Netherlands & Flanders group discussion

This 64th group read starts on Wednesday, 10th of March 2021 and will end on Tuesday, 13rd of April 2021. The book we will be reading is Mata Hari : de ware en de legende by Jan Brokken.

Comments can be left in either Dutch or English and please, feel free to join in any time because the more the merrier!

hij is als e-book te leen

Er schijnen er diverse te zijn (heb even bij de bibliotheek gekeken):

1 x AanZet Dordrecht Centrale
1 x Amstelland Amstelveen Stadsplein
1 x Bibliotheek Gooi en meer - Bussum
1 x Bollenstreek Lisse
1 x Bollenstreek Noordwijk
1 x Bollenstreek Noordwijkerhout
1 x Bollenstreek Sassenheim
1 x Heiloo
1 x Hilversum Centrale
1 x Hoorn Centrale
1 x Rijn en Venen Alphen Centrum
1 x Spijkenisse Centrale
1 x Waterland Purmerend Centrale

Er staat bij mij 'elders aanwezig' en 'waar?' (En bovenstaande is dan nog alleen waar ik lenen kan.)

Werkt het in België hetzelfde als in Nederland? (In Nederland, bij mij tenminste, kan je via het internet kijken of een boek beschikbaar is, en het al of niet reserveren.)

hij staat ook op kobo-plus bij bol

Mata Hari was Nederlands? Die was nieuw voor mij. Ga het boek lezen.

Ron wrote: "Mata Hari was Nederlands? Die was nieuw voor mij. Ga het boek lezen."

Ze was inderdaad Nederlandse (uit Leeuwarden) 😊

Ik ben nu op pagina 87, denk ik.

Het is wel een charmant geschreven boek. Ben bij hoofdstuk 5 en vind het leuk, die combinatie van roman en dan weer terug naar het research van de schrijver zelf, de interviews, brieven. Schilderingen van het leven eind negentiende eeuw en "Indie" (oh ja zo noemnden ze Indonesië toen) Een wereld gaat open. Je wil de lock down uit en naar Indonesië toe.

Wie is er nog meer aan het lezen?

@Ron
Ik heb het even nagekeken: Ik ben gisteravond aan hoofdstuk 9 begonnen.

Je hebt overigens helemaal gelijk als je zegt: ... en vind het leuk, die combinatie van roman en dan weer terug naar het research van de schrijver zelf, ...

Hoofdstuk 11 is om te brullen zo leuk. Ik zie het helemaal voor me, als in een Franse filmkomedie.

Vond het jammer dat mijn ebook uitgave geen foto's had. Maar deze video heeft een groot aantal hele mooie, sommige later ingekleurd.
https://youtu.be/scVpB5qdb8g

Mata Hari heeft me altijd al gefascineerd en ik ben dan ook blij dat ik nu deze biografie gelezen heb. Ook al is het non-fictie, het leest bijna als een goed geschreven roman, deze biografie van Jan Brokken.

Mata Hari (1876 - 1917) werd geboren aan het eind van de 19de eeuw, in Leeuwarden. Zij boekte enorme successen in het begin van de 20ste eeuw als exotische danseres in Parijs (en in Berlijn, Wenen, Milaan). Het is voor mij duidelijk, na het lezen van deze biografie, dat Mata Hari een egoïstische vrouw was, maar dat zij door het Franse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog gefusilleerd werd is, mijn inziens tenminste, niet terecht.

Zij was een zéér bekend danseres die alles deed om aan geld te komen. De vele leugens die zij ophing waren vooral bedoeld om haar carrière als exotische danseres te doen slagen. Dat zij (dubbel)spionne was staat voor mij ook vast, maar zij werd (nogmaals, mijn inziens) daartoe gedreven door haar zucht naar geld. Uit de biografie blijkt dat zij niet een top-spionne was; zij gaf nauwelijks iets door wat nog niet bekend was 😊.

Ik kan me behoorlijk vinden in wat jij schrijft, Booklovinglady. Er waren een paar stukjes die ik net wat rommelig vond lezen, daarom is het bij mij op drie sterren blijven steken. Maar over het algemeen las het prettig en een zeer interessant onderwerp.

Wat een tijd om in te leven! Afgezien van de Spaanse griep, de syfilis en de eerste wereldoorlog dan. Ik wilde dit boek lezen om een blik te krijgen in deze tijd en iets te weten te komen over Mata Hari die Nederlands bleek te zijn. Over Nederland in deze tijd wist ik niks, want je hoort altijd van alles over Frankrijk (Fin de siècle, Belle Epoque) en later ook Duitsland (de Weimar republiek). De tijd waarin Stravinsky zijn Sacre du Printemps schrijft, Freud komt uit met belangrijke boeken, Einstein met de relativiteitstheorie. Picasso is er (maakte het decor voor Diaghilevs ballet), Debussy schrijft La Mer en natuurlijk Strauss’s Salomé een van mijn meest favoriete operas. En Mata Hari debuteert in 1905 in Musee Guimet, daar wil ik nu wel een keer naar toe. Het late koloniale tijdperk, net voordat het allemaal opgegeven wordt. Dat ze in Nederlandsch-Indie de Javaanse dansen ziet, en dan in Frankrijk een heel leven bij elkaar fantaseert. Ik kreeg de indruk van een narcistische persoonlijkheid, en dat heeft haar in de problemen gebracht, naief als ze dacht spion te zijn en dat aan iedereen te vertellen. Maar het vertelt zoveel meer over mensen. Over hoe de geheime diensten eigenlijk heel kneuterig waren en hoe allerlei vooraanstaande mensen hun eigen hachje redden en haar lieten stikken. Er werden honderden spionnen gefusilleerd in die tijd, maar hoeveel waren er echt schuldig? En het zou weer gebeuren, dat laat Guantamo Bay met zijn geheime rechtbanken wel zien. En hoe als je mooi bent, je van alles kan doen en iedereen wil je kennen en geloven, aanbidden, erbij horen, ongeacht of het nu echt kwaliteit was wat ze deed of niet. Exotisch was het in ieder geval wel, en dat ging erin. En dan de media, hoe ze overal een spektakel van maakten. Ook vandaag de dag moet je heel kritisch omgaan met wat je leest in de krant of ziet op de TV, over internet maar te zwijgen.
Het proza vond ik minder, maar het las wel gemakkelijk weg. De schrijver geeft zelf toe, het was zijn eerste werk, het werk van een beginner. Maar wel heel veel materiaal opgegraven en het boek bijna een halve eeuw later geupdate met nieuwe bronnen en Euros. Soms is hij kritisch, maakt hij een punt zodat je weet dat wat er beweerd wordt in het algemeen over Mata Hari (zoals dat zij zondebok was voor de Franse verliezen in de oorlog) niet waar kan zijn. Aan de andere kant heeft hij erg weinig voetnoten, en schrijft hij fantastische beelden van wat er gebeurde zonder verantwoording waar hij dat vandaan heeft. Dan was het beter een roman geweest. Het resulteerde wel in een spannend boek dat heel leuk was om te lezen en gaf me precies wat ik wilde: een kijkje in het Belle Epoque, over Frankrijk, Duitsland, Nederland en zelfs Indonesie. Nu die film met Greta Garbo van kijken, ook al is daar niks van waar.

Booklovinglady wrote: "Uit de biografie blijkt dat zij niet een top-spionne was; zij gaf nauwelijks iets door wat nog niet bekend was 😊."
Dat vond ik nog het meest leuke. Een honey trap, dat is niks nieuws, maar zij loopt het ook overal rond te bazuinen. En als ze dan geld willen betalen, dan vraagt zij nog meer. Zonder enig besef te hebben wat ze daar dan voor wordt geacht te leveren! Het leukste was die spionne die naast haar in het hotel woonde. Die ze in de lift tegenkomt. Het dienstmeisje raadt haar aan maar geen papieren te laten rondslingeren, maar die spionne was meer bezorgd over dat ze Mata Hari vooral 's nachts kon horen! Hoef niet lang na te denken wat ze dan kon horen.

Ik heb het boek nu alweer een week of 2 uit. Maar weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden.
Aan de ene kant is de informatie die Brokken ons geeft goed afgewogen en beargumenteerd. Wellicht dat er weinig noten in staan, maar daar let ik nooit zo op als ze aan het einde van een boek staan (aan het einde van een hoofdstuk dan weer wel)
Qua toon en argumentatie komt het alleszins redelijk over. De schrijfstijl vind ik echter moeilijk. IK kon vaak maar een hoofdstuk of een paar hoofdstukken per keer lezen en moest hem dan weer wegleggen. Soms komt dat door dichtheid van informatie, maar dat leek mij hier niet echt het geval. Waar het dan wel door komt weet ik niet.

Positieve punt vind ik dat hij tot een afgewogen oordeel probeert te komen. Mata Hari is dus niet alléen maar de slechte spion of de zedenloze danseres, zoals ze soms afgespiegeld wordt. Haar verhaal is natuurlijk wel nog steeds fascinerend. Dat is dan, ondanks de schrijfstijl, ook wel weer een verdienste van Brokken

Marieke wrote: "Wellicht dat er weinig noten in staan, maar daar let ik nooit zo op als ze aan het einde van een boek staan (aan het einde van een hoofdstuk dan weer wel) ..."

Grappig, want ik bladerde constant naar het eind van het boek om te kijken naar de noten (iets wat ik normaal slechts zeer zelden doe).

Marieke wrote: "IK kon vaak maar een hoofdstuk of een paar hoofdstukken per keer lezen en moest hem dan weer wegleggen.

Dat had ik ook... Ik denk persoonlijk dat het komt doordat het non-fictie is. (Ik heb dat regelmatig met non-fictie boeken, dus ik vond het 'normaal'.)

Booklovinglady wrote: "Marieke wrote: "Wellicht dat er weinig noten in staan, maar daar let ik nooit zo op als ze aan het einde van een boek staan (aan het einde van een hoofdstuk dan weer wel) ..."

Grappig, want ik bla..."

ik lees vrij veel non-fictie en heb het eigenlijk nooit zo erg als nu dat ik iets anders wilde gaan lezen/doen. Voor mij ligt het dus wel echt aan het boek.

Ik heb het boek wel vrij vlot gelezen, maar ik was de laatste weken ook wel aardig op dreef met lezen.

Trouwens, erg leuk dat we dit keer echt iets bespreken over het boek.