“Се вртам и му го гледам грбот на силниот Евген Дворак, кој не сака да му го видам лицето,
затоа што знае дека ќе се преплашам.
Затоа што го слуша мојот сеуште детски плач, вели да ги избришам солзите и да бидам силна,
а потоа забележувам како неговата снага се спушта на подот и го крши сопственото ветување.
И тој ден, како најтемната ноќ во мојот живот, умира старата Ингрид.”
―
Јован Илиески,
Ноќта кога ја напуштив Прага
