Νέλλη Α > Νέλλη's Quotes

“Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους. Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη με το δικό της τρόπο”
― Leon Tolstoy

“There is no friend as loyal as a book.”
― Ernest Hemingway

“Thomas Edison's last words were "It's very beautiful over there". I don't know where there is, but I believe it's somewhere, and I hope it's beautiful.”
― John Green, Looking for Alaska

“Sometimes I ask myself, "Do I have the courage to do the right thing when it matters most?" And that answer, I'm afraid, is silence.”
― Jarod Kintz, This Book is Not for Sale

“Αποφεύγουμε να λέμε στα παιδιά τι έγινε πριν γεννηθούν. Αρχικά είναι πολύ μικρά για να καταλάβουν, ύστερα είναι πολύ μεγάλα για ν' ακούσουν, μετά δεν έχουν καιρό για τέτοια, ώσπου στο τέλος είναι πια πολύ αργά. Αυτά έχουν οι οικογένειες. Ζεις με ανθρώπους που νομίζεις ότι τους γνωρίζεις, όμως είστε τελείως άγνωστοι. Ζητάμε θαύματα από τους δεσμούς αίματος: μια αρμονική συνύπαρξη που είναι εντελώς ανέφικτη. Απόλυτη εμπιστοσύνη. Σχέσεις που μένουν αναλλοίωτες στον χρόνο. Παραμυθιαζόμαστε με το ψέμα της συγγένειας.”
― Jean-Michel Guenassia, Le Club des incorrigibles optimistes

“κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.”
― Τάσος Λειβαδίτης

“Δε ζούμε αληθινά παρά μόνο τη νύχτα μέσα στ'όνειρο. Και το πρωί "καλημέρα" λες, "καλημέρα" σου λένε. Κι η σφαγή συνεχίζεται.”
― Τάσος Λειβαδίτης, Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου

“Θυμᾶσαι τὶς νύχτες; Γιὰ νὰ σὲ κάνω νὰ γελάσεις περπατοῦσα πάνω
……στὸ γυαλὶ τῆς λάμπας.
«Πῶς γίνεται αὐτό;» ρώταγες. Μὰ ἦταν τόσο ἁπλὸ
ἀφοῦ μ᾿ ἀγαποῦσες”
― Τάσος Λειβαδίτης, Ποιήματα 1958-1964

“So many books, so little time.”
― Frank Zappa

“-Μίλα!
-Μίλα! Γιατί δε μιλάς;
-Μίλα! Δε με νοιάζει τι θα πεις, μίλα!
-Μίλα! Μίλα!
Πες της...πες της...γιατί δεν της λες ότι κάθε στιγμή μαζί ήταν γιορτή. Επιφάνεια, οι δυο σας μόνοι μέσα στον κόσμο.
Ότι ήταν πιο θαρραλέα, πιο αναλάφρη κι από πουλί, ότι κατέβηκε ορμητική δυο δυο τα σκαλιά σαν ίλιγγος και μέσα από την υγρή πασχαλιά σε οδήγησε στο βασίλειό της, στην άλλη πλευρά, πίσω από τον καθρέφτη.
Πες της, γιατί δεν της λες, ότι όταν ήρθε η νύχτα, άνοιξαν διάπλατα οι πύλες της αγίας τράπεζας, ότι στο σκοτάδι έλαμψε η γύμνια σας, καθώς γείρατε.
Ότι άνοιξες τα μάτια σου και την είδες στο πλάι σου και είπες...Πες της το. Αυτό πρέπει να της το πεις: ευλογήμενη να' σαι.
Κι ότι ήξερες πως η ευλογία σου ήταν θράσος. Ότι κοιμόταν και το χέρι της ήταν ακόμα ζεστό κάτω από τα σκεπάσματα.
Πες της για τα ηλεκτροφόρα σύρματα της κοιλιάς της, ότι βουνά πρόβαλλαν στην ομίχλη, θάλασσες λυσσομανούσαν, ενώ κοιμόταν ακόμα καθισμένη σε θρόνο κι ήταν, θέε μου, δική σου.
Πες της, γιατί δεν της λες ότι όταν ξαπλώνατε μαζί, έσβησαν πόλεις χτισμένες ως εκ θαύματος.
Πουλιά ταξίδευαν στον ίδιο δρόμο.
Ότι ο ουρανός ξετυλιγόταν μπρος στα μάτια σας, ότι τα ψάρια στα ποτάμια κολυμπούσαν αντίδρομα.

Πουλιά ταξίδευαν στο δρόμο μας”
― Arseny Tarkovsky

“and we are in bed together
laughing
and we don’t care
about anything.”
― Charles Bukowski