انجمن شعر discussion

كمي جلوتر
من آن طرف امروز پياده مي شوم
كمي نزديك به پنجشنبه نگهدار
كسي از سايه هاي هر چه ناپيدا مي آيد
از آن طرف كودكي
و نزديك پنجشنبه به راه بعد از امروز مي افتند
كمي نزديك به پنجشنبه نگهدار
تو همان آشناترين صداي اين حدودي
كه مرا ميان مكث سفر
به كودك ترين سايه ها مي بري
با دلم كه هواي باغ كرده است
با دلم كه پي چند قدم شب زير ماه مي گردد
و مرا مي نشيند
مي نشينم و از ياد مي روم
مي نشينم و دنيا را فكر مي كنم
آشناترين صداي اين حدود نجشنبه
كنار غربت راه و مسافران چشم خيس
دارم به ابتداي سفر مي روم
به انتهاي هر چه در پيش رو مي رسم
گوش مي كني؟
ميخواهم از كنار همين پنجشنبه حرفي بزنم
حالا كه دارم از ياد مي روم
دارم سكوت مي شوم
مي خواهم آشناترين صداي اين حدود تازه شوم
گوش مي كني؟
پيش روي سفر
بالاي نزديك پنجشنبه برف گرفته است
پيش روي سفر
تا نه اين همه ناپيدا
تنها منم كه آشناترين صداي اين حدودم
تنها منم كه آشناترين صداي اين حدودم
حالا هر چه باران است، در من برف مي شود
هر چه درياست، در من آبي
حالا هر چه پيري است، در من كودك
هر چه ناپيدا، در من پيدا
حالا هر چه هر روز و بعد از اين
هر چه پيش رو
منم كه از ياد مي روم، آغاز مي شوم
و پنجشنبه نزديك من است
جهان را همين جا نگهدار
من پياده مي شوم

هيوا مسيح

همه چیز، مخصوصاً تأکیدتان روی پنج شنبه را دوست داشتم