Fanatieke Nederlandse Lezers discussion

En het laatste stuk van het boek. Wat vonden jullie ervan en hoe vergelijken jullie dit boek met de rest van Murakami's werk of andere Japanse literatuur?

Dit was mijn eerste boek uit de Japanse literatuur en het eerste boek van Murakami dat ik las, dus ik heb verder niets om het mee te vergelijken. Ik vond het erg vlot en prettig lezen; het is een hele simpele maar effectieve schrijfstijl zonder veel metaforen etc.

Het boek zelf vond ik erg boeiend: de twee verhaallijnen die elkaar prettig afwisselden, de surrealistische scènes met de moord, het regenen van de vissen en het sluiten van de sluitsteen.

en ook de karakters vond ik erg boeiend, Kafka en de jongen die de kraai genoemd wordt.. en de verbondenheid tussen karakters Miss Saeki/Kafka's moeder, Johnny Walker/Kafka's vader en Kafka/Miss Saekis geliefde.

Zoveel vragen, zo weinig antwoorden. Goed gedaan door de schrijver!

Ik heb dit boek nu al een paar dagen uit, maar merk dat ik het moeilijk vind er echt iets over te zeggen.

Zoals eerder met boeken van Murakami moest ik me er in eerste instantie echt toe zetten om verder te lezen. En, ook zoals eerder met boeken van Murakami, las ik het boek vervolgens vrijwel in één ruk uit.

Mijn versie (het ebook te leen via de online bibliotheek) had annotaties, die (foutieve) verwijzingen naar de Westerse cultuur en verwijzingen naar de Japanse literatuur uitlegde. Natuurlijk pikte ik zelf ook wel wat zaken op, al vond ik de extra uitleg wel interessant.

Door de vele verwijzingen en ook door het magische en symbolische denk ik dat dit zo'n boek is waar je telkens weer iets anders uithaalt.

Verder kan ik me eigenlijk alleen maar bij Maartje aansluiten: zoveel vragen, zo weinig antwoorden.

Kafka op het strand, ik heb er van genoten. Vooral omwille van de eenvoudige schrijfstijl en het magische, symbolische, spirituele. Met de bevindingen van zowel Maartje als Marieke ga ik volledig akkoord.
De balans tussen Nakata en Kafka in de verhaallijn was perfect, de karalters waren enorm boeiend, ook Oshima en Sakura konden mij bekoren en op het einde had ik zelfs enorm veel sympathie voor Hoshino. De onderlinge relaties tussen vooral Nakata, Kafka en Miss Saeki zijn onbegrijpelijk en daarom zo interessant, je wilt als lezer dit mysterie ontrafelen.

En dan nog even mijn eigen gevoel over het boek losstaande van vorige commentaren. Door het hele verhaal heen voel je iets aankomen: Nakata is op zoek naar de andere helft van zijn schaduw, ander deel van zijn ziel. En alles wijst erop dat Kafka dit andere deel is: Nakata die johnnie Walker vermoordt, Kafka denkt dat hij dit aanstuurt in een droom, allebei een onvolledige schaduw, allebei op zoek, Nakata die slaapt, Kafka die iemand hoort roepen op hem in zijn slaap. Het verhaal stuurt zo hard in de richting dat Nakata en Kafka elkaar opzoeken, elkaars schaduw moeten aanvullen. En toch voelt dit niet goed aan.

En als dan de laatste tien hoofdstukken eraan komen, de laatste honderd pagina's: tja, ik snap er echt niets van. Ik begrijp volledig niets van het einde. En toch voelt dit aan als het natuurlijke, correcte einde. Het klopt volledig als een bus, maar waarom? En hoe vaak ga ik dit boek nog moeten lezen om het te begrijpen?

PS: de annotaties staan ook in de papieren versie, de helft ervan is interessant, de andere helft overbodig. Maar los daarvan activeert Murakami wel mijn culturele brein door de talloze verwijzingen naar de Japanse literatuur, muziek( Schubert, Beethoven en Prince hebben mij tijdens het lezen muzikaal begeleidt), cinematografie en psychologie.

Ik heb 'm ook uit en moet het nog even laten bezinken. Vond het een verslavend verhaal, ondanks de vele vragen en het ontbreken van antwoorden (daar heb ik meestal wat moeite mee). Eerder heb ik Ten zuiden van de grens van Murakami gelezen, maar vond dit nog mooier. Door de personages, de magische, onbegrijpelijke gebeurtenissen en de wijsheden.

Ik heb hem ook uit! Klassieke Murakami zou ik bijna zeggen. Een einde vol vraagtekens en een verhaal vol bizarre gebeurtenissen.

Toch kan ik er voor mezelf wel veel uithalen. Ik vond dat hij stiekem wel veel uitlegde in z’n boek. Maar misschien zijn dat puur mijn eigen bevindingen. Zoals ik in een vorig bericht al aangaf vind ik zijn boeken ook zo abstract dat iedereen er weer iets anders uit kan halen. Dat vind ik er ook wel mooi en bijzonder aan. Zonder dat het verhaal daardoor onnavolgbaar wordt. Zijn schrijfstijl is heerlijk, een soort hedendaags sprookje ofzo.

Maar goed, voor mij was dit boek een strijd met je verleden. Het omgaan met de trauma’s of vervelende situaties die je meegemaakt hebt. De zoektocht naar erkenning als persoon en hoe verder te moeten als er weinig lijkt om voor te leven. En de strijd met je hoofd en je gevoel. Deze twee kunnen los van elkaar functioneren en komen niet altijd samen maar hebben beide effect op je leven.

Heb hem ook uit! (Je hebt me ingehaald Jovana!)

Zoals Jovana al zei, iedereen haalt hier iets heel individueels uit. Ik zal hieronder vertellen hoe ik denk dat het zit. Ik ben benieuwd of anderen iets heel anders concluderen.

In het leven zijn er mensen die iets naars meemaken, en daardoor niet meer helemaal helemaal heel zijn (Kafka zijn moeder verlaat hem; Miss Saeki verliest haar grote liefde; en Nakata verliest iets bij dat mysterieuze ongeluk). Deze mensen hebben maar een halve schaduw, alsof de zon dwars door ze heen schijnt. Deze mensen gaan op zoek naar de ander die hun compleet maakt (dat man:man - man:vrouw - vrouw:vrouw ding waar Oshima het steeds over had. Ik vind het mooi dat Murakami deze namen met Hiragana schrijft (simpele tekens) ipv volledige Kanji (moeilijkere tekens) in de orginele tekst. Tenminste volgens mij is dat in ieder geval bij Nakata en Kafka zo.

Miss Saeki kan niet meer heel worden, omdat haar wederhelft is overleden (hier ben ik nog niet helemaal over uit) en leeft half in het verleden, in de tijd dat ze nog wel heel was. Symbolisch voor hoe oorlog vanalles echt kapot maakt.

Kafka heeft iets essentieels gemist in zijn jeugd en is beschadigd doordat zijn moeder hem heeft verlaten. Hierdoor concludeert hij: ik moet wel slecht zijn, anders zou mijn moeder me niet verlaten. Dit slechte gaat als een rode draad door het verhaal heen. Hij is vooral bang dat hij een slecht persoon is, en denkt dat de voorspelling van zijn vader (met die Oedipus elementen) dus waar is. Hij probeert er voor te vluchten, maar dat werkt niet. Uiteindelijk probeert hij dan maar slecht te zijn (droom met verkrachting), maar dat helpt ook niet. Kafka bestaat uit 2 delen: Kafka en The Boy Named Crow. Deze kraai is elke keer de stem van de redelijkheid, die hem levenslessen geeft, die zijn bevliegingen toetst aan de werkelijkheid, die vertelt hoe hij moet leven. En Kafka zelf is meer in de realiteit zelf. Deze twee delen kun je in de theorie van Freud zien als het ego (Kafka) en het superego (kraai). zie wiki hier. En hij mist dan de basis (het id). Murakami maakt zelfs een verwijzing naar de IJsberg, waar ook Freud dit mee uitlegt.

Nakata is enkel en alleen het id. Hij is helemaal in het hier en nu. Totaal niet bezig met hoe het allemaal zou moeten, maar gedraagt zich puur op instinct. Nakata heeft dus iets, wat Kafka nodig heeft om weer heel te worden. Alsof Nakata op de wereld is gezet (na het ongeluk) om het leven van Kafka weer in goede banen te leiden. Nakata wordt naar Kafka toebewogen en gaat uiteindelijk dood op het moment dat de steen open is, en op het moment dat Kafka zich weer heel voelt (omdat het deel van Nakata dan bij Kafka aan kan sluiten door het medium van de steen (een soort opening tot een parallele bovennatuurlijke wereld)). Nakata was dus enkel en alleen een tool zodat het leven van Kafka zou lopen zoals het de bedoeling was. Zo vermoord hij zijn vader, terwijl eigenlijk Kafka dat 'had moeten doen' volgens 'het bovennatuurlijke lot (?)'. Maar Kafka was er niet want hij was weggerend, uiteindelijk doordat zijn moeder was weggegaan. Dat had niet mogen gebeuren blijkbaar. Colonel Sanders (een soort bovennatuurlijk iets) komt daardoor in een tastbare vorm in deze wereld om de boel recht te zetten door Nakata via Hoshino aan te sturen.

Bij die scene aan de bosrand met de kraai die de ogen van die nare kattenmoordenaar uitpikt zou je de kraai dus kunnen zien als het morele deel van Kafka, en de kattenmoordenaar als 'het slechte' wat Kafka probeert te ontvluchten. Hij lijkt hier een bewuste keuze te maken zich niet meer te laten opjagen door deze nare onbewuste onderdrukker. Hij vindt de liefde van zijn moeder, en hij maakt een einde aan de nare invloed van zijn vader, wat de verandering compleet maakt.

Ik heb werkelijk geen idee wat dat gekke ding representeert wat uit Nakata komt en naar de steen wil. Wie wel?

Daarnaast vind ik het thema 'oorlog' wel interessant. Dit wordt meerdere keren genoemd, hoe onzinnig het is en het alleen maar meer oorlog creeert. Oorlog zorgt er voor dat de wederhelft van Miss Saeki doodgaat. En tijdens de oorlog gebeurt ook het ongeluk met Nakata, en verdwijnen de twee soldaten in het bos. Ik denk niet dat dit toeval is. Alsof de dood van de liefde van Miss Saeki dit allemaal in gang heeft gezet. Maar ik ben hier nog niet helemaal over uit.

Ook heb ik wel eens gehoord van lezers die parallellen trekken tussen het dorp in het bos, en het dorp van Hard-Boiled Wonderland and the End of the World .

Misschien moet ik het nog een derde keer lezen!

Oeps, beetje lang verhaal. Sorry...

Interview met Murakami over het boek!
https://www.harukimurakami.com/q_and_...

Wauw Jess ik ben echt onder de indruk hoe goed jij het weet te verwoorden. Veel van die gedachtes komen wel op tijdens het lezen, maar het is zo’n veelomvattend verhaal dat ik het niet zo goed kon destilleren. Maar je hebt mijn gevoel en gedachtes echt in woorden kunnen omzetten en daarbij nog nieuwe verhelderende ideeën bij gestopt. Heel interessant. Thanks!

Ik denk eerlijk gezegd dat Nakata en Kafka wel echt aan elkaar gekoppeld zijn en dat dat slechte ding wat uit Nakata kwam misschien wel een stuk verwerking was dat van Kafka afkomstig was. Er stond dat Nakata’s lichaam als een soort doorgang gebruikt werd. Dus misschien met dat Kafka zijn innerlijke ik aan het opschonen was, het er bij Nakata uitkwam! En mocht Hoshino het vieze klusje klaren. Het is maar een theorie.

Haha ik word er bijna verlegen van! Thnx. Maar ik kan er ook net zo goed naast zitten hoor!

Interessante theorie over die vieze blob! Klinkt plausibel! Het slechte deel van Kafka misschien?

Wauw impressive, Jess!! Ik kan me helemaal in je gedachtes vinden en dit neemt best wat vragen weg haha. Thanks!

Over dat ding dat uit Nakata komt, ik dacht ook dat het misschien een stukje ziel van Kafka was, dat parallel loopt aan het moment dat Kafka terug door die hemelpoort wil lopen (achter de soldaten aan, terug het bos in). En dan dat moment dat hij zich omdraait en twijfelt. Zou dat niet het moment zijn dat de ziel van Kafka uit Nakata komt, richting de afsluitsteen beweegt en uiteindelijk door Hoshino wordt tegengehouden omdat hij de sluitsteen weer omdraait? En op dat punt vervolgt Kafka zijn weg gelukkig toch door de poort, terug het bos in.