پوچستان شعر discussion

از من رمقي به سعي ساقي مانده است
وز صحبت خلق بي‌وفايي مانده است

از باده‌ي دوشين قدحي بيش نماند
از عمر ندانم كه چه باقي مانده است

گردون نِگري ز قد فرسوده‌ي ماست
جيحون اثري ز اشك پالوده‌ي ماست

دوزخ شرري ز رنج بيهوده‌ي ماست
فردوس دمي ز وقت آسوده‌ي ماست

مي بر كف من نه كه دلم در تاب است
وين عمر گريزپاي چون سيماب است

درياب كه آتش جواني آب است
هشدار كه بيداري دولت خواب است