Armenian readers (Հայ ընթերցողներ) discussion

Արդեն մանրից պատրաստվենք սեպտեմբերին :) Ջախջախիչ հաղթանակ տարավ Կավաբատայի Snow Country-ն:

Եթե ինչ-որ մեկը գրքի էլեկտրոնային տարբերակների տեղ գիտի, ուրախ կլինեմ, եթե տեղադրի ստեղ:

Հաճելի քննարկումներ բոլորին:

անգլերեն պդֆ֊ը․ http://ptchanculto.binhoster.com/book...

այս անգամ ես էլ եմ միանալու, տեսնենք ինչքան կձգեմ

Վախ Թերեզնյակ ջան, բարով էկար :)

Սկսե՞լ եք ժողովուրդ: Ես էս գիշեր կսկսեմ :)

Ասում են՝ էս գիրքը ճապոնական գրականության կլասիկա ա:

Ես էսօր սկսել եմ ։Ճ
Դեռ գնացքում ենք։

ես մի քիչ կարդացել եմ կարևորը հեշտա կարդացվում, սիրավեպի հավես չկա էտքան, բայց դե կկարդամ հանուն անգլերենի ու ճապոնական գրականության :D

էհ, ներեցեք ինձ կոպիտիս, բայց ինձ տաղտկալի ա։ հեշտ ա կարդացվում, բայց կարդալս չի գալիս։ կամ էլ ես էլ սիրավեպի տրամադրված չեմ։

մի տեսակ չեմ կարողանում հասկանալ գեյշաների հանդեպ վերաբերմունքը իրանց մոտ։ մի կողմից նորմալ են վերաբերվում, մյուս կողմից՝ ամաչում են։ համ էլ էդ կնիկը նեռվերիս ա ազդում իր անադեկվատությամբ ։Դ

Վերջացրի՞ր արմին: Ես նոր եմ սկսել, մի տեսակ դզում ա, ոնց որ ուրիշ մոլորակ ընկած լինեմ:

ուհում, ամենավերջում սկսեց դուրս գալ ։Ճ մի տեսակ չմտա մեջը երևի, մի տեսակ այ էդ մոլորակը օտար մնաց կարդալու ընթացքում
բայց ինչ֊որ հետաքրքիր բաներ ուզում էի բռնացնեի, երկու կանանց փոխհարաբերությունները, ամբիվալենտությունը, անալոգիաները, բայց տենց էլ չբռնացրեցի ։Դ կուզեի մեկը դներ մի հատ բացահայտ մատնանշեր, որ սիրտս հանգստանա, կամ էլ կարդացեք, որ քննարկենք ։Ճ

ահա թե ինչ, առանձին֊առանձին պատմվածքներ են եղել, որոնք հետո միացվել են իրար․ The novel began as a single short story published in a literary journal in January 1935, its next section appearing in another journal the same month․ Kawabata continued writing about the characters afterward, with parts of the novel ultimately appearing in five different journals before he published the first iteration of the book. An integration of the initial seven pieces with a newly conceived ending appeared in 1937.

էս զզվելի շոգին հավես ա էս տիպի սառը-ձյունոտ գիրք կարդալը ^-^

նոր եմ սկսում կարդալ, տեսնեմ ոնցնա )))

Հա, էդ ձյան զգացողությունը նենց սիրուն ա փոխանցում: Հետաքրքիր ա, ձյունոտ գրքերը տենց հատկություն ունեն:

Բայց հետաքրքիր գործ ա, շատ պոետիկ ա: Էդ գեյշայի կերպարը հավեսն ա: Նենց մի տեսակ չես հասկանում՝ ինչ կա դիմակի տակ թաքնված: Զգում ես, որ հարուստ ներաշխարհով, միևնույն ժամանակ ինչ-որ տեղ պարզունակ անձ ա, բայց շատ չես կարողանում ներթափանցել:

Ի դեպ՝ ֆիլմն էլ կա նույն վերնագրով, 1957-ին ա էկրանավորվել: IMDb-ում 7.1 էր վարկանիշը, էդ լավ թիվ ա :D

Ֆիլմն ինձ թվում ա շատ սիրուն կլինի: Էս գիրքն ահագին վիզուալ ա: Ի՞նչ կարծիքի եք:

հա շաատ սիրունա նկարագրում, բայց մեկա չուզելով եմ կարդում մենակ երթուղայինի մեջ: Երևի իրոք սիրային վիճակները էտքան էլ իմը չի, չնայած Հեմինգվեյի "Էդեմի պարտեզը" մի շնչի կարդացի այ դա գիրք էր:

Ուֆ էս ամուսնացած կնանիք :D
Թեր, դե Եդեմի պարտեզը սիրո մասին չի, սերը բեքգրաունդ ա, իսկ ստեղ առաջին պլանում հենց իրանց հարաբերություններն են: Չգիտեմ, բացի դրանից ոնց որ ուրիշ բան չկա գրքում:

Համաձա՞յն եք:

հա, հիմնականը իրանց հարբաերություններն են, վերջերում էլ սկսում են թափանցել խուլ տեղում բնակվող ու քաղաքացիների «փոխհարաբերությունները», ավելի ճիշտ քաղաքացու ընկալումը էդ խուլ տեղում ապրող մարդկանց կյանքի ու վերջ։

աաաա, էս սփոյլերից հետո էլ չեմ կարդա :ՃՃՃ Ինձ լուրջ գրքեր են պետք, ես մի բան չհասկացա բա ինչի հաշվինա ինքը դարձել մրցանակակիր?

ի դեպ, Բյուրի սփոյլերը միանշանակ չի ։Դ նույնիսկ շփոթացնող ա։

Թեր, այ Թեր, բա որ երկու աստղ ես դրել, ես էլ կարծեցի՝ վերջացրել ես: Հեսա ես նստեմ, վերջացնեմ:

Ինչի հաշվինը հեսա կպարզենք :D

ես էսօր սկեցի ու արդեն 1/3 կարդացել եմ, շատ հավես, շատ թեթև ու շատ արագ ա գնում...չգիտեմ ֆիլմի ռեժիսյորը ովա, բայց եթե Կիմ կի Դուկը ռիմեյք անի, ընտիր բան կստացվի :Դ

Էս էլ թե ինչու ա Կավաբատան Նոբելյան ստացել. "for his narrative mastery, which with great sensibility expresses the essence of the Japanese mind"

Ես արդեն վերջին երրորդն եմ կարդում: Զոռով ա առաջ գնում, բայց հասկանում եմ՝ ինչու: Սա էն տրամադրության գրքերից ա, էն որ սխալ տրամադրության մեջ ես լինում, չես կարողանում կարդալ: Ճապոնական Հեմինգուեյ:

սա սիրավեպ ա՞
դեռ չեմ հասկանում ինչի մասին ա

ես վերջացրի ու տենց էլ չհասկացա ինչի մասին ա

էդ աղջիկը շատ անհասկանալի ու հիստերիկ կերպար էր, տենց էլ մինչև վերջ չպարզվեց, թե ուզածն ինչ էր
նկարագրությունները մի պահից սկսած ահավոր ձանձրացրին
լավ ա էդքան էլ երկար չէր գրած, թե չէ ընդհանրապես չէր կարդացվի

ինձ համար գիրքը էն վերջում բարձրացված թեմայի մասին էր/թեմայի մասին դարձավ կամ մնաց։ էն ձյունե երկրի բնակիչների, որոնց համար կյանքը լրիվ ուրիշ էր, քան մեր։ ու էդ երկու կանանց անհասկանալի ու հակասական փոխհարաբերությունների։
կարդալու ընթացքում ես էլ հա նեղվում էի, մի տեսակ տրամադրության մեջ չէի մտնում, բայց վերջում մի տեսակ ծեծված ասած՝ ընդունեցի գիրքը ոնց որ կա ։Դ ավարտելուց հետո մի տեսակ նույնիսկ նոստալգիկ սիրեցի, տո լի ավարտելը սիրեցի, տո լի տրամադրությունը, տո լի դրանցից մնացածը ։Ճ

Ինձ էն վերջի Ծիր կաթինի նկարագրությունը շատ դուր էկավ: Էս գիրքը լրիվ կինո էր:

Արմին, բայց ի՞նչ էր վերջում բարձրացված թեման: Սփոյլերի մասին նախապես զգուշացնելով գրի էլի: Որտև ես տենց էլ չկարողացա լրիվ մտնել մեջն ու հասկանալ, թե ինչ ա կատարվում:

Հա, աղջիկը շատ հիստերիկ էր, բայց էդ տարիքի աղջկան բնորոշ բան ա: Մեկ էլ որ ասում են՝ սիրային պատմություն, իմ ընկալմամբ աղջիկն էր կպշկվել տղայից, տղայի հեչ պետքը չէր:

հմ, հա՞։ ինձ թվաց լավ էլ պետք էր ։Դ ուղղակի երկուսն էլ չգիտեին ոնց իրար հետ յոլա գնան, ավելի ճիշտ՝ ոնց իրար գոյության հետ յոլա գնան ։Դ

հմմ, եսիմ, սփոյլեր տենց չկա, որովհետև ավելի շատ գուշակություն ա։ ես էլ լավ չհասկացա ինչ ա ուզում ասի։ ու ինձ թվում ա, որ ոչ թե չենք հասկացել կամ չի կարողացել հեղինակն ասի ինչ֊որ կոնկրետ բան, այլ հենց տենց «չասող» ա գրել։ ինձ թվում ա էդ հենց մշակութային առանձնահատկությունից կարող ա բխի, էն որ գիրքը չի ասում, այլ պարզապես պատմում ա մի բան, ավելի շատ «созерцательный» գիրք ա, հայերեն չգիտեմ ոնց էդ փոխանցեմ։ վերջի թեման էլ չեմ կարա կոնկրետ բնորոշեմ, այ էն վերևի գրածս կտորիկներն են փոխհարաբերությունների՝ բնության հետ, կանանց հետ, ու տենց էլի։
ես էս գրքից ավելի շատ իմ մեջը դրածն եմ տեսնում, քան հենց գրքի ինձ տվածը ։Դ

Հա, Ծիր կաթինը լավն էր ։Ճ

Բյուր Գուդրիդից նոր եմ սկսել օգտվել, շատ բաներ չեմ հասկանում խի ու ոնցա արվում, նենց որ ուշադրություն մի դարձրու իմ կողմից արված ոչ մի բանի, բացի քոմենթներից :D Իսկ էս գիրքը հաստատ չեմ կարդա

Կավաբատայից երկրորդ գիրքն էր, որ կարդացի ու դեռ չեմ փոշմանել. ճապոնական յուրահատուկ կոլորիտը, ճապոնական մշակույթը, տղամարդ-կին տարօրինակ փոխհարաբերությունները ճապոնացիների խառնվածքն ու պարփակվածությունը, էն որ ճապոնացիների համար առաջին տեղում պարտքի զգացումն ա, հետո նոր սեր, երջանկություն ու մնացած բաները դեռ ոչ մի ճապոնացի գրող /ինչքան որ ես եմ կարդացել ))/ էսքան լավ չի նկարագրել...ինձ ամենաշատը հետաքրքրեց գեյշաները, ըստ էության դրանք անբարո վարքի տեր կանայք են, բայց հասարակությունը ընդունում ա դա, հատուկ դասընթացներ են անցնում, հատուկ տարիք կա, որից հատելուց հետո պետք ա թողնել էտ ,,մասնագիտությունը,, ու արդեն հնարավոր ա ընտանիք կազմել...մի խոսքով ճապոնական գրականություն, հանձին Յասնուրի Կավաբատայի, մնում ա իմ սիրելի ժանրերից մեկը:

p.s. հետաքրքիր փաստ. ճապոնացի ամեն երկրորդ գրողը ինքնասպան ա եղել...

էս տարվա նոբելյան մրցանակը ստացավ Սվետլանա Ալեքսիևիչը, բելառուս գրող ))

հա, գրող էլ չի, լրագրող ա