اتوبوس discussion

چند سال پیش بود که از قم راه افتاده بودم و با اتوبوسهای بین شهری به سمت تهران می آمدم... خسته و درمانده بودم... واقعا خسته... نیمه های شب بود که به عوارضی تهران رسیدیم... دو نفر افغانی در صندلی جلوی اتوبوس نشسته بودند.. بنظر کارگر می رسیدند... اتوبوس در عوارضی ایستاد و یک سرباز وظیفه بالا آمد و این دو بدبخت غریب را از اتوبوس به پایین کشید... نمی دانم جلوی در اتوبوس به آنها چه گفت و از آنها چه پرسید ولی حیوان بیرحم، چنان سیلی های محکمی به این دو غریب بینوا زد که انصافا جگر من آتش گرفت... نه مسافری حرکتی کرد و حرفی زد و نه من بی غیرت عکس العملی نشان دادم... این دو نفر بعد از اینکه جناب سرباز، احساس رضایت نمودند سوار بر اتوبوس شدند و اتوبوس به سمت تهران به راه افتاد... من حتی بعد از به راه افتادن اتوبوس هم برای دلجویی به سمت آنها نرفتم.. البته سن و سال چندانی هم نداشتم ولی آن واقعه واقعا برای من تکان دهنده بود... دو افغانی که تصور می کنم خودشان هم نمی دانستند چرا این رفتار با آنها صورت گرفته، کز کرده بودند و چیزی نمی گفتند...
اگر همین رفتار را در کشور دیگری با خودمان بکنند، آن کشور را به آتش می کشیم... ولی در ایران، در پایتخت، انگار نه انگار... انگار نه انگار... چه کسی از این مهمانان دلجویی خواهد کرد؟ چه احساسی در این دو افغانی بوجود خواهد آمد؟ و چرا؟ چرا؟
قدرت؛ قدرت، فسادآور است

قدرت، خيال قدرت داشتن، سوء استفاده از جايگاهي كه داريم و فراموش كردن انسانيت وقتي غرور وجودمونو در برگرفته اينها همه فساد آوره

بله من اينو قبول دارم. ولي صرفاً اين خيال قدرت داشتن و سوء استفاده از جايگاه و ... فقط توسط يه سرباز و فقط در رابطه با افغاني ها نيست بلكه در هر جايي ما مي تونيم اين نمونه ها رو ببينيم، اين فقط يه نمونه كوچيكه و ما متاسفانه بيشتر مواقع شاهد چنين رفتارهايي هستيم

و از اون بالاتر رفتار مدير با كارمند كه متاسفانه يك نمونه كاملا مشخص در اين مورد وجود داره

ولي منظورم توجيح كردن رفتار سرباز نبود

منظورم از نمونه مديرهاي دورو برمن كه فكر مي كنن هميشه در رو يه پاشنه مي چرخه