Khayyam/خیام discussion

هر چند که رنگ و روی زيباست مرا

چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

معلوم نشد که در طربخانه خاک

نقاش ازل بهر چه آراست مرا

چون در گذرم به باده شویید مرا

تلقين ز شراب ناب گویید مرا

خواهید به روز حشر یابید مرا

از خاک در میکده جوييد مرا

چندان بخورم شراب کاین بوی شراب

آید ز تراب چون روم زیر تراب

گر بر سر خـاک من رسد مخموری

از بوی شراب من شود مست و خراب

در گوش دلم گفت فلک پنهانی

حکمی که قضا بود ز من می دانی ؟

در گردش خود اگر مرا دست بدی

خود را برهاندمی ز سرگردانی

شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی

هر لحظه به دام دگری پــا بستی

گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم

آیا تو چنان که می نمایی هستی

افسوس که نامه جوانی طی شد
وآن تازه بهار زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب
افسوس ندانم که کی آمد کی شد

ز آوردن من نبود گردون را سود
وز بردن من عز و جاهش نفزود
وز هیچ کسی نیز دو گوشم نشنود
کاوردن و بردن من از بهر چه بود

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم دوهزار کوزه گویا و خموش
ناگاه یکی کوزه بر آورد خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی

هر لحظه به دام دگری پــا بستی

گفتا شیخا هر آن چه گویی هستم

آیا تو چنان که می نمایی هستی
این برای عطار نیست؟

ترکیب طبایع چو به کام تو دمی ست
رو شاد بزی اگرچه بر تو ستمی ست
با اهل خرد باش که اصل تنِ تو
گردی و نسیمی و غباری و دمی ست

امروز که نوبت جوانی من است
می نوشم از آن که کامرانی من است

عیبم نکنيد گرچه تلخ است خوش است
تلخ است از آن که زندگانی من است

قومی متفکرند در مذهب ودین
قومی به گمان فتاده در راه یقین
ترسم ار آن بانگ کاید روزی
کای بی خبران راه نه آن است و نه این

قرآن که مهین کلام خوانند آنرا
گهگاه نه بر دوام خوانند آنرا
بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
کاندر همه جا مدام خوانند آنرا

به به! به این شعر. به به