Dandelion - قاصدک discussion
عاشقانه دیگران
>
پیام اشو به زمینیان
date
newest »
newest »
Mod
برای دیدن و بوئیدن و حس كردن و رفتن
تنها یك بهانه میخواهم...
بهانه ای به بلندای بخشیدن
سپاس بیتای عزیز از انتخاب و به اشتراک گذاشتن اش
پیام من چیزی كمتر از مرگ و زایش مجدد نیست.
حجاب ذهن را بینداز و به هستی گوش بسپار . حجاب ذهن را بینداز و به من گوش بسپار من خواهان ارتباط با تو نیستم بلکه خواهان یگانگی با توام ارتباط از ذهن برمی خیزد. یگانگی از جان من ذهن نیستم. تو ذهن نیستی. ما دلیم. گِل نیستیم ما دلیم ، اما نه پاره پاره ما دلیم اما یگانه ایم بیا در این یگانگی غرقه شویم باقی همه بهانه است.
زندگی را عاشقانه زندگی كن
نه هراسان.
اگر زندگی را عاشقانه زندگی كنی
جاودانگی را در لحظه های گذرا تجربه خواهی كرد...
اگر زندگی را عاشقانه سپری كنی
دلت بستر رودخانه ی تمامی شعرهای جهان خواهد شد
لطیف خواهی شد
شفیق خواهی بود
آنگاه نه تنها خود سعادتمند خواهی زیست
بلكه وجودت برای دیگران سعادتی خواهد بود.
عشق پرنده‌ایست آزاد و رها
واژه خدا . خدا نیست . وا ژه انسان . انسان نیست
و واژه گل سرخ گل سرخ نیست
گل سرخ بی حضور و اژه ها وجود دارد وقتی حجاب واژه ها كنار می رود درخت حضور واقعی خویش را اعلام میدارد واقعیتها مستقل از واژه های ما حضور دارند .
تقدیم به تو كه بدون هر نام و هر واژه ای برایم حضوری پاك داری.
بالهایم را گشوده و آماده پروازم .........
آیا با من همسفر خواهی شد................
من همسفری میخواهم همراه
و همراهی میخواهم راهوار
سفری از عشق تا جاودانگی
سفری از امروز تا هر فردای نا رسیده
سفری از خود تا معبود
و سفری از حضیض تا اوج انسانیت
مرا حسی بیش مپندار
حسی گرم
حسی روان
حسی نمناك.......
تو كه از جنس نور و رود و بارانی...
خواهان سفری با من؟
همسفرم با تو
راهوار همراه استوار...
همسفرم با تو...
به تو میگویم...
تو كه از جنس نور و رود و بارانی
و تو كه حس بودن را
و لبریز شدن را
میشناسی...
به تو میگویم....كه تنها بهانه ایی تا لبریز شوم
دفترها را پر
بومها را سرشار
و لحظه ها را رنگ كنم
چرا كه
برای سرودن برای لبریز شدن
برای دیدن و بوئیدن و حس كردن و رفتن
تنها یك بهانه میخواهم...
آری بودنت بهانه ایست برمن تا...
عشق ما آدمیان را واقعی میسازد بدون عشق ما فقط یك خیال بافی میمانیم رویایی كه هیچ جوهری در آن نیست. عشق به ما و به من جوهر می بخشد.عشق به ما مركزیت و انسجام می بخشد. عشق به ما آزادی اعطا میكند...
آری عشق تو را برای نیمی از سفر آماده میسازد عشق نیمه آغازین سفر است و آگاهی نیمه پایانی آن.
و ما در میانه عشق و آگاهی به خدا میرسیم....بین دو كرانه عشق و آگاهی رودخانه وجود جریان میابد.
خداوند فقط یك زبان را می فهمد:
زبان عشق را.
اگر هستی را كه به او تعلق دارد.
كه خود او هست.
دوست داشته باشی.
آنچه را كه لازم است به او بگویی.
گفته ای.
زبان عشق از هر آیین و شعایری مفهوم تر است.
گوهر دین شعایر نیست بلكه عشق است.
عشقی زنده تپنده و پر شور.خدا ظاهر است و باطن.
ظاهر خدا جهانی است كه می بینیم.
باطن او روحی است كه در هیچ قالبی نمی گنجد ونام بر نمی دارد.
قلب---- ، سازیست آسمانی باید نحوه نواختن آن را بیاموزیم. به ندرت كسی را میتوان یافت كه چنین هنری داشته باشد.اگر ندانیم چگونه ساز دل را كوك كرده و بنوازیم آنگاه زندگی را به غصه ایی غمبار تبدیل میكنیم.زیرا نغمه هایی كه در دل داریم هرگز مترنم نمیشوند و با تو در گور خواهند خفت.
این تراژدیست....تنها تراژدی جدی زندگی آن است كه حقیقت منفجر نشود با همه رنگها و نماها و نغمه هایی كه در سینه داریم به گل ننشیند...
و به ندرت میتوان كسی را یافت كه زندگی تراژدیك نداشته باشد...
عشق الهی به گونه ای است كه اگر معبد وجود شما را برای سكونت برگزیند دیگر اجازه نمی دهد بت ها و خدایان گوناگونی كه هم اكنون بسیاری از ان ها در معابد وجود دارند و بر اریكه قدرت نشسته اند بر جای خود باقی بمانند .وقتی نور الهی ظهور میكند همه چیز را در بر میگیرد .او یك چیز است و همه چیز .او فرمانروای مطلق است.