им завидуваат, и сите учени закони и сите светски судови и сите судиски перики и чекани, сите униформи и чинови, сите брачни договори се смислени само за да им се забрани на двајца да си палат оган по телата и во срцето, да си ги скокоткаат душите во слатки пламења, затоа се смислени сите тие гадости, за да се прогони огнот од нашите животи и да се внесе ред, вода што се командува според саканата форма на посатката, затоа не плачи Папа, ние се сакавме, ние изживеавме се во еден месечев живот, во дваесет и осум круга на земјата околу сонцето; ние сами се запаливме, се претворивме во оган, Папа: па ти ми палеше веќе слатки пламења на слабината, по вратот, по бедрата, во утробата, утробата со бакнеж и врели жигови ми ја отпечати и ми ја запечати, ме топеше како старо златко и ме лееше во камбана, па сум горела до сега стопати со тебе Папа, поврага веќе со”
― Venko Andonovski , Вештица

“A person who longs to leave the place where he lives is an unhappy person.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Reading and loving a novel written by a bastard is not to absolve him in any way, to share his convictions or connive with him, it’s to recognize his talent, not his morals or his ideals. I have no wish to shake Hergé’s hand, but I love Tintin. And after all, are you yourself above reproof?”
― Jean-Michel Guenassia, The Incorrigible Optimists Club

“los pesimistas se reclutan entre los ex esperanzados, puesto que para tener una visión negra del mundo hay que haber creído antes en él y en sus posibilidades. Y todavía resulta más curioso y paradojal que los pesimistas, una vez que resultaron desilusionados, no son constantes y sistemáticamente desesperanzados, sino que, en cierto modo, parecen dispuestos a renovar su esperanza a cada instante aunque lo disimulen debajo de su negra envoltura de amargados universales, en virtud de una suerte de pudor metafísico; como si el pesimismo, para mantenerse fuerte y siempre vigoroso, necesitase de vez en cuando un nuevo impulso producido por una nueva y brutal desilusión.”
― Ernesto Sabato, Sobre héroes y tumbas

“How could she feel nostalgia when he was right in front of her? How can you suffer from the absence of a person who is present?

You can suffer nostalgia in the presence of the beloved if you glimpse a future where the beloved is no more”
― Milan Kundera, Identity

“Necesitaba detalles: me emocionan los detalles, no las generalidades.”
― Ernesto Sabato, El túnel

“Two people in love, alone, isolated from the world, that's beautiful.”
― Milan Kundera

“The Greek word for "return" is nostos. Algos means "suffering." So nostalgia is the suffering caused by an unappeased yearning to return.”
― Milan Kundera, Ignorance

“He suddenly recalled from Plato's Symposium: People were hermaphrodites until God split then in two, and now all the halves wander the world over seeking one another. Love is the longing for the half of ourselves we have lost.”
― Milan Kundera, The Unbearable Lightness of Being

“Always forgive your enemies; nothing annoys them so much.”
― Oscar Wilde

“To live is the rarest thing in the world. Most people exist, that is all.”
― Oscar Wilde

“I love you without knowing how, or when, or from where. I love you simply, without problems or pride: I love you in this way because I do not know any other way of loving but this, in which there is no I or you, so intimate that your hand upon my chest is my hand, so intimate that when I fall asleep your eyes close.”
― Pablo Neruda, 100 Love Sonnets

“pain, pleasure and death are no more than a process for existence. The revolutionary struggle in this process is a doorway open to intelligence”
― Frida Kahlo, The Diary of Frida Kahlo: An Intimate Self-Portrait

“...no one can do a thing about feelings, they exist and there's no way to censor them. We can reproach ourselves for some action, for a remark, but not for a feeling, quite simply because we have no control at all over it.”
― Milan Kundera, Identity

“Better never means better for everyone... It always means worse, for some.”
― Margaret Atwood, The Handmaid’s Tale

“I have a strong will to love you for eternity.”
― Milan Kundera, Immortality

“Knowing was a temptation. What you don't know won't tempt you.”
― Margaret Atwood, The Handmaid’s Tale

“One and one and one and one doesn't equal four. Each one remains unique, there is no way of joining them together. They cannot be exchanged, one for the other. They cannot replace each other.”
― Margaret Atwood, The Handmaid’s Tale

“Lost opportunities, lost possibilities, feelings we can never get back. That's part of what it means to be alive. But inside our heads - at least that's where I imagine it - there's a little room where we store those memories. A room like the stacks in this library. And to understand the workings of our own heart we have to keep on making new reference cards. We have to dust things off every once in awhile, let in fresh air, change the water in the flower vases. In other words, you'll live forever in your own private library.”
― Haruki Murakami, Kafka on the Shore

“Closing your eyes isn't going to change anything. Nothing's going to disappear just because you can't see what's going on. In fact, things will even be worse the next time you open your eyes. That's the kind of world we live in. Keep your eyes wide open. Only a coward closes his eyes. Closing your eyes and plugging up your ears won't make time stand still.”
― Haruki Murakami, Kafka on the Shore

“When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
― Haruki Murakami, Kafka on the Shore

“Narrow minds devoid of imagination. Intolerance, theories cut off from reality, empty terminology, usurped ideals, inflexible systems. Those are the things that really frighten me. What I absolutely fear and loathe.”
― Haruki Murakami, Kafka on the Shore

“Страста постои за да биде задоволена; во спротивно би била смирение, а не страст. Настрана што ниедна страст не може да се задоволи целосно. Копнееш по нешто, на пример по вода. Несреќен си и неисполнет додека копнееш, така барем мислиш и мислиш дека среќата ќе дојде кога ќе ја задоволиш својата жед. И еве, конечно, доаѓа првата голтка. Среќен си. Но само со првата голтка. Веќе со втората ти си по малку среќен, и со секоја наредна стануваш се понесреќен, оти класденецот е тука, ама копнежт бледнее и го снемува. Каков привид: беше несреќен додека растеше копнежот а сега си несреќен затоа што то ј се смалува! Ако е така, среќата е само миг: мигот кога го добиваш она по што си копнеел, првата капка. Во неа се`, вечноста.”
― Venko Andonovski, Вештица

“Љубовта не е милостина. Кога даваш милостина, се откажуваш од златник; кога даваш љубов се откажуваш од себе. И раката која го прима златникот, брза да го потроши; раката која го прима подареното срце брза да го сочува.”
― Venko Andonovski, Вештица

“Никој ли до сега, од почетокот на светот не виде дека ѓаволот е во сите нас, подеднакво колку што е и Бог, и дека така треба да биде? Никој ли не виде дека најубавото дрво ќе биде прво пресечено,дека бунарот чија вода е најстудена прв ќе биде исушен,дека оној кој некому дал милостина ќе биде погубен токму од раката на својот спасен питач,дека во секој мед има осила,дека зад мекото месо на сочните плодови се крие тврда семка,дека луѓето , кога закопуваат славен мртовец, го украсуваат мртовечкиот покров само од видливата страна, а никогаш од кај мртвиот кој го слават,и дека навистина добро е така и дека така треба да биде, а не поинаку?.........оти што би правел Бог, што би правеле неговите луѓе, кога би го немало ѓаволот? Како би бил тој видлив, ако нема ѓавол? како би знаеле дека Бог е добар, ако нема зло за споредба? Оти Бог е светлина, а нечестивиот темнина, а темнината не е воопшто лоша и непотребна, туку нужна, и колку е ноќта поцрна, толку посјајни се ѕвездите, колку е болката подлабока, се повидлив е Бог!”
― Venko Andonovski, Вештица

“I want you always to remember me. Will you remember that I existed, and that I stood next to you here like this?”
― Haruki Murakami, Norwegian Wood

“We always fear losing our memory, yet it’s the source of our troubles. Happy people forget.”
― Jean-Michel Guenassia, The Incorrigible Optimists Club

“Only amnesiacs have no regrets.”
― Jean-Michel Guenassia, The Incorrigible Optimists Club

“Облеката е измислена за да ти ги покрива недостатоците. А зборот да ти го покажува и тоа што не се гледа.”
― Петре М. Андреевски, Тунел